Προσφάτως γνωστός διανοούμενος ευχήθηκε στην κα Ντόρα Μπακογιάννη να σκάσει βόμβα στο σπίτι της, εξοργισμένος επειδή η πρώην υπουργός μιλά υποκριτικώς για μηδενική ανοχή της «τρομοκρατίας» στην Ελλάδα, η οποία εκθέτει την χώρα στο εξωτερικό.
Για εμάς, δεν έχει σημασία η αντιπαράθεση της κυρίας Μπακογιάννη με τους πολιτικούς της αντιπάλους. Σημασία έχουν τα γεγονότα.
Επί δεκαετίες παρατηρούμε τις δυνάμεις καταστολής να ανοίγουν κεφάλια αθώων διαδηλωτών που ούτε πετούν βόμβες μολότωφ, ούτε κάνουν παράνομες ενέργειες. Εν τούτοις πολλοί καταλήγουν με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Η κα Μπακογιάννη ουδέποτε μίλησε για τρομοκρατικές ενέργειες του κράτους.
Το 1980 η Σ. Κανελλοπούλου ποδοπατήθηκε από δυνάμεις των ΜΑΤ ενώ το κρανίο του Ι. Κουμή συνθλίφθηκε με χτύπημα από γκλομπ καθώς επιχείρησε να υπερασπιστεί λεκτικά διαδηλωτές από το μένος αστυνομικών. Ουδείς ποτέ τιμωρήθηκε γι’ αυτή την βάρβαρη τρομοκρατική πράξη εις βάρος αμάχων. Η κα Μπακογιάννη δεν έγειρε ποτέ διαδικασίες απονομής δικαιοσύνης για τους δύο νεκρούς, ούτε μίλησε ποτέ για τρομοκρατικές ενέργειες του κράτους.
Όταν το 1992 ο υποσμηναγός Νικόλαος Σιαλμάς έχασε την ζωή του πάνω από το Αιγαίο καταδιώκοντας τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, ο Κ. Μητσοτάκης ελάμβανε το βραβείο Ιπεκτσί από τους τούρκους. Δήλωσε ότι το επεισόδιο δεν θα χαλάσει την «ελληνοτουρκική φιλία». Η κα Μπακογιάννη ουδέποτε μίλησε για υπόθαλψη τουρκικής τρομοκρατίας εις βάρος της Ελλάδος με τις δηλώσεις του πατρός της.
Όταν η κυβέρνηση Σημίτη κτυπούσε με τα ΜΑΤ συνταξιούχους και άτομα με ειδικές ανάγκες όταν διαδήλωναν έξω από τα υπουργεία, η κα Μπακογιάννη ουδέποτε καταδίκασε την πράξη ως τρομοκρατική ενέργεια.
Όταν η Ρεπούση έγραφε στα βιβλία της σχολικής ιστορίας για «συνωστισμό» στο λιμάνι της Σμύρνης το 1922, καθαγίαζε την τουρκική τρομοκρατία εις βάρος αμάχων πληθυσμών. Η κα Μπακογιάννη δεν βγήκε να καταδικάσει την πασιφανή υπόθαλψη της τουρκικής τρομοκρατίας.
Αντιθέτως έχει συνταχθεί πλήρως με την νομιμοποίηση των τρομοκρατικών πράξεων των τούρκων. Σε αυτό το ζήτημα δεν μιλά για μηδενική ανοχή, διότι την συμφέρει η τουρκική τρομοκρατία εις βάρος των Ελλήνων.
Όταν οι αμερικανικές κυβερνήσεις σκοτώνουν με μη επανδρωμένα αεροπλάνα αμάχους στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν, το αποκαλούν παράπλευρες απώλειες. Η κα Μπακογιάννη θα δεχόταν τον ίδιο ορισμό για τον χαμό του συζύγου της Παύλου Μπακογιάννη; Αν όχι, τότε γιατί δεν αποκαλεί τρομοκρατικές ενέργειες τις δολοφονίες αμάχων από μη επανδρωμένα αεροσκάφη των Νατοϊκών συμμάχων;
Όταν όμως η 17Ν σκότωσε κατά λάθος τον Θάνο Αξαρλιάν, έναν διερχόμενο πολίτη, καθώς επιχειρούσε κατά του Παλαιοκρασσά, δεν είπε ότι πρόκειται για παράπλευρη απώλεια.
Όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου εφαρμόζει οικονομική βία, διαπράττοντας ένοπλη ληστεία, κλέβοντας την σύνταξη των 500 ευρώ από ανήμπορους γέροντες, η κα Μπακογιάννη αντί να το καταδικάσει ως τρομοκρατική ενέργεια, το επικροτεί. Επικροτεί την βία κατά των ηλικιωμένων, αναπαράγοντας την ιδεολογία του ΔΝΤ περί «αναγκαίων μεταρρυθμίσεων» και «εξυγίανση των δημοσιονομικών».
Τότε η κυρία Μπακογιάννη δεν πρέπει να διαμαρτύρεται για τις απειλές που δέχεται, διότι πρόκειται για αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και εξυγίανση του πολιτικού συστήματος.
Αν μάλιστα πάθει κάτι η ίδια ή κάποιο μέλος της οικογένειάς της από βομβιστική ενέργεια, δικαίως ο Λαός θα χρησιμοποιήσει την φράση «παράπλευρη απώλεια».
Αφού η κα Μπακογιάννη πιστεύει στην ελεύθερη αγορά και είναι κατά των μονοπωλίων και υπέρ των ίσων ευκαιριών, τότε πρέπει να αποδεχτεί την κατάργηση του μονοπωλίου των ορισμών.
Οι «παράπλευρες απώλειες» δεν είναι μονοπώλιο των καταπιεστών. Είναι και δικαίωμα των καταπιεσμένων, κα Μπακογιάννη.
Θεόδωρος Βεργής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου