6/10/10

ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ - ΜΙΑ ΠΙΟ ΟΡΘΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ

Ως γνωστόν το φυσικό αέριο (Φ.Α.) αποτελεί μία εκ των τριών βασικών μορφών των λεγομένων ορυκτών καυσίμων που συνίστανται κατά κύριο λόγο από υδρογονάνθρακες. Οι άλλες δύο όπως προείπαμε είναι το πετρέλαιο και οι γαιάνθρακες (λιγνίτης, λιθάνθρακας, τύρφη).

Για πολλούς λόγους το Φ.Α. έχει διαφημιστεί ως η πηγή ενέργειας που θα μας «λύσει» όλα τα προβλήματα. Σε τρεις άξονες (ή διαφημιστικούς πυλώνες) στηρίζεται αυτή η διαφημιστική «φιλοσοφία». 
1ος άξονας: Ασφάλεια, 2ος άξονας: Καθαρότητα 3ος άξονας: Οικονομία. Ας τους δούμε έναν έναν.


Ασφάλεια:

Το πετρέλαιο αναφλέγεται σχετικώς δύσκολα και απαιτεί υψηλή πίεση και θερμοκρασία, το κάρβουνο ακόμη πιο δύσκολα, το 
Φ.Α. όμως καθίσταται πολύ πιο επικίνδυνο διότι αναφλέγεται πανεύκολα στις συνθήκες που επικρατούν στους χώρους που ζούμε. Η υψηλή επικινδυνότητα του ενισχύεται:
1ον λόγω της ευκολίας με την οποία σχηματίζει εκρηκτικά μείγματα,
2ον λόγω της δυσκολίας και ειδικών τεχνικών γνώσεων που απαιτούνται για την ρύθμιση καυστήρων αερίου και συσκευών αερίου αλλά και
3ον λόγω των απαιτήσεων συμπεριφοράς όχι μόνον από τους χρήστες αλλά και από τους περίοικους ή τους περαστικούς! Αρκεί ένας σπινθήρας από ένα τηλέφωνο ή ένα κουδούνι ή έναν αναπτήρα σε περίπτωση διαρροής για να εξαφανίσει δωμάτια, σπίτια ή και ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα. ( Όλα αυτά αναφέρονται σαφέστατα στον κανονισμό Φ.Α. ο οποίος έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα της κυβερνήσεως. Φ.Ε.Κ. τεύχος 2ον, αρ. φύλλου 963, 15/7/2003, σελ. 13593). Επίσης αρκεί μία ελάχιστη μεταβολή επί της σωστής ρυθμίσεως ενός καυστήρα για να «εκτινάξει στα ύψη», λόγω ατελούς καύσεως, το ποσοστό περιεκτικότητος των καυσαερίων σε μονοξείδιο του άνθρακος (CO), αέριο ιδιαιτέρως τοξικό. Το επιχείρημα ότι το Φ.Α. δεν είναι τοξικό αφού δεν περιέχει CO είναι μονοδιάστατο και αναιρείται από το γεγονός ότι CO περιέχεται στα καυσαέρια του. Ναι μεν δεν είναι, αλλά γίνεται!

Η «λογική» που επικρατεί σε ορισμένους κύκλους τεχνικών και μηχανικών ότι υπάρχουν διπλά και τριπλά συστήματα ασφαλείας άρα δεν υπάρχει κίνδυνος αναιρείται διότι:
1ον όσο πιο πολύπλοκο είναι ένα σύστημα τόσο πιο ευάλωτο είναι,
2ον αποκλείουν την πιθανότητα δολιοφθοράς ή «τρομοκρατικής» ενέργειας που θα έχει

απερίγραπτα αποτελέσματα, και
3ον κατασκευή που να μην χαλάει δεν έχει εφευρεθεί ακόμη. 

Ενδεικτικώς αναφέρουμε:

Στις ΗΠΑ το χρονικό διάστημα 1986 - 2004 καταγράφηκαν στο σύστημα μεταφοράς 1546 ατυχήματα εκ των οποίων 61 θανατηφόρα και στο σύστημα διανομής 2521 με 312 θανατηφόρα.

Στο Ην. Βασίλειο (από 1986-2002) καταγράφηκαν 2362 ατυχήματα που είχαν ως αποτέλεσμα 657 θανάτους και 3390 τραυματισμούς (32% των ατυχημάτων λόγω εκρήξεων και το υπόλοιπο λόγω δηλητηριάσεων από 
CO.)

Στην Ολλανδία (από 1986-2002) υπήρξαν 481 σοβαρά τραυματίες και 97 νεκροί (88 από δηλητηρίαση).

Στην Ιταλία (από 1998-2002) καταγράφηκαν 800 ατυχήματα κλπ. κλπ.
 (Πηγή: Δελτίο Πανελληνίου Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων τεύχος 371, 10/2004, σελ. 38).

Το ερώτημα είναι: Θα μπορούσε να υπάρξει λόγος ικανός χάρη στο οποίον δεν θα έχουμε στο μέλλον ανάλογα θύματα και στην Ελλάδα; Ατυχήματα βεβαίως έχουν υπάρξει αλλά δεν έχουν επισημανθεί ή δημοσιοποιηθεί επαρκώς.

(Και δεν συμπεριλαμβάνουμε τα ατυχήματα εξ' αιτίας του 
υγραερίου, το οποίον είναι ακόμη πιο επικίνδυνο. Τα πιο πρόσφατα σοβαρά ήταν αυτά της Ρόδου και της Κέρκυρας με θύματα από 2 τουρίστες).

Καθαρότητα:

Επιπροσθέτως αναιρούνται και τα σχετικά περί καθαρότητος του Φ.Α. Βεβαίως και τα καυσαέρια του Φ.Α. είναι λιγότερα σε ποσοστό από των βαρυτέρων καυσίμων παρ' όλα αυτά όμως, υπάρχουν και δεν είναι ιδιαιτέρως καλύτερα. Ως γνωστόν κατά την καύση των υδρογονανθράκων παράγονται 
CO2 (διοξείδιο του άνθρακος) + CO (μονοξείδιο του άνθρακος) + H2O(υδρατμοί) αλλά και ΝΟx (οξείδια του αζώτου προερχόμενα από το άζωτο που υπάρχει στον ατμοσφαιρικό αέρα) .

Τα μόνα βασικά που δεν παράγονται, είναι η αιθάλη ή καπνιά ή μουτζούρα όπως λέγεται, η οποία και είναι ορατή στα βαρύτερα καύσιμα (πετρέλαιο, μαζούτ κλπ.) και αυτό μόνον υπό την προϋπόθεση της σωστής λειτουργίας και ρυθμίσεως του καυστήρος, καθώς και τα οξείδια του θείου (SOx) αφού το Φ.Α. δεν περιλαμβάνει το θείον στα συστατικά του.

Επιπλέον ενώ το ποσοστό εκπομπής του κυριοτέρου καυσαερίου, δηλαδή του CO2, επί του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι όντως χαμηλότερο από του πετρελαίου (40%) και του από του άνθρακα (78%) εν τούτοις το ίδιο το Φ.Α. είναι 21 φορές πιο δραστικό λόγω του μεθανίου που περιέχει. Η κατανάλωση το 2007 στην Ελλάδα ανήλθε σε 3.820.000.000 m3 (Στοιχεία ΔΕΠΑ). Επισήμως οι διαρροές από τα δίκτυα είναι της τάξεως του 0,5-2% (Στοιχεία Ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας EUROSTAT ). Αν δεχθούμε μέση τιμή διαρροών 1,25% δηλαδή ~ 47.750.000 m3 Φ.Α. αυτό αντιστοιχεί σε ~ 1.000.000.000 m3 CO2 ή 2.000.000 τόνους CO2, ενώ η θεωρητική ποσότητα λόγω καύσεως θα ήταν μόνο 100.000 τόνοι CO2 !!! Δηλαδή ό,τι πάμε να γλυτώσουμε από την μια το χάνουμε από την άλλη. Όσον αφορά το υπόλοιπον 98,5% άφησε στην ατμόσφαιρα 3.762.700.000 m3 CO2 ή 7.525.400 τόνους CO2!

Οικονομία:

Όσον αφορά το κόστος τα πράγματα είναι αναλόγως απογοητευτικά. Πέρα από το κόστος των συσκευών αερίου που είναι σαφώς μεγαλύτερο από των αντιστοίχων ηλεκτρικών, το κόστος μελέτης, εγκαταστάσεως σωληνώσεων, συνδέσεως κλπ. το κύριο κόστος είναι το κόστος του αερίου καυσίμου ανά κυβικό μέτρο (m
3) το οποίον κατά πάγια τακτική του υπουργείου ακολουθεί την τιμή του πετρελαίου ανά λίτρο (lt) μειωμένη κατά 20%. Όμως, η θερμογόνος δύναμη του αερίου (8.500-9.000 Kcal/ m3) είναι μικρότερη του πετρελαίου (~ 10.500 Kcal/ lt) κατά περίπου το ίδιο ποσοστό. Αυτό σημαίνει ότι για την θέρμανση ενός χώρου θα αναγκαστούμε να κάψουμε περισσότερο καύσιμο με φθηνότερη τιμή, το αποτέλεσμα όμως κατ' ουσίαν παραμένει το ίδιο. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μία μικρή διαφορά στην τιμή η οποία οφείλεται όχι τόσο στα παραπάνω, αλλά στο ότι δεν υπάρχει ο διανομέας πετρελαίου που μπορεί άνετα να πληρωθεί για ποσότητα που δεν έχει παραδώσει.

Η σωστή όμως λειτουργία και ρύθμιση του καυστήρος απαιτεί επιπρόσθετο κόστος συντηρήσεως, 
υποχρεωτικώς 1-2 φορές ανά έτος που σημαίνει από 70 έως 120 (επί 2) ΕΥΡΩ για μια μέση εγκατάσταση. Αυτό το κόστος πρέπει να συνυπολογιστεί στο κόστος της ετήσιας λειτουργίας. Αν σε αυτό το κόστος υπολογίσουμε και τα έξοδα από τυχόν αντικατάσταση φθαρμένου ή βλαμμένου εξαρτήματος, κάποιας βαλβίδας, φίλτρου, συνδέσμου, ηλεκτρονικής πλακέτας κτλ. (πράγμα μη σταθερό αλλά αναμενόμενο και αναπόφευκτο) το κόστος ανεβαίνει και άλλο.
Απορίας άξιον το κατά πόσον οι διαφημίσεις περί Φ.Α μπορούν να θεωρηθούν αληθείς και αξιόπιστες.

Αξίζει να αναφερθούμε βεβαίως και στην
 αρνητικώς αισθητική επίδραση των εξωτερικών σωληνώσεων αερίου επί των οικοδομών και προσόψεων των κτηρίων, ασχέτως από την κατά το δυνατόν άρτια τεχνική της εγκαταστάσεώς τους.
Τέλος, ενώ ως επιχείρημα και μάλιστα πομπώδες, αναφέρεται η απεξάρτηση από το πετρέλαιο, παραλείπεται να διαφημιστεί (αν και έχει συμβεί τουλάχιστον δύο φορές τα τελευταία χρόνια), η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ από «έναν και μοναδικό» διακόπτη στην Ρωσία (ο οποίος ελέγχει την παροχή σε όλη την Ευρώπη), και αρκεί το κλείσιμό του για να διακοπεί η λειτουργία χιλιάδων εγκαταστάσεων.

Έχουμε λοιπόν ένα πολυδαίδαλο σύστημα σωληνώσεων με πολυάριθμα συστήματα ελέγχου, πιέσεως, παροχής, μετρήσεων κλπ., το οποίον αποτελεί μία εν δυνάμει υπόγεια βόμβα και το οποίον εξαρτάται από έναν βασικό κορμό κατά μήκος του οποίου τα πάντα μπορούν να συμβούν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου