Κείμενο απο την Ανοιχτή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος

Χιλιάδες ψυχές αναζήτησαν τη Τετάρτη 23 Φλεβάρη το βήµα στην υπέρβαση,

παραµένοντας κατά τη διάρκεια της απεργιακής κινητοποίησης στη πλατεία Συντάγµατος, καταλαµβάνοντάς την.

Και το προσπάθησαν.

Μέχρι αργά το βράδυ ωσότου η κούραση και η καταστολή τις απωθήσουν, χωρίς όµως να τις καταβάλλουν.

Έµειναν εκκρεµείς και έωλες από το σύνολο των πατροτήτων (πλην ελαχίστων
εξαιρέσεων) που διαφεντεύουν τις πολιτικές, κοµµατικές και συνδικαλιστικές φυλές αυτού του τόπου. Οι αποτυπωµένες “γραµµές οργής” και “εξέγερσης” των φερεφώνων τους“πτώχευσαν” στα χαρτιά. Για τις πράξεις βέβαια δεν αρκεί το µελάνι.

Οι “απαξιωµένες” ποικιλόµορφες φωνές πάθους, οργής και αντίστασης που διαχύθηκαν
στη δακρυγονοκρατούµενη ατµόσφαιρα της πλατείας και που προσδοκούσαν να
συνενωθούν µε άλλες, να γίνουν περισσότερες, να πολλαπλασιαστούν, να γίνουν χείµαρροςπου θα συµπαρέσυρε µακριά το βούρκο και τη λάσπη που προσπαθούν να βουλιάξουν το λαό αυτής της χώρας, οι πιστοί εντoλοδόχοι της τρόϊκας και του παγκοσµιοποιηµένου άπληστου νεοφιλελευθερισµού και σοσιαλδηµοκρατίας. Θα το ξαναπροσπαθήσουν.

Μπορεί να οπισθοχώρησαν τελικά µε βήµατα βαρειά, άφησαν όµως πίσω τους µια µυρωδιά συνάµα µε µια υπόσχεση διαρκούς επιστροφής να πλανάται στην πλατεία, που λίγο πιο πριν είχε κατακλυστεί από το πάθος για τη λευτεριά και την αξιοπρέπεια. Η µέρα οργής δεν θα αργήσει να ξεσπάσει και στην Αθήνα. Ο κόσµος µύρισε το άρωµα του γιασεµιού που αναδύθηκε µέσα από την αφόρητη ατµόσφαιρα που τον έπνιξαν οι δυνάµεις καταστολής. Η γόνιµη φλόγα λύτρωσης της Αιγύπτου, της Τυνησίας και όλων των λαών που εξεγείρονται, διψούν για ελευθερία, αξιοπρέπεια και αυτοχειραφέτηση δε θα αργήσει να µεταλαµπαδευτεί και στην Ελλάδα.

Όσο η πείνα, η αδικία, η εκµετάλλευση, ο ρατσισµός, ο διχασµός και η υποκρισία σπέρνονται δηλητηριάζοντας το χωράφι της ελληνικής κοινωνικής πραγµατικότητας, αντίσταση, οργή και τιµωρία θα φυτρώνουν για να βλαστήσει το δέντρο της εξέγερσης, της λύτρωσης και της ελευθερίας µε τους αταξικούς καρπούς ισότητας, αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας και σεβασµού ανεξαρτήτως χρώµατος, φυλής, θρησκείας.

Σήµερα το σύνθηµα της γενιάς του πολυτεχνείου φαντάζει τόσο επίκαιρο όσο ποτέ:

“Ψωµί – Παιδεία – Ελευθερία. Η χούντα δε τελείωσε το '73...”



Ανοιχτή Συνέλευση Πλατείας Συντάγµατος