Ο φιλοσοφικός λόγος του Νίτσε δεν είναι κάτι που έχει τελειώσει , κάτι που έκλεισε το κύκλο του. Ο ίδιος είπε « θα γεννηθώ πολύ αργότερα από το θάνατο» μου. Άλλωστε ο φιλοσοφικός προβληματισμός όταν εδράζεται στα θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής και του όντος ποτέ δεν γίνεται παρελθόν , αλλά ανήκει στο αιώνιο παρόν της αφυπνισμένης ανθρωπότητος , δηλαδή στο αιώνιο παρόν των ολίγων, των ελαχίστων.
Τελευταίως , διάφοροι συντηρητικοί , θρησκολάγνοι , δογματικοί και λοιποί παροπιδοφόροι αναφέρονται στο Νίτσε και συγκεκριμένα αναμασούν ορισμένα γνωστά αποσπάσματα του. Δεν κατανοούν βέβαια ότι ο Νίτσε δεν συμβιβάζεται με τις υποκλινόμενες συνειδήσεις , με τις σκυφτές ζωές μπροστά στις παραστάσεις του εξουσιασμού και της υποτίμησης του ανθρώπου. Ο Νίτσε αξιοπεριφρόνητοι παροπιδοφόροι είναι ο χαλαστής των πεποιθήσεων σας , του υποταγμένου πολιτισμού σας , των θεμελίων της εξουσίας σας , των βεβαιοτήτων που αποτελούν τα κιγκλιδώματα της φυλακής σας. Ο Νίτσε είναι μια έκρηξη ελευθερίας, είναι ο χαλαστής των ειδώλων , είναι ο φιλόσοφος που τίναξε στον αέρα όλο εκείνο τον σκιώδη κόσμο των «αξιοσέβαστων» μεταφυσικών προτάσεων που ετέθησαν από ένα σύστημα τυραννίας πνευματικής , πολιτικής και οικονομικής και μπροστά τους όφειλε να υποκύπτει η ζωή και η συνείδηση και αντί να αναπτύσσεται μέσα στο περιβάλλον μιας πρωταρχικής ελευθερίας , να συστρέφεται , να χλομιάζει , να προσαρμόζεται στα δόγματα και στις δοσμένες αλήθειες του ολοκληρωτικού εξουσιασμού.
Ο Νίτσε αποκατέστησε τα ένστικτα , την αξία τους για τη ζωή. Μας έφερε ξανά στο παρόν μας , ύστερα από μια πολυετή περιπλάνηση στο υπερπέραν , στην άλλη ζωή , στις παρηγορητικές παραστάσεις της σκλαβιάς μας .Με τον Νίτσε αρχίζουμε να ανιχνεύουμε το είναι εδώ , το «είναι ενταύθα» που πρώτος διετύπωσε ο Ηράκλειτος.( «είναι και ενταύθα θεοί» είπε σε κάποιους επισκέπτες που δίσταζαν να τον πλησιάσουν , όπου το παρόν γίνεται διάνοιξη και παρουσία μέσα στο κόσμο ως διανοιγόμενο μέγεθος). Μέσα στο «είναι εδώ» που πραγματεύθηκε στη συνέχεια ο Χάιντεγκερ , βρίσκουμε ξανά την αναγκαιότητα της ελευθερίας ως καταστάσεως αλληλένδετης με τη βούληση της δυνάμεως και της εξουσίας. Έτσι η εκ των άνω επιβαλλόμενη εξουσία αμφισβητείται ριζικά για να παραχθεί πια μέσα από την ανθρωποκεντρική και λαϊκή κατά συνέπεια βούληση .
Την κοινωνία δεν μπορεί έκτοτε να την ενώνει η ψευδαίσθηση και το υπερπέραν. Την κοινωνία των ελευθέρων ανθρώπων την ενώνει το φυλετικό ένστικτο , την ενώνει το γένος , η φυλή και το δίκαιο του ψωμιού . Ο τρόπος που παράγεται το ψωμί από ένα λαό που οφείλει να εξουσιάζει τη πατρώα γη του και ο τρόπος που διαμοιράζεται σε αυτό το λαό συνθέτει την έννοια του δικαίου και του κεντρικού λόγου ύπαρξης της πολιτικής κοινωνίας. Τούτο το ψωμί είναι η αλήθεια μας και το παρόν μας. Ένα ψωμί που μας το αρπάζουν οι τραπεζίτες και οι διάφοροι ψευδολόγοι αντικαθιστώντας το με φούμαρα και μεταφυσικές ελπίδες.
Ο Νίτσε είναι ο δάσκαλος του εθνικοκοινωνικού αγώνα που θα επανασυνδέσει τη φυλή μας με την μεγάλη κληρονομιά της ελεύθερης δημιουργίας και θα θέσει τα θεμέλια ενός μεγαλόπνοου άριου πολιτισμού.
Λουκάς Γ. Σταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου