Ας υποθέσουμε ότι είσαι ένας μικρός λαός στην Μέση Ανατολή...

Γράφει ο Ιφικράτης Αμυράς

Και σου επιτίθενται οι ρωμαϊκές λεγεώνες. Σε κατασφάζουν. Ξανά και ξανά. Το σκέφτεσαι, και διαπιστώνεις ότι δεν μπορείς να τους ξεπεράσεις στο στρατιωτικό πεδίο πολέμου. Τί κάνεις;

Μήπως επαναλαμβάνεις τις γνωστές ανοησίες των Ελλήνων, «η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει»; Μήπως αποδίδεις την ήττα σου σε διεθνείς συνωμοσίες; Μήπως αρχίζεις τις κλάψες του τύπου «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι»;

Ή μήπως αλλάζεις πεδίο και είδος πολέμου; Και κτυπάς τον εχθρό στην ψυχή. Στα ήθη. Στα έθιμα. Στην θρησκεία του.

Του παρουσιάζεις έναν δικό σου θεό. Τον υιό μίας εβραίας. Διαδίδεις στον εχθρό ότι είναι ο σωτήρας του. Ότι αν τον προσκυνήσει (αν δηλαδή προσκυνήσει εσένα τον εβραίο), τότε θα αφεθούν οι αμαρτίες του (δηλαδή όλα τα ζωτικά του ένστικτα), και θα μεταβεί στον παράδεισο.

Ο εξιουδαϊσμός του ρωμαίου εχθρού, και μάλιστα η καταστολή του πολεμικού του ενστίκτου με στρατηγήματα όπως «γύρνα και το άλλο μάγουλο να σε ραπίσουν», είναι το μυστικό σου για να διαλύσεις την ηθική του ρωμαϊκού στρατεύματος.

Επειδή γνωρίζεις αυτό το πεδίο πολέμου καλύτερα από τον εχθρό σου, αυξάνεις την δική σου βία εναντίον των ρωμαίων. Ο ρωμαίος εχθρός είναι άπειρος στο πεδίο πολέμου των Ουρανών. Νομίζει ότι είσαι παράξενος. Δεν κατανοεί τί κρύβεται πίσω από τον εσταυρωμένο μαραγκό. Δεν διακρίνει το σχέδιό σου για την πλήρη αντιστροφή όλων των ηθικών αξιών, όπως έγραψε ο Νίτσε. Όταν το κατάλαβε η Ρώμη, ήταν πιά η αργά. Τα αποκαΐδια των Εθνικών Ναών, ήταν η καλύτερη επιβράβευση της υποχθόνιας στρατηγικής σου, και του εσταυρωμένου μαραγκού σου. 

Ας υποθέσουμε τώρα ότι είσαι ένας μικρός Λαός στην χερσόνησο του Αίμου. Τί κάνεις όταν αντιμετωπίζεις οκτώ και πλέον εχθρούς ταυτοχρόνως; 

Σε περικυκλώνουν και σε απειλούν κομμουνιστικά, ισλαμικά, χριστιανικά, νεοφιλελεύθερα κράτη, τούρκοι, σλάβοι, αλβανοί, γερμανοί, αμερικανοί.

Ο λαός σου κινδυνεύει από φυλετική, οικονομική, και πολιτιστική γενοκτονία.

Και το πρόβλημα δυσκολεύει. Δεν είσαι καν κράτος. Είσαι μία μικρή κοινότητα, και προσπαθείς να τους απωθήσεις.

Μην λησμονείς ότι στους εχθρούς σου συμπεριλαμβάνονται μη-κρατικές οντότητες, τρομοκρατικά δίκτυα, μκο, υπερεθνικοί οργανισμοί, πολυεθνικές εταιρίες.

Ο καθημερινός σου βίος είναι γεμάτος από στρατηγικά διλήμματα. Η φράση «Υψηλή Στρατηγική» καρφώνεται στο υποσυνείδητό σου.

Θα στρέψεις τους δυτικούς εναντίον των ισλαμιστών; Ύστερα τους τούρκους κατά των σλάβων; Τους κομμουνιστές και τους ισλαμιστές εναντίον των νεοφιλελευθέρων; Τους άγγλους εναντίον των γερμανών;

Ποιόν εναντίον ποίου; Ποιούς θα τεμαχίσεις πρώτα και ποιούς ύστερα; Και με ποιό πρόσχημα; Με ποιό στρατήγημα; Με ποιό τέχνασμα;

Η Υψηλή σου Στρατηγική χρειάζεται τρία βασικά αξιώματα. Πρώτον, η εμπειρία σου από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Λιβύη, Γιουγκοσλαβία, Συρία, Ιράκ απαιτεί να μετατοπίσεις την τελευταία γραμμή αμύνης εμπρός. Στην Άγκυρα ή στο Βερολίνο, για παράδειγμα. Η τελευταία γραμμή αμύνης δεν επιτρέπεται να είναι στην Αθήνα. Δεύτερον, μεταφέρεις τον πόλεμο στο έδαφος του εχθρού, όπως ο στρατηγός Αγαθοκλής. Τρίτον, αποκτάς κράτη-πελάτες και οργανώσεις-πελάτες, και ξεκινάς προληπτικούς πολέμους δια αντιπροσώπων εναντίον των εχθρών σου, διότι πρέπει να τηρείς τα προσχήματα φιλίας και συνεργασίας.

Το επόμενο βήμα στην Υψηλή σου Στρατηγική είναι ο διαμελισμός των κυριοτέρων εχθρών σου κατά μήκος θρησκευτικών, φυλετικών, εθνικών, και πολιτιστικών γραμμών. Φρόντισε να κατακερματίζεις τα μεγάλα κράτη σε μικρά. Και ύστερα να στρέφεις το ένα μικρό κράτος εναντίον του άλλου. Το 4^ο Ράιχ είναι μία καλή ευκαιρία για την εφαρμογή της Υψηλής σου Στρατηγικής.

Μην ξεχνάς ότι Υψηλή Στρατηγική σημαίνει ότι χρησιμοποιείς όλα τα διαθέσιμα όπλα σου εναντίον του εχθρού. Οικονομικά, στρατιωτικά, θρησκευτικά, πολιτικά, διπλωματικά, τεχνολογικά, πολιτιστικά όπλα. Και τον πολεμάς σε πολλές διαστάσεις, ταυτοχρόνως. Μην ξεχνάς ότι είσαι ένας μικρός λαός στην Μεσόγειο. Και αν θέλεις να επιβιώσεις, πρέπει να καλλιεργείς καθημερινώς την κουλτούρα του απεριόριστου πολέμου.

Όταν οι επιλογές σου είναι περιορισμένες, η στρατηγική του ενόπλου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος, είναι απόδειξη της θελήσεώς σου για μη-αφομοίωση σε ξένους λαούς και πολιτισμούς. Είναι απόδειξη ζωτικότητος.

Η πολεμική σου παράδοση και κουλτούρα θα σε εξασφαλίσει από τον κίνδυνο αφανισμού. Εκπαίδευε τον επαγγελματικό σου στρατό στον απεριόριστο πόλεμο, από νεαρά ηλικία. Δίδαξε τα παιδιά σου να μισούν όσους καταστρέφουν την βιολογική και πολιτιστική σου κληρονομιά.

Πολεμάς κατά της προσαρτήσεώς σου στο 4^ο Ράιχ. Ο γερμανός κατακτητής βάπτισε την προσάρτηση ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Προκαλώντας στον γερμανό κατακτητή πολεμική ανάφλεξη κατά μήκος εθνοτικών, θρησκευτικών, εμπορικών, φυλετικών, εθνικών, ταξικών γραμμών, μέσα στο έδαφός του, μεταφέρεις τον πόλεμο στο δικό του σπίτι.

Μία μέρα θα του επιβάλλεις μνημόνια και ειδικές οικονομικές ζώνες, με όρους 1000 φορές πιό σκληρούς απ’ ό,τι αυτός σου επιβάλλει σήμερα. Μία μέρα θα διαμελίσεις την χώρα του και θα εξανδραποδίσεις τον λαό του.

Γι’ αυτή την στιγμή πρέπει να εκπαιδεύεις τον εαυτό σου με καθημερινή εξάσκηση στην Υψηλή Στρατηγική. Παραλλήλως πρέπει να εκπαιδεύεις τον γερμανό στην υπακοή στις υποδείξεις σου. Για να απολαύσεις ένα μακροχρόνιο θετικό αποτέλεσμα, πρέπει να εκπαιδεύσεις μία εθελόδουλη γερμανική ελίτ, η οποία θα θεωρεί το συμφέρον σου και δικό της συμφέρον.

Ξεκίνα τώρα. Έχεις πολλή δουλειά μπροστά σου. Και είσαι μόλις ένας μικρός λαός στην Μεσόγειο. Αλλά μία μέρα θα απολαύσεις τους καρπούς των κόπων σου. Την στιγμή που θα εξανδραποδίζεις τον γερμανό εχθρό σου, αυτός θα κραυγάζει μετά μανίας σε όσους συμπατριώτες του εξανίστανται εναντίον σου: «Μα αυτός είναι φίλος μας!».

Ιφικράτης Αμυράς

12-9-«2012»

http://iphicratisamyras.blogspot.com