Έλληνες κατά περίπτωση

-Να πέσουνε κεφάλια. Προδότες πολιτικοί. Μας φέρανε τους Κούρδους και τους Αφγανούς να προσεύχονται στον Αλλάχ μέσα στην Αθήνα του Περικλή. Όνειδος.

-Πέστα Αγησίλαε, είναι τσιράκια της Νέας Τάξης, οδηγίες ακολουθούνε. Θέλουν να μας αλλοιώσουν να καταστρέψουν την φυλή μας. Αίσχος.

-Πατέρα, συγγνώμη εσύ και ο θείος Αγησίλαος με έχετε μπερδέψει. Δεν καταλαβαίνω τί λέτε.

-Τί δεν καταλαβαίνεις Δήμο παιδί μου; Δεν βλέπεις πως γεμίσαμε Αλβανούς;

-Ναί αλλά το `92 μούλεγες ότι στην Αρχαιότητα οι Έλληνες δεν δουλεύανε και οι δούλοι κανανε όλες τις δουλειές. Τώρα δεν τους θές.

-Τί λες παιδί μου. Σε λίγο θα αποτελούμε μειοψηφία.

-Ναί πατέρα γιατί αυτοί γεννάνε. Εσύ με άφησες μόνο και έχεις 3 αυτοκίνητα.

-Μήν μιλάς με αυτόν τον τρόπο στον πατέρα σου σε έστειλε στα καλλίτερα σχολεία.

-Εντάξει, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί φωνάζετε κάθε φορά με τους μετανάστες.

-Γιατί θα γεμίσουν τζαμιά την χώρα Δήμο παιδί μου.

Άρα τα τζαμιά σας πειράζουν όχι οι μετανάστες.

-Οι μετανάστες.

-Τότε γιατί δεν φωνάζεις για τους Ρώσους και τους Σλάβους. Επειδή είναι χριστιανοί δεν είναι αλλόφυλοι;

-Τα τζαμιά μέσα στην Ελλάδα, δεν έχουν θέση. Πολεμήσαμε το `21 να τους διώξουμε, χύσαμε το αίμα μας.

- Ναί θείε, αλλά όταν επαναλειτούργησε η εκκλησία στην Σουμελά πανηγυρίζατε μπροστά στην τηλεόραση. Δεν ξέρατε τότε ότι δεν θα ήταν δωρεάν; Αυτά είναι τα ανταλλάγματα.

-Να πάνε να κάνουν ένα τζαμί έξω από την Αθήνα, όχι να προσεύχονται κάτω από την Ακρόπολη.

-Αν είναι έτσι γιατί δεν ήθελες τους Έλληνες να επαναλειτουργήσουν τους Αρχαίους Ναούς κάτω από την Ακρόπολη. Έλεγες να μην διχαστούμε. Ορίστε τώρα, άκου τον Ιμάμη.

-Τί τα μπλέκεις τώρα παιδί μου. Είναι το ίδιo πράγμα;

-Εσείς πέστε μου. Δεν είναι;

-Αυτοί είναι ξένοι, είναι άλλη φυλή. Έχουν άλλα ήθη. Δεν είναι Ελληνικά.

-Μα και εσύ πατέρα είσαι χριστιανός. Έχεις Ιουδαϊκά έθιμα, δεν είναι Ελληνικά πρέπει να σε διώξω από την χώρα;

-Tί είπες αναιδέστατε. Με είπες εβραίο;

-Όχι εγώ πατέρα, εσύ είπες ότι είσαι χριστιανός.

-Ηρεμήστε, σας παρακαλώ. Αγησίλαε, Δήμο μην μαλώνετε.

-Θείε δεν μαλώνουμε ο πατέρας νευρίασε. Εγώ προσπαθώ να καταλάβω με ποιά κριτήρια καθορίζετε την Ελληνικότητα.

-Την γλώσσα Δήμο.

-Θείε οι Αλβανοί που ήρθαν το `90 και τα παιδιά τους που πανε σε Ελληνικά σχολεία μιλάνε Ελληνικά. Είναι Έλληνες τώρα;

-Όχι, είναι Αλβανοί.

-Ωραία άρα δεν είναι η γλώσσα, γιατί αυτήν την μαθαίνεις. Άλλο κριτήριο;

-Τά έθιμα.

-Ποιά έθιμα θείε; Tό εβραϊκό Πάσχα και η Σαρακοστή;

-Τα Ελληνικά Δήμο.

-Ναί, τότε γιατί τα έλεγες ειδωλολατρικά μέχρι τώρα;

-H φυλή παιδί μου.

-Ναί πατέρα, τότε όλοι οι Τούρκοι στα μικρασιατικά παράλια είναι Έλληνες, εσύ έλεγες πως έχουν Ελληνικό αίμα.

-Όχι οι Έλληνες που είναι εδώ στην Ελλάδα.

-Και οι Έλληνες που είναι Ισλαμιστές, Βουδιστές, Μάρτυρες του Ιεχωβά; Είναι Έλληνες  αυτοί;

-Όχι βέβαια!

-Οι άθεοι διεθνιστές πολιτικοί και οι κομμουνιστές; Έλληνες;

-Αλλοίμονο.

-Άρα δεν είναι η φυλή το κριτήριο. Τί φωνάζετε τόσα χρόνια για το αίμα;

-Είναι η ψυχή, αυτή κάνει τον Έλληνα. Αυτή μας ξεχωρίζει.

-Και τί κάνει την ψυχή Ελληνική πατέρα;

-H παιδεία.

-Μα τι λές; πάλι στα ίδια θα γυρίζουμε; Δεν είπαμε πώς και οι Αλβανοί παίρνουν Ελληνική παιδεία τώρα αλλά παραδέχτηκες πως δεν είναι Έλληνες;

-Η θρησκεία τότε.

-Και είπαμε πως η χριστιανική είναι εβραϊκή. Γιατί άν ο χριστιανισμός είναι κριτήριο Ελληνικότητας αν ένας Έλληνας τον ασπάζεται, τότε και ο Ισλαμισμός είναι Ελληνικός όταν Έλληνες γίνονται Ισλαμιστές, και το ίδιο και ο κομμουνισμός, ο αθεϊσμός, και ο βουδισμός.

-Κατάλαβα που το πάς. Στην Ελληνική Θρησκεία.

-Δεν το παω εγώ θείε. Μόνο του πάει. Την Ελληνική ψυχή την κάνει η Ελληνική Θρησκεία και τα Ελληνικά ήθη και έθιμα. Και την Ελληνική φυλή το Ελληνικό Αίμα. Πρέπει να χεις και τα δύο όμως. Ψυχή είναι φυλή. Είναι φυλή από μέσα.

-Δηλαδή ένας Αφγανός άμα γίνει Δωδεκαθεϊστής θα ναι Έλληνας;

-Τώρα δε το πα; Δεν μπορεί να γίνει ο Αφγανός Έλληνας. Η Ελληνική Θρησκεία είναι Εθνική. Ο Αφγανός μπορεί να γίνει ό,τι θέλει εκτός από Έλληνας γιατί οι Εθνικές θρησκείες είναι μόνο για την φυλή τους. Είναι φυλετικές θρησκείες. Θρησκείες Αίματος.

-Καλά τα λέει Αγησίλαε το παιδί.

-Και τί θές τώρα; να θυσιάζουμε ταύρους στο Σύνταγμα;

 -Προτιμάς τα τουρμπάνια και τον ιμάμη;

-Δεν τους θέλω αυτούς τους βρωμιάρηδες και τον θεό τους.

-Πατέρα με όλο τον σεβασμό, τον ένα δεν τον θές γιατί είναι ξένος, τον άλλο γιατί είναι ντόπιος. Τον αλλοδαπό λόγω της φυλής του, τον Έλληνα λόγω της θρησκείας του.

-Φοβάμαι πατέρα πως όταν φωνάζεις πόσο Έλληνας είσαι, εννοείς χριστιανός.

-Είσαι αναιδής. Φύγε από μπροστά μου.

-Εγώ φεύγω αλλά να το θυμάστε και οι δύο. Είστε Έλληνες κατά περίπτωση.

Μεγιστίας

Η ομάδα αυτή χαρακτηρίζεται από περηφάνεια και έπαρση για οτιδήποτε μοιάζει ελληνικό χωρίς να αιτιολογούν το γιατί. Χαρακτηριστικά βαπτίζουν ελληνικό οτιδήποτε μπορούν με αναπόδεικτους συλλογισμούς, γινόμενοι απεχθείς ή γραφικοί στα μάτια άλλων λαών.

Θαυμάζουν την ισχύ κάθε κρατικής εξουσίας που κατάφερε να διευρύνει τα γεωγραφικά σύνορα, χωρίς να ενδιαφέρωνται για την συρρίκνωση των πολιτιστικών μας συνόρων. Περηφανεύονται για στρατιωτικές νίκες ενώ οι εθνικές ήττες αποδίδονται στην διχόνοια ή στον εβραϊκό δάκτυλο. Το συναίσθημα που αποπνέουν είναι ότι «είμαστε οι καλύτεροι αλλά άτυχοι. Οι πρώτοι, αλλά τώρα ξεπέσαμε, αν δεν φαγωνόμασταν μεταξύ μας. Αν δεν ήταν οι εβραίοι, τώρα θα κυβερνούσαμε τον κόσμο».

Η στείρα λογική τους δεν μπορεί να γεννήσει κοινωνικό πρόταγμα πέρα από εθνικιστικές κορώνες και συσπειρώσεις γύρω από την πατρίδα, που την ορίζουν πάντα μέσα στα εκάστοτε γεωγραφικά σύνορα. Λειτουργεί όμως σαν βάλσαμο στις εθνικές αποτυχίες με την μετάθεση ευθυνών σε σκοτεινά κέντρα και την επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν. Στοιχειοθετεί την νέα μορφή ελληνο-χριστιανισμού προς το «Ελληνικότερον».

Από τον συναισθηματικά καταπιεσμένο αυτό χώρο, που κείται ανάμεσα σε παρελθοντικά μεγαλεία και διαχρονική απογοήτευση, ξεπήδησαν όλες οι φανταστικές προβολές, μεγαλοϊδεατισμοί, μαρμαρωμένοι βασιλείς, που θα πάρουν την Πόλη και ως δια μαγείας θα λυθεί η εθνική κατάρα.

Η χρήση του ελληνοκεντρισμού ως επεκτατική ιδεολογία για ανακατάληψη βυζαντινών στόχων, εξυπηρετεί το πορτοφόλι των ναζωραίων πλουτοκρατών και πνευματικών ταγών για απόκτηση πλούτου, πάντα στην πλάτη του υποδούλου Ελληνικού Έθνους. Η ελληνοκεντρική ιδεολογία παραμένει άσβεστη και αναζωπυρώνεται κάθε φορά που οι χριστιανοί νοιώθουν αρκετά ασφαλείς να σύρουν το Έθνος στο λαίμαργο άρμα τους.

Η ιδεολογική ήττα του χώρου αυτού μετά την μικρασιατική εκστρατεία και η στροφή του λαού σε διεθνιστικά αριστερά ρεύματα ως πολιτική ρεβάνς των απογόνων των στρατιωτικά ηττημένων στον εμφύλιο 1946-49, παράλληλα με την εισβολή στην Ευρώπη ανατολίτικων θρησκευτικών ιδεών, οδήγησε τον χώρο αυτό στο περιθώριο.

Στα μετέπειτα χρόνια ανασυντάχτηκε και παρουσιάστηκε με νέο πρόσωπο. Περιωρισμένος σε μια στρατιωτική μειοψηφία, παρέα με την ταπεινωμένη παλαιά αστική τάξη με ρίζες στο Μεταξικό καθεστώς, εφηύραν την εξωγήινη καταγωγή και την ουρανόθεν εφεδρεία που θα λυτρώσει το Ελληνικό Γένος από τις δυστυχίες του.

Με ποικίλες μορφές η φαντασιοπληξία έλαβε στην δεκαετία του «1990» ένα ικανό αριθμό σεναρίων και βρήκε φιλοξενία σε γνωστούς εκδοτικούς οίκους. Σήμερα δεν υπάρχει ελληνοκεντρικός που να μην πιστεύει το ένα ή το άλλο σενάριο του εξωγήινου μύθου και της τελικής επικράτησης με καταληκτική ημερομηνία το «2012».

Κάποιες από αυτές τις ομάδες στο δυιστικό από την χριστιανική παιδεία φαντασιακό τους, αντικατέστησαν τους Θεούς βασιλιάδες της ευημεριστικής οπτικής με εξωγήινους στόλαρχους. Το αποτέλεσμα είναι ξανά το ίδιο. Μια μοντέρνα απαξίωση των Θεών. Από τον ελληνοκεντρικό χώρο θρέφονται οι ναζωραίοι των νεοβυζαντινών κομμάτων τύπου ΛΑΟΣ με τους τηλεπωλητές ελλαδέμπορους. Με παρουσίαση ουφολογικών σεναρίων, χριστιανικών «προφητειών» και «αποκαλύψεων» χαλιναγωγούν τον ελληνοκεντρικό χώρο στο χριστιανικό άρμα.

Τώρα ο περιούσιος λαός είναι ο Ελληνικός και η ενδο-ιουδαϊκή διαμάχη Ιουδαίων-Χριστιανών μετατρέπεται σε διαμάχη Ελλήνων-Εβραίων με σκοπό ένα νέο φυλετικό κατατρεγμό. Στον ελληνοκεντρικό χώρο διαβιεί ένα μικρότερο τμήμα που στελεχώνεται από μορφωμένα άτομα και προσωπικότητες του πνεύματος, που διακρίνεται από την προηγούμενη κατηγορία.

Πηγές:
www.dimokratia.org
taygetos.wordpress.com
www.hellenicreligion.gr
http://alfeiospotamos.blogspot.com/
http://apollonios.pblogs.gr/
http://krisaion.blogspot.com/