Κείμενο Πολύκαρπου Γεωργιάδη

Τον Αύγουστο του 2008, συλλαμβάνονται δύο αγωνιστές σύντροφοι για την αμέριστη συμπαράσταση και την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στον καταζητούμενο δραπέτη Βασίλη Παλαιοκώστα. Τους αποδίδονται κατηγορίες για συμμετοχή στην απαγωγή του βιομηχάνου Μυλωνά. Έκτοτε βρίσκονται έγκλειστοι στη φυλακή αποδεχόμενοι το “αδίκημα” της αλληλεγγύης και της συνεπούς ταξικής τους συνείδησης.

"Μεντόζα: Είμαι ληστής, ζω κλέβοντας τους πλούσιους.

Τάνερ: Είμαι ληστής, ζω κλέβοντας τους φτωχούς."

Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω

Την Τετάρτη 9 Μαρτίου, εις το ακροατήριον του πενταμελούς εφετείου Θεσ/νίκης (3ος όροφος, αίθουσα 360) θα διεξαχθεί η δίκη της κεφαλαιοκρατικής τάξεως, δια του πληρεξουσίου της Γεωργίου Μυλωνά του Αλεξάνδρου, προέδρου της τρομοκρατικής οργανώσεως "Σύνδεσμος Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος". Οι καπιταλιστές κατηγορούνται για τις κάτωθι κακουργηματικές πράξεις:

1) Συγκρότηση εγκληματικής οργανώσεως, ήτοι της κεφαλαιοκρατικής τάξεως, με σκοπό την αρπαγή της εργασιακής δύναμης των προλεταρίων και τη βίαιη απόσπαση της παραγόμενης υπεραξίας.

2) Αρπαγή από κοινού του προλεταριάτου και εγκλεισμός του εις τα κάτεργα της μισθωτής εργασίας.

3) Εκβίαση από κοινού με σκοπό την κάρπωση της υπεραξίας, υπό το φάσμα της ανεργίας, της μιζέριας και της εξαθλίωσης.


4) Διακεκριμένη κλοπή από κοινού του κοινωνικού πλούτου.

5) Ληστεία από κοινού και κατ' εξακολούθηση, υπό τη μορφή του καλούμενου "εγκλήματος του λευκού κολάρου".

6) Ανθρωποκτονίες από κοινού και κατ' εξακολούθηση, είτε με τη μορφή του πολεμικού ιμπεριαλισμού για το άνοιγμα (βλ. διακόρευση) παρθένων αγορών και την κλοπή πλουτοπαραγωγικών πηγών, είτε με τη λιμοκτονία που δημιουργεί η διαρθρωτική οικονομική βία του υπάρχοντος τρόπου παραγωγής.

7) Κατοχή όπλων, πυρομαχικών και εκρηκτικών υλών και χορήγηση αυτών εις τους μισθοφόρους της αστικής τάξεως ( αστυνομία, στρατός κλπ).

8) Ηθική αυτουργία σε αποδοχή προϊόντων εγκλήματος, προβλεπομένων από το καλούμενο Μνημόνιο: μειώσεις μισθών και συντάξεων, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κατάργηση 13ου μισθού, αύξηση ορίου απολύσεων κλπ.

9) Υπόθαλψη εγκληματιών από κοινού: της κυβερνήσεως Παπανδρέου και της μαφιόζικης οργανώσεως με την κωδική ονομασία "Τρόικα" (Ε.Ε., Ε.Κ.Τ., Δ.Ν.Τ.).

"Δίκη της τυραννίας είναι η Επανάσταση"(Ροβεσπιέρος)

Πολύκαρπος Γεωργιάδης,

Φυλακές Κέρκυρας





ΜΙΛΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΑΠΑΓΩΓΗ;


(Η απαγωγή του προλετaριάτου ως θεμέλιος λίθος του καπιταλισμού...)    
"Το προλεταριάτο των βιομηχανικών χωρών έχασε τελείως την επιβεβαίωση της αυτόνομης προοπτικής του και, σε τελευταία ανάλυση, τις αυταπάτες του, αλλά όχι και τον εαυτό του. Δεν έπαψε να υπάρχει. Εξακολουθεί αμετάκλητα να υπάρχει μέσα στην εντατικοποιημένη αλλοτρίωση του σύγχρονου καπιταλισμού: είναι η τεράστια πλειοψηφία των εργαζομένων που έχασαν κάθε εξουσία πάνω στην ρύθμιση της ζωής τους και που, μόλις το μάθουν, ορίζονται ως το προλεταριάτο, η επί τω έργο Άρνηση στην υπάρχουσα κοινωνία".
Γκυ Ντεμπόρ    


Από την δεκαετία του 90’ οι διάφοροι εκφραστές της μεταμοντέρνας τυπολογίας, φορώντας διαφορετικά προσωπεία κάθε φορά (άλλοτε του νεοφιλελεύθερου, άλλοτε του "μεσαίου χώρου", άλλοτε του σοσιαλδημοκράτη, άλλοτε του ιδεολόγου της χλιαρότητας και του συγχυσμένου πολυ-πολιτιστικού νεο-αριστερισμού που όλα τα αλέθει και πότε-πότε του "αντιεξουσιαστικού" νεοχίπικου lifestyle) αναμασούν το ιδεολόγημα του τέλους της ιστορίας: δεν υπάρχει πια προλεταριάτο, δεν υπάρχει ταξικός πόλεμος, μπορούμε πλέον άφοβα να οδεύσουμε προς τον Παράδεισο της Αγοράς, που ρέει άφθονο το μέλι και το γάλα. Και το χάμπουργκερ και η κέτσαπ...


Δυστυχώς για τους απολογητές της νομιμότητας τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα: μια χούφτα καπιταλιστών έχουν οργανώσει μια εγκληματική συμμορία κι έχουν απαγάγει τους προλετάριους, απαιτώντας για λύτρα την εργατική τους δύναμη, την εμπορευματοποίηση της ανθρώπινης δραστηριότητας τους, το χρόνο τους (που μετατρέπεται σε χρήμα), την ίδια τους την ύπαρξη. Η μισθωτή σκλαβιά είναι ένα διαρκές έγκλημα κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Δεν είναι μόνο τα εργατικά "ατυχήματα", οι «παράπλευρες απώλειες», του ταξικού πολέμου. 


Δεν είναι μόνο τα εκατομμύρια των νεκρών, των τραυματισμένων, των ακρωτηριασμένων, όχι μόνο από τα εργατικά «ατυχήματα», αλλά και από ασθένειες που σχετίζονται με τη φύση της εργασίας ή του εργασιακού χώρου. Δεν είναι μόνο τα φραουλοχώραφα, που δείχνουν ότι ποτέ δεν ξεφύγαμε από την εποχή των δουλεμπόρων. Δεν είναι μόνο οι θυσιαζόμενοι εργάτες (ντόπιοι και μετανάστες, «ακριβά» και «φθηνά» εργατικά χέρια) στο βωμό του κάθε «Αμερικάνικου ονείρου», ή «Ελληνικού θαύματος».


Είναι η ίδια η ύπαρξη, της μισθωτής εργασίας που αποτελεί το διαρκές έγκλημα! Και οι εγκληματίες, οι απαγωγείς, οι εκβιαστές είναι όλοι οι Μυλωνάδες. Κι ας παρουσιάζουν οι τσανακογλείφτες των Μ.Μ.Ε. τον αρχιλήσταρχο Μυλωνά, (αρχηγό της συμμορίας των κοινών κλεφτών του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Βορείου Ελλάδος) σαν «αθώο» θύμα, σαν ένα παρεξηγημένο νεοφιλελεύθερο χριστιανόπουλο, σαν ένα φιλόπονο εργαζόμενο που νυχθημερόν μοχθεί για το κοινό καλό. Όσο για τα ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα που εφευρίσκουν τα διάφορα βαμπίρ, σαν τον Μυλωνά, για να δείξουν το «ανθρώπινο τους πρόσωπο» (βλ. «πράσινος καπιταλισμός», «κοινωνικό επιχειρείν» κλπ) ένα μονάχα μπορεί να λεχθεί: Και η σάτιρα έχει τα όρια της...


Ο Μυλωνάς δεν είναι τίποτα παραπάνω από εγκέφαλος μιας σπείρας εκμεταλλευτών. Όπως όλοι οι καπιταλιστές, έτσι κι αυτός είναι ένα παράσιτο: βάρος της γης και εμπόδιο των ανέμων. Ας σταματήσει, λοιπόν, το ζεύγος Μυλωνά να παριστάνει τις διακορευμένες παρθένες!
«Ω ευγενικοί μου άνθρωποι, η ζωή είναι σύντομη... Αν ζούμε, ζούμε για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των βασιλιάδων»
Σαίξπηρ  


«Πρώτο καθήκον του προλετάριου είναι η συνείδηση του εαυτού του, της θέσης του, ρόλου του. Η συνείδηση ότι είμαι μια πόρνη στα χέρια του καπιταλιστή, ότι παράγει πλούτο για τα αφεντικά και αθλιότητα για τον εαυτό του. Η συνείδηση, από την άλλη, ότι παράγει ολόκληρη την υλική ζωή της κοινωνίας, ότι δεν είναι τίποτα αλλά ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.


Δεύτερο καθήκον του προλετάριου είναι η άρνηση του επιβαλλόμενου ρόλου του, η άρνηση της εργασίας, η άρνηση της αλλοτρίωσης.


Τρίτον καθήκον του προλετάριου, που απορρέει φυσιολογικά από τα δυο πρώτα είναι η επαναστατική δράση για την αυτοκατάργηση του.
Μόνο τα υποκείμενα μπορούν να πυροδοτήσουν τις αντικειμενικές συνθήκες και να προκαλέσουν την επαναστατική έκρηξη για την καταστροφή της εξουσιαστικής/ταξικής κοινωνίας.»


Η τέχνη του Ταξικού Πολέμου έκτο τεύχος της Ασύμμετρης Απειλής (υπό έκδοση...)  


 Δυστυχώς, στην άγρια δύση του καπιταλισμού οι προλετάριοι νανουρίζονται με την σκουπιδοφαγική υπερκατανάλωση. Η ζωή έχει μετατραπεί σε μια νεκρόφιλη επιβίωση ανάμεσα σε τσιμεντένια κλουβιά, Ι.Χ., διαφημιστικές πινακίδες, κάμερες επιτήρησης και μπάτσους. Η διαδρομή της επιβίωσης προδιαγεγραμμένη: από στρατόπεδο συγκέντρωσης σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Από το σχολείο στο πανεπιστήμιο, από το στρατό στη μισθωτή σκλαβιά. Κι εκεί ο προλετάριος υπνοβατικά διασχίζει τους ίδιους δρόμους της αλλοτρίωσης: δουλειά, σπίτι, εμπορικό κέντρο, δουλειά. Από την παραγωγή στην κατανάλωση...


Πίσω όμως από το σιδηρούν παραπέτασμα της εικονικής ευμάρειας και της θεαματικής μιζέριας, κρύβεται μια ανομολόγητη αλήθεια: το θαύμα της Δύσης πατάει επί πτωμάτων. Όχι μόνο του τρίτου κόσμου (που έτσι κι αλλιώς η διαρκής εκμετάλλευση του αποτελεί το πλέον γιγαντιαίο έγκλημα στην ανθρώπινη ιστορία), αλλά και του τρίτου κόσμου στο εσωτερικό της Δύσης.


Πίσω από τα χαρωπά βλέμματα της καταναλωτικής μαστούρας κρύβεται η σαπίλα ενός δολοφονικού πολιτισμού. Μέσα όμως απ' αυτή τη σαπίλα ξεπετάγεται μια πιθανότητα, μια πιθανότητα που δεν μπορούν να καταπνίξουν ούτε οι δεξαμενές σκέψεις του Υπάρχοντος, ούτε οι γραφειοκρατικές βεβαιότητες του μπολσεβικισμού, ούτε οι παλαιολιθικοί ντετερμινισμοί των ιδεολόγων: η κοινωνική εντροπία, η επανάσταση, ο διαρκής αγώνας για την καταστροφή του κράτους, της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και της μισθωτής εργασίας.   Σύντροφοι! Η ζωή είναι σύντομη. Αν ζούμε, ζούμε για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των αφεντικών και των δούλων τους!  


  Για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό!  
Υστερόγραφο 1: Όπως στο παρελθόν έτσι και τώρα, στο δημόσιο λόγο μου δεν πρόκειται να αναφερθώ σε ζητήματα του Ποινικού Κώδικα. Εξάλλου η ''αθωότητα'' και η ''ενοχή'' είναι ένας πλαστός διαχωρισμός που αφορά μόνο το νομικό οπλοστάσιο του κράτους.   Το μόνο που έχω να πω για την υπόθεση, είναι ότι στάθηκα και στέκομαι αλληλέγγυος, τόσο σαν αναρχικός, όσο και σαν φίλος σε έναν παράνομο και κυνηγημένο άνθρωπο, τον Βασίλη Παλαιοκώστα. Από κει και πέρα ο δημόσιος λόγος μου θα είναι μια συνέχεια της προ συλλήψεως τοποθέτησης μου και όχι ένα κλαψούρισμα «αθωότητας».  
  Υστερόγραφο 2: Καλή η οικονομική και νομική στήριξη, καλές οι λευτεριές, αλλά η μεγαλύτερη αλληλεγγύη είναι η συνέχιση της ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ.


ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ Γ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ Γ. ΒΟΥΤΣΗ-ΒΟΓΙΑΤΖΗ, Β. ΜΠΟΤΖΑΤΖΗ 
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΟ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 6 ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ


ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ 1/09/2008

http://safa.espiv.net/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82