Εγώ, ο Εφιάλτης τους

Οι πολλοί δεν με γνωρίζουν μα όλοι ξέρουν το παιδί μου.

Δημοκρατία! Όλοι οι θεωρητικοί την μελετήσανε για να την γνωρίσουν. Άλλοι την αγάπησαν άλλοι την μίσησαν. Οι κοινωνικοί αναμορφωτές την φέραν στα μέτρα τους, σκίζοντας και ράβοντας την. Αφού  φτιάξανε όλοι από μία για να μπορέσουν να χωρέσουν τις αδυναμίες και τα άρρωστα πάθη τους, ισχυρίστηκαν πως αυτοί μόνο έχουν την αποκλειστική πατρότητα.

Το παιδί μου, το θάψανε κάτω από τόνους λάσπης για να μην το βρεί κανείς να το συγκρίνει. Εγώ ένας άγνωστος με ένα τρομερό όνομα, χωρίς ιστορία, ούτε ανάμνηση. Ο Εφιάλτης ο γιός του Σοφωνίδου!

 Η γέννηση της Δημοκρατίας. Μια στιγμή που η ανθρωπότητα δεν θα ξεχάσει ποτέ. Έφερα την εξουσία στους πολίτες. Μιά εξουσία χωρίς πάτρωνες. 140 χρόνια άφησε τον κόσμο κατάπληκτο δείχνοντας τον άνθρωπο στην πληρότητά του, ελεύθερο και ισχυρό. Ο πολίτης δικαστής, νομοθέτης, και οπλίτης για να διατηρεί αυτές τις ιδιότητες.

Δεν την έβγαλα από το μυαλό μου αλλά από τον λαό, και αυτό συνιστά τον μεγαλύτερο τρόμο των εξουσιαστών. Η Δημοκρατία δεν είναι  εφεύρεση για να προσπαθήσεις να εφαρμόσεις στους ανθρώπους και οι άνθρωποι να αποδεχτούν. Είναι Φύση. Είναι η ανθρώπινη φύση που επιζητά την ελευθερία από την εξουσία αλλά και την εξουσία για την προσωπική ισχύ. Στην Δημοκρατία αυτά γίνονται μαζί! Εξουσία γιά όλους με κλήρωση. Εξουσία στους πολίτες για να μην τους κυβερνάνε μονάρχες ή ολιγαρχίες. Ουδείς στο σβέρκο των ελευθέρων!

Ο Λαός μετά την νίκη μας στην Σαλαμίνα θέλησε την κατάλυση του καθεστώτος των γαιοκτημόνων. Η διοίκηση του Άρειου Πάγου συγκέντρωνε τα συμφέροντά τους. Μπήκα μπροστά μαζί με τον Αρχέστρατο. Οδήγησα όλους του Αρεοπαγίτες στην βάσανο του Λαϊκού Δικαστηρίου. Δεν άφησα κανένα να αποχωρήσει από την έδρα του χωρίς να απολογηθεί στην Ηλιαία με την κατηγορία της κακοδιοίκησης. Κίνησα δίκες και έστειλα πολλούς στον θάνατο.

Έγινα ο Εφιάλτης  στα όνειρά τους. Όσοι κλέψαν το δημόσιο είχανε λόγο να τρέμουν και μόνο στήν θύμησή μου. Με βλέπανε να τους καταδιώκω και να τους συλλαμβάνω, να τους καθίζω στο σκαμνί και να ρωτώ: Πόθεν έσχες; Γιατί λείπουν τόσα από το δημόσιο ταμείο; Πού βρήκες τόσα χρήματα εσύ;, Μας έκλεψες, μας αδίκησες τώρα θα κριθείς. Χιλιάδες οι Ηλιαστές, με κλήρωση επιλεγμένοι την τελευταία ώρα για να μην μπορούν να λαδωθούν από τους κατηγορούμενους. Η καταδίκη αναπόφευκτη. Ο Νόμος απόλυτος, είς Θάνατον.

Το όνομα μου συνώνυμο της αγωνίας στον ταραχώδη ύπνο των αδίκων. Ο τρόμος των επαγγελματιών της πολιτικής των ολιγαρχών πάντα ο ίδιος. Να μην σηκώσει ο λαός κεφάλι και πάρει την δικαστική εξουσία για να τους περάσει απο δίκη. Διότι τα εγκλήματα τους πολλά και το σφάγανο βέβαιο. Γι’ αυτό δεν με γνωρίζετε. Η ιστορία τους με αποσιώπησε.

Ήμουν αδιάφθορος πατριώτης και δίκαιος προς την Πολιτεία. Φτωχός και αλήθεια είναι αυτό ούτε ντροπή, ήμουν αξιοπρεπής και δεν δέχτηκα βοήθεια από κανέναν. Άκαπτος στην απαίτηση των ευθυνών τους, διώκτης. Μόρφωση απέκτησα μεγάλη και  φιλόσοφος έγινα.

Η φιλοσοφία μου έλεγε αντίθετα με του Σωκράτη πώς και ο πιό αγράμματος άνθρωπος μπορεί να τα καταφέρει αν η θέση του έχει ευθύνη και το λάθος του μπορεί να επισείσει  δημόσια τιμωρία. Η ιδέα για την οποία αγωνίστηκα ήταν πώς η Δημοκρατία κανει ενάρετο τον άνθρωπο όταν την ασκεί, όπως κάνει γυμνασμένο το σώμα η παλαίστρα. Όπως άλλοι λιγότερο αλλοι περισσότερο χτίζουν το κορμί τους και δεν βλάπτωνται, ούτως και στην Δημοκρατία μου αρκετοί διακρίνονται αλλά  όλοι ωφελούνται.

Αυτή την φιλοσοφία θεώρησα άξια και τον εαυτό μου ικανό να την υπερασπιστώ δημόσια. Προετοίμασα την επανάσταση με προσοχή. Ο Κίμων με τον στρατό που υποστήριζε τους ολιγαρχικούς ήταν στην Μεσσηνία, ενώ το ναυτικό ήταν στον Πειραιά αγκυροβολημένο.

 Αυτή ήταν η στιγμή. Κάλεσα τον λαό στην Εκκλησία του Δήμου και του ζήτησα να αναλάβει την εξουσία απο τους ευγενείς. Σε αυτήν την ιστορική Εκκλησία ο λαός συμφώνησε και βαδίσαμε στον Άρειο Πάγο. Ευθύς τις πολιτικές εξουσίες του διανείμαμε με τον Αρχέστρατο, άλλες στην Βουλή άλλες στα Δικαστήρια και άλλες τις κρατήσαμε για τον Λαό. Αυτόν το Λαό πλούτισα με πολιτικά δικαιώματα και τα όπλα για να τα υπερασπιστεί. Τώρα ο Δήμος η οργανωτική δομή του Λαού θα κυβερνούσε, και έτσι έγινε.

Αυτήν την επανάσταση που στό όνομά της έκτοτε οι πολιτισμένες κοινωνίες περιστρέφονται την έκανα αναίμακτα. Δεν αντιστάθηκαν σε ένα Λαό ενωμένο και αποφασισμένο με τον στρατό μακριά. Ο Κίμων γύρισε αλλά δεν δοκίμασε να χτυπήσει την επανάσταση. Τον εξορίσαμε λίγο αργότερα ώς εχθρό του Λαού. Η Σπάρτη μας φοβήθηκε και μας έδιωξε απο την συμμαχία της στην πολιορκία της Ιθώμης φοβούμενη τα νέα μας πολιτικά ήθη.

 Συγκρούστηκα με τα συμφέροντά τους, πολέμησα την κακία τους και τους έγινα μισητός. Μόνο αν ήμουν Θεός δεν θα μου κάνανε κακό απλά γιατί δεν θα μπορούσανε. Εμένα με σφάξανε πληρωμένοι δολοφόνοι τους την νύχτα. Κανείς τους δεν βρήκε κατι επιλήψιμο να μου προσάψει όσο και να το επιθυμούσανε.

Αυτό που κάνανε οι δειλοί είναι να βάλουν τους θεωρητικούς της εξουσίας των ολιγαρχών να μαγαρίσουν το παιδί μου την Δημοκρατία.

Πρώτα είπαν πώς είχα μέσα στον ’ρειο Πάγο δικό μου άνθρωπο, τον Θεμιστοκλή για να τον εμφανίσουν ώς κοινό καταδότη. Έτριζε τότε  η έδρα του κάτω απο τα πόδια του. Επρόκειτο να δικαστεί για συνεννοήσεις με τους Μήδους απο τους Αρεοπαγίτες. Τους μήνυσε πώς θα τους υποδείξει κάποιους συνομώτες κατά του πολιτεύματος, δηλαδή εμένα τον Αρχέστρατο και τους δικούς μας και τους οδήγησε στο αρχηγείο μας.

Αν ήταν αλήθεια αυτό δεν θα υπήρχε η Δημοκρατία, θα με είχανε εκτελέσει. Άλλωστε          όταν έκανα το κίνημα ο Θεμιστοκλής ήταν εξορία, και πίσω εμείς δεν τον καλέσαμε. Θέλησαν να περάσουν την αποψη πως η Δημοκρατία ήταν συνέχεια της πολιτικής γραμμής του δημοκρατικού κόμματος. Δεν ήταν δικός μας, ήθελε την παλιά δημοκρατία του Κλεισθένη.  Εγώ ήθελα αυτην που είναι για όλους.

Μετά είπαν αυτο που νομίζει ακόμα και σήμερα ο περισσότερος κόσμος. Πώς ήμουν βοηθός και όργανο του Περικλή και πως έδρασα μετά απο εντολή του! Δεν έπεισαν όμως και αλλάξαν γραμμή. Ισχυρίστηκαν πώς είμασταν συναρχηγοί που εκμεταλλευτήκαμε την απουσία του Κίμωνα στην αριστοκρατική ηγεσία και πως μετά την δολοφονία μου ο Περικλής πήρε τα πρωτεία. Ουδεν ψευδέστερο! Εγώ απελευθέρωσα τον λαό απο τα δύο κόμματα, με το κίνημα μου. Χαριν αυτού του λαϊκού αναίμακτου πραξικοπήματος ο λαός χειραφετήθηκε. Έγινα ηγέτης του δημοκρατικού κόμματος για να καταλύσω την εξουσία των γαιοκτημόνων και όχι του δημοκρατικού κόμματος. Εκείνη την ίδια ημέρα του κινήματος από ηγέτης έγινα απλός πολίτης με ίσα δικαιώματα.

Μετά την στρατιωτική ήττα της Δημοκρατίας οι ιστορικοί τους, βάλανε στην θέση του Αθηναϊκού λαού το δημοκρατικό κόμμα και τον Περικλή. Σε τετοιο βαθμό που μια προσωπικότητα θα έθαβε την δημοκρατία, μία θέση στρατηγού που ανανεωνόταν έγινε η «ενός ανδρός αρχή». Ποιός δημοκράτης θα το φανταζότανε τότε, πώς η ιστορία θα παρουσίαζε απόλυτο μονάρχη τον άνδρα που παρακαλούσε κλαίγοντας τους πολίτες-δικαστές για την γυναίκα του. Που δεν μπόρεσε αφού είχε τέτοια εξουσία που του αποδίδουν, να σώσει τους φίλους του απο την καταδίκη σε θάνατο και ο ίδιος να πλήρωνε βαρύτατο πρόστιμο. Ταυτίσαν την δημοκρατία με πρόσωπα για να αλοιώσουν την  ουσία της που ήταν η κατάργηση των προσώπων και την ανάδειξη του λαού ως συλλογική οντότητα. Φτάσανε ακόμα να πούν πως ο ίδιος ο Περικλής με δολοφόνησε ή ανθρωποί του απο φθόνο, και αυτό για να αμαυρώσουν ακόμα περισσότερο τους δημοκρατικούς που σκοτώσαν έμένα τον λατρεμένο, τον αγαπημένο του λαού.

Μετά περάσαν τα πυρά τους στην ίδια την Δημοκρατία. Παρουσιάσαν το καθεστώς των γαιοκτημόνων το καθεστώς του Άρειου Πάγου ώς δημοκρατία αλλά και το καθεστώς της Σπάρτης σαν την καλλίτερη δημοκρατία. Μετά αρχίσαν να αποδίδουν τις λαθεμένες πολιτικές αποφάσεις του λαού στην δημοκρατία λές και τα σφάλματα δεν είναι χαρακτηριστικό της ανθρωπότητας. Η σφαγή της Μήλου, η δίκη των Στρατηγών και τόσα δημοφιλή! Από τότε με την λασπολογία περί δημαγωγών περιγράψαν την δημοκρατία όμοια με το αντίθετό της λαοκρατίας.

Θέλω να γίνει γνωστό πως η Δημοκρατία έστεκε μακριά από τα δύο κόμματα που εκπροσωπούσαν οι δύο κυρίαρχες τάσεις στην τάξη των ευγενών. Οι ολιγαρχικοί θέλαν την κατάργηση του καθεστώτος ισονομίας και ισηγορίας του Κλεισθένη και την αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων απο τον λαό όπως την δικαστική αρχή που είχε απο τις μέρες του Σόλωνα. Οι δημοκρατικοί θέλαν να μείνουν αυτά και να εκλέγει και να ελέγχει  ο λαός τους άρχοντες. Όμως η ανάληψη της πολιτικής εξουσίας απο το δημοκρατικό κόμμα με συναίνεση του λαού δεν είναι δημοκρατία αφού δεν ασκείται απο τον ίδιο τον λαό.

Εγώ  έφερα την αυτοκυβέρνηση, όχι την εκλογή. Ακόμα και αν το δημοκρατικό κόμμα κανει φιλολαϊκή πολιτική δεν είναι λαϊκό, αφού ο λαός δεν ασκεί την πολιτική. Ενώ όταν ο λαός αποφασίσει μέσα από την Εκκλησία του Δήμου, να επιβάλει στερήσεις ή θυσίες λόγω καποιας ανάγκης ή περιστάσεων η εξουσία του παραμένει δημοκρατική.

Δεν είναι η πολιτική που κάνει την Δημοκρατία αλλά ποιός την κατέχει.

Ο Σόλωνας μοίρασε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις σύμφωνα με την περιουσία της καθε τάξης. Εγώ μοίρασα εξίσου τα δικαιώματα σε όλους αλλά άφησα τις υποχρεώσεις στους πλουσίους. Έτσι ήταν το δικαιότερο γιατί με αυτόν τον τρόπο ούτε άφησα την πολιτική προνόμιο των εμπόρων, ούτε τους πήρα την περιουσία για να την μοιράσω σε αυτούς που δεν είναι στον χαρακτήρα τους. Με αυτόν τον τρόπο οι πολλοί ελέγχαν τον πλούτο των λίγων χωρίς να χρειάζεται να τον αποσπάσουν, και οι λίγοι έγιναν επιτέλους χρήσιμοι πέραν απο τους εαυτούς τους στο σύνολο με τις χορηγίες και την δίκαια φορολόγηση. Ακόμα περισσότερο γιατί αν τους καταργούσα τα μέσα πλουτισμού η οικονομία θα τελμάτωνε σταδιακά γιατί η ατομική ιδιοκτησία όσο φτωχική και να ήταν θα έπρεπε συνεχώς να κοινωνικοποιείται για να διαμοιράζεται. Κανείς δεν θα ήθελε τότε να αγωνίζεται για να σωρεύσει πλούτο, ο φθόνος και η τυραννία θα μετατρέπαν την δημοκρατία σε τυραννία των πολλών. Έτσι στο πολίτευμά μας υπήρχε και η ισότητα αφού δεν επιτρέπαμε μεγάλη οικονομική ανισότητα αλλά και  ελευθερία αφού δεν καταπατούσαμε συμφέροντα.

Δεν μου το συγχώρησαν ποτέ. Με καταδίκασαν στην αιώνια σιωπή. Μαζί με μένα τους λαούς στην άγνοια. Με την φωνή μου θα τους θυμίσω τον αιώνιο Εφιάλτη τους!  Την Δημοκρατία, το Κράτος των Δήμων.

Εφιάλτης του Σοφωνίδου

Φιλόσοφος-ιδρυτής της Δημοκρατίας

Ηγέτης του Κινήματος

Πολίτης της Δημοκρατίας

www.dimokratia.org