ΓΙΑΤΙ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ;

Παρακολουθούμε από καιρό την εξέλιξη μπροστά στα μάτια μας μιας απίστευτης ιστορίας: τη συστηματική εθνική αποδόμηση και τον εποικισμό της Ελλάδας. Το κράτος που έχει υποχρέωση από το Σύνταγμα να υπερασπίζει και να προστατεύει τον Ελληνικό λαό, την εθνική του ταυτότητα και το μέλλον του, μέσα στα νόμιμα σύνορα της επικράτειάς του, τηρεί μια στάση που προκαλεί πολλά ερωτηματικά.
Αντί να πάρει αποτελεσματικά μέτρα για την αποτροπή και τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης, αποδέχεται και αναμεταδίδει την ύποπτη προπαγάνδα ξένων κέντρων, που επιδιώκουν, για δικούς τους λόγους, τη διάσπαση της εθνικής συνοχής της χώρας και την εθνική της αποδόμηση.
ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ «ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ» ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ;
Προβάλλεται απροκάλυπτα από πολιτικές ηγεσίες, περιλαμβανομένων παραγόντων του κυβερνώντος κόμματος και εκπροσώπων του κράτους, το γνωστό ιδεολόγημα της παγκοσμιοποίησης ότι «πρέπει και η Ελλάδα να γίνει πολυπολιτισμική». Γιατί «πρέπει» η Ελλάδα να γίνει «πολυπολιτισμική»; Τι σημαίνει ακριβώς αυτό; Σημαίνει την εισαγωγή και εγκατάσταση στο έδαφός της ξένων πληθυσμών ώστε να γίνει «πολυπολιτισμική»; Σημαίνει τη δημιουργία στο έδαφός της εθνικών μειονοτήτων και τη Βαλκανοποίησή της ώστε να είναι ευκολότερα ελεγχόμενη από αυτούς που επιδιώκουν μια νέα τάξη στα Βαλκάνια;
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙ; ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ;
Γι' αυτό, το κράτος μπορούσε προηγουμένως να ελέγχει τα σύνορά του και παρουσιάζεται σήμερα να μην μπορεί; Γιατί δεν έρχονταν λαθρομετανάστες στην Ελλάδα πριν το 1990 και τώρα έρχονται μαζικά; Δεν υπήρχε προηγουμένως μεγαλύτερη ακόμη φτώχεια στον Τρίτο Κόσμο;
Προβάλλεται ως ένας λόγος γι' αυτό το άνοιγμα των συνόρων μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Το δικαίωμα όμως των υπηκόων των χωρών αυτών να βγουν από τα σύνορά τους δεν σημαίνει αυτομάτως δικαίωμά τους να μπουν παρανόμως στη δική μας χώρα. Η Ελλάδα θα μπορούσε άλλωστε να βοηθήσει τις γειτονικές της χώρες με την παροχή πολυετών αδειών προσωρινής διαμονής, εγκατάστασης και εργασίας και όχι με μόνιμη εγκατάσταση.
Διαπιστώνει όμως κανείς ότι η λαθρομετανάστευση και η ανοχή της δεν σταμάτησε στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη. Πήραν τη σκυτάλη, στη συνέχεια, νέα κύματα λαθρομεταναστών, πολύ μεγαλύτερα ακόμη, από χώρες που βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου, Μουσουλμανικές κυρίως χώρες της Ασίας, και από την Αφρική.
Είναι φανερό ότι το φαινόμενο συνδέεται γενικότερα με την πολιτική της παγκοσμιοποίησης, που οι ΗΠΑ άρχισαν να προωθούν δυναμικά, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ως μέρος μια στρατηγικής που είχε ως κύριο στόχο την επιβολή διεθνώς ενός ακραίου νεοφιλελεύθερου, οικονομικού συστήματος, οχήματος μιας επιδιωκόμενης παγκόσμιας μονοπολικής ηγεμονίας.
Είναι προφανές ότι, με τη λογική αυτή, η δημιουργία μιας παγκόσμιας αγοράς ελευθέρων ανταλλαγών συνεπάγεται φιλελευθεροποίηση στη διακίνηση των τριών βασικών στοιχείων που συνιστούν κάθε αγορά: κεφαλαίων, προϊόντων και εργατικού δυναμικού.
Έτσι εξηγείται η περίεργη χαλάρωση του ελέγχου των εθνικών συνόρων, προφανώς υπό εξωτερική πολιτική και ιδεολογική πίεση και επιρροή.
Έτσι εξηγείται επίσης η προπαγάνδα για «πολυπολιτισμική κοινωνία», για «εύκαμπτα, διαπερατά σύνορα» (soft frontiers), ή αποποινικοποίηση της παράνομης εισόδου στη χώρα και η προκαταβολική διαμόρφωση ενός πραγματικού νομικού οπλοστασίου κατά του υποτιθέμενου «ρατσισμού» και της «ξενοφοβίας» των Ελλήνων.
Το οπλοστάσιο αυτό έχει ως στόχο, στην πραγματικότητα, να λειτουργεί προληπτικά ως όπλο ιδεολογικής τρομοκρατίας για την αποτροπή κάθε αντιδράσεως του Ελληνικού λαού κατά της επιχειρούμενης εθνικής αποδόμησης.
Η ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΥΜΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ
Έτσι εξηγείται, τέλος, η συστηματική υπονόμευση της Ελληνικής παιδείας και η παρουσίαση του Ελληνικού έθνους και της Ελληνικής ταυτότητας ως δήθεν μύθου και εφευρήματος του 19ου αιώνα.
Η πολιτική αυτή δρομολογήθηκε από την κυβέρνηση Σημίτη, με ψευδεπίγραφα συνθήματα για δήθεν «εκσυγχρονισμό». Συνεχίσθηκε όμως και από την επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ακραίο παράδειγμα και πρόκληση της πολιτικής αυτής ήταν το βιβλίο ιστορίας της Στ Δημοτικού της Μαρίας Ρεπούση, το οποίο η πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας Μαριέττα Γιαννάκου έσπευσε να υπερασπισθεί πεισματικά παρά την καταλυτική καταδίκη και απόρριψή του από την Ακαδημία Αθηνών.
Το βιβλίο αυτό δεν είναι, δυστυχώς, το μόνο δείγμα μιας απίστευτης εκτροπής, που αγγίζει τα όρια της δολιοφθοράς σε βάρος της ιστορίας και της ταυτότητας της χώρας. Από εκείνους μάλιστα που είναι εντεταλμένοι από το σύνταγμα να διδάσκουν την Ελληνική παιδεία και πληρώνονται γι' αυτό από το Ελληνικό Δημόσιο.
Η υπονόμευση της Ελληνικής παιδείας, της ιδέας του έθνους και της εθνικής ιστορίας, δεν περιορίζεται στο Δημοτικό σχολείο. Διαπερνά όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης και αξιοποιεί για το σκοπό αυτό τη γενικότερη θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στην Εκπαίδευση.
Γι' αυτό όμως ο Ελληνικός λαός χρηματοδοτεί από το υστέρημά του τη δημόσια εκπαίδευση; Για να σταδιοδρομούν και να ρητορεύουν από καθέδρας και με την πανεπιστημιακή τήβεννο ανάξιοι εκπαιδευτικοί που απεργάζονται απροκάλυπτα την αποδόμηση του δήθεν εθνικού «μύθου» και προπαγανδίζουν τα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης;
Ποιοί είναι αυτοί που θέλουν να κλέψουν από τους νέους αλλά και από όλους τους Έλληνες τη δόξα και την υπερηφάνεια της καταγωγής τους, να υπονομεύσουν τη γλώσσα τους, που έγινε μέσα από τους αιώνες εγκόλπιο πολιτισμού για όλη την ανθρωπότητα και να τους στερήσουν το προνόμιο μιας μοναδικής εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, που ανεδείχθη και καθιερώθηκε ταυτόχρονα ως κλασική και οικουμενική κληρονομιά;
Ο Ελληνικός λαός δεν πρέπει να ανεχθεί περαιτέρω αυτή τη λαθροχειρία σε βάρος της επιστήμης, της ιστορίας και της παιδείας του. Ένας λόγος παραπάνω, γιατί η υπονόμευση της Ελληνικής παιδείας συμπορεύεται με το γενικότερο στόχο της εθνικής αποδόμησης, που έχει ως κεντρικό άξονα τη μαζική λαθρομετανάστευση.
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΣΕ ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΥΘΕΩΣ ΚΑΙ ΩΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΠΛΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Λαθρομετανάστευση δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα. Ειδικότερα όμως, σε ότι αφορά την Ελλάδα, είναι ολοφάνερο ότι η λαθρομετανάστευση χρησιμοποιείται ταυτόχρονα και ανομολόγητα και ως γεωπολιτικό όπλο. Προφανής στόχος είναι η διαμόρφωση νέων δεδομένων στον ελληνικό χώρο, με τη μαζική εγκατάσταση ξένων πληθυσμών, που δεν έχουν καμία σχέση ή συνάφεια με τον Ελληνικό λαό.
Ο στόχος αυτός συνδέεται, συγκεκριμένα, με την επιδιωκόμενη από τις ΗΠΑ νέα γεωπολιτική τάξη στα Βαλκάνια και την επαναφορά της Τουρκίας στην Ευρώπη, μέσω της υποστηριζόμενης από τις ΗΠΑ ένταξης της τελευταίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συνδέεται επίσης, ειδικότερα, με τις νεο-Οθωμανικές φιλοδοξίες της Άγκυρας, που έχει κάθε λόγο να επιδιώκει τη διάσπαση της εθνικής συνοχής και την αποδυνάμωση της Ελλάδος. Δεν αποτελεί γι' αυτό έκπληξη το γεγονός ότι η Άγκυρα αρνείται συστηματικά κάθε συνεργασία για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης από το έδαφός της. Αντιθέτως, έχει καταστεί εφαλτήριο, αν όχι άμεσος συνεργός, ενός ασταμάτητου κύματος Μουσουλμανικών λαθρομεταναστών προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Που οδηγεί αυτή η κατάσταση; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντις για ν' αντιληφθεί ότι η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση αλλά και η περίεργη ανοχή που έχει επιδειχθεί μέχρι τώρα από το κράτος και εξακολουθεί ανευθύνως να επιδεικνύεται από Ελληνικές πολιτικές ηγεσίες και δυνάμεις, οδηγεί σταδιακά στην πλήρη αλλοτρίωση της Ελλάδος και στην καταστροφή της ως έθνους και εθνικού κράτους.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΞΗΛΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΔΗΘΕΝ «ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ»;
Ποιοί είναι αυτοί που νομίζουν ότι έχουν δικαίωμα να ξηλώσουν την Ελλάδα και να την κάνουν «πολυπολιτισμική»; Ποιοί είναι αυτοί, κυβερνητικοί και κομματικοί παράγοντες, που έδειξαν μέχρι τώρα ασύγγνωστη ανοχή και προώθησαν τέτοια σχέδια και τέτοιες πολιτικές, κυριολεκτικά πίσω από την πλάτη του ελληνικού λαού; Γι'αυτό τους τίμησε με την ψήφο του ο Ελληνικός λαός; Αυτός είναι ο σεβασμός στο σύνταγμα του Ελληνικού λαού; Αυτή είναι η εθνική άμυνα και ασφάλεια που ανέλαβαν να κατοχυρώσουν και να εγγυηθούν κατά κάθε συμβατικής ή ασύμμετρης απειλής, όπως είναι η ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση;
Ποιοί είναι αυτοί που εξακολουθούν ακόμα να υποστηρίζουν απροκάλυπτα τη λαθρομετανάστευση, όταν έχει γίνει ηλίου φαεινότερον ότι αυτή εξελίσσεται στο μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας και ότι συνδέεται με την ίδια την εθνική της ύπαρξη;
Έχουν αντιληφθεί πιο είναι σήμερα το αίσθημα ανασφάλειας και αγωνίας που διακατέχει τον Ελληνικό λαό για το παρόν και το εθνικό του μέλλον; Έχουν συνειδητοποιήσει που έχει φτάσει η εγκληματικότητα; Η τελευταία δεν συνδέεται, ασφαλώς, μόνο με τη λαθρομετανάστευση. Λόγω όμως αυτής, αυτή έχει εκτοξευθεί στα ύψη και έχει καταστεί εφιάλτης για τον κάθε πολίτη, ιδιαίτερα στις πιο φτωχές συνοικίες αλλά και σε μεγάλο μέρος του κέντρου των Αθηνών, που θυμίζει τριτοκοσμική πόλη.
Αυτή είναι η ανάπτυξη και η πρόοδος που υποσχέθηκαν και υπόσχονται στον Ελληνικό λαό; Η ανοχή μιας ανεξέλεγκτης εισβολής εκατομμυρίων λαθρομεταναστών και η δημιουργία ενός τεράστιου διεθνούς υποπρολεταριάτου, όταν ο Ελληνικός λαός αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα και ολοένα και περισσότερο το φάσμα της ανεργίας;
ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΩΣ ΟΠΛΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ
Προβάλλονται ως επιχειρήματα η «ανθρωπιά» και τα «καλά αισθήματα» του Ελληνικού λαού. Ακόμη και ο Ισοκράτης και ο Ξένιος Ζευς. Πρόκειται για απίστευτη αφέλεια, αν δεν πρόκειται για σκόπιμη υποκρισία και ύπουλη εκμετάλλευση των αισθημάτων του Ελληνικού λαού ως όπλων εναντίον του. Αν δεν πρόκειται επίσης για σκόπιμη παραχάραξη του νοήματος της Ελληνικής παιδείας, στην οποία αναφέρεται ο Ισοκράτης, και της φιλοξενίας, που συμβολίζει ο Ξένιος Ζεύς.
Προφανώς, δεν είναι μέτοχοι της Ελληνικής γλώσσας και παιδείας οι φτωχοί και ταλαίπωροι λαθρομετανάστες που πλημμυρίζουν την Ελλάδα ούτε, βεβαίως, η έννοια της «φιλοξενίας» ταυτίζεται με την ανοχή του μαζικού εποικισμού της χώρας για λόγους «φιλοξενίας».
ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΙΣΤΕΙΑ ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ, ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Προβάλλονται ακόμη τα επιχειρήματα ότι «εμείς οι Έλληνες ξέρουμε από προσφυγιά και ότι πήγαμε και μεις μετανάστες». Πρόκειται για άλλη σκόπιμη σύγχυση, που συνιστά παραχάραξη της αλήθειας και σοφιστεία. Οι Έλληνες, ναι, ξέρουμε από προσφυγιά. Γνωρίσαμε την εθνική και θρησκευτική καταδίωξη, τις σφαγές και τις λεηλασίες σε βάρος μας. Οι Έλληνες, κατά πρώτο λόγο της Μικράς Ασίας, αλλά και από άλλα μέρη, όπου ήκμαζε παλαιότερα ο Ελληνισμός, ήρθαν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες, στο πλαίσιο της εθνικής αλληλεγγύης αλλά και συγκεκριμένων συμφωνιών για ανταλλαγή πληθυσμών. Δεν ήρθαν ως ξένοι λαθρομετανάστες, που δηλώνουν όλοι συστηματικά, για προφανείς λόγους, πρόσφυγες.
Οι Έλληνες πήγαν επίσης μετανάστες στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Ευρώπη, κατά νόμιμο τρόπο, με την έγκριση των ενδιαφερομένων χωρών. Δεν πήγαν ως λαθρομετανάστες.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΚΟΣΜΟ. ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ
Προβάλλεται επίσης κατ' εξοχήν το επιχείρημα ότι οι λαθρομετανάστες είναι φτωχοί και δυστυχισμένοι και ότι πρέπει γι' αυτό να δείξουμε ανθρωπιά, ανοχή και αλληλεγγύη, στη βάση ενός διεθνούς ανθρωπισμού και οικουμενισμού. Υποβάλλεται, στο πνεύμα αυτό, η ιδέα ότι δεν υπάρχει, δυστυχώς, άλλη εφικτή «λύση» από την «ένταξή» τους στην ελληνική κοινωνία. Κανείς δεν έχει αντίρρηση ότι η φτώχεια και η υπανάπτυξη αποτελούν όνειδος για την ανθρωπότητα και ότι πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για την αντιμετώπισή τους. Πιστεύει όμως κανείς σοβαρά ότι η αντιμετώπιση και η λύση του τεράστιου αυτού προβλήματος μπορεί να προέλθει από τη μαζική λαθρομετανάστευση; Πιστεύει κανείς, ειδικότερα, ότι η Ελλάδα, μικρή χώρα με πολλά εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα, χωρίς αποικιακό παρελθόν και ευθύνες απέναντι σε πρώην αποικιακούς λαούς, μπορεί και πρέπει να σηκώσει το βάρος εκατομμυρίων λαθρομεταναστών και να θυσιάσει ουσιαστικά την εθνική και κοινωνική της συνοχή και ταυτότητα και το εθνικό της μέλλον στο βωμό του «διεθνισμού» του χρηματιστικού κεφαλαίου της παγκοσμιοποίησης και των γεωπολιτικών επιδιώξεων των ΗΠΑ αλλά και της Τουρκίας στην περιοχή;
Η εξάλειψη της φτώχειας και της δυστυχίας στον Τρίτο Κόσμο μπορεί και πρέπει να αντιμετωπισθεί κατά προτεραιότητα ως παγκόσμιο πρόβλημα, με συστηματικές πολιτικές και αποφασιστική αύξηση της αναπτυξιακής βοήθειας. Η Ελλάδα, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της, μπορεί να πρωτοστατήσει, τόσο σε εθνικό όσο και σ' Ευρωπαϊκό επίπεδο, για την προώθηση και την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών. Δεν μπορεί όμως να υφίσταται παθητικά εισβολή και εποικισμό, εν ονόματι του προβλήματος αυτού, και να θέτει σε κίνδυνο την εθνική της ταυτότητα και το εθνικό της μέλλον.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΕΔΕΙΞΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Η μεγάλη διεθνής χρηματιστική και μετέπειτα οικονομική κρίση έδειξε ποιός είναι ο πραγματικός χαρακτήρας του διεθνούς χρηματιστικού καπιταλισμού, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς μιας απίστευτα ιδιοτελούς και κυνικής οικονομικής ολιγαρχίας. Έδειξε επίσης το ρόλο και την αξία του εθνικού κράτους. Αυτού, που με κάθε μέσο, προσπαθεί να δυσφημήσει, να υπονομεύσει και να απαξιώσει η παγκοσμιοποίηση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και της ασύδοτης αγοράς, που δήθεν αυτορυθμίζεται πάνω από εθνικά σύνορα και κράτη.
Η Κυβέρνηση και οι κομματικοί ιθύνοντες κάθε αποχρώσεως οφείλουν να αντιληφθούν επιτέλους ότι η Ελλάδα είναι μόνο ιδιοκτησία και πολύτιμη κληρονομιά του λαού της. Για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία της διεξήγαγαν σκληρούς αγώνες και έχυσαν το αίμα τους διαδοχικές γενεές Ελλήνων, από τους επαναστάτες ήρωες του 1821 μέχρι τους μαχητές της Πίνδου και τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Όλοι εμπνέονταν και παραδειγματίζονταν από το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδος και την αγάπη για την ελευθερία και την πατρίδα του διαχρονικού Ελληνισμού.
Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να υποθηκεύσει την ελευθερία και την ίδια την εθνική ύπαρξη της Ελλάδος με ολέθρια ιδεολογήματα, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην εθνική αποδόμηση και αλλοτρίωση της Ελλάδος.
Η ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΜΕΝΗ «ΕΝΤΑΞΗ» ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΣΤΩΝ, ΟΤΑΝ ΑΦΟΡΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ΤΟΥ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΥ
Η διακηρυσσόμενη «ένταξη» των λαθρομεταναστών στην Ελληνική κοινωνία, όταν αφορά εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια λαθρομεταναστών, είναι το ψευδώνυμο του εποικισμού. Αυτού που επικυρώνει και νομιμοποιεί τετελεσμένα γεγονότα. Η επιδεικνυόμενη άλλωστε σπουδή προς την κατεύθυνση αυτή, από διάφορους και με διάφορα μέσα, περιλαμβανομένης της ιδεολογικής τρομοκρατίας περί «ρατσισμού», αποσκοπεί ακριβώς στη δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων, πριν αντιληφθεί ο Ελληνικός λαός τα τεκταινόμενα και τις πραγματικές τους συνέπειες και αντιδράσει αποφασιστικά.
Στο πνεύμα αυτό, έχει αναληφθεί, μεταξύ άλλων, εκστρατεία για την κατάργηση του ισχύοντος δικαίου εθνικής καταγωγής, που είναι κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα, και την εσπευσμένη αντικατάστασή του από το λεγόμενο δίκαιο του εδάφους. Προφανώς, μια τέτοια εξέλιξη θα διευκόλυνε την αδιάκριτη πολιτογράφηση και Ελληνοποίηση των πάντων. Για λόγους συναισθηματικού επηρεασμού και προετοιμασίας του εδάφους, προτάσσεται η νομιμοποίηση των παιδιών των λαθρομεταναστών, για ν' ακολουθήσει, στη συνέχεια, ως ανθρωπιστικό μέτρο, η νομιμοποίηση και των γονέων και η παροχή Ελληνικής ιθαγένειας στους πάντες.
Αναρωτιέται κανείς γιατί, με τη λογική αυτή, να μη διεκδικήσουν ανάλογη μεταχείριση και οι Τούρκοι έποικοι στην Κύπρο; Είναι γνωστή όμως η αρχή του διεθνούς δικαίου ότι «παράνομος νόμιμον ου ποιεί».
Η υποστήριξη τέτοιων απόψεων θα είχε μικρή σημασία αν προερχόταν από ορισμένους πολιτικούς σχηματισμούς, άτομα ή από τις ποικιλώνυμες μη κυβερνητικές οργανώσεις, που είναι γνωστές για την ακραία και άκριτη συνθηματολογία τους.
Δυστυχώς, όμως, προέρχεται επίσης από κυβερνητικούς ιθύνοντες, κατ' εξοχήν αρμόδιους για το θέμα. Ο ίδιος ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών Παυλόπουλος, μιλώντας σε ειδική εκδήλωση για το θέμα αυτό, λίγους μήνες πριν, υπερακόντισε, υποστηρίζοντας ότι η απονομή της Ελληνικής ιθαγένειας πρέπει να βασίζεται στη βούληση του κάθε ενδιαφερομένου. Δηλαδή, σε απλά Ελληνικά, όποιος θέλει παίρνει την Ελληνική ιθαγένεια. Πρόκειται για άκριτη και επικίνδυνη άποψη, που μπορεί να ανοίξει κυριολεκτικά τους ασκούς του Αιόλου. Η Ελλάδα δεν είναι τσιφλίκι κανενός πολιτικού και κανενός υπουργού. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μοιράζει την Ελληνική ιθαγένεια σε κάθε ενδιαφερόμενο λαθρομετανάστη από κάθε γωνιά της γης.
Η απονομή της Ελληνικής ιθαγένειας είναι προνόμιο που απονέμεται με απόλυτη φειδώ και σε εξαιρετικές περιπτώσεις και σε κάθε περίπτωση στο πλαίσιο πάντα του σεβασμού της νομιμότητας και των υψηλών συμφερόντων της χώρας.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΘΙ ΓΙΑ ΑΝΟΧΗ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ. Η ΕΕ ΔΕΝ ΖΗΤΑ ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΧΩΡΑ-ΜΕΛΟΣ ΝΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. ΑΠΟΚΤΑ ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Προβάλλεται επίσης συστηματικά η ιδέα ότι η λαθρομετανάστευση «πάει πακέτο» με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό που είναι αλήθεια είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο μέτρο που ταυτίζεται με τις ΗΠΑ στην πολιτική της παγκοσμιοποίησης και του διεθνούς χρηματιστικού νεοφιλελευθερισμού, ευνοεί την ανάπτυξη μεταναστευτικών πιέσεων και της λαθρομετανάστευσης.
Το ίδιο ισχύει και σε ότι αφορά την οριοθέτηση του καθεστώτος του πολιτικού ασύλου και του πολιτικού πρόσφυγα, το οποίο αφήνει περιθώρια για σκόπιμη σύγχυση μεταξύ πολιτικών προσφύγων και λαθρομεταναστών, εφόσον οι πάντες έχουν κάθε λόγο να παρουσιάζονται συστηματικά ως πολιτικοί πρόσφυγες και να ζητούν πολιτικό άσυλο.
Δεν είναι όμως καθόλου ακριβές ότι δήθεν η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητά από την Ελλάδα, ή από οποιαδήποτε άλλη χώρα - μέλος, τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών. Αντιθέτως, τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες εξέφρασαν την έντονη αντίδρασή τους κατά της Ισπανίας, π.χ. όταν ο πρωθυπουργός της Θαπατέρο απεφάσισε τη μαζική νομιμοποίηση 600.000 παρανόμων μεταναστών.
Η Ισπανία πλήρωσε ακριβά την απόφασή της αυτή γιατί έγινε γρήγορα στόχος νέου ανεξέλεγκτου κύματος λαθρομεταναστών. Χρειάσθηκε να κινητοποιήσει, για την αντιμετώπισή του, το Ναυτικό και την Αεροπορία της χώρας και να λάβει άλλα συμπληρωματικά δρακόντεια μέτρα για την ανακοπή του.
Η Ισπανία πρωτοστατεί σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για λήψη αυστηρότατων μέτρων για τον αποτελεσματικό έλεγχο της λαθρομετανάστευσης.
Η Ιταλική Κυβέρνηση υιοθέτησε επίσης αυστηρότατα μέτρα, έστειλε σαφέστατο μήνυμα ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί καμιά λαθρομετανάστευση και υπέγραψε, στο πλαίσιο αυτό, με τη Λιβύη συμφωνία επανεισδοχής των λαθρομεταναστών που έρχονται προς την Ιταλία από τις Λιβυκές ακτές.
Η Ολλανδία και η Δανία, χώρες που είχαν πρωτοστατήσει στο παρελθόν στην προβολή και υποστήριξη της λεγόμενης «πολυπολιτισμικής κοινωνίας», έχουν κάνει στροφή 180 μοιρών. Θεωρούν ως αδιέξοδη και επικίνδυνη μια τέτοια πολιτική και προοπτική, ιδίως σε ότι αφορά τη Μουσουλμανική μετανάστευση, και υποστηρίζουν αυστηρότατα μέτρα, σε εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο, για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης.
Την ίδια περίπου πολιτική υποστηρίζουν όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες, με σχετική εξαίρεση τη Σουηδία. Η τελευταία επιδεικνύει ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα του πολιτικού ασύλου. Η στάση της όμως αυτή δεν είναι, βεβαίως, άσχετη με τη γεωγραφική της θέση στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης. Προφανώς, οι λαθρομετανάστες δεν μπορούν να φτάσουν εκεί, όπως φτάνουν στην Ελλάδα, την Ιταλία ή την Ισπανία.
Η Γαλλία πήρε, επί της Προεδρίας της, την πρωτοβουλία για την υπογραφή Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση, με στόχο το συντονισμό των Ευρωπαϊκών πολιτικών και τη χάραξη κοινής γραμμής, εφόσον η νομιμοποίηση λαθρομεταναστών σε μια χώρα επηρεάζει αυτομάτως και τις άλλες, λόγω της ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων στο χώρο Σένγκεν.
Πρώτο άρθρο του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση είναι η ανάληψη απ' όλες τις χώρες-μέλη της υποχρέωσης να μη προχωρήσουν σε μαζικές νομιμοποιήσεις λαθρομεταναστών.
Η ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΗ ΑΝΟΧΗ ΑΠΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΙΘΥΝΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Η Ελλάδα είναι από τη γεωγραφική της θέση αλλά και για λόγους γεωπολιτικής, που αναφέρθηκαν, στην πιο δύσκολη θέση απ' όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες ,σε ότι αφορά το θέμα της λαθρομετανάστευσης.
Περιέργως και παραδόξως όμως, οι πολιτικές ηγεσίες της έδειξαν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, μια απίστευτη ανοχή και απάθεια απέναντι στη λαθρομετανάστευση, επικαλούμενοι διάφορα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης και συγχέοντας χονδροειδώς τον διεθνισμό του χρηματιστικού κεφαλαίου της παγκοσμιοποίησης με τον καλώς νοούμενο διεθνισμό των λαών και τον οικουμενισμό.
Στο πλαίσιο αυτό, ηγεσίες «δεξιάς» και «αριστεράς» άρχισαν να μιλούν για «πολυπολιτισμική» μετάλλαξη της Ελλάδος, παρουσιαζόμενης ως δήθεν «προοδευτικού» κατορθώματος. Προς την κατεύθυνση αυτή, συνέβαλε αποφασιστικά ο τύπος και η ραδιοτηλεόραση, αναμεταδίδοντας και επιβάλλοντας τα ιδεολογήματα αυτά ως «καθώς πρέπει» πολιτικές θέσεις και σκέψεις, που ανταποκρίνονται δήθεν στη νέα σημερινή εποχή.
Στο πνεύμα αυτό, η Κυβέρνηση Σημίτη θεώρησε σκόπιμη την αξιοποίηση της Ελληνικής Προεδρίας, το 2003, για την προώθηση Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέρ της φιλελευθεροποίησης των μέτρων υπέρ των μεταναστών/λαθρομεταναστών. Από τότε χρονολογούνται οι δύο Κοινοτικές Οδηγίες 108/2003 και 109/2003, που αφορούν αντιστοίχως τους μονίμως διαμένοντες μετανάστες και την οικογενειακή επανένωση. Με βάση τις παραπάνω Οδηγίες, οι μετανάστες που συμπληρώνουν 5 χρόνια νόμιμης διαμονής, αποκτούν αυτομάτως καθεστώς μονίμως διαμένοντος και μπορούν, μεταξύ άλλων, να ασκήσουν το δικαίωμα της οικογενειακής επανένωσης. Να φέρουν δηλαδή, νομίμως, και την οικογένειά τους.
Το παραπάνω είναι μια παράμετρος που δεν λαμβάνεται συνήθως υπ' όψιν στην καταμέτρηση των νομιμοποιούμενων λαθρομεταναστών. Εάν νομιμοποιηθούν, π.χ., 2 εκατομμύρια λαθρομετανάστες, θα πρέπει να συνυπολογισθεί και το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης, μετά από 5 χρόνια νόμιμης διαμονής, γεγονός που σημαίνει πολλαπλασιασμό του 2 επί 3 ή επί 5, ανάλογα με τον αριθμό των οικογενειακών μελών.
Η Ελλάδα, υπό την επίδραση των πολιτικών αυτών, έσπευσε επίσης να προσυπογράψει τη Συμφωνία του Δουβλίνου, ή οποία προβλέπει ότι οι λαθρομετανάστες, τους οποίους νομιμοποιεί μια χώρα-μέλος, εάν μετακινηθούν σε άλλη χώρα που δεν τους θέλει, η χώρα που τους νομιμοποίησε είναι υποχρεωμένη να τους δεχθεί πίσω. Η συμφωνία αυτή καταρρίπτει το μύθο ότι οι λαθρομετανάστες είναι δήθεν περαστικοί από την Ελλάδα και ότι θα φύγουν και θα πάνε σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Η γιγάντωση του κύματος των λαθρομεταναστών, η πρωτοφανής έξαρση της εγκληματικότητας και της ανασφάλειας, η αφύπνιση και κινητοποίηση της κοινής γνώμης και ο φόβος των πολιτικών συνεπειών, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των προσφάτων Ευρωπαϊκών εκλογών, έφεραν επιτέλους μια αλλαγή του κλίματος. Η Κυβέρνηση διεπίστωσε, έστω και με καθυστέρηση πολλών χρόνων, ότι η Τουρκία παίζει απροκάλυπτα παιχνίδι με τους λαθρομετανάστες και αρνείται να εφαρμόσει τη συμφωνία επανεισδοχής των προερχομένων από τα Τουρκικά παράλια λαθρομεταναστών. Διεπίστωσε επίσης την ανάγκη να προστρέξει στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να καταγγείλει το ρόλο της Τουρκίας και να ζητήσει Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και βοήθεια για την ανακοπή της λαθρομετανάστευσης και την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών.
Διακατέχεται όμως κανείς από δικαιολογημένη αμφιβολία και σκεπτικισμό για το αν υπάρχει πραγματική θέληση στην Κυβέρνηση αλλά και στο Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για την λήψη των αποφασιστικών και αποτελεσματικών μέτρων, που επιβάλλονται για την αντιμετώπιση του τεράστιου αυτού προβλήματος, που απειλεί, σε προοπτική, την ίδια την εθνική ύπαρξη της χώρας.
Το περιβόητο Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής (ΙΜΕΠΟ), που λειτουργεί άτυπα ως όργανο κυβερνητικής πολιτικής, έχει μέχρι τώρα ως γραμμή και στόχο όχι την ανακοπή της λαθρομετανάστευσης και την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών αλλά την «ένταξή» τους στην ελληνική κοινωνία. Προσπαθεί, μάλιστα, στο πνεύμα αυτό, χρησιμοποιώντας το κύρος του κράτους, να εμπλέξει στην πολιτική του και να καταστήσει συνένοχες κοινωνικές οργανώσεις, περιλαμβανομένης της Εκκλησίας, και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, προβάλλοντας ως δήθεν μονόδρομο την πολιτική αυτή. Η πολιτική όμως αυτή, καταλήγει ουσιαστικά να καθιστά, εκ των πραγμάτων, το Ελληνικό κράτος και την Ελληνική κοινωνία ανταποκριτή, απολογητή και συνένοχο των δουλεμπόρων, που έχουν, βεβαίως, κάθε λόγο να θέλουν να συνεχίσουν, με το αζημίωτο, το εγκληματικό τους έργο.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Το μέγα αυτό θέμα, που αφορά την εθνική και κοινωνική συνοχή της χώρας και είναι καθοριστικό για το μέλλον της, έμεινε επί πολλά χρόνια, διακριτικά στο περιθώριο, παρά την αλματώδη αύξηση του αριθμού των λαθρομεταναστών, που έγιναν πραγματική πλημμυρίδα. Δεν διεξαγόταν γι' αυτό καμιά δημόσια συζήτηση στα μαζικά μέσα επικοινωνίας, σε αντίθεση με την ασύστολη προπαγάνδα για «ρατσισμό» και «ξενοφοβία», που κατέκλυσε τα ΜΜΕ. Δεν προβαλλόταν επίσης ως πολιτικό πρόβλημα, το οποίο θα έπρεπε να δημιουργεί ανησυχίες και να θέτει επιτακτικά την ανάγκη για τη λήψη αποτελεσματικών αποτρεπτικών μέτρων.
Μόλις προσφάτως κατέρρευσε το τείχος της σιωπής, υπό το βάρος της πραγματικότητας, που δεν αποκρύπτεται πλέον με τίποτε. Η ρητορική όμως αυτών, που είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία εκ του μη όντος του μεγάλου αυτού προβλήματος, δεν παρέχει κανένα εχέγγυο ότι θα μεταφρασθεί σε αποτελεσματική πολιτική και δράση. Είναι γι' αυτό η ώρα ο ίδιος ο λαός, οι απλοί πολίτες, να πάρουν την πρωτοβουλία και να θέσουν επιτακτικά το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις.
Καλούμε την Κυβέρνηση και τα κόμματα να αναλογισθούν τις ευθύνες τους και ν' αντιληφθούν ότι η χώρα αυτή δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι. Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στον ελληνικό λαό. Τον καλούμε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Να οργανώσει σε όλη την Ελλάδα και τον απόδημο Ελληνισμό Επιτροπές Αγώνα. Ένα παράδειγμα, είναι αυτή που οργάνωσαν οι απελπισμένοι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονος στην Αθήνα, που προεικονίζει το μέλλον, στο οποίο οδηγούν την Ελλάδα οι ανεύθυνες πολιτικές και η ανοχή των κυβερνώντων, σημερινών και χθεσινών, και άλλων κομματικών ιθυνόντων και ιδεολογικών απολογητών, κυρίως στο χώρο των ΜΜΕ.
Μόνο η άμεση κινητοποίηση και παρέμβαση του λαού μπορεί να σταθεί εμπόδιο και ν' αναχαιτίσει μια δρομολογημένη δυναμική, μια ολέθρια μηχανή, που έχει ως στόχο τη δημογραφική αλλοίωση και την εθνική αποδόμηση της χώρας, με τη φενάκη της δήθεν «προοδευτικής» πολιτικής και του «διεθνισμού».
Η Ελλάδα και τα ανθρωπιστικά και οικουμενικά ιδεώδη, που εκπροσωπεί διαχρονικά, μέσα από την ιστορία και τον πολιτισμό της, είναι παρακαταθήκη για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν είναι όμως άλλοθι και πρόσχημα για όσους θέλουν να πλήξουν, για τους δικούς τους λόγους και συμφέροντα, την Ελληνική εθνική ταυτότητα και το Ελληνικό εθνικό κράτος.
Αθήνα, 24 Σεπτεμβρίου 2009

peael2010@gmail.com.

Το κείμενο
υπογράφουν πολλοί Έλληνες πολίτες, πανεπιστημιακοί, νομικοί, συγγραφείς,
δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, επαγγελματίες κ.ά., μεταξύ των οποίων οι:

Νεοκλής Σαρρής, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

Κωνσταντίνος Ρωμανός, καθηγητής Πανεπιστημίου του Αιγαίου

Γιάννης Παπαμιχαήλ, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

Γιάννης Τσουδερός, αρχιτέκτων-καθηγητής ΕΜΠ

Αθηνά Κατσαφάδου, δικηγόρος-τ. πρόεδρος Δημοτικού
Συμβουλίου Δήμου Πειραιώς

Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης, δημοσιογράφος-συγγραφέας

Άννα Δοντά, δημοσιογράφος

Δημήτρης Γιαννόπουλος, οικονομολόγος-δημοσιογράφος

Θέκλα Κίττου, σκηνοθέτις

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, αρχιτέκτων-συγγραφέας

Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός

Θεόδωρος Μπατρακούλης, Δρ. Γεωπολιτικής-πανεπιστημιακός

Λάμπρος Παπαδημητράκης, σκηνοθέτης.

Αριστείδης Καρατζάς, εκδότης

Θεόδωρος Παντούλας, εκδότης

Ανδρέας Αθηναίος, καθηγητής University of Pennsylvania