ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ 2011 : Ιερό Κάλεσμα Μνήμης

Την Κυριακή 17 Ιουλίου 2011, στο μνημείο του Λεωνίδου, στις Θερμοπύλες, θα πραγματοποιηθεί η ετήσια εκδήλωση μνήμης και τιμής,ΟΠΩΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 15+ ΧΡΟΝΙΑ , προς τους πεσόντες ήρωες της μάχης των Θερμοπυλών.

Όταν στις Θερμοπύλες κάποιος είπε στον Βασιλέα της Σπάρτης Λεωνίδα, ότι οι εχθροί είναι τόσοι πολλοί που με τα βέλη τους θα σκεπάσουν τον ήλιο, ο Μεγάλος Έλληνας Πολεμιστής απήντησε: “Αυτό είναι ευχάριστο, γιατί κάτω από σκιά θα τους πολεμήσουμε.” Με τέτοιο φρόνημα γράφτηκε η Ελληνική Ιστορία. Με Άνδρες τολμηρούς, που περιφρονούσαν τον θάνατο προκειμένου να υπερασπιστούν την Πατρίδα, τα αγαθά του ελευθέρου Ελληνικού βίου και τους Νόμους (“ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ”). Αυτοί οι ίδιοι Άνδρες, που ήσαν πρώτοι και Άριστοι στην πολεμική αρετή, ήταν ταυτόχρονα και δημιουργοί Πνεύματος και Πολιτισμού. Ο Σωκράτης είχε λάβει μέρος και είχε επιδείξει γενναιότητα σε επτά εκστρατείες, ενώ ο Αισχύλος, για όσους δεν το γνωρίζουν, υπήρξε Σαλαμινομάχος.

Τότε στις Θερμοπύλες οι τριακόσιοι Σπαρτιάτες μαζί με τους επτακόσιους Θεσπιείς στάθηκαν και πολέμησαν τις εκατοντάδες χιλιάδες των Περσών γιατί το χρέος προς τις Αξίες και την Τιμή αυτό επέβαλλε. Σήμερα υποχωρούμε ατάκτως και παραχωρούμε “γήν και ύδωρ” γιατί… “δεν πρέπει να σκοτωθούν τα παιδιά του κόσμου” όπως είχε δηλώσει ο τότε υπουργός των εξωτερικών κατά ην διάρκεια των θλιβερών ημερών της κρίσεως στα Ίμια. Αλήθεια, τότε στην Αρχαία Ελλάδα “τα παιδιά του κόσμου” δεν είχαν μανάδες; Ίσως ξεφεύγω από κάθε όριο συγκρίνοντας μία λαμπρή εποχή όπως ήταν η περίοδος των Περσικών Πολέμων και όχι μόνο, με τη σημερινή εποχή της παρακμής, της ηττοπαθείας, της παραίτησης, του μηδενισμού τελικά, σε όλα τα επίπεδα. Ανίερες συγκρίσεις να σκεπτόμεθα τι έπραττε ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας και αργότερα ο Αλέξανδρος και ο Άρατος και στη συνέχεια ο Ηράκλειος, ο Παλαιολόγος και ο Αθανάσιος Διάκος σε σχέση με αυτά που πράττουν οι σημερινοί ουτιδανοί εξουσιαστές αυτού του τόπου.

Προς τιμής των μαχητών των Θερμοπυλών, όπου και δόθηκε όρκος τιμής, όπως ακολουθήσουμε το παράδειγμα που αυτοί έθεσαν 2500 χρόνια πριν. Οι δάδες που συμβολίζουν τις ψυχές των ηρώων άναψαν με την δύση του Ηλίου πλαισιώνοντας τις τελευταίες του ακτίνες. Οι μαχητές των Θερμοπυλών, οι 300 Σπαρτιάτες και οι 700 Θεσπιείς, δίνουν ακόμα το μήνυμα τους από τα βάθη των αιώνων με σαφήνεια. Αυτό το μήνυμα καθιστά σαφές ότι η οποιαδήποτε μορφή υποδούλωσης είναι απαράδεκτη και ότι ένας ένδοξος Θάνατος είναι προτιμότερος της.

Σιωπηλοί προσκυνητές, μύστες μιας τελετουργίας μοναδικής, μέσα σε πορφυρά λάβαρα και φλόγες, που τις στιγμές αυτές φωτίζουν πέρα από τον χρόνο. Στην κατάληξη της Ανοπαίας ατραπούς, εκεί όπου οι άνδρες γίνονται Ήρωες και οι θνητοί Αθάνατοι… Κάτω από τη βαριά Σκιά του Λεωνίδα, οι Έλληνες Εθνικιστές θα βρίσκονται εκεί όπου οι Πρόγονοί μας νίκησαν τον Θάνατο “τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι”, με την λιτότητα και τον σεβασμό που και Εκείνοι θα ήθελαν να τους θυμόμαστε.

Σήμερα το να είναι κανείς “διανοούμενος” σημαίνει ότι ταυτόχρονα είναι ένας άνθρωπος απομονωμένος μέσα στα βιβλία του χωρίς καμμία επαφή με τον κόσμο, χωρίς καμμία συνάφεια με τα δρώμενα της Πολιτείας. Αυτός ο βαθύς διχασμός αποτελεί μία ακόμη εκδοχή της στρεβλής εικόνας που έχει διαμορφωθεί για το Πνεύμα και τον Πολιτισμό. Σήμερα σκεπτόμενοι έναν άνθρωπο του Πνεύματος μας έρχεται στο νου η εικόνα ενός αλλοπρόσαλλου παρακμιακού τύπου με χοντρά μυωπικά γυαλιά, που σαπίζει μέσα σε σκόνες και κιτρινισμένα χειρόγραφα. Εκεί κατάντησαν το Πνεύμα, γιατί κάποτε “το Πνεύμα ήταν Αίμα”, μα σήμερα είναι σαπίλα, άρνηση αυτού του ίδιου του κόσμου και της ομορφιάς της ζωής.


Είναι Χρέος όλων μας ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ !!!

http://www.facebook.com/event.php?eid=222316671133192