Βιώνοντας τις διάφορες εκφάνσεις του κόσμου της εξουσίας ακολουθήσαμε τη διαδρομή της αμφισβήτησης, της άρνησης και της αναζήτησης. Συνειδητοποιήσαμε ότι ο μόνος τρόπος να ζήσουμε ελέυθεροι στο τώρα είναι να κυρήξουμε τον πόλεμο σε ότι μας κρατά δέσμιους. Ένα ολόκληρο πλέγμα καταναγκαστικών θεσμών και σχέσεων που εκτείνεται σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής, από τις συγεντρωτικές δομές του κράτους, την αποκεντρωμένη εξουσία του οικονομικού συστήματος, μέχρι την διάχυτη τάση των ανθρώπων να καταπιέζουν όταν μπορούν και να γλείφουν τον κώλο των ανωτέρων τους.
Ο πόλεμος αυτός διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα:οργανώνοντας τις συντροφικές μας σχέσεις σε αντιεραρχική βάση, δεν υποτασσόμαστε στους κανόνες αυτής της κοινωνίας και προετοιμάζουμε την καταστροφή της. Για αυτό προτείνουμε μια συνολική στρατηγική την οποία ως αναρχικοί θεωρούμε ότι χρειαζόμαστε ευρύτερα και τη θέτουμε στο δημόσιο πεδίο της επαναστατικής διαλεκτικής,όπως αντίστοιχα χαράσσουμε και την στρατηγική της συλλογικότητας μας ώστε να προωθήσουμε τις θέσεις και απόψεις μας στοχοποιώντας τους πολλαπλούς εχθρούς και αναζητώντας νέους συντρόφους σε εχθρικά περιβάλλοντα.
Βασικό στοιχείο της επιβολής κάθε εξουσίας είναι η κατανομή προνομίων και η διάλυση των αλληλέγγυων κοινοτικών σχέσεων που θα μπορούσαν να την απειλήσουν. Έτσι,η σύγχρονη παγκοσμοιοποιημένη κοινωνία είναι κατακερματισμένη με πολλούς τρόπους: έθνη, τάξεις, θρησκείες, κουλτούρες, ομάδες οπαδών, πολιτικά κόμματα, νομοταγείς και εγληματίες, επαγγελματικές συντεχνείες κ.α. Με αυτό τον τρόπο παράγεται ένας κοινωνικός αυτοματισμός με ανταγωνισμούς συμφερόντων και συγκρούσεις αναμεσά τους, αποσκοπώντας σε μια ισορροπία δύναμης επιστημονικά διατεταγμένη ώστε να διατηρείται η καθεστηκυία τάξη.
Τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται ασύνδετα με το ζήτημα της επαναστατικής στρατηγικής που θέσαμε προηγουμένως, τα αναφέρουμε όμως για να φέρουμε στο προσκήνιο το εξής καίριο ερώτημα: Πως είναι δυνατόν αυτά τα κοινωνικά κομμάτια να συνταχθούν στην υπόθεση της επανάστασης. Η συνηθέστερη απάντηση είναι ότι αν δεν είναι δυνατόν τότε η αναρχική επανάσταση είναι απλώς μια ρομαντική ιδέα.
Η δική μας όμως θέση, παρ' ότι δηλώνουμε επαναστάτες και όχι ρομαντικοί, είναι ότι δεν είναι εφικτό να μεταμορφωθούν αυτές οι κοινωνικές οντότητες σε επαναστατικά υποκείμενα γιατί απλούστατα είναι μορφώματα που δημιουργήθηκαν στον κόσμο ης εξουσίας για να την αναπαράγουν και μόνο αυτο μπορούν να κάνουν. Θεωρούμε ότι οι επιμέρους ατομικότητες πρέπει να νιώσουν την ασφυξία του κοπαδιού και να δημιουργήσουν συντροφικούς δεσμούς μεταξύ τους εγκαταλείποντας τις θέσεις και τους ρόλους που είχαν σε αυτή την κοινώνια. Όχι δεν πρόκειται για ένα ακόμα ευφάνταστο σχηματάκι που θέλουμε εμείς με τη σειρά μας να επιβάλλουμε ως σωτήρια συνταγή για την ανθρωπότητα. Είναι το τελευταίο στάδιο μιας πολυσύνθετης διαδικασίας στην οποία συμβάλλουν όλες οι μορφές αγώνα με κατέυθυνση την αναρχία που υπήρξαν,υπάρχουν και θα υπάρξουν.
Θεωρούμε σκόπιμη την αναρχική και επαναστατική προπαγάδα με αφίσες, τρικάκια, συνθήματα, σπρέυ, κείμενα, μπροσούρες, βιβλία κτλ, καθώς και την αναζήτηση διαύλων επικοινωνίας στο κοινωνικό πεδίο, όπως οι προσπάθειες "στρατολόγησης" στον αγώνα φίλων, συμμαθητών ή συναδέλφων προσπαθώντας να μεταφράσουμε την κοσμοθεωρία μας σε κάθε μία από τις άπειρες γλώσσες τις αλλοτρίωσης που παράγει η ιεραρχική κοινωνία. Σε αυτά τα πλαίσια αναγκαία είναι και η παρέμβαση σε αγώνες που προκύπτουν από τους προαναφερθέντες κοινωνικούς ανταγωνισμούς ή αντιστάσεις διαφόρων κοινωνικών ομάδων που πλήττονται από κυριαρχικούς σχεδιασμούς όπως απεργίες, πορείες, καταλήψεις εργοστασίων σχολείων και σχολών ώστε να μετατρέψουμε τα πρώτα κύματα αμφισβήτησης σε ορμητικές επαναστατικές αντιλήψεις και να προσδώσουμε στις κινήσεις αυτές χαρακτηριστικά συνολικότερης ρήξης με το υπάρχον.
Είναι όμως παντελώς άσκοπο οι αναρχικοί αντί να μείνουν ακέραιοι στις θέσεις τους να αφομοιώνονται για να γίνουν αρεστοί στην κοινή και άρα ηλίθια γνώμη. Είναι αδύνατο να γίνεις αρεστός σε κάποιον που επιλέγει να υποταχθεί γιατί του θυμίζεις αυτό που βλέπει στον καθρέφτη του: ένα κομμάτι του που δεν αντέχει την επιλογή του αυτή και για αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο να καταστείλει τις εσωτερικές του εξεγέρσεις. Όσο προσπαθείς να διεγείρεις τον καταπιεσμένο του εαυτό τόσο θα σε μισεί. Ο μοναδικός δρόμος είναι να τον βομβαρδίσεις με βιώματα που θα ανατρέψουν την εσωτερική ισορροπία της υποταγής στον κάθε άνθρωπο. Για αυτό η ισχυρότερη μορφή προπαγάνδας είναι η επίθεση στους εξουσιαστικούς θεσμούς στοχεύοντας και πρόσωπα που τους υπερασπίζονται στην πράξη. Υπό αυτή την οπτική υποψιαζόμαστε ότι από το να αδιαφορεί η "κοινή γνώμη" για εμάς είναι καλύτερα να μας μισεί. Ίσως είναι ο μόνος δρόμος για την απελευθέρωση περισσότερων ατόμων από την δικτατορία της.
Πως όμως μπορεί κανείς να πολεμήσει την ίδια την εξουσία δεδομένου της διαφοράς ισχύος; Την απάντηση την δίνει η ιστορία: ο πόλεμος του αδύναμου ήταν πάντα ο κρυφτοπόλεμος,το αντάρτικο. Ακόμα και στις συγκρουσιακές διαδηλώσεις, την πιο ανοιχτή και δημόσια μορφή του ανορθόδοξου αυτού πολέμου, η υιοθέτηση της κουκούλας και της τακτικής της κάλυψης απο την πλειονότητα των μαχητών δείχνει ότι και αυτές οι άνισες μάχες διεξάγονται με αντάρτικους όρους. Μοναδική εξαίρεση όταν αυτό δεν χρειάζεται πια γιατί το εξεγερμένο πλήθος θα νικήσει τις αστυνομικές-στρατιωτικές δυνάμεις, όταν η επανάσταση είναι προ των πυλών.
Σκοπός του αντάρτικου είναι να προετοιμάσει την στιγμή αυτή βάλλοντας συνεχώς και υπονομεύοντας τις δυνάμεις του εχθρού σε καίρια σημεία,σε χώρους και χρόνους που αυτά είναι πιο αδύναμα από την ισχύ που οι αντάρτες μπορούν να συγκεντρώσουν. Μεταφράζοντας αυτή τη γενική αρχή στην δική μας υπόθεση εφ' όσον ο εχθρός μας ως αναρχικοί δεν είναι μόνο οι κατασταλτικοί αλλά και οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους όπως και η κυρίαρχη ηθική και οι αξίες αυτής της κοινωνίας, μια αντάρτικη ενέργεια θα μπορούσε όχι μόνο να στοχεύει αποκλειστικά σε μια υλική κατασροφή αλλά και στην αποστολή ενός μηνύματος προς όλες τις κατευθύνσεις.
Μιλώντας τόσο με κοινωνική-πολιτική αλλά και πολεμική ορολογία στο προηγούμενο τμήμα της προκύρηξης μας σκιαγραφήσαμε τις γενικές κατευθύνσεις που λαμβάνει για εμάς ο επαναστατικός-αναρχικός αγώνας που ήδη πολλοί σύντροφοι πολύ πριν και ανεξάρτητα από μας κινήθηκαν σε αυτές. Κινδυνεύουμε λοιπόν να γίνουμε αόριστοι και ανιαροί αν δεν εντρυφήσουμε περισσότερο στα ουσιώδη αυτά ζητήματα και δεν συγκεκριμενοποιήσουμε τις δικές μας θέσεις ως συλλογικότητα, με όρους κριτικής στους προηγούμενους, πολιτικού και επιχειρησιακού προγράμματος για τους εαυτούς μας και προτάγματος για τους επόμενους.
Ξεκινώντας μια οξεία κριτική στους συντρόφους που δραστηριοποιούνται σε δημόσια εγχειρήματα, στιλιτεύουμε μια αντίληψη σε μεγάλο μέρος επαναστατών σύμφωνα με την οποία η κοινωνία περιλαμβάνει μόνο τους καταπιεσμένους οι οποίοι δεν φέρουν καμία ευθύνη για ότι συμβαίνει. Όταν όμως δεν αντιλαμβάνεσαι τους ανθρώπους ως όντα υπεύθυνα για την κατάσταση τους τότε δεν τους αναγνωρίζεις καμία δυνατότητα να την αλλάξουν. Για εμάς ο ρόλος της κριτικής στην επαναστατική διαδικασία είναι ουσιώδης προκειμένου να τίθεται ο καθένας προ των ευθυνών του. Συνεπώς εκτιμούμε την κριτική που μας ασκείται και ερμηνέυουμε τη σιωπή απέναντι μας ως έλλειψη της, δηλαδή ως αδιαφορία. Πρέπει όμως να διευκρινήσουμε ότι είναι δευτερεύουσας σημασίας οι φιλοσοφικού χαρακτήρα διαφωνίες και θεωρούμε προτεραιότητα την οργάνωση και το συντονισμό των αναρχικών-αντιεξουσιαστικών ομάδων ανεξαρτήτως των όποιων διαφορετικών θεωρητικών τοποθετήσεων. Αυτό δεν σημαίνει ένα μεγάλο καπέλο που κατά καιρούς πολλοί προσπάθησαν ανεπιτυχώς να φορέσουν στο σύνολο του α/α χώρου αλλά μια συγκρότηση στη βάση των ελάχιστων συμφωνιών ως προς τη δράση με στόχο μια πιο δυναμική κοινωνική παρουσία.
Είναι πραγματικά παράδοξο το γεγονός ότι η παραπάνω πρόταση φαντάζει σήμερα ουτοπική: Οι άνθρωποι που προτάσσουν την αναρχία σε παγκόσμιο επίπεδο αδυνατούν να οργανώσουν τις κοινωνικές παρεμβάσεις τους σε μια έστω περιοχή. Και αυτό γιατί ο αναρχικός χώρος έχει εσωτερικεύσει ό,τι κριτικάρει στην κοινωνία. Έχει κατακερματιστεί σε ανταγωνιστικές μεταξύ τους ομαδοποιήσεις και είθησται η κάθε μία από αυτές να φέρει και τον άτυπο ηγέτη της. Τα χάσματα μεταξύ τους φαίνονται να είναι αγεφύρωτα αν και πουθενά δεν καταγράφεται σαφώς το γιατί. Για να καταλάβει κάποιος νεοσύλλεκτος στο χώρο το τι παίζει πρέπει να ρωτήσει τους μυημένους και αλίμονο αν διαφωνήσει. Και μια συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι πολλοί νέοι σύντροφοι να υιοθετούν ένα προφίλ ουδετερότητας που συνεπάγεται μη συγκρότηση και μη οργάνωση.
Το κωμικοτραγικό στοιχείο της υπόθεσης αυτής είναι ότι στις έχθρες του χώρου σημαντικότερη διάσταση απο κρίσιμα πολιτικά ζητήματα, αποκτούν γελοίοι προσωπικοί τσαμπουκάδες και διάφορες λυκοφιλίες. Θεωρούμε αισχρό και αντεπαναστατικό το γεγονός ότι πολλές φορές οι προσωπικές σχέσεις υπερνικούν τα πολιτικά επιχειρήματα και οδηγούν στην μη συμμετοχή ή ακόμα και στο σαμποτάζ (με πολιτικάντικα μέσα) πολιτικών δράσεων. Ως βαθύτερη αιτία της λυπηρής κατάστασης που επικρατεί εντοπίζουμε την έλλειψη συνειδητοποίησης τόσο των ανθρώπων που κινούνται με γνώμονα τις προσωπικές τους φιλοδοξίες σε βάρος της επαναστατικής υπόθεσης παίρνοντας το ρόλο των ηγετών και των πρωτοπαλλήκαρων, όσο και αυτών που κρατούν παθητική στάση.
Προφανώς δεν συνειδητοποιούν πόσο απέχει αυτό που κάνουν απ' αυτό που οραματίζονται. Στο σημείο αυτό διασαφηνίζουμε ότι δεν θεωρούμε οποιαδήποτε ρήξη προκύπτει στο εσωτερικό του χώρου άσκοπη καθώς αρκετοί που δηλώνουν αναρχικοί πράττουν με έναν εντελώς αντίθετο τρόπο φτάνοντας στο επίπεδο της ρουφιανιάς ή της συκοφαντίας, για να πετύχουν το σκοπό τους που μόνο πολιτικός δεν είναι, περνώντας στη σφαίρα του αντισυντροφικού και του εχθρικού. (Αναφερόμενοι σε αυτούς επισημαίνουμε, ότι κάθε φορά, ανάλογα με την εκάστοτε συνθήκη και τις ισορροπίες που ορίζουμε, διαλέγουμε από το οπλοστάσιο μας το μέσο με το οποίο θα τους επιτεθούμε. Αυτή τη φορά επιλέξαμε τον πολιτικό μας λόγο.) Ανεξάρτητα απ' αυτό, πιστεύουμε πως οι σοβαρότατες πολιτικές διαφωνίες είναι δυνατόν να μην οδηγούν σε αγεφύρωτα χάσματα αν συνεκτιμηθεί η σημασία της κοινής δράσης. Ακόμα και στην περίπτωση που η συνεργασία είναι ανέφικτη, μπορεί να αποφευχθεί η πολιτική ρήξη μέσω του αλληλοσεβασμού, και αν αυτό παύει να ισχύει, πρέπει να γίνονται δημοσίως γνωστοί οι πολιτικοί λόγοι που οδήγησαν σε αυτή.
Πέρα από την ατομική ιδιοσυγρασία του καθενός υπάρχει και ένα βαθύ δομικό αίτιο που αποτελεί την ρίζα πολλαπλών προβλημάτων: η απαξίωση της ουσιαστικής οργάνωσης. Οργάνωση σημαίνει κατ' αρχάς ξεκάθαρες θέσεις, συνείδηση της θέσης, των δυνατοτήτων και της συνεισφοράς του κάθε ατόμου σε μια συλλογικοποίηση ή της κάθε ομάδας μέσα στην συνέλευση καθώς και ο ορισμός στόχων που πρέπει να πραγματοποιηθούν. Οι συνέπειες αυτής της τραγικής έλλειψεις είναι δύο: στο εσωτερικό των διαφόρων ομαδοποιήσεων η απουσία ανάληψης ευθυνών από την πλειονότητα των συμμετέχοντων και η επικράτηση της χύμα νοοτροπίας ανοίγουν έδαφος για τους κάθε μορφής ηγετίσκους οι οποίοι μέσα στην γενικότερη αδράνεια ξεχωρίζουν παπαρολογώντας, ενώ σε εξωτερικό επίπεδο, δεν παράγεται έργο και δεν υπάρχει καμία ουσιαστική εξέλιξη.
Άλλωστε το γνωστό αμφιθέατρο που λαμβάνουν χώρα οι περισσότερες συνελεύσεις προσομοιάζει περισσότερο σε ένα παρακμιακό κοινοβούλιο με ανιαρούς ρήτορες παρά στον κόσμο που ονειρευόμαστε. Όπως είπαμε στο προηγούμενο κείμενο μας σε ένα κόσμο που κατακλύζεται από τις διαφημίσεις το να μοιράσεις ένα πάκο κείμενα στα προπύλαια είναι απλα γραφικό. Είναι αναντίστοιχο του προτάγματος μας να απευθυνόμαστε μεμονωμένα στους καταναλωτές οι οποίοι βλέπτοντας στη θέση του ανίσχυρου που αδυνατεί να κάνει οτιδήποτε ουσιαστικό τις περισσότερες φορές αν δεν μας απαξιώσουν θα μας ειρωνευτούν. Αντιθέτως μια οργανωμένη συνέλευση θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρά γεγονότα που θα μπλόκαραν την αδιάλλειπτη λειτουργία της μητρόπολης και θα διείσδυαν στο προσωπικό πεδίο των υπηκόων υποχρεώνοντας τους να ακούσουν.
Ξεκαθαρίζουμε ότι η παραπάνω κριτική δεν αναφέρεται συνολικά σε όλους τους συντρόφους που ανήκουν στον αναρχικό χώρο καθώς έχουμε συναντήσει αξιόλογες δημόσιες δράσεις.
Σε διάφορες περιόδους αστάθειας του καθεστώτος, όπως προσπάθειες αναδιάρθρωσης του σε κάποιους τομείς ή σε περιόδους οικονομικών κρίσεων, παρατηρούνται κάποιες ‘κοινωνικές αντιστάσεις’ (μεμονωμένες ή γενικευμένες). Φορείς αυτών των αντιστάσεων είναι οι ομάδες των οποίων τα συμφέροντα άμεσα θίγονται (όπως πχ εργαζόμενοι που κόπηκε ο μισθός τους) αλλά και πλήθος άλλου κόσμου το οποίο μεταξύ του σπάνια παρουσιάζει κάποια ομοιογένεια. Στα πρόσφατα οικονομικά μέτρα που πάρθηκαν πλήθος διαφορετικού κόσμου κατέβηκε στο δρόμο για να διαδηλώσει, να φωνάξει, να κλαψουρίσει, να συγκρουστεί όπως επίσης ταυτόχρονα πλήθος κόσμου κάθισε σπίτι του κλαίγοντας μοιρολατρικά ‘αφού έτσι ήταν να γίνει’.
Το πλήθος αυτό αποτελείται από στοιχεία άκρως διαφορετικά μεταξύ τους. Από γελοίους και ρουφιάνους εργατοπατέρες μέχρι μερικούς εργαζόμενους που βιώνοντας τη σαπίλα της εργασίας και της σύγχρονης καπιταλιστικής ευημερίας που τελείωσε κατέβηκαν στον δρόμο με συγκρουσιακές διαθέσεις. Από γραφικούς αριστερούς έως ‘αριστερούς’ που εκδήλωσαν βίαιες επιθέσεις σε μπάτσους και τράπεζες. Από μικροαστούς που χάνουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν αμάξια ή ακριβά ρούχα έως ανθρώπους, μέχρι χθες ήρεμους και φιλήσυχους, που πλέον οργίζονται και βιώνουν το αόριστο ‘κάτι δεν πάει καλά’. Από πιστά κομματόσκυλα μέχρι πιτσιρικάδες που τρέχουν να συμπράξουν στα μπάχαλα. Όλο αυτό το συνοθύλευμα κόσμου λοιπόν, που αυτονόητο είναι ότι δεν μπορεί κατηγοριοποιηθεί σε ένα ενιαίο σύνολο, κατεβαίνει στο δρόμο, απεργεί, διαμαρτύρεται.
Θεωρούμε πως σε τέτοιες συνθήκες επαναστάτες και αναρχικοί πρέπει να προβάλλουν τη θέση και την άποψη τους ακέραια, χωρίς εκπτώσεις για να αρέσει ή να προσαρμόζεται ανάλογα στα κάθε γεγονότα. Η συμμετοχή σ' αυτά οφείλει να διατηρεί τα χαρακτηριστικά της επίθεσης και της αδιαλλαξίας και όχι να αφομοιώνεται στις ειρηνικές ή ρεφορμιστικές διαθέσεις της ετερόκλητης μάζας (μάλιστα το επιθυμητό θα ήταν το αντίθετο). Έτσι πιστεύουμε πως δημιουργείται επαναστατική προοπτική για πολλούς ανθρώπους που συμμετέχουν σ αυτές τις εκδηλώσεις και έχουν σιχαθεί τους κάθε είδους γλοιώδης ακολουθητές, δημιουργείται βίωμα σε νέους ή μη ανθρώπους μέσα από τη συγκρουσιακή πρακτική και θρυμματίζεται στη πράξη η εικόνα της κοινωνικής ειρήνης.
Απ την άλλη θεωρούμε γελοίο αναρχικοί να διαμορφώνουν έτσι το λόγο τους έτσι ώστε να προσαρμόζεται σε γεγονότα, πχ αναρχικοί να τάσσονται απέναντι στις περικοπές μισθών ή σε απολύσεις εργαζόμενων, δηλαδή η αμφισβήτηση να είναι καθαρά και μόνο τμηματική. Και είναι εξίσου γελοίο να γίνεται αναφορά σ' όλο το φάσμα του πλήθους που μετέχει σ αυτά τα γεγονότα ως ‘επαναστατημένες μάζες’ ή να χειροκροτείται όλη η πορεία καθαρά και μόνο επειδή αποτελείται από παρά πολύ κόσμο (φετιχισμός της ποσότητας και μόνο). Επειδή όμως θεωρούμε ότι οι συνθήκες αστάθειας που αναφέραμε άλλοτε υπάρχουν και άλλοτε όχι, άλλοτε εμφανίζονται οξυμένες και άλλοτε απλά εκτονώνονται με πολλούς τρόπους χωρίς τα αποτελέσματα τους να είναι εμφανή, πιστεύουμε γενικά πως η δράση μας είναι αυτή που είναι χωρίς να περιμένει κάποιες αντικειμενικές συνθήκες να ωριμάσουν ή κάποια πορεία απλά για να συμμετέχουμε.
Όσον αφορά τους αντάρτες συντρόφους η ίδια η πραγματικότητα ενός απτού πολέμου οδηγεί ή στην συγκρότηση και οργάνωση ή στην άδοξη φυλάκιση. Σε αυτή την περίπτωση η οργάνωση καθίσταται τόσο ζωτικής σημασίας ώστε δεν χρειάζεται να το επισημάνουμε εμείς. Στην προσπάθεια μας να ενισχύσουμε και να αναζωπυρώσουμε το αντάρτικο πόλης δεν αρκεί μόνο να πραγματοποιούμε χτυπήματα αλλά πρέπει και να αναλύουμε την εξελιξή του μέσα στο χρόνο έτσι ώστε να καθιστούμε αποτελεσματικότερη την διεξαγωγή του. Τα τελευταία δύο χρόνια επαναστατικές οργανώσεις άνθισαν, έδρασαν και εξελίχτηκαν. Η αναβάθμιση του δημοκρατικού καθεστώτος σήμανε αυτομάτως και την αναβάθμιση του εσωτερικού εχθρού του κράτους. Κομβικό γεγονός στην ιστορική συνέχεια του αντάρτικου πόλης ήταν ο Δεκέμβρης ο οποίος με την ιστορική και βιωματική παρακαταθήκη που άφησε, κατάφερε να μετατρέψει την διάχυτη εξεγερσιακή βία σε επαναστατική συνείδηση για αρκετούς νέους μαχητές. Οι εμπρηστικές ομάδες οργανώθηκαν, έπραξαν, συνέπραξαν και πέτυχαν τη διάχυση τόσο της αντίληψης όσο και της πρακτική τους. Το Σεπτέμβρη του 2009 όμως μετά την εισβολή μπάτσων στο Χαλάνδρι ξεκινάει ενα καινούργιο κεφάλαιο. Συλλήψεις, εντάλματα, φυλακίσεις, αξιοπρεπείς και μη αξιοπρεπείς συμπεριφορές έρχονται στο προσκήνιο. Ο λόγος που κάνουμε αναφορά στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι για να περιγράψουμε το τι συνέβη αλλά για να εστιάσουμε στην στάση των ομάδων και των υποδομών που νεκρώθηκαν και να ασκήσουμε την δική μας κριτική-αυτοκριτική.
Σίγουρα το ότι διακόπηκαν τόσο απότομα οι εμπρηστικές ενέργιειες ευθύνεται σε ένα μεγάλο βαθμό ότι στοχοποιήθηκαν πρόσωπα και καταστάσεις από τις διωκτικές αρχές. Προφανώς αν ήταν μόνο αυτός ο λόγος τότε δε θα μπορούσε να ασκηθεί κριτική σε μια προκύρηξη όπως αυτή. Πιστεύουμε όμως ότι εκτός από την στοχοποίηση ρόλο έπαιξε και ο διάχυτος φόβος ή αλλιώς η έλλειψη συνείδησης, τα φουσκωμένα μυαλά που ξεφούσκωσαν απότομα ή αλλιώς η έλλειψη συνέπειας και συγκρότησης, οι κολώνες που αποχωρώντας άφησαν πίσω τους ερείπεια ή αλλιώς παθητικά μέλη ανήμπορα να συνεχίσουν με μόνο όπλο τον εαυτό τους. Τέλος εντοπίζουμε ελλείψεις υλικών και πολιτικών υποδομών. Στον υλικοτεχνικό τομέα προφανώς δε συμμετείχαμε σε κάθε ομάδα για να ξέρουμε τις τεχνογνωσίες και τα στεγανά που είχε αναπτύξει και το μόνο που θέλουμε να επισημάνουμε είναι ότι η διάθεση και η έντονη θέληση για δράση πρέπει να συνυπάρχουν με την οργάνωση και τη συνεχή εξέλιξη με σκοπό την αύξηση της δυναμικής των χτυπημάτων αλλά και για να έχει το κάθε άτομο την δυνατότητα να στηρίξει έμπρακτα τις επιλογές του ακόμα και στους πιο δύσκολους καιρούς.
Αναφορικά με τις ελλείψεις πολιτικών υποδομών, για εμάς είναι εμφανείς από το γεγονός ότι μετά το Σεπτέμβριο του 2009 και τα τεκτενόμενα μέχρι και σήμερα, ελάχιστη πολιτική πίεση ασκήθηκε από δημόσιες δράσεις σε ένδειξη αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και τους καταζητούμενους του αντάρτικου. Επιπρόσθετα ο αναρχικός χώρος έχει την ατυχία να φιλοξενεί το κακό συναπάντημα της κενότητας της ύπαρξης με την κενότητα του μυαλού, με μία λέξη το κουτσομπολιό. Τροφοδοτώντας την αστυνομία με πληροφορίες στοχοποιούνται άνθρωποι, δημιουργώντας συνέπειες, τόσο σοβαρές, ισοδύναμες της ρουφιανιάς. Η απογοήτευση των νέων ανθρώπων λόγω των πολλαπλών προβλημάτων του χώρου που προαναφέρθηκαν, σε συνδυασμό με την απαξίωση της δράσης τους από μεγάλο μέρος του, οδήγησε στη σταδιακή απομάκρυνση των αντάρτικων ομάδων από την πλειονότητα των ανοιχτών διαδικασιών με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό των επαναστατικών δυνάμεων και συνεπώς την αποδυνάμωση της αναρχικής δράσης. Κλείνοντας μπορεί να θεωρούμε την συνειδητή αυτή απομόνωση λανθασμένη αλλά όχι και αδικαιολόγητη.
Θεωρούμε το πιο σημαντικό όπλο του κάθε αναρχικού την κριτική σκέψη βάση πολιτικών κριτηρίων έτσι ώστε να είναι σε θέση να απορρίπτει οτι αντιπαραγωγικό, αντεπαναστατικό ή αντισυντροφικό. Απέναντι στην παραίτηση και τον ανταγωνισμό προτάσσουμε την επαναστατική διαλεκτική, την πολιτική ζύμωση, την συνθεση και όχι ενοποίηση όλων των τάσεων και την δικτύωση των πολιτικών ομάδων. Μπορεί όλα τα παραπάνω να ακούγονται μονάχα σαν μια θεωρία αλλα δεν μπορεί να γίνει αλλιώς γιατί ακριβώς αυτό είναι. Είναι τα χαρακτηριστικά της νοοτροπίας που έχουμε για να παρέμβουμε στις δημόσιες διαδικασίες περιμένοντας το πείραμα μας να αποκτήσει σάρκα και οστά στην πράξη.
Χτίζουμε με ατσάλι τις συντροφικές μας σχέσεις, στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον δημιουργώντας έτσι δεσμούς αίματος μεταξύ μας. Προτάσουμε τον αλληλοσεβασμό και την ισοτιμία μεταξύ μας αναγνωρίζοντας την διαφορετικότητα του καθενός. Προσπαθούμε να ενισχύσουμε τον εαυτό μας με τα θετικά στοιχεία των συντρόφων μας, δυναμώνοντας έτσι την ατομικότητα μας. Ασκούμε κριτική μεταξύ μας και αναγνωρίζουμε τα λάθη μας κάνοντας την αυτοκριτική μας δυναμώνοντας έτσι σαν άτομα, αλλά και ενισχύοντας την επαναστατική εξέλιξη της ομάδας μας. Ζούμε αντιεραρχικά στο τώρα και όχι σε κάποιο μακρινό και αβέβαιο μέλλον που μπορεί και να μην έρθει ποτέ.
Πραγματώνουμε της αρνήσεις μας και προτάσσουμε την αδιάκοπη και αδιάλακτη επαναστατική δράση σε χρόνο ενεστώτα χωρίς δισταγμούς και αναβολές. Οπλίζουμε τις επιθυμίες μας και ανυπομονούμε για την επόμενη πράξη πολέμου. Βρισκόμαστε πάντα σε μια συνεχή προσπάθεια ατομικής και συλλογικής εξέλιξης βάζοντας τον εαυτό μας στην θέση του θύτη. Πολεμάμε με λύσσα τον εχθρό προκαλώντας του συνεχή πλήγματα με στόχο την τελική επικράτηση. Τιμάμε την επαναστατική επιλογή της συνεχής επίθεσης στο καθεστώς γνωρίζοντας της συνέπειες και πάντα έτοιμοι να της υπόστούμε με τιμή και αξιοπρέπεια.
Εφορμούμε στο μέτωπο του εχθρού γυρίζοντας την κλεψύδρα του χρόνου, περιμένοντας την στιγμή της έκρηξης και την απελευθέρωση του δικού μας χρόνου αντιεξουσίας. Οξύνουμε τον πόλεμο παρακολουθώντας την εξέλιξη του εχθρού και χαρτογραφούμε τα τρωτά του σημεία ετοιμάζοντας το επόμενο μας χτύπημα. Έτσι έχουμε επιλέξει να κινούμαστε και να ζούμε.
Ακούγοντας τις πολεμικές ιαχές των νέων βαρβάρων που συστρατεύονται μαζί μας στον επαναστατικό πόλεμο, τους παροτρύνουμε να οργανωθούν και να χτυπήσουν την σαπίλα της συστημικής νόρμας. Οργανωθείτε, αναζητήστε νέες προοπτικές στην δράση σας, ανταλλάξτε τεχνικές γνώσεις και εμπειρίες, μην εφησυχάζεστε, αναγνωρίστε τα πεδία στασιμότητας σας και εξελίξτε τα. Θέστε νέες προκλήσεις στις αδύναμες πτυχές σας. Κλείστε πονηρά το μάτι ο ένας στον άλλον, συνομωτήστε και ανανεώστε το ραντεβού σας για την επόμενη επίθεση.
Για όσους νέους ανθρώπους ψάχνονται και αναζητούν τα δικά τους μονοπάτια, τους προτείνουμε να δηλώσουν δυναμικά και μαχητικά την δική τους ύπαρξη στους χώρους που κινούνται. Κάντε κατάληψη στο σχολείο σας και βανδαλίστε το απολαμβάνοντας το αίσθημα της καταστροφής σε αυτά τα σιχαμένα μπουρδέλα. Γαμήστε τους ρουφιάνους της κατάληψης και τα δημοκρατικά σκουλήκια του 15μελούς που προσπαθουν να επαναφέρουν την ομαλότητα με ύπουλους τρόπους, τους συλόγους γονέων με τους γονείς που λένε ότι σας καταλαβαίνουν αλλά τονίζουν πως δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος αντιπροτέινοντας σας ρεφορμιστικές και ακίνδυνες για το καθεστώς πρακτικές (π.χ καθιστική διαμαρτυρια, αιτήματα στην κατάληψη, ειρηνική διαμαρτυρία). Καλούμε τους νέους ανθρώπους γενικότερα να χτυπήσουν τους θεσμικούς αντιπροσώπους τους και όποιον άλλον καριόλη υπονομεύει την ζωή τους. Κατεβείτε σε μια πορεία και πυροδοτείστε ταραχές, καταστρέφοντας την φαινομενική ομορφιά της πόλης. Διαταράξτε την ομαλότητα και την κοινωνική απάθεια. Διαβάστε βιβλία και συζητήστε μεταξύ σας. Αναζητήστε άλλα άτομα που να είναι κοντά στην αντίληψή σας και προσπαθήστε να γίνετε δυνατοί. Κάντε πράξη της επιθυμίες σας, εσείς κάνετε κουμάντο στην ζωή σας.
Δευτερη ενότητα
Θεωρούμε πως κάθε επαναστατική ομάδα οφείλει να μελετά και να αναλύει τις ενέργειες και τα κείμενα άλλων ομάδων από διάφορα μέρη του κόσμου, να αναδεικνύει χαρακτηριστικά δράσης και λόγου χρήσιμα έτσι ώστε να εμπλουτίζει τη συνολική της δράση και να εξελίσσεται συνολικά. Από στοιχεία καθαρά επιχειρησιακά, π.χ. το πως οργανώθηκε ένα σχέδιο αντάρτικης επίθεσης ή πληροφορίες σχετικές με τον υλικοτεχνικό τομέα, μέχρι κάποιες πολιτικές θέσεις όσον αφορά ένα ζήτημα.
Βέβαια, επειδή είναι γεγονός ότι το αντάρτικο διαμορφώνει και διαμορφώνεται απ τις συνθήκες όπου γεννιέται, αλλά και εξελίσσεται μέσα απ' τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του τόπου και του χρόνου όπου αναπτύσσεται, σ' όλο τον κόσμο υπάρχουν διαφόρων ειδών αντάρτικες ομάδες, άλλες με κοντινά χαρακτηριστικά σε εμάς και άλλες όχι. Επειδή βέβαια η έννοια του αντάρτικου από μόνη της δεν είναι σαφή και προσδιορισμένη, ξεκαθαρίζουμε ότι όταν μιλάμε για αντάρτικο αναφερόμαστε στο επαναστατικό αντάρτικο αναρχικών, επαναστατών και κάποιων άλλων ομάδων έστω με κάποια επαναστατικά χαρακτηριστικά και όχι σε αντάρτικο του στρατού η άλλων παραστρατιωτικών ομάδων.
Απ' τους μαοϊκούς αντάρτες στα βουνά της Κίνας ή τους παλαιστίνιους αντάρτες μέχρι τους αναρχικούς συντρόφους στη Χιλή και την Αργεντινή. Απ τους εθνικοαπελευθερωτικού τύπου αντάρτες της ΕΤΑ (που προσφάτως βέβαια συνθηκολόγησαν) ως τους επαναστάτες αντάρτες στο Μεξικό. Είναι γεγονός ότι λίγα είναι τα στοιχεία που μας φέρνουν κοντά για παράδειγμα με τους παλαιστίνιους αντάρτες, το πολιτικό χάσμα είναι τεράστιο. Ωστόσο οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την αξιοπρεπή στάση τους, το ότι παίζουν τη ζωή τους για ένα δικό τους επαναστατικό όραμα, άσχετα αν το δικό μας απέχει κατά πολύ απ' αυτό. Και σίγουρα αναλύοντας και μελετώντας τη δράση ακόμη και ομάδων με μακρινά πολιτικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τα δικά μας, αντλούμε στοιχεία χρήσιμα και ενδιαφέροντα που προσαρμόζονται στις δικές μας επαναστατικές συνθήκες.
Ο πόλεμος σ' όλες τις γωνιές του πλανήτη ,πέρα απ τον εγχώριο εμφύλιο πόλεμο, αφήνει κι αυτός πίσω του φυλακισμένους συντρόφους, συντρόφους που έπεσαν νεκροί σε κάποια μάχη και συντρόφους που συνεχίζουν στο πλάι μας να πολεμούν ελεύθεροι. Εδώ εμφανίζεται το ζήτημα της διεθνούς αλληλεγγύης, της αλληλεγγύης που δεν αγκυλώνεται σε σύνορα και κράτη αλλά διεθνοποιεί την αντίσταση και μας φέρνει κοντά με μαχητές απ όλο το κόσμο. Κάθε φυλάκιση συντρόφου μας όπου κι αν συμβαίνει αυτή είναι ένα πλήγμα για τις επαναστατικές μας δυνάμεις και αφορμή για συνέχιση του πολέμου.
Οι συλλήψεις αναρχικών στη Χιλή τον Αύγουστο για την ‘υπόθεση των βομβών’ οι οποίες χρηματοδοτήθηκαν και απ το ελληνικό κράτος δεν μας αφήνουν αδιάφορους. Χιλιανοί σύντροφοι απ τα λημέρια της παρανομίας (απ' τα κρησφυγετα της Λ. Αμερικής) αρνούνται την συμμετοχή των συλληφθέντων στις βομβιστικές ομάδες τους και αναλαμβάνουν την ευθύνη για τοποθέτηση βομβών σε διάφορους κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε αυτές τις ομάδες FUERZAS AUTONÓMICAS Y DESTRUCTIVAS LEÓN CZOLGOSZ, BANDA ANTIPATRIOTA SEVERINO DI GIOVANNI, FEDERACIÓN REVUELTA 14F – BRIGADA GAETANO BRESCI,BANDA DINAMITERA EFRAÍN PLAZA OLMEDO, MIGUEL ARCÁNGEL ROSCIGNA, TAMAYO GAVILÁN, ANTONIO ROMÁN ROMÁN, COLUMNA DURRUTI, CARAVANAS ICONOCLASTAS POR EL LIBRE ALBEDRÍO.
Χαιρετίζουμε τους αναρχικούς συντρόφους μας στην Αργεντινή οι οποίοι με καινοτομικές ενέργειες συμβάλλουν στην επαναστατική προοπτική. Δράσεις αυτό-χρηματοδότησης που αναλαμβάνονται με κείμενο απ τους ‘Επαναστατικοί Πυρήνες, Ταξιαρχία Luciano Arruga,Πυρήνας Diego Petrissans, Πυρήνας Leandro Morel, Πυρήνας Juan Bianchi, Κολλεκτίβα 22 Αυγούστου, Πυρήνας Simon Radowitsky“, απαλλοτριώσεις οπλισμού από αστυνομικά τμήματα απ τους ‘Πυρήνες Juan Bianchi, Πυρήνες Heroes de la Semana Tragic, Ταξιαρχία Luciano Arruga’, καθώς και απαλλοτρίωση απ' τα γαλλικά Carrefour σε ένδειξη αλληλεγγύης στους Ρομά της Γαλλιας απ τους Ταξιαρχία Luciano Arruga - Ταξιαρχία Ηρώων του 1917’. Δεν ξεχνάμε τους συντρόφους που συνελλήφθησαν στην Ελβετία στην προσπάθεια τους να ανατινάξουν κέντρο νανοτεχνολογίας της ΙΒΜ. Τα παραδείγματα φυσικά είναι ενδεικτικά και σε καμία περίπτωση δε μπορούμε να συνοψίσουμε ονόματα και ομάδες σ ένα κείμενο σαν κι αυτό. Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε σύντροφο που συνεχίζει να μάχεται σε κάθε μετερίζι του αγώνα, οξύνουμε τη δράση μας και υψώνουμε γέφυρες αλληλεγγύης με αγωνιστές απ όλο το κόσμο. Ως εκτούτου θεωρούμε πως κείμενα σαν κι αυτά οφείλουν να μεταφράζονται, ώστε να διαβάζονται από πολλούς συντρόφους στη γλώσσα τους. Σ' αυτή την κατεύθυνση θέλουμε να συμβάλλουμε και εμείς, γι αυτό δεσμευόμαστε πως το κείμενο μας θα μεταφραστεί.
Η έννοια της αλληλεγγύης σήμερα έχει εκφυλιστεί, την ίδια στιγμή μάλισστα, που στη φυλακή βρίσκονται δεκάδες αγωνιστές και αρκετοί καταζητούμενοι. Ακούμε τους ντελάληδες να διαλαλούν για νομικίστικες σκευωρίες, για πρωτοφανή(!) πόλεμο στους επαναστάτες και για εξιλαστήρια θύματα ή αθώους αλτρουιστές που θυσιάστηκαν στο βωμό του ταξικού-κοινωνικού πολέμου και στην επέλαση της κυριαρχίας. Και φυσικά βλέπουμε την ''αλληλεγγυη'' τους να έχει το χριστιανικό χαρακτήρα της συμπαράστασης.
Όμως εμείς είμαστε πεπεισμένοι ότι δε χρωστάμε σε κανέναν ούτε μας χρωστάει κανείς. Περιμένουμε από τον εχθρό μας τα χειρότερα και το ίδιο και αυτός από εμάς. Στο ίδιο πρότυπο, δηλαδή της αμφίδρομης αναρχικής και ελεύθερης σχέσης (φιλικής ή εχθρικής) χτίζουμε και τις σχέσεις αλληλεγγύης.
Οι συντροφικές μας σχέσεις είναι επαναστατικές και ως εκ τούτου κάθε κίνηση αλληλεγγύης πρέπει να έχει επαναστατική-επιθετική μορφή, να οξύνει τον πόλεμο με τον κοινό μας εχθρό.
Γι' αυτό το λόγο και ο αιχμάλωτος θα δεχτεί την αλληλεγγύη μας μόνο όταν εξυπηρετεί αυτόν ακριβώς το σκοπό. Η επαναστατική αλληλεγγύη απευθύνεται στους ειλικρινείς και αυθεντικούς, αξιοπρεπείς επαναστάτες, που είναι συνεπείς και στηρίζουν από την αρχή μέχρι το τέλος της επαναστατικές τους επιλογές, που δεν ψάχνουν εναλλακτικές λύσεις μέσα σε νομικίστικες λογικές, σε αυτούς που βάζουν τους εαύτους τους στην θέση του λύκου και όχι του αμνού.
Εκτός από τη στάση τους φυσικά δεν ξεχνάμε ότι μας ενώνει και ο κοινός ή παρόμοιος αξιακός κώδικας και οι κοινές επιλογές αγώνα.
Τέλος θεωρούμε ότι είναι τουλάχιστον ξεφτίλα και αντεπαναστατικό να βάζει κανείς τον εαυτό του στην θέση του μη αλληλέγγυου εξαιτίας προσωπικών διαφορών ή συμπλεγμάτων. Δεν υπάρχει χώρος για πολιτικαντισμούς στη διαδικασία της επαναστατικής εξέλιξης είτε ατομικής είτε συλλογικής.
Στο όνομα αυτής της εξέλιξης αποφασίσαμε, ως πολεμιστές ανορθόδοξου πολέμου, να σπείρουμε φωτιά και ανασφάλεια στις φωλιές του εχθρού. Να συνεχίσουμε τον πόλεμο φθοράς ...
Πιο συγκεκριμένα αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τους εμπρησμούς:
- Οχημάτων της ΔΕΗ στη Ν.Ιωνία
- Δύο προσωπικά αυτοκίνητα μπάτσων στην Ν.Ιωνία και στούς Αμπελόκηπους
- Ένα βαν UPS στην περιοχή του Ζωγράφου
- Της εταιρείας ISI Hellas S.A. Στην Αργυρούπολη.
Πηγή έμπνευσης για την στοχοθεσία της ΔΕΗ στη λεωφόρο Καποδιστρίου ήταν η επιλογή του ίδιου στόχου στη Θεσσαλονίκη από το σύντροφο Γιάννη Σκουλούδη που αυτή τη στιγμή είναι αιχμάλωτος του κράτους. Για την ίδια υπόθεση καταζητούνται 4 σύντροφοι, οι οποίοι έχουν επιλέξει τον δρόμο της φυγής, μέσα από το γράμμα που δημοσιεύσαν στηρίζουν της επιλογές τους και αναλύουνε τις θέσεις τους για πολύμορφες διαδικασίες αγώνα. Επιπλέον δεν ξεχνάμε ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση φέρει τεράστια ευθύνη για την ανάπτυξη του καπιταλισμού και ευρύτερα του πολιτισμού σε βάρος των εαυτών μας αλλά και στης ίδιας της φύσης. Μέλος των ανιχνευτών μας εισέβαλε αθόρυβα από τη πιλοτή της πίσω πολυκατοικίας και τοποθέτησε δύο εμπρηστικούς μηχανισμούς μεγάλης ισχύος. Στη συνέχεια ελίχθηκε στις σκιες χωρίς να δώσει τη δυνατότητα στη φυσική παρουσία που υπήρχε στο κτίριο να τον αντιληφθεί. Τη στιγμή που το προσωπικό ασφαλείας αντιλήφθηκε τη φωτιά και τις εκρήξεις ήταν πολύ αργά...
Ο εντοπισμός προσωπικών οχημάτων μπάτσων είναι η πιο εύκολη υπόθεση για εμάς μιας και δε διστάζουν να μετακινούνται με τα κλασικά μπλε παντελόνια και τις αρβίλες ακόμα και εκτός υπηρεσίας. Επιπλέον η τοποθέτηση ενός μικρού μηχανισμού 1.5 L είναι τόσο διακριτική όσο και αποτελεσματική...!
Ακούγοντας τις εξελίξεις για την υπόθεση της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς θέλαμε να προκαλέσουμε τα φλόκια του 12ου με τον εμπρησμό οχήματος εταιρίας ταχυμεταφορών, όταν στον ίδιο χώρο και χρόνο που έψαχναν για γιάφκες και τρομοκράτες.
Τέλος χτυπώντας την εταιρεία παραγωγής στρατιωτικού υλικού ”Interoperability Systems International Hellas SA” θελαμε να στείλουμε ένα μύνημα απειλής τόσο στους συνεργάτες του Χιλιανού κράτους όσο και στο ίδιο που συνέλαβε, φυλάκισε και κηνύγησε συνολικά 14 αγωνιστές με κατηγορίες περι αντάρτικων επιθέσεων. Μοιραζόμαστε παρόμοιες ιδέες και αξιακό κώδικα με τους συντρόφους της Χιλής και για αυτό απαντήσαμε ενεργά στο κάλεσμα τους για διεθνή αλληλεγγύη. Η συγκεκριμένη εταιρεία συμμετείχε στη διεθνής αεροναυτική έκθεση στις εγκαταστάσεις τις Χιλιανής πολεμικής αεροπορίας. Στην έκθεση παρευρίσκονταν πληθώρα κυβερνητικών, στρατιωτικών και διπλωματικών στελεχών. Επίσης η εν λόγω εταιρεία έχει εμπλακεί ενεργά στον παγκόσμιο αγοραστικό τομέα στρατιωτικών υλικών άρα έχει συμβάλλει και στη διεξαγωγή των καπιταλιστικών πολέμων από το 1991 όπου και ιδρύθηκε. Έτσι λοιπόν λίγο πριν την ανατολή του ηλίου σύντροφος προσέγγισε το πίσω μέρος του κτιρίου και τοποθέτησε στην είσοδο του μια βαλίτσα γεμισμένη με μηχανισμούς πολλών λίτρων και αποχώρησε αφήνοντας πίσω στάχτες και καταστροφή.
Υ.Γ : Μετά τις τελευταίες εξελίξεις με την υπόθεση της Συνομωσίας Πηρύνων της Φωτιάς, αισθανόμαστε πολύ υπερήφανοι για τους σύντροφους επαναστάτες αντάρτες πόλης Παναγιώτη Αργυρού, Γεράσιμο Τσάκαλο και Χάρη Χατζημιχελάκη. Τους στέλνουμε λοιπόν αδερφικούς χαιρετισμούς και τους υποσχόμαστε πως στον βαθμό που μας αναλογεί θα μολύνουμε τον αέρα του εχθρού μας με φόβο. Τους αφιερώνουμε λοιπόν το μπαράζ χτυπημάτων μας. Καλούμε όλους τους αντάρτες και αξιοπρεπείς επαναστάτες της εποχής μας να συνεχίσουν τον πόλεμο εντός και εκτός των τείχων.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Αποκλίνουσες Συμπεριφορές για την διάδοση του επαναστατικού τερρορισμού-
Πυρήνας αναρχικής δράσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου