Η συναισθηματική αντίδραση ωρισμένων πολιτών για τον θάνατο των δύο αστυνομικών της ομάδος ΔΙ.ΑΣ. δεν ήταν αυθόρμητη. Προήλθε από σκηνοθετημένη και ωργανωμένη πρόκληση εικόνων συμπαθείας των καθεστωτικών μμε.
Οι επαναστάτες δεν επιτρέπεται να πέφτουν σε τέτοιες συναισθηματικές παγίδες. Δεν επιτρέπεται να ξεχνάμε τί κάνουν στον Λαό οι αστυνομικοί της ομάδος ΔΙ.ΑΣ όταν γίνονται απεργίες. Λίγες ημέρες πριν, ένας εξ αυτών πήγε να πατήσει με την μηχανή του έναν διαδηλωτή.
Όταν γίνεται μία επανάσταση μοιραία διαρρηγνύονται οι κοινωνικοί δεσμοί. Οι κοινωνικές ομάδες χωρίζονται σε στρατόπεδα. Κάποιοι επιλέγουν το στρατόπεδο του καθεστώτος και κάποιοι το στρατόπεδο της επαναστάσεως.
Βασικό στοιχείο κάθε επαναστάσεως είναι το τσάκισμα της κρατικής μηχανής του εχθρού και η αντικατάστασή της με μία νέα κρατική μηχανή. Οι αφηρημένες και αποσπασματικές αναλύσεις του τύπου «είναι παιδιά του Λαού που δίνουν την μάχη κατά της εγκληματικότητος για 700 ευρώ», είναι τουλάχιστον κωμικές.
Αυτά τα «παιδιά του Λαού», δεν θα διστάσουν να κτυπήσουν και να πυροβολήσουν εναντίον διαδηλωτών όταν οι μελλοντικές διαδηλώσεις λάβουν μορφή ενόπλου εξεγέρσεως.
Εφόσον το κράτος μέσα στο οποίο ζούμε δεν είναι Ελληνικό, τα όργανά του είναι εχθροί του Ελληνικού Λαού. Συμφωνούμε στο ότι πρέπει να προσηλυτίσουμε σημαντικό ποσοστό των στρατιωτικών, δικαστών, αστυνομικών κλπ του μισελληνικού καθεστώτος. Αλλά δεν πρέπει να καλλιεργούμε αυταπάτες στον Λαό. Είναι δεδομένο ότι θα συγκρουστούμε αιματηρώς με σημαντικό μέρος κρατικών υπαλλήλων που θα μείνουν πιστοί στο κατοχικό καθεστώς. Οι συναισθηματισμοί δεν δίνουν απάντηση στο στρατηγικό ερώτημα «ποιός ο ρόλος της αστυνομίας στην σημερινή κατοχή;».
Επιτρέπεται να διαγράφουμε από την μνήμη του Λαού την σημερινή κατοχή με εκδηλώσεις συμπαθείας προς τους αστυνομικούς; Αν αύριο ξεσπάσει επανάσταση και οι ομάδες ΔΙ.ΑΣ. κτυπούν αλύπητα τον Λαό, τί θα πούν όσοι σήμερα τους λυπούνται;
Σε αρκετά ιστολόγια προεβλήθη η άποψη ότι οι δολοφόνοι των αστυνομικών ήταν ξένοι, σεσημασμένοι κακοποιοί που είχαν πάρει άδεια και δεν επέστρεψαν στις φυλακές. Έστω ότι ήταν έτσι τα πράγματα.
Αν η σύρραξη που έγινε στον Ρέντη γινόταν μεταξύ επαναστατών που διενεργούσαν απαλλοτρίωση χρημάτων για τον επαναστατικό αγώνα, με αποτέλεσμα να έχουμε νεκρούς είτε αστυνομικούς είτε επαναστάτες, τί θα έλεγαν πάλι οι συναισθηματικοί σχολιαστές των συμβάντων; Πάλι θα έπαιρναν το μέρος των αστυνομικών;
Έχουμε εμφύλιο πόλεμο, και στον εμφύλιο πόλεμο δεν υπάρχουν ουδέτερες καταστάσεις.
Το ζήτημα δεν είναι αν οι δολοφόνοι ήταν ξένοι ή Έλληνες. Το ζήτημα είναι ότι οι αστυνομικοί προστατεύουν την κατοχική κυβέρνηση από την λαϊκή οργή. Οι συναισθηματισμοί δεν χωρούν σε πολιτικές αναλύσεις.
Ακόμη και αν το 99% των αστυνομικών στην ψυχή του είναι με το μέρος του Λαού και κατά του Μνημονίου, στην πράξη εξωτερικεύει μία φιλοκαθεστωτική συμπεριφορά προστατεύοντας ενόπλως την κατοχική κυβέρνηση.
Εφ’ όσον έχουμε μία κατοχική κυβέρνηση όπως αυτή του Τσολάκογλου, όσοι συνεργάζονται εκουσίως με τον κατακτητή θα υποστούν τις συνέπειες. Εφ’ όσον ο Παπανδρέου επιβάλλει στον Λαό να πληρώσει για τις δικές του απάτες, η σύγκρουση είναι αμφίδρομη. Όσοι σιτίζονται από το Παπανδρεϊκό καθεστώς έχουν μερίδιο ευθύνης για τα εγκλήματα του Παπανδρέου εις βάρος του Ελληνικού Έθνους.
Αυτό συνεπάγεται σύγκρουση μεταξύ Λαού και σωμάτων ασφαλείας.
Το παραμύθι των αστυνομικών «παίρνω 700 ευρώ, δεν μπορούσα να βρω αλλού δουλειά, τι να έκανα;», δεν έχει καμμία αποδεικτική αξία παρά μόνον για μικρά παιδιά. Αν για 700 ευρώ κτυπούν αλύπητα ειρηνικούς διαδηλωτές προστατεύοντας τον προδότη Παπανδρέου, τότε για 1700 ευρώ δεν θα διστάσουν να σκοτώσουν άοπλους διαδηλωτές.
Το σόφισμα «παίρνω 700 ευρώ, άρα είμαι και εγώ στην ίδια μοίρα μαζί σας», είναι παραπλανητικό διότι όσοι Έλληνες εργαζόμενοι παίρνουν 700 ευρώ, δεν έχουν δικαίωμα να οπλοφορούν, ούτε να κατέχουν δακρυγόνα. Μόνον αν ο Λαός είχε όπλα, και μπορούσε να σχηματίσει ένοπλες πολιτοφυλακές, θα μπορούσαν οι αστυνομικοί να ισχυριστούν ότι είμαστε στην ίδια μοίρα.
Μέχρι τότε, ο θάνατος δύο άτυχων αστυνομικών δεν επιτρέπεται να αμβλύνει τα επαναστατικά ένστικτα του Λαού.
Ως επαναστάτες πρέπει να οξύνουμε, να κλιμακώνουμε την σύγκρουση. Όσοι μιλούν για θανάτους αστυνομικών λησμονούν εύκολα τους δεκάδες απεργούς που ξυλοκοπούνται, τους τραυματίες στην Κερατέα, τους δεκάδες πολιτικούς κρατουμένους στις φυλακές, τους δεκάδες συμπολίτες μας που έχουν αυτοκτονήσει λόγω οικονομικών προβλημάτων, και κυρίως την οικονομική γενοκτονία που επιβάλλει η κατοχική κυβέρνηση με αιχμή του δόρατος την δικαστική, νομοθετική και αστυνομική εξουσία.
Δεν υπάρχουν περιθώρια συναισθηματισμών για τον εχθρό. Όποιος ενδιαφέρεται για τις απώλειες στο καθεστωτικό στρατόπεδο, σημαίνει ότι αδιαφορεί για τις απώλειες στο επαναστατικό στρατόπεδο.
Η αστυνομία θα προσεγγίσει το επαναστατικό στρατόπεδο μόνον όταν ο Λαός χύσει το αίμα του για την Ελευθερία, και ο Παπανδρέου προσπαθεί να δραπετεύσει, όταν δηλαδή διαπιστώσει ότι άλλαξε η φορά του ανέμου. Η αστυνομία δεν πρόκειται να σταθεί με το μέρος του Λαού στην επικείμενη εξέγερση. Θα προσπαθήσει να την καταστείλει με κάθε τρόπο. Αυτό διδάσκει η ιστορία και η εμπειρία.
Όποιος σε τέτοιες στιγμές βάζει παρωπίδες, και μιλά για «παλληκάρια-ήρωες που έπεσαν στο καθήκον», ξέχασε πολύ γρήγορα το αγέννητο βρέφος που πέθανε στην Κερατέα από τα χημικά των ΜΑΤ.
Αν πρόκειται κάποιοι να λησμονούν τους δικούς μας νεκρούς τόσο γρήγορα, καλύτερα να ταχθούν με το καθεστώς Παπανδρέου παίρνοντας μισθό 700 ευρώ, διότι από τους επαναστάτες δεν θα πάρουν τίποτε παρά μόνον μερικές σφαίρες στο κορμί τους.
Ας μην λησμονούμε δύο ακόμη στοιχεία.
Πρώτον, ο πρώην υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ Χρυσοχοΐδης είχε αναγγείλει την «Πρόσληψη μεταναστών σε αστυνομικά τμήματα μετά από συνάντησή του με κατοίκους και μέλη της Επιτροπής τους 6ου Διαμερίσματος Αγίου Παντελεήμονα, της Κίνησης Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή, καθώς τον πρόεδρο των Πακιστανών στην Ελλάδα, Τζαβέντ Ασλάμ».
Ας μην λειτουργούν οι Έλληνες πατριώτες ως αυτόματα, που αντιδρούν σε εξωτερικά ερεθίσματα σαν να είναι ανεγκέφαλα ρομπότ. Έτυχε οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί που δολοφονήθηκαν να είναι Ελληνικής καταγωγής. Όμως αν φανταστούμε πακιστανικής, αφρικανικής ή αλβανικής καταγωγής «Έλληνες» αστυνομικούς τότε η αντίδραση των Ελλήνων πατριωτών θα ήταν διαφορετική.
Πολύ σύντομα θα δούμε στους δρόμους ομάδες τριτοκοσμικών αλλοφύλων να παριστάνουν τους «Έλληνες» αστυνομικούς, επειδή θα τους δώσει άδεια οπλοφορίας και οπλοχρησίας ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. Καλά θα κάνουν λοιπόν οι πατριώτες να συγκρατούν τα δάκρυά τους και να βλέπουν την γενική εικόνα και όχι ένα απομονωμένο περιστατικό.
Και δεύτερον, μία κατοχική ένοπλη δύναμη έχει ως πάρεργο την καταστολή της εγκληματικότητος. Το κύριο έργο της είναι η καταστολή των πολιτών. Επειδή κάποιοι αστυνομικοί διώκουν εγκληματίες, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτομάτως νομιμοποιούνται να διώκουν τους πολίτες. Πολύ σύντομα θα εμφανιστεί στους δρόμους ένοπλη οικονομική αστυνομία που θα συλλαμβάνει επ’ αυτοφώρω όσους δεν πληρώνουν τα χαράτσια που απαιτεί η κατοχική συμμορία.
Αν ένας πολίτης πυροβολήσει έναν τέτοιο ένοπλο φοροεισπράκτορα, πώς θα αντιδράσουν οι πατριώτες; Θα αποκαλέσουν φονιά τον συγκεκριμένο πολίτη;
Η κατοχική κυβέρνηση διαλύει τον κοινωνικό ιστό. Όσοι πατριώτες εκφράζουν την συμπάθειά τους στις ένοπλες δυνάμεις κατοχής, το μόνο που κάνουν είναι να αποδεικνύουν τον δικό τους ραγιαδισμό.
Ο Λαός δεν έχει ανάγκη τους πραιτωριανούς του Παπανδρέου για να προφυλαχθεί από την εγκληματικότητα. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να εξοπλιστεί άμεσα και να δημιουργήσει ένοπλες λαϊκές πολιτοφυλακές.
Όποιος σκλάβος περιμένει να τον απελευθερώσει ο αφέντης του από την σκλαβιά, είναι άξιος της μοίρας του.
Η «Ελληνική» αστυνομία, δεν προστατεύει τον Ελληνικό Λαό. Προστατεύει την κατοχική κυβέρνηση από τον επαναστατημένο Ελληνικό Λαό.
Ιφικράτης Χολαργεύς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου