"Αναμφίβολα εμείς οι Έλληνες είμαστε από τους `προνομιούχους' της ιστορίας: κατορθώσαμε, πάνω από 3000χρόνια τώρα, να επιβιώσουμε στην ίδια τούτη γωνιά του ευρωπαϊκού Νότου, όμως, να πού ό,τι δεν κατόρθωσε ο πανδαμάτωρ χρόνος [και οι αλλεπάλληλοι πόλεμοι, Θα συμπληρώναμε εμείς] και οι αδυσώπητοι νόμοι του `βιολογικού κύκλού, υπάρχει κίνδυνος να το `πετύχουμε` μόνοι μας: να αυτοεξαφανισθούμε!”; γράφει σε βιβλίο της μια ελληνίδα πολιτικός' . "Έλληνες. Είδος υπό εξαφάνιση;" είναι ο τίτλος ένθετου αφιερώματος μεγάλης απογευματινής εφημερίδας. "Δημογραφικό. Η Ελλάδα αναστενάζει" έχει ως τίτλο άλλο σχετικό αφιέρωμα αξιόλογου μηνιαίου περιοδικού'. Και από άλλη πηγή (από τις πάμπολλες που θα μπορούσαμε να παραθέσούμε...) αντιγράφουμε: "Βόμβα νετρονίου το Δημογραφικό. Παίρνει διαστάσεις εθνικής συμφοράς. Γερνάει μέρα με την ημέρα η Ελλάδα! Το δημογραφικό παίρνει τεράστιες διαστάσεις και εξελίσσεται πλέον στο μεγαλύτερο εθνικό κίνδυνο για τη χώρα μας. Την ώρα που ο Ελληνικός πληθυσμός αναμένεται μέχρι το 2025 να μειωθεί στα εννέα εκατομμύρια, ο τούρκικός πληθυσμός θα έχει φθάσει τα 100 εκατομμύρια και ο πληθυσμός της Αλβανίας τα 12 εκατομμύρια. Έτσι, σε λίγα χρόνια, το δημογραφικό θα λειτουργήσει ως `βόμβα νετρονίου ; αφήνοντας πίσω του έρημα σπίτια, αγαθά και περιουσίες αλλά... όχι ανθρώπούς". Πολιτικές ή δημοσιογραφικές υπερβολές; Δεν το νομίζούμε! Και, αν διαβάσετε κι εσείς τα στοιχεία που, ενδεικτικά, παραθέτουμε στην συνέχεια, ίσως κι εσείς να συμφωνήσετε μαζί μας.
Ελλάδα και Ευρώπη:
Βασική αρχή της Δημογραφίας, απόλυτα κατανοητή και αυτονόητη είναι ότι το κατώτατο όριο που απαιτείται για την ανανέωση του πληθυσμού είναι τα 2,1 παιδιά ανά γυναίκα σε αναπαραγωγική ηλικία.
Οι χώρες του δυτικού κόσμου κινούνται κάτω από το όριο αυτό ήδη από τη δεκαετία του 1960. Η Ελλάδα έπεσε κάτω από το όριο αυτό στην δεκαετία του 1980, αλλά με τόσο γρήγορο ρυθμό, που πλέον "προπορεύεται" συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες, αφού βρίσκεται στην τρίτη θέση της υπογεννητικότητας σε παγκόσμια κλίμακα.
Ειδικότερα:
Ο δείκτης γονιμότητας (αναλογία παιδιών ανά γυναίκα) στην Ελλάδα ήταν: 2,4 το 1950. 2,28 το 1960 και 1,4 το 1991. Ιδού και τα συγκριτικά στοιχεία για το δείκτη νομιμότητας σε διάφορες χώρες το 1991: Ιταλία 1,3. Γερμανία 1,35. Ελλάδα 1,4. Ε.Ο.Κ. (μέσος όρος): 1,55. Βουλγαρία 1,87. Αλβανία 2,9. Τουρκία 3,7' . Το 1995, σύμφωνα με έκθεση της Unicef, η κατάσταση έγινε ακόμα πιο κρίσιμη, καθώς ο σχετικός δείκτης παιδιού ανά Ελληνίδα είναι 1,2, δηλαδή ο χαμηλότερος της Ευρώπης .
"Αν χώρες όπως η Γαλλία και η Σουηδία νιώθουν την ανάγκη αντιμετώπισης του προβλήματος, αντιλαμβανόμαστε πόσο πιο επιτακτική είναι για μας. Η Ελλάδα δεν συνορεύει ούτε με το Βέλγιο, ούτε με τη Φινλανδία, αλλά με την Τουρκία, η οποία έχει συγκεκριμένες και εντεινόμενες εδαφικές βλέψεις! Είναι αυτοκαταστροφικό να παριστάνουμε τους Ευρωπαίους, όταν ο ελληνισμός απειλείται με εξαφάνιση…”
Ελλάδα. Τουρκία και Αλβανία:
Θέλετε κάποια πιο "απτά" στοιχεία; Συγκρίνετε την αύξηση πληθυσμού τριών χωρών κατά την περίοδο 1950-1990: Ελλάδα 34%, Αλβανία 161%, Τουρκία 172%. Συγκρίνετε, επίσης, την αναλογία γεννήσεων και θανάτων κατά τα έτη 1986-1990: Ελλάδα 10 γεννήσεις ανά 9 θανάτους. Αλβανία 25 γεννήσεις ανά 6 θανάτους. Τουρκία 30 γεννήσεις ανά 8 θανάτους. Συγκρίνετε, τέλος, την αναλογία νέων στο σύνολο του πληθυσμού, το 1990: Ελλάδα 20,3%, Τουρκία 51,2%. Τι σημαίνουν όλα αυτά σε απόλυτους αριθμούς; Ότι το 1985 η Ελλάδα είχε πληθυσμό 9,9 εκατ. και η Τουρκία 47,7 εκατ. και ότι το 2050 αναμένεται η Ελλάδα να έχει 8,1 εκατ. και η Τουρκία 94,7 εκατ. Και αυτά σύμφωνα με κάποιους αισιόδοξους, διότι, κατ' άλλες προβλέψεις - υπολογισμούς, οι ρυθμοί θα είναι πολύ ταχύτεροι και αναμένεται μέχρι το 2025 ο ελληνικός πληθυσμός να μειωθεί στα εννέα εκατομμύρια, την ώρα που ο Τουρκικός πληθυσμός θα έχει φθάσει τα 100 εκατομμύρια και ο πληθυσμός της Αλβανίας τα 12 εκατομμύρια.
Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθετε και κάποια στοιχεία του ληξιαρχείου Ξάνθης για την εκεί υπάρχουσα θρησκευτική μειονότητα, που "κάποιοι" την "θέλουν" εθνική: Τον Ιούνιο 1991 είχαμε: Γεννήσεις: Χριστιανών 37, Μουσουλμάνων: 51. θάνατοι: Χριστιανών: 18, Μουσουλμάνων: 2. Άρα: καθαρή αύξηση Χριστιανών (χωρίς συνυπολογισμό των τυχόν εσωτερικών μεταναστών):19, Καθαρή αύξηση Μουσουλμάνων: 49. Τα αντίστοιχα στοιχεία ένα χρόνο μετά, τον Ιούνιο 1992: Γεννήσεις: Χριστιανών 30, Μουσουλμάνων: 51. θάνατοι: Χριστιανών: 23, Μουσουλμάνων: 7. Άρα: Καθαρή αύξηση Χριστιανών (χωρίς συνυπολογισμό των τυχόν εσωτερικών μεταναστών): 7, καθαρή αύξηση Μουσουλμάνων: 44.
Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά; Διότι ο πρώην πρόεδρος της Τουρκίας, ο Τουργκούτ Οζάλ, είχε πει ότι σε 10-20 χρόνια το πολύ, η Τουρκία θα είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής 'Ένωσης, οι πολίτες της θα έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας και εγκατάστασης και η Τουρκία θα νικήσει την Ελλάδα δημογραφικά. Ο δε πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Ερμπακάν κόμπαζε ότι όσοι είναι σήμερα όλοι οι 'Έλληνες, είναι μόνο οι Τούρκοι μαθητές.
Νεολαία και Γηρατειά:
Μια και τίθεται το ζήτημα, θα σας ενδιέφεραν κάποια σχετικά στοιχεία; Την περίοδο 1986-1987 φοίτησαν στην α' δημοτικού 144.751 μαθητές και την περίοδο 1997-1998 φοίτησαν 102.329. Την σχολική δε περίοδο 1999-2000 ιδρύθηκαν μεν 29 νέα σχολεία, αλλά καταργήθηκαν 136 και συγχωνεύτηκαν 133 σχολεία. Το "κακό" έχει αρχίσει πολύ νωρίτερα: Την περίοδο 1980-1992 σε 18 παραμεθόριους νομούς έκλεισαν 440 Δημοτικά σχολεία, δηλαδή με ρυθμό 36 το χρόνο! Το 1992, έξι (6) Δημοτικά στον Πειραιά δεν είχαν Α τάξη. Την ίδια χρονιά καταργήθηκαν 809 οργανικές θέσεις δασκάλων σε όλη τη χώρα. Στον νομό Σερρών, αν συνεχιστεί ο σημερινός ρυθμός μείωσης μαθητών, το πολύ σε 20 χρόνια δεν θα υπάρχει μαθητής να φοιτήσει σε δημοτικό Σχολείο. Και ας μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι πολλά από τα παιδιά που φοιτούν στα σχολεία μας, είναι παιδιά μεταναστών... Μην μου πείτε, τώρα, ότι σημασία δεν έχει η ποσότητα, αλλά η ποιότητα του πληθυσμού, γιατί θα σας απαντήσω αμέσως ότι, όπως σαφέστατα προκύπτει και τονίζουν οι ειδικοί, ο πληθυσμός της Ελλάδας "είναι ήδη γερασμένος και εξακολουθεί να γερνά. Θέλετε, και έπ’ αυτού, αποδείξεις; Το 1996 οι θάνατοι σε απόλυτους αριθμούς ξεπέρασαν πανελλαδικά τις γεννήσεις κατά 32. Τον επόμενο χρόνο, το 1997, πέθαναν 1000 'Έλληνες περισσότεροι απ' όσους γεννήθηκαν. Σε επιμέρους περιοχές της χώρας και μάλιστα από αυτές που χαρακτηρίζονται "εθνικά κρίσιμες" περιοχές, όπως της Λέσβου και της Ροδόπης, το 'φράγμα του θανάτου' (δηλαδή το να είναι οι θάνατοι περισσότεροι από τις γεννήσεις) είχε σπάσει ήδη από την δεκαετία του '80. Συχνά τα στοιχεία φαίνονται (ή έτσι μας τα "σερβίρουν" κάποιοι) ενθαρρυντικά: Το 1999 ανά 1000 κατοίκους είχαμε 9,5 θανάτους και 9,9 γεννήσεις, κάτι που συνεπάγεται (οριακή, πάντως!) αύξηση του πληθυσμού κατά 18.000 κατοίκους. Από το σύνολο των 18.000 γεννήσεων, όμως, τα 14.000 ήταν παιδιά αλλοδαπών μεταναστών.
Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Ότι γερνάμε. Γερνάμε επικίνδυνα! Το 1950 οι νέοι ήταν το 28,6% και οι ηλικιωμένοι το 6,7% του συνόλου του πληθυσμού. Το 1990 οι νέοι περιορίστηκαν στο 20,3% και οι ηλικιωμένοι αυξήθηκαν στο 12,3%. Το 1992 το ποσοστό του πληθυσμού άνω των 65 ετών έφθασε το 14,2%. Το 2000 το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 17,25%. Δεν θα αργήσει πολύ ο καιρός που το 20%, δηλαδή ο ένας στους πέντε 'Έλληνες, θα είναι άνω των 65 ετών. 'Ήδη, πάντως, η Ελλάδα, μαζί με την Ιταλία, κατέχουν το ρεκόρ των δύο πιο γηρασμένων χωρών της Ευρώπης. Στην Ελλάδα μας, λοιπόν, το 1951, σε 1 συνταξιούχο αντιστοιχούσαν πάνω από 14 εργαζόμενους. Το 1971 σε 1 συνταξιούχο αντιστοιχούσαν 4 εργαζόμενοι (περίπου όση είναι η ελάχιστη επιθυμητή αναλογία). Το 1991 σε 1 συνταξιούχο 2 εργαζόμενοι. Το 1997, ειδικά στο Δημόσιο, η αναλογία έφθασε 1 προς 1, δηλαδή ένας συνταξιούχος για κάθε εργαζόμενο. Να γιατί καταρρέουν τα ασφαλιστικά ταμεία και το όλο ασφαλιστικό μας σύστημα!...
Σύνοψη: Οι πρακτικές συνέπειες:
Τι σημαίνει πρακτικά η γήρανση του πληθυσμού; Θα προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε κάποιες από τις συνέπειες του δημογραφικού προβλήματος της Χώρας μας:
α) Διακινδύνευση της εθνικής άμυνας και εδαφικής ακεραιότητας, αφού δεν (θα) υπάρχουν αρκετοί στρατιώτες.
β) Κίνδυνος εθνικής εξαφάνισης ή αφομοίωσης ή αλλοίωσης με άλλα έθνη. Κίνδυνος όχι (μόνο) εξωτερικός, αλλά και εσωτερικός, από μετανάστες και μειονότητες [Και ας μην σπεύσουν κάποιοι να απαντήσουν με 'κορώνες' περί ρατσισμού, διότι έχουμε έτοιμες καταλυτικές απαντήσεις!...]
γ) Οικονομική ύφεση, αφού δεν (θα) υπάρχουν νέοι άνθρωποι με δυναμισμό, έμπνευση και νέες ιδέες για να δώσουν ώθηση στην οικονομία, πολύ δε περισσότερο δεν (θα) υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι.
δ) Αύξηση ανεργίας, είτε λόγω της παραπάνω οικονομικής ύφεσης, είτε λόγω της μείωσης θέσεων εργασίας που έχουν σχέση με το παιδί και τους νέους.
ε) Υπέρμετρη επιβάρυνση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων για τη συντήρηση των συνταξιούχων, με απώτερο κίνδυνο να υπάρξουν στο μέλλον εργαζόμενοι που δεν θα συνταξιοδοτηθούν ποτέ.
στ) Αλλαγή της δομής του συστήματος Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας με έμφαση στους ηλικιωμένους, για τους
οποίους θα διατίθενται όλο και περισσότερα κονδύλια.
ζ) Αλλαγή στη σύνθεση του εκλογικού σώματος, στις πολιτικές επιλογές και στο όλο πολιτικό σκηνικό.
Τι κάνουμε:
Οι συνέπειες, λοιπόν, είναι κοινωνικές, οικονομικές και εθνικές! Κι εμείς τι κάνουμε; Δυστυχώς, σε μια χώρα με υπογεννητικότητα, με πράξεις (νόμους αντιοικογενειακούς) ή παραλείψεις (έλλειψη μέτρων για την υπογεννητικότητα) ακολουθούμε πολιτική που ταιριάζει σε χώρες με υπεργεννητικότητα! Φαίνεται πως οι πολιτικοί μας (αλλά και εμείς που τους ψηφίζουμε, τους στηρίζουμε ή τους ανεχόμαστε...) είτε δεν έχουν καταλάβει την σοβαρότητα του θέματος, είτε βάζουν άλλες προτεραιότητες (… Ή μήπως κάνουμε κι εμείς το ίδιο;...). Πώς αλλιώς να δικαιολογηθεί η μέχρι σήμερα αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά τους;
Ενδεικτική βιβλιοyραφία:
1. περ. "Δημογραφική Ενημέρωση" τ. 14 (10-12/1992),
15 (1-3/1993),18 (10-12/1993), 25 (7-9/1995)
2. περ. "Νέμεσις" τ. Φεβρουαρίου 2000 σελ. 83επ.
3. 'Εύθετο "Αφιέρωμα" της "Ελευθεροτυπίας" της 19.8.2000 ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ
Ελλάδα και Ευρώπη:
Βασική αρχή της Δημογραφίας, απόλυτα κατανοητή και αυτονόητη είναι ότι το κατώτατο όριο που απαιτείται για την ανανέωση του πληθυσμού είναι τα 2,1 παιδιά ανά γυναίκα σε αναπαραγωγική ηλικία.
Οι χώρες του δυτικού κόσμου κινούνται κάτω από το όριο αυτό ήδη από τη δεκαετία του 1960. Η Ελλάδα έπεσε κάτω από το όριο αυτό στην δεκαετία του 1980, αλλά με τόσο γρήγορο ρυθμό, που πλέον "προπορεύεται" συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες, αφού βρίσκεται στην τρίτη θέση της υπογεννητικότητας σε παγκόσμια κλίμακα.
Ειδικότερα:
Ο δείκτης γονιμότητας (αναλογία παιδιών ανά γυναίκα) στην Ελλάδα ήταν: 2,4 το 1950. 2,28 το 1960 και 1,4 το 1991. Ιδού και τα συγκριτικά στοιχεία για το δείκτη νομιμότητας σε διάφορες χώρες το 1991: Ιταλία 1,3. Γερμανία 1,35. Ελλάδα 1,4. Ε.Ο.Κ. (μέσος όρος): 1,55. Βουλγαρία 1,87. Αλβανία 2,9. Τουρκία 3,7' . Το 1995, σύμφωνα με έκθεση της Unicef, η κατάσταση έγινε ακόμα πιο κρίσιμη, καθώς ο σχετικός δείκτης παιδιού ανά Ελληνίδα είναι 1,2, δηλαδή ο χαμηλότερος της Ευρώπης .
"Αν χώρες όπως η Γαλλία και η Σουηδία νιώθουν την ανάγκη αντιμετώπισης του προβλήματος, αντιλαμβανόμαστε πόσο πιο επιτακτική είναι για μας. Η Ελλάδα δεν συνορεύει ούτε με το Βέλγιο, ούτε με τη Φινλανδία, αλλά με την Τουρκία, η οποία έχει συγκεκριμένες και εντεινόμενες εδαφικές βλέψεις! Είναι αυτοκαταστροφικό να παριστάνουμε τους Ευρωπαίους, όταν ο ελληνισμός απειλείται με εξαφάνιση…”
Ελλάδα. Τουρκία και Αλβανία:
Θέλετε κάποια πιο "απτά" στοιχεία; Συγκρίνετε την αύξηση πληθυσμού τριών χωρών κατά την περίοδο 1950-1990: Ελλάδα 34%, Αλβανία 161%, Τουρκία 172%. Συγκρίνετε, επίσης, την αναλογία γεννήσεων και θανάτων κατά τα έτη 1986-1990: Ελλάδα 10 γεννήσεις ανά 9 θανάτους. Αλβανία 25 γεννήσεις ανά 6 θανάτους. Τουρκία 30 γεννήσεις ανά 8 θανάτους. Συγκρίνετε, τέλος, την αναλογία νέων στο σύνολο του πληθυσμού, το 1990: Ελλάδα 20,3%, Τουρκία 51,2%. Τι σημαίνουν όλα αυτά σε απόλυτους αριθμούς; Ότι το 1985 η Ελλάδα είχε πληθυσμό 9,9 εκατ. και η Τουρκία 47,7 εκατ. και ότι το 2050 αναμένεται η Ελλάδα να έχει 8,1 εκατ. και η Τουρκία 94,7 εκατ. Και αυτά σύμφωνα με κάποιους αισιόδοξους, διότι, κατ' άλλες προβλέψεις - υπολογισμούς, οι ρυθμοί θα είναι πολύ ταχύτεροι και αναμένεται μέχρι το 2025 ο ελληνικός πληθυσμός να μειωθεί στα εννέα εκατομμύρια, την ώρα που ο Τουρκικός πληθυσμός θα έχει φθάσει τα 100 εκατομμύρια και ο πληθυσμός της Αλβανίας τα 12 εκατομμύρια.
Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθετε και κάποια στοιχεία του ληξιαρχείου Ξάνθης για την εκεί υπάρχουσα θρησκευτική μειονότητα, που "κάποιοι" την "θέλουν" εθνική: Τον Ιούνιο 1991 είχαμε: Γεννήσεις: Χριστιανών 37, Μουσουλμάνων: 51. θάνατοι: Χριστιανών: 18, Μουσουλμάνων: 2. Άρα: καθαρή αύξηση Χριστιανών (χωρίς συνυπολογισμό των τυχόν εσωτερικών μεταναστών):19, Καθαρή αύξηση Μουσουλμάνων: 49. Τα αντίστοιχα στοιχεία ένα χρόνο μετά, τον Ιούνιο 1992: Γεννήσεις: Χριστιανών 30, Μουσουλμάνων: 51. θάνατοι: Χριστιανών: 23, Μουσουλμάνων: 7. Άρα: Καθαρή αύξηση Χριστιανών (χωρίς συνυπολογισμό των τυχόν εσωτερικών μεταναστών): 7, καθαρή αύξηση Μουσουλμάνων: 44.
Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά; Διότι ο πρώην πρόεδρος της Τουρκίας, ο Τουργκούτ Οζάλ, είχε πει ότι σε 10-20 χρόνια το πολύ, η Τουρκία θα είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής 'Ένωσης, οι πολίτες της θα έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας και εγκατάστασης και η Τουρκία θα νικήσει την Ελλάδα δημογραφικά. Ο δε πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Ερμπακάν κόμπαζε ότι όσοι είναι σήμερα όλοι οι 'Έλληνες, είναι μόνο οι Τούρκοι μαθητές.
Νεολαία και Γηρατειά:
Μια και τίθεται το ζήτημα, θα σας ενδιέφεραν κάποια σχετικά στοιχεία; Την περίοδο 1986-1987 φοίτησαν στην α' δημοτικού 144.751 μαθητές και την περίοδο 1997-1998 φοίτησαν 102.329. Την σχολική δε περίοδο 1999-2000 ιδρύθηκαν μεν 29 νέα σχολεία, αλλά καταργήθηκαν 136 και συγχωνεύτηκαν 133 σχολεία. Το "κακό" έχει αρχίσει πολύ νωρίτερα: Την περίοδο 1980-1992 σε 18 παραμεθόριους νομούς έκλεισαν 440 Δημοτικά σχολεία, δηλαδή με ρυθμό 36 το χρόνο! Το 1992, έξι (6) Δημοτικά στον Πειραιά δεν είχαν Α τάξη. Την ίδια χρονιά καταργήθηκαν 809 οργανικές θέσεις δασκάλων σε όλη τη χώρα. Στον νομό Σερρών, αν συνεχιστεί ο σημερινός ρυθμός μείωσης μαθητών, το πολύ σε 20 χρόνια δεν θα υπάρχει μαθητής να φοιτήσει σε δημοτικό Σχολείο. Και ας μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι πολλά από τα παιδιά που φοιτούν στα σχολεία μας, είναι παιδιά μεταναστών... Μην μου πείτε, τώρα, ότι σημασία δεν έχει η ποσότητα, αλλά η ποιότητα του πληθυσμού, γιατί θα σας απαντήσω αμέσως ότι, όπως σαφέστατα προκύπτει και τονίζουν οι ειδικοί, ο πληθυσμός της Ελλάδας "είναι ήδη γερασμένος και εξακολουθεί να γερνά. Θέλετε, και έπ’ αυτού, αποδείξεις; Το 1996 οι θάνατοι σε απόλυτους αριθμούς ξεπέρασαν πανελλαδικά τις γεννήσεις κατά 32. Τον επόμενο χρόνο, το 1997, πέθαναν 1000 'Έλληνες περισσότεροι απ' όσους γεννήθηκαν. Σε επιμέρους περιοχές της χώρας και μάλιστα από αυτές που χαρακτηρίζονται "εθνικά κρίσιμες" περιοχές, όπως της Λέσβου και της Ροδόπης, το 'φράγμα του θανάτου' (δηλαδή το να είναι οι θάνατοι περισσότεροι από τις γεννήσεις) είχε σπάσει ήδη από την δεκαετία του '80. Συχνά τα στοιχεία φαίνονται (ή έτσι μας τα "σερβίρουν" κάποιοι) ενθαρρυντικά: Το 1999 ανά 1000 κατοίκους είχαμε 9,5 θανάτους και 9,9 γεννήσεις, κάτι που συνεπάγεται (οριακή, πάντως!) αύξηση του πληθυσμού κατά 18.000 κατοίκους. Από το σύνολο των 18.000 γεννήσεων, όμως, τα 14.000 ήταν παιδιά αλλοδαπών μεταναστών.
Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Ότι γερνάμε. Γερνάμε επικίνδυνα! Το 1950 οι νέοι ήταν το 28,6% και οι ηλικιωμένοι το 6,7% του συνόλου του πληθυσμού. Το 1990 οι νέοι περιορίστηκαν στο 20,3% και οι ηλικιωμένοι αυξήθηκαν στο 12,3%. Το 1992 το ποσοστό του πληθυσμού άνω των 65 ετών έφθασε το 14,2%. Το 2000 το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 17,25%. Δεν θα αργήσει πολύ ο καιρός που το 20%, δηλαδή ο ένας στους πέντε 'Έλληνες, θα είναι άνω των 65 ετών. 'Ήδη, πάντως, η Ελλάδα, μαζί με την Ιταλία, κατέχουν το ρεκόρ των δύο πιο γηρασμένων χωρών της Ευρώπης. Στην Ελλάδα μας, λοιπόν, το 1951, σε 1 συνταξιούχο αντιστοιχούσαν πάνω από 14 εργαζόμενους. Το 1971 σε 1 συνταξιούχο αντιστοιχούσαν 4 εργαζόμενοι (περίπου όση είναι η ελάχιστη επιθυμητή αναλογία). Το 1991 σε 1 συνταξιούχο 2 εργαζόμενοι. Το 1997, ειδικά στο Δημόσιο, η αναλογία έφθασε 1 προς 1, δηλαδή ένας συνταξιούχος για κάθε εργαζόμενο. Να γιατί καταρρέουν τα ασφαλιστικά ταμεία και το όλο ασφαλιστικό μας σύστημα!...
Σύνοψη: Οι πρακτικές συνέπειες:
Τι σημαίνει πρακτικά η γήρανση του πληθυσμού; Θα προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε κάποιες από τις συνέπειες του δημογραφικού προβλήματος της Χώρας μας:
α) Διακινδύνευση της εθνικής άμυνας και εδαφικής ακεραιότητας, αφού δεν (θα) υπάρχουν αρκετοί στρατιώτες.
β) Κίνδυνος εθνικής εξαφάνισης ή αφομοίωσης ή αλλοίωσης με άλλα έθνη. Κίνδυνος όχι (μόνο) εξωτερικός, αλλά και εσωτερικός, από μετανάστες και μειονότητες [Και ας μην σπεύσουν κάποιοι να απαντήσουν με 'κορώνες' περί ρατσισμού, διότι έχουμε έτοιμες καταλυτικές απαντήσεις!...]
γ) Οικονομική ύφεση, αφού δεν (θα) υπάρχουν νέοι άνθρωποι με δυναμισμό, έμπνευση και νέες ιδέες για να δώσουν ώθηση στην οικονομία, πολύ δε περισσότερο δεν (θα) υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι.
δ) Αύξηση ανεργίας, είτε λόγω της παραπάνω οικονομικής ύφεσης, είτε λόγω της μείωσης θέσεων εργασίας που έχουν σχέση με το παιδί και τους νέους.
ε) Υπέρμετρη επιβάρυνση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων για τη συντήρηση των συνταξιούχων, με απώτερο κίνδυνο να υπάρξουν στο μέλλον εργαζόμενοι που δεν θα συνταξιοδοτηθούν ποτέ.
στ) Αλλαγή της δομής του συστήματος Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας με έμφαση στους ηλικιωμένους, για τους
οποίους θα διατίθενται όλο και περισσότερα κονδύλια.
ζ) Αλλαγή στη σύνθεση του εκλογικού σώματος, στις πολιτικές επιλογές και στο όλο πολιτικό σκηνικό.
Τι κάνουμε:
Οι συνέπειες, λοιπόν, είναι κοινωνικές, οικονομικές και εθνικές! Κι εμείς τι κάνουμε; Δυστυχώς, σε μια χώρα με υπογεννητικότητα, με πράξεις (νόμους αντιοικογενειακούς) ή παραλείψεις (έλλειψη μέτρων για την υπογεννητικότητα) ακολουθούμε πολιτική που ταιριάζει σε χώρες με υπεργεννητικότητα! Φαίνεται πως οι πολιτικοί μας (αλλά και εμείς που τους ψηφίζουμε, τους στηρίζουμε ή τους ανεχόμαστε...) είτε δεν έχουν καταλάβει την σοβαρότητα του θέματος, είτε βάζουν άλλες προτεραιότητες (… Ή μήπως κάνουμε κι εμείς το ίδιο;...). Πώς αλλιώς να δικαιολογηθεί η μέχρι σήμερα αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά τους;
Ενδεικτική βιβλιοyραφία:
1. περ. "Δημογραφική Ενημέρωση" τ. 14 (10-12/1992),
15 (1-3/1993),18 (10-12/1993), 25 (7-9/1995)
2. περ. "Νέμεσις" τ. Φεβρουαρίου 2000 σελ. 83επ.
3. 'Εύθετο "Αφιέρωμα" της "Ελευθεροτυπίας" της 19.8.2000 ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου