Όπως η ολιγαρχία παρουσιάζεται σαν αντιπροσωπευτική δημοκρατία έτσι και η λαοκρατία παρουσιάζεται σαν άμεση δημοκρατία για να ξεγελάσει τον κόσμο εκμεταλλευόμενη την άγνοια που έχει περιπέσει.
Η άμεση δημοκρατία όμως δεν είναι δημοκρατία. Δεν είναι δημοκρατία αφού η κατανομή της εξουσίας γίνεται με εκλογές αντί με κλήρωση, γιατί κλήρωση ίσον δημοκρατία!
Η άμεση δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία αφού
προκρίνει τα εργαλεία του δημοψηφίσματος με την χρήση της τεχνολογίας ώς αναγκαία συνθήκη για την λειτουργία της. Ώς άμεσο συμπέρασμα χώρες ή περιοχές χωρίς τεχνολογική υποδομή δεν μπορούν να αποκτήσουν δημοκρατία, ενώ ακόμα και μία καθίζηση του ηλεκτρονικού συστήματος θα ήταν αρκετή να την καταλύσει. Το δημοψήφισμα ζητάει την επικύρωση ή την άρνηση μιας γενικής ιδέας, μιας ετοιμασμένης όμως ιδέας που ρίχνεται στο πλήθος, όπως ακριβώς ρίχνονται στο πλήθος απο τα κόμματα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, άρα τις ολιγαρχίες, τα πολιτικά προγράμματα που δεν αποτελούν παρά συλλογές δημοφιλών ιδεών.Το δημοψήφισμα συνιστά μια πρόταση για παλλαϊκή ψήφιση, αντί της συνήθους δημοκρατικής διαδικασίας που είναι:
Εισήγηση πολίτη- Προβούλευμα Βουλής-ψήφισμα Εκκλησίας Δήμου- έγκριση- αναγραφή Γραμματέα.
Βλέπουμε πώς ένας πολίτης εισηγείται στην βουλή και όχι ένα κέντρο ιδεών ή συμφερόντων κατευθείαν στον λαό. Ποια είναι η ουσιαστική διαφορά; Κύριο μέλημά της βουλής είναι η κατάρτιση προβουλευμάτων, θεμάτων δηλαδή προς συζήτηση στην Εκκλησία του Δήμου. Eτοιμάζει το αντίστοιχο προβούλευμα προς συζήτηση και ψηφοφορία στην Εκκλησία του Δήμου για την τελική απόφαση. Καλεί ειδικούς για να εκφέρουν γνώμη αν απαιτείται. Μετά από έγκρισή της, ακολουθεί ψηφοφορία για τελική έγκριση. Η κρίση της δεν είναι οριστική.
Η Βουλή είναι πάντα υποχρεωμένη να γνωματεύει εκδίδοντας προβούλευμα ακόμα και αν δεν συμφωνεί «μηδέν απροβούλευτον». Η Βουλή έχει την ευθύνη να επισημαίνει στο προβούλευμα της ότι μια πρόταση-εισήγηση αντίκειται σε προηγούμενο ψήφισμα ώστε να μην παρανομήσει η Εκκλησία του Δήμου χωρίς να το θέλει. Σε αντίθετη περίπτωση οι Πρυτάνεις και ο Επιστάτης Πρυτάνεων τιμωρούνται με πρόστιμο αν επιτρέψουν τέτοια συζήτηση παρά το προβούλευμα που έχουν εκδώσει. Το ύψος του προστίμου για αμελές προβούλευμα ή έκδοση ψηφίσματος που αντίκειται σε νόμο ορίζεται με την συνήθη δημοκρατική διαδικασία που αναφέραμε παραπάνω. Αν περάσει παράνομη πρόταση και ψηφιστεί ο κάθε πολίτης που θα την αντιληφθεί έχει δικαίωμα και καθήκον να την ακυρώσει με γραφή παρανόμων, ή γραφή προεδρική. Βλέπουμε λοιπό ποιά είναι η δημοκρατική διαδικασία για την παρουσίασή της στο σώμα των πολιτών πρός ψήφιση. Αυτή δεν υπάρχει στην άμεση δημοκρατία. Όποιος βρίσκεται στο κέντρο δημιουργίας προτάσεων μπορεί να προωθεί το συμφέρον του ή την ιδέα πρός ψήφιση χωρίς αυτή να έχει προηγουμένως ελεγχθεί.
Ακόμα περισσότερο στην άμεση δημοκρατία δεν έχει διασαφηνιστεί αν θα παρουσιαστεί αντικρουόμενη επιχειρηματολογία, ενώπιον του εκλογικού σώματος, ή απλά εισήγηση με την μορφή ομιλιών. Ακόμα η δημόσια διαβούλευση ένα λαοκρατικό χαρακτηριστικό λαμβάνει χώρα μπροστά στην συνέλευση των ατόμων παρουσιάζοντας την εικόνα της ιστορικά γεννήτορος χάβρας Ιουδαίων που οδήγησε στα ίδια φαινόμενα που παρουσιάζουν τα φοιτητικά αμφιθέατρα και οι συνελεύσεις διαχείρισης πολυκατοικιών. Αντίθετα η διαβούλευση λαμβάνει χώρα στην δημοκρατία πολιτισμένα μεταξύ των βουλευτών για να ετοιμαστεί το προβούλευμα που θα υποστηριχθεί και θα αντικρουσθεί με επιχειρήματα ενώπιον της συνέλευσης των πολιτών που ακολούθως θα το ψηφίσουν ή θα το καταψηφίσουν.
Ένα τελευταίο εργαλείο της άμεσης δημοκρατίας που αποδεικνύει ότι δεν είναι δημοκρατία είναι η συλλογή υπογραφών. Ένα μέσο που κάλλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ώς μέσο πίεσης είτε ώς μέσο επιβολής τόσο απο οργανωμένες ολιγαρχίες, ή πλούσια εξοπλισμένες ομάδες συμφερόντων όσο και απο ένα πλειοψηφικό ρεύμα. Και στις δύο περιπτώσεις η επιβολή των συμφερόντων των λίγων στους πολλούς συνιστά Τυραννία, ενώ η επιβολή των συμφερόντων των πολλών πάνω στους λίγους Λαοκρατία.
Αντίθετα στην Δημοκρατία είναι το Κοινό καλό που επιβάλλεται. Οι πολλοί στην δημοκρατία δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα για να επιβάλλονται αλλά χρησιμοποιούν τον αριθμό τους. Το μόνο που έχουν για να προστατευτούν απο την εκμετάλλευση των λιγότερων αλλά ισχυρότερων. Ανάμεσα στα δικαιώματα αυτά είναι και το δικαίωμα να φέρουν οπλισμό ώστε να φέρουν την κοινή ιδιότητα του οπλίτη-πολίτη που μπορεί να προασπίσει τα δικαιώματα του απέναντι σε μισθωμένες πραξικοπηματικές ενέργειες της ολιγαρχίας όποια μορφή και αν αυτή πάρει.
Η άμεση δημοκρατία δέν είναι δημοκρατία και για ένα άλλο λόγο. Δεν είναι δημοκρατία αφού το κυρίαρχο σώμα στην πολιτική δεν είναι ο δήμος που συνέχει πολιτικά την Φυλετική Εθνότητα στον τόπο καταγωγής της. Αντίθετα είναι αλλόφυλα αλλόθρησκα ή άθεα τα άτομα που την απαρτίζουν όπως και σήμερα την σύνθεση του εκλογικού σώματος της ολιγαρχίας που ονομάζουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία. Άτομα λοιπόν και παλι και όχι πολίτες! Γιατί λέμε άτομα και όχι πολίτες; Ας δούμε τον ορισμό του πολίτου στην Δημοκρατία:
«Υπό του αυτού ατόμου, τινές δε να επιτρέπεται μεν, αλλά μόνον κατόπιν ωρισμένου χρόνου· και άλλαι, ως αι του δικαστού και του μέλους της εκκλησίας, αρχαί διαρκείας επ' αόριστον χρόνον. Θα ηδύνατο βεβαίως να προβάλη τις ενταύθα την αντίρρησιν ότι ούτε άρχοντες είναι οι τοιούτοι, ούτε μετέχουν εξ αιτίας τούτων αρχής τινός·αλλ' ασφαλώς είναι κωμικόν να αρνήται τις την ύπαρξιν αρχής εις τους έχοντας τα ανώτατα κυριαρχικά δικαιώματα. Αλλά ας μη επιφέρηται διαφορά μεταξύ τούτων, καθ' όσον η διαφορά (30) έγκειται μόνον εις το όνομα· δεν υπάρχει τουτέστι κοινόν όνομα διά τον δικαστήν και τον εκκλησιαστήν, όπερ να δύναται να χαρακτηρίση αμφοτέρους. Ας δεχθώμεν λοιπόν χάριν του ορισμού, διά τον συνδυασμόν των δύο τούτων αρχών, τον όρον «αόριστος αρχή». Κατ' ακολουθίαν ορίζομεν ως πολίτας πάντας τους δυναμένους να μετέχουν της «αορίστου αρχής» ταύτης. Ο μεν λοιπόν κατ' εξοχήν εφαρμόσιμος επί πάντων των λεγομένων πολιτών ορισμός του πολίτου τοιούτος περίπου είναι».
Άρα η άμεση δημοκρατία δεν μπορεί να είναι δημοκρατία εάν τα άτομα που την στοιχειοθετούν δεν έχουν εκτός την νομοθετικής και της δικαστικής αρχής. Αφού η δύναμη αυτή είναι που περιορίζει αλλά και παραλύει κάθε προσπάθεια συγκέντρωσης της εξουσίας. «Ο απολύτως δε και απλώς πολίτης δι' ουδενός άλλου χαρακτηριστικού στοιχείου ορίζεται επί το βέλτιστον, ή διά του ότι μετέχει της δικαστικής κρίσεως και της αρχής».
Γιατί λέμε λαοκρατία και όχι δημοκρατία;
«Διότι εις μερικάς δεν υφίσταται ως στοιχείον της πολιτικής τάξεως ο δήμος, ουδέ εκκλησίαν συγκροτούν, αλλ' εις εκτάκτους περιστάσεις συνελεύσεις καλούν, και τας δίκας ιδιαίτεραι αρχαί δικάζουν..»
Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα για τους εξουσιαστές, δεδομένου πως πάνω στην ύπαρξη κυριαρχίας έχτισε την φαινομενική συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η άμεση Δημοκρατία η απλα Λαοκρατία είναι το άλλοθι των εξουσιαστών για να στηρίξουν ιδεολογικά το σύστημά τους αφού τα πρόσφατα ιστορικά παραδείγματα της λαοκρατίας οδήγησαν το πρώτο στον Βοναπαρτισμό και το δεύτερο στον Σταλινισμό. Αυτό το φόβητρο του αιματοκυλίσματος ώς ιστορικό αποτέλεσμα αρκεί για τους σημερινούς εξουσιαστές.
Ιστορικά η άμεση δημοκρατία με την προλεταριακή μορφή της αλλά και αυτή της παρισινής Κομμούνας φιλοδόξησε να ομοιάσει στην δημοκρατία της αρχαίας Ελλάδας, όμως γρήγορα εκτροχιάστηκε και εκφυλίστηκε σε ολοκληρωτικό καθεστώς τυραννίας, σφαγών και ηθικού εκμαυλισμού και εκφυλισμού.
Η Δημοκρατία κάτω απο αντίξοες συνθήκες οδήγησε στο ελεύθερο καθεστώς της ισονομίας ισοπολιτείας και ισηγορίας.
Στην άμεση δημοκρατία δεν γίνεται λόγος για την «σοσιαλιστική» πτυχή της δημοκρατίας που είναι η Ισοκρατία απαραίτητο στοιχείο για Ισονομία και Ισηγορία, αλλά πάει κατευθείαν στην Ισηγορία, λες και έχει το ίδιο βάρος ο λόγος του ισχυρού όπως του φτωχού εργάτη.
Ο Μαρξ αναφέρει στο Κεφάλαιο ότι βάση της δημοκρατίας δεν ήταν η δουλεία, αλλά ότι η πάλη του δήμου με την ολιγαρχία είναι συνυφασμένη με τις αυτάρκεις γεωργικές περιοχές έξω απο τη Πόλη, αλλά και μεσα σε αυτή με τις άλλες τάξεις όπως τεχνίτες κλπ. Στην εποχή του Κλεισθένη, που γίνεται η δημοκρατική επανάσταση, η οικονομία δεν στηρίζεται καν στη δουλεία, αλλά στους ανεξάρτητους μικροπαραγωγούς, εμπόρους, γεωργούς, τεχνίτες.
Ο Μαξ Νετλάου γράφει γι' αυτό στην «Ιστορία της Αναρχίας»: «Ο δεσποτισμός των ανατολικών κρατών απέκλειε την αυθεντική πρόοδο της σκέψης, ενώ αντίθετα στην Αρχαία Ελλάδα, όπου υπήρχε τοπική αυτονομία, άνθισε για πρώτη φορά η ελεύθερη σκέψη που γνωρίζουμε σήμερα». Και σίγουρα η δημοκρατία ήταν μια πρόοδος στην ιστορία των πολιτευμάτων, όπως άλλωστε το παραδέχεται και ο ίδιος ο Μπακούνιν. Η σύγκρισή του με προγενέστερα πολιτεύματα που επικρατούσαν στο συγκεκριμένο χώρο, όπως η ολιγαρχία, η τυραννία και η αριστοκρατία, το καθιστούν αναμφισβήτητα καλύτερο.
Συνεπώς όταν η λαοκρατία παρουσιάζεται σαν επίγονος της δημοκρατίας ζημιώνει την δημοκρατία και την υπόθεσή της! Ο σύλλογος Κράτος Δήμων και οι οργανωμένοι Δήμοι θα βρεθούμε απένατι απο τα λαοκρατικά πηγαδάκια που σφετερίζονται σε παγκόσμια συνέδρια την Δημοκρατία, γυμνώνοντάς την απο την οργάνωση τον θρησκευτικό, φυλετικό, τοπικό χαρακτήρα άρα τον εθνισμό της κατασκευάζοντας έτσι μια παγκοσμιοποιημένη εξισωτική και ισοπεδωτική λαοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου