Γιατί χρειαζόμαστε αλλαγή του υπάρχοντος Συντάγματος:
Το Σύνταγμα, εκ του «συν» + «τάσσω», αποτελεί ή πρέπει να αποτελεί την κοινή βάση συμφωνίας επί των βασικών αρχών των Πολιτών μιας Πολιτείας επί των οποίων αυτοί συν-τάσσονται. Επιπλέον αποτελεί τον βασικό γνώμονα παραγωγής των νόμων.
Εάν το Σύνταγμα δεν συμβαδίζει με βασικές ηθικές και εθιμικές αξίες, ή δεν μπορεί να υποστηρίξει την φερεγγυότητα νέων νόμων των οποίων η ανάγκη προκύπτει από συνεχώς εξελισσόμενες καταστάσεις ή δεν είναι σε θέση να τύχει κοινής αποδοχής, είναι εξ ορισμού Άκυρον, διότι οι Πολίτες ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να συν-ταχθούν. Ως εκ τούτου οποιοσδήποτε νόμος καθίσταται ανενεργός εάν όχι άδικος και επικίνδυνος.
Το υπάρχον Σύνταγμα ειδικώς μετά τις τελευταίες αναθεωρήσεις κάθε άλλο παρά συμβαδίζει με τις αξίες, τα ιδανικά και τα οράματα που αρμόζουν στον Ελληνικό λαό.
Αυτό συμβαίνει για τους εξής κυρίως λόγους:
· Ύπαρξη ασαφειών, αντιφάσεων και αλληλοαναιρούμενων παραγράφων.
· Αποδυνάμωση της ισχύος του αρχικού του σκοπού που ήταν ακριβώς η εδραίωση της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας στην χώρα μας.
· Ισχνή έως επιπόλαιη διατύπωση σε ουσιώδη και υψίστης σημασίας άρθρα.
Τι πρέπει να διασφαλίζει το Νέο Σύνταγμα:
Η αλλαγή του Συντάγματος θα πρέπει να διασφαλίζει εις το «διηνεκές» (ή τουλάχιστον σε μεγάλο βάθος χρόνου) την απρόσκοπτη λειτουργία των θεσμών και την συγκροτημένη φειδωλή παραγωγή νόμων δικαίου γενικής αποδοχής και όχι περιπτωσιολογικών, φωτογραφικών δυσνομιών. Όλα αυτά θα οριστούν εκ νέου όχι ως θέσφατα, αλλά πάντα υπό το σκεπτικό της συνεχούς βελτιστοποιήσεως των και πάντα προς όφελος των Ελλήνων Πολιτών. Βασικός γνώμονας επιτεύξεως του ζητουμένου είναι το κατά φύσιν δίκαιον. Οι βασικές αρχές τόσο πιο δίκαιες, ορθές και σωστές είναι, όσο κατά το δυνατόν προσομοιάζουν την φυσική ροή των πραγμάτων και τις φυσικές λειτουργίες. Π.χ. οι έννοιες του μέτρου, της αρμονίας και της ισορροπίας που ενυπάρχουν και συνυπάρχουν στην φύση, πρέπει να διέπουν τις οικονομικές διεργασίες και συναλλαγές. Εάν αυτό γίνει αντιληπτό και εφαρμοστεί, από μόνο του διασφαλίζει το ότι κανείς δεν θα θα μπορεί να αυξάνει υπέρμετρα την περιουσία του εις βάρος όλων των υπολοίπων. Επίσης, το ορθόν ή το ορθότερον σε σχέση με κάτι άλλο προκύπτει εκ του αποτελέσματος, εφ΄ όσον δηλαδή εκ της εφαρμογής του οδηγεί σε ανώτερες ποιοτικώς δομές. Π.χ. Ενδεικτικώς αντιπαραθέστε την κρατική - δομή της Νορβηγίας της Σουηδίας ή της Φινλανδίας σε σχέση με αυτήν του Ιράκ ή του Μπάγκλαντες.
Οι νόμοι που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις και τις σχέσεις των Πολιτών δεν μπορούν να είναι αποκομμένες από το φυσικό περιβάλλον και να παραβλέπουν ότι ο άνθρωπος είναι μέρος αυτού και όχι απλώς ένα οικονομοτεχνικό μέγεθος υπό πειραματισμό. Τα αποτελέσματα αυτής της αβλεψίας, αγνωμοσύνης και υπεροψίας, είναι ορατά στο συνεχώς υποβαθμιζόμενο βιοτικό επίπεδο του λαού.
Σε ποια χαρακτηριστικά σημεία πρέπει να εδράζεται το Νέο Σύνταγμα:
· Εξάλειψη περιπτώσεων αναθέσεως βασικών και συστατικών στοιχείων σε άλλους νόμους. Τι σημαίνει αυτό. Δεν μπορεί άκρως σημαντικά άρθρα και έννοιες να μην ορίζονται από το Σύνταγμα και να ορίζονται από την επί μέρους νομοθεσία η οποία μπορεί και να αλλοιώσει το περιεχόμενό τους, διότι τότε παύει να υφίσταται ο ρόλος του Συντάγματος. Π.χ. στο άρθρο 4 παρ.3 αναγράφεται «Έλληνες πoλίτες είναι όσoι έχoυν τα πρoσόντα πoυ oρίζει o νόμoς». ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ;;; Ότι η έννοια του Έλληνα Πολίτη δεν είναι Πρωταρχική έννοια και καθορίζεται από κάποιον νόμο!!! Δηλαδή, σε απλά Ελληνικά μπορεί κάποιος να ορίσει σαν Έλληνα όποιον θέλει! Όμως, δεν μπορεί η ιδιότητα του Ειδικού νόμου (Είδους) να υπεισέρχεται στην ιδιότητα του Γενικού άρθρου Συντάγματος (Γένους) και να την καθορίζει. Είναι σαν να λέμε ότι οι ιδιότητες των θηλαστικών ως γένους, καθορίζονται από τις ιδιότητες του ανθρώπου ή της φάλαινας που είναι είδη θηλαστικών!!!
· Αποφυγή εξειδικεύσεων. Τα άρθρα του Συντάγματος πρέπει να είναι Γενικά, χωρίς να υπεισέρχονται σε λεπτομέρειες και περιττές ειδικεύσεις διότι έτσι μεταφέρονται ιδιότητες του γενικού στο ειδικό και μερικό. Αυτό αποτελεί αφ΄ ενός μεν περιορισμό σε οποιαδήποτε άμεση νομοθετική μεταρρύθμιση κριθεί αναγκαία, αφ΄ ετέρου δε αιτία για διαφωνίες που μπορούν να επιλυθούν σε τοπικό επίπεδο. Π.χ. Εάν διασφαλιστεί η παροχή Ελληνοτρόπου αληθούς Παιδείας στους νέους (λαμβανομένου υπ΄όψιν της Αρετής, της Φιλοσοφίας, της Μουσικής κλπ.) δεν υπάρχει κανείς λόγος να προσδιορίζεται εάν κάποιες σχολές θα είναι τριετούς, τετραετούς ή πενταετούς φοιτήσεως.
· Εξάλειψη αντιφάσεων ή διφορούμενων ερμηνειών. Αυτό θα έπρεπε να είναι αυτονόητον. Στο παρόν Σύνταγμα όμως αυτό παραβιάζεται. Π.χ. Ενώ στο άρθρο 13 παρ. 1 δέχεται ότι «η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη», ταυτοχρόνως στην παρ. 2 περιορίζει, «κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη…». Όποιος το διαβάζει αναρωτιέται, «ποιά θεωρείται ή ποιά είναι γνωστή θρησκεία;» και «οι μη γνωστές δεν είναι ελεύθερες;» Επίσης στο άρθρο 4 παρ. 6 αναγράφεται ότι «Kάθε Έλληνας πoυ μπoρεί να φέρει όπλα είναι υπoχρεωμένoς να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τoυς ορισμoύς των νόμων.» Αμέσως παρακάτω όμως αυτό αναιρείται και μάλιστα άνευ ορίων «**Ερμηνευτική δήλωση: Η διάταξη της παραγράφου 6 δεν αποκλείει να προβλέπεται με νόμο η υποχρεωτική προσφορά άλλων υπηρεσιών, εντός ή εκτός των ενόπλων δυνάμεων (εναλλακτική θητεία), από όσους έχουν τεκμηριωμένη αντίρρηση συνείδησης για την εκτέλεση ένοπλης ή γενικά στρατιωτικής υπηρεσίας» ΔΗΛΑΔΗ, αν συνδυάσουμε την παράγραφο 3 όπου ο καθένας μπορεί ή θα μπορεί να αποκτήσει την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη, με την παράγραφο 6 όπου ο καθένας μπορεί να προβάλλει «τεκμηριωμένη αντίρρηση συνείδησης» είτε θρησκευτική, είτε ιδεολογική, είτε κοινωνικoταξική τότε τι συμπεραίνουμε; Ότι το Σύνταγμα παύει να έχει νόημα διότι αυτοαναιρείται!
· Απλότητα (όχι απλοϊκότητα), Σαφήνεια, Ακριβολογία: Αυτά, προκειμένου να γίνεται κατανοητό από όλους, χωρίς να απαιτούνται υπερεξειδικευμένες νομικές γνώσεις ή και εν πολλοίς νομικίστικες. Όσον αφορά την αξία της ακριβολογίας, θα παραθέσουμε τις δύο ονομασίες ενός καταργηθέντος υπουργείου, ελαφρώς παρεκτρεπόμενοι του θέματος, χάριν της παραστατικότητος. «Υπουργείον Μακεδονίας – Θράκης» και «Υπουργείον Βορείου Ελλάδος». Στην 1η περίπτωση υπάρχει σαφής προσδιορισμός της γεωγραφικής περιοχής αρμοδιοτήτων του υπουργείου, ενώ στην 2η αυτό δεν προσδιορίζεται. Η έννοια της «Βορείου Ελλάδος» είναι ρευστή, διότι σε ανύποπτη χρονική στιγμή μπορεί κάποιοι να ισχυριστούν ότι τα σύνορα είναι στην Λάρισα άρα η Βόρειος Ελλάς είναι η… Θεσσαλία. Βεβαίως αυτό θα μπορούσε να δράσει και αντιστρόφως!
Τι πρέπει να περιλαμβάνει το Νέο Σύνταγμα:
· Προσδιορισμό των βασικών εννοιών π.χ. της «Δημοκρατίας», της «Ελευθερίας», της «Ιθαγενείας», του «Ατομικού Δικαιώματος» διότι δεν σημαίνει ότι όλοι έχουν την αυτή θέση επί της αντιλήψεως μιας εννοίας. Π.χ. Ενδεικτικώς αντιπαραθέστε την έννοια της δημοκρατίας στην Ελβετία ή στην Αυστρία σε σχέση με την έννοια της δημοκρατίας στο Πακιστάν ή στην Τουρκία.
· Προσδιορισμό των βασικών αρχών και αξιών που πρέπει να διέπουν μία υγιή πολιτικοκοινωνική δομή Πολιτείας. (π.χ. Δικαιοσύνης, Ελευθερίας, Ισονομίας, Ισηγορίας κλπ.)
· Προσδιορισμό της δομής του Νέου Πολιτεύματος (προτεινομένου ως «Άμεση Δημοκρατία») που θα εκφράζει κατά το πλείστον την γενικευμένη βούληση του Ελληνικού λαού χωρίς ενδιαμέσους και αντιπροσώπους με δυνατότητα άμεσης ανάκλησης και ελέγχου των όποιων διαχειριστών της διακυβέρνησης της χώρας.
- Προσδιορισμό παγίων πολιτικών θέσεων επί των σημαντικών τομέων και ζητημάτων (π.χ. Άμυνας, Εξωτερικής Πολιτικής, Παιδείας, Αγροτικής Παραγωγής, Ναυτιλίας, Οικονομίας κλπ.)
Είναι εφικτό κάτι τέτοιο;
Οι Πολίτες κάνουν τους θεσμούς και όχι οι θεσμοί τους Πολίτες. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι όταν το μεγαλύτερο ποσοστό του λαού δυσανασχετεί με το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα και αγανακτεί με την μακροχρόνια ταλάντευση μεταξύ συνταγματικών ή αντισυνταγματικών νόμων, διατάξεων και αποφάσεων, δεν έχει παρά να αποτινάξει τουλάχιστον αυτόν σκόπελο που καλείται νομικό αδιέξοδο και να δομήσει εξ’ αρχής την Ελληνική Πολιτεία. Ακριβώς όπως έγινε με την κατάργηση του θεσμού της βασιλείας. Όσο απλό ήταν τότε τόσο απλό είναι και τώρα!
Προφανέστα λοιπόν ΝΑΙ! Είναι εφικτό. Και μάλιστα υπάρχουν τρείς τρόποι να επιτευχθεί.
Α’ Με απ΄ευθείας απόφαση της βουλής των Ελλήνων, με εντολή που θα δοθεί μέσω διενέργειας δημοψηφίσματος και πάντα υπό τον όρο ότι δικαίωμα λόγου και συμμετοχής θα έχουν όλοι οι Έλληνες Πολίτες με σκοπό το Νέο Σύνταγμα να διασφαλίσει επί τέλους την Εθνική Ανεξαρτησία, την Λαϊκή Κυριαρχία (άμεση συμμετοχή των Πολιτών στην λήψη και υλοποίηση αποφάσεων) και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Β’ Με εντολή που θα δοθεί σε Πολιτικό Φορέα μη κομματικών κριτηρίων και νοοτροπίας που θα σχηματίσει κυβέρνηση μέσω διενέργειας εκλογών.
Γ’ Με απόφαση Λαϊκής Συντακτικής Εθνοσυνελεύσεως που θα προκύψει με βούληση και εντολή ενός μεγάλου ποσοστού των Ελλήνων Πολιτών που δεν θα δύναται να αγνοηθεί από το υπάρχον πολιτικό σύστημα .
Ο Ελληνικός λαός αξίζει σαφώς κάτι καλύτερο και δεν πρέπει να συμβιβαστεί με οτιδήποτε λιγώτερο από ένα πολιτικο(-κοινωνικο-οικονομικό) πλαίσιο στο οποίο δεν θα αισθάνεται δούλος αλλά κύριος συντελεστής. Ένα πολιτικό πλαίσιο - σύστημα στο οποίο οι αρχές και ο αξίες δεν θα τελούν υπό τον φόβο της συνεχούς διολισθήσεως και εκπτώσεως, αλλά θα λειτουργούν ως έρεισμα αειθαλούς ευμάρειας και επιτεύξεως της ευτυχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου