Στο άκουσμα της λέξης ΚΑΙΑΔΑΣ μας έρχεται αμέσως στο μυαλό αυτό που όλοι μάθαμε στο σχολείο, ότι ο Καιάδας αποτελούσε το μέρος εκείνο που οι Σπαρτιάτες έριχναν δύσμορφα, καχεκτικά ή ανάπηρα βρέφη. Αυτή η θεωρία ξεκίνησε όταν το 1905 ομάδα ξένων αρχαιολόγων (πιθανότατα Βρετανών) ξεκίνησε έρευνες στον Καιάδα. Τα ευρήματα (οστά) που βρέθηκαν στο βάραθρο οδήγησαν τους πνευματικά νεόπλουτους και επιστημονικά αδαείς, στο συμπέρασμα ότι οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες για την διατήρηση της ευγονίας πετούσαν εντός του Καιάδα τα ανάπηρα και "άχρηστα" για αυτούς νεογέννητα. Το συμπέρασμα αυτό προέκυψε με τον εξής επιστημονικό όρο «ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΙΚΡΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΑΡΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΒΡΕΦΗ»Γράφουν οι Ιουδαιοχριστιανοί στις..."Παγανιστικές Απάτες":
[Μια ακόμη προσπάθεια ωραιοποίησης της αρχαίας Λακεδαιμονίας λόγω του γελοίου τοπικισμού του Βλάση Ρασσιά, είναι η προσπάθεια να αποδειχθεί ότι οι αρχαίοι Σπαρτάτες δεν είχαν μέρος όπου πετούσαν τα καχεκτικά παιδιά τους. Ο πολύς κόσμος κακώς πιστεύει ότι το μέρος αυτό λεγόταν Καιάδας. Κι οι Νεοπαγανιστές βασιζόμενοι σε αυτή την ανακρίβεια, ή μάλλον το μπέρδεμα, «αποδεικνύουν» ότι δεν είχαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες τέτοιο βάρβαρο θεσμό, κι άρα όλα είναι συνωμοσία κατά του σπαρτιατικού πνεύματος κ.λ.π. κ.λ.π. (οι γνωστές βλακώδεις θεωρίες περί συνωμοσίας). Όμως τόπος που έριχναν τα παιδιά τους οι αρχαίοι Σπαρτιάτες υπήρχε και λεγόταν «Αποθέτες» (στον «Καιάδα» έριχναν τους υπάνθρωπους Είλωτες).
Συγκεκριμένα:
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ, Λυκούργος, 16 «Το γεννημένο παιδί (...) αν όμως ήταν ασθενικό και κακόμορφο, το έστελλαν στις λεγόμενες Αποθέτες, βαραθρώδη τόπο πλησίον του Ταϋγέτου, διότι φρονούσαν, ότι παιδί που δεν είχε ευθίς εξαρχής γεννηθεί υγιές ούτε εύρωστο, ήταν συμφερότερο και για το ίδιο και για την πόλη να μη ζεί». Βεβαίως ο κος Ρασσιάς δεν ενδιαφέρεται για την αλήθεια, αλλά μόνο για την προώθηση τού Νεοπαγανισμού. Προσπαθεί πάση θυσία να αποκρύψει τις βαρβαρότητες τής θρησκείας του, αρχαίας και νέας. Δεν διστάζει να ψεύδεται δημόσια, ελπίζοντας ότι οι αναγνώστες του θα καταπιούν τα παραμύθια του όπως οι τυφλωμένοι από το φανατισμό Νεοπαγανιστές.
Όμως εμείς δεν είμαστε Νεοπαγανιστές! Και το ψεύδος θα το ξεσκεπάζουμε!]
Τους απαντά ο "δικός" τους,ο ακραιφνής χριστιανός Παπαρρηγόπουλος!...
[...Περί τα τέλη του Πελοποννησιακού πολέμου,οι δύο της Σπάρτης βασιλείς ήσαν, Άγις ο Αρχιδάμου,βασιλεύσας από του 426 μέχρι του 399, και Παυσανίας ο Πλειστοάνακτος,βασιλεύσας από του 408 μέχρι του 394.Εκ τούτων ο Άγις απέθανεν έν περίπου έτος μετά την κατά της Ήλιδος εκστρατείαν του,καταλιπών από Τιμαίας υιόν,τον Λεωτυχίδην,περί της γνησιότητος του οποίου πολλαί υπήρχον αμφιβολίαι.Όθεν ο Λύσανδρος συνέλαβε τον σκοπόν να διαβιβάση την βασιλείαν εις τον νεώτερον του Άγιδος αδελφόν Αγησίλαον,επ' ελπίδι ότι θέλει άγει και φέρει αυτόν κατά το δοκούν.Ο Αγησίλαος ήτο τότε τεσσαρακοντούτης περίπου' και επειδή είχεν ανατραφή μηδεμίαν έχων προσδοκίαν του να βασιλεύση ποτέ,ενησκήθη ακριβέστατα περί την σπαρτιατικήν δίαιταν και πειθαρχίαν.Ήτο δε αφελής τους τρόπους και τα ήθη,προσηνής προς τους συμπολίτας,ευπειθής εις τας αρχάς και προς τούτοις ού μόνον μικρός το ανάστημα,αλλά και ισχνός,και χωλός τον έτερον των ποδών...]
(ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ,Κων.Παπαρρηγόπουλος,βιβλίον πέμπτον,σελ.26,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ)
Μα,τι είναι αυτά;Οι Σπαρτιάτες είχαν κουτσό βασιλιά!;Πως;
Δεν έρριξαν στον Καιάδα ή στους ΑΠΟΘΕΤΕΣ τον κουτσό Αγησίλαο ως βρέφος;
Μα καλά,πως τους ξέφυγε;Έστω,αλλά να δεχθούν να τον κάνουν και βασιλιά;Οι Σπαρτιάτες;
Το παραμύθι του Καιάδα μπορεί να το καταρρίψει και μόνο η γνώση της ιστορίας. Αφού δεν συμβιβάζεται με τον Τυρταίο που ήταν εκ γενετής τυφλός, ή τον βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαο που ήταν χωλός και αυτός εκ γενετής. Κάποτε ειρωνεύτηκαν έναν αρχαίο Σπαρτιάτη που ήταν κουτσός γιατί πάει να πολεμήσει. Αυτός απάντησε πως ο πόλεμος χρειάζεται άτομα που μένουν στη θέση τους και όχι άτομα που το βάζουν στα πόδια.
Και δεν είναι ο μόνος!Διαβάστε και...αυτό...ως απάντηση στην παραπομπή του Πλουτάρχου που παρουσιάζουν!
Τι λέει όμως το ΥΠ.ΠΟ. για τον Καιάδα;...
[Το σπήλαιο Καιάδας βρίσκεται κοντά στο χωριό Τρύπη, σε απόσταση 10 χλμ. από τη Σπάρτη, δίπλα στο δημόσιο δρόμο Σπάρτης - Καλαμάτας. Είναι σπηλαιοβάραθρο μήκους περίπου 50 μ. κατά το ερευνημένο του τμήμα, με κλίση που κυμαίνεται από 35ο - 50ο. Η σημερινή είσοδος του, πλάτους περίπου 0,50 μ., βρίσκεται περίπου 30 μ. ψηλότερα από τον δημόσιο δρόμο. Η αρχική είσοδος διανοιγμένη σε ψηλότερο επίπεδο είναι σήμερα επιχωμένη. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση ο Καιάδας βρισκόταν σε φαράγγι κοντά στην Τρύπη. Η παρουσία βαράθρου με ανθρώπινα οστά στην Τρύπη ήταν αρκετά χρόνια γνωστή, αλλά η πρώτη αυτοψία έγινε το 1983. Ο κύριος όγκος των ανθρώπινων οστών ήταν συγκεντρωμένος στο βαθύτερο τμήμα του σπηλαιοβαράθρου όπου έχει δημιουργηθεί παχύτατη επίχωση. Οστά βρέθηκαν και σε φυσικές σχισμές ή εσοχές αρκετά ψηλότερα από το σημερινό δάπεδο. Πρόκειται, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της ανθρωπολογικής μελέτης, για σκελετούς κυρίως ώριμων ανδρών και λίγων γυναικών που κατέληξαν εκεί ως ακέραια σώματα και όχι ως ελεύθερα οστά. Το σπηλαιοβάραθρο αυτό μπορεί να συνδεθεί με τις αρχαίες μαρτυρίες για τη μορφή και τον προορισμό του Καιάδα και ειδικότερα με τη χρήση του από τους Σπαρτιάτες κατά τη διάρκεια των Μεσσηνιακών πολέμων (8ος - 5ος αι. π.Χ.) για τον καταποντισμό των εχθρών τους ή και άλλων καταδίκων. Λείπουν όμως προς το παρόν τεκμήρια για την ακριβή χρονολόγηση του οστεολογικού υλικού].
Ο Θ. Κ. Πίτσιος, αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής Ανθρωπολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών που διεξάγει ανθρωπολογική έρευνα στο βάραθρο, παρουσίασε τα συμπεράσματά του από την έρευνα. Όπως είπε στο «Έθνος», μέχρι στιγμής έχουν εντοπισθεί οστά 46 ατόμων σε επιφανειακές έρευνες που έχουν διεξαχθεί και οι οποίες συνεχίζονται. Οι έρευνες διεξάγονται με τη συνεργασία του καθηγητή αρχαιολογίας Π. Θέμελη, και σύντομα θα εκδοθεί και ένας ειδικός τόμος για το θέμα αυτό. Μέχρι στιγμής, πάντως, σε καμία ανασκαφή στη Λακωνία δεν έχουν εντοπισθεί οστά βρεφών σε τέτοιες συνθήκες που να δείχνουν θανάτωσή τους σε συγκεκριμένο χώρο. Οι ανακοινώσεις ήταν πλούσιες και ιδιαίτερα κατατοπιστικές. Οι ερευνητές συμπέραναν πως τελικά έριχναν ενήλικες κατάδικους ή αιχμαλώτους. Ο ιστορικός Στράβων αποκαλεί το μέρος αυτό «δεσμωτήριον το παρά Λακεδαιμονίους σπήλαιο».
O Πλούταρχος και μόνον αυτός, αναφέρει στον βίο του Λυκούργου, ότι οι γονείς του κάθε νεογέννητου το έφερναν εμπρός σε μία επιτροπή γερόντων που το εξέταζαν. Εάν το εύρισκαν υγιές και αρτιμελές το παρέδιδαν στην πόλη να ανατραφεί, ενώ στην αντίθετη περίπτωση το «απέπεμπον εις τας λεγομένας Αποθέτας». Πολλοί πήγαιναν και τα έπαιρναν και τα παιδιά αυτά γίνονταν οι «θρεπτοί» δούλοι. Οι οποίοι υπ όψιν είχαν το δικαίωμα να έχουν προσωπική περιουσία και να ταξιδεύουν εκτός πόλεως, σε αντίθεση με τους ικανούς οι όποιοι ήταν μόνο στρατιώτες.
Τα ψέματα και οι συκοφαντίες των Ιουδαιοχριστιανών αποκαλύπτονται και θα συνεχίσουν να αποκαλύπτονται.
Πηγή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου