Οι ιεραπόστολοι της παγκοσμιοποιήσεως «προφήτευαν» τον θάνατο των εθνών. «Η παγκοσμιοποίηση είναι αναπόφευκτη», έλεγαν. Διαβεβαίωναν ότι η κυριαρχία του έθνους-κράτους είναι απηρχαιωμένη και θα αντικατασταθεί από τις παγκόσμιες αγορές. Το παγκόσμιο εμπόριο θα καθόριζε τις τύχες των λαών. Οι ελεύθερες αγορές και τα ανοικτά σύνορα θα έφερναν την ειρήνη, την σταθερότητα και την παγκόσμια ευημερία. Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες θα έφερναν την σωτηρία στις αναπτυσσόμενες οικονομίες.
Ανάλογες ουτοπίες προφήτευαν και οι ιεραπόστολοι του κομμουνισμού, αλλά μία ημέρα το «1990» κατέρρευσε η ψευδοθρησκεία τους σαν χάρτινος πύργος. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται με την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, απλώς θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να το παραδεχθούν στην Δύση.
Ο φιλελευθερισμός, στην ακραία, διεθνιστική, κοσμοπολιτική μορφή, περνά την χειροτέρα κρίση του. Τόσες δεκαετίες λοιδωρούσε τα κράτη, τα έθνη, τις κυβερνήσεις. Τώρα οι ιεραπόστολοι των ελεύθερων παγκοσμιοποιημένων αγορών σέρνονται σαν δούλοι στα πόδια των κυβερνήσεων για να ζητήσουν να εξαγοράσουν τα χρέη τους.
Όταν οι αγρότες, οι βιοτέχνες, οι εργάτες ζητούν προστασία από τον ξένο αθέμιτο ανταγωνισμό και από την χαοτική αναρχία της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, αναθεματίζονται για τον προστατευτισμό τους. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε κρατική επέμβαση στην παγκόσμια ελεύθερη αγορά, τονίζουν οι λιανοπωλητές φιλελεύθερων συνθημάτων. Όταν όμως τα τέκνα της Γουόλ Στρητ βλέπουν τις μετοχές τους να κατρακυλούν, τότε απαιτούν από τους φορολογουμένους πολίτες να αγοράσουν τα χρέη τους μέσω της ομοσπονδιακής κεντρικής τραπέζης. Τότε η κρατική παρέμβαση είναι «επιβεβλημένη».
Καμμία κρατική παρέμβαση δεν πρόκειται να σώσει το πτώμα του νεοφιλελευθερισμού. Το πρόβλημά του είναι δομικό. Δεν σχετίζεται ούτε με το ύψος των επιτοκίων, ούτε με την ποσότητα χρήματος που κυκλοφορεί στην αγορά. Ωρισμένοι φιλελεύθεροι ομολογούν ότι η αγορά των τραπεζικών χρεών από την αμερικανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα επιδεινώσει την κρίση διότι θα στείλει το μήνυμα ότι όσες λανθασμένες επενδύσεις και αν κάνουν οι τράπεζες, πάντα θα υπάρχει το αμερικανικό κράτος να τους προφυλάσσει από πτώχευση. Το σωστό θα ήταν να επιβάλλεται η πτώχευση ώστε να εξυγιανθεί η αγορά από μη βιώσιμες εταιρείες. Αλλά ούτε το καθαρτήριο των εταιρικών πτωχεύσεων θα εξυγιάνει την αμερικανική οικονομία.
Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν ανοικτή αγορά την στιγμή που η Κίνα εφαρμόζει μερκαντιλιστική πολιτική με αποτέλεσμα ένα τεράστιο έλλειμμα στο εμπορικό τους ισοζύγιο, εφαρμόζουν μανιωδώς την εξωτερική ανάθεση εργασιών(outsourcing) με αποτέλεσμα ολόκληρες αμερικανικές βιομηχανίες να ξηλώνωνται και να μεταφέρωνται στο εξωτερικό διαλύοντας τον αμερικανικό βιομηχανικό ιστό, έχουν εντατικοποιήσει τον άκρατο καταναλωτισμό βασιζόμενες στον ξένο δανεισμό, αφήνουν εκατομμύρια τριτοκοσμικούς λαθρομετανάστες να αρπάζουν τις δουλειές των αμερικανών πολιτών με αποτέλεσμα η πραγματική ανεργία να ανέρχεται σε διψήφια νούμερα, αν συνυπολογιστούν και τα τεράστια κονδύλια που δαπανώνται για τους πολέμους που διεξάγουν, η δραματική κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας δεν διορθώνεται με ασπιρίνες. Χρειάζονται άμεσα δομικές, ριζοσπαστικές αλλαγές, οι οποίες θα αποτρέψουν την επέκταση των πτωχεύσεων στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
Δυστυχώς οι οικονομικές αντιλήψεις των αμερικανικών ελίτ έχουν υιοθετηθεί από αρκετούς ηγέτες στην Ευρώπη, προκαλώντας αντίστοιχα καταστρεπτικά φαινόμενα.
Ο όρος φιλελευθερισμός είναι παραπλανητικός. Πρόκειται για ένα ατομιστικό, διεθνιστικό, αντεθνικό δόγμα. Υποκρύπτει την φύση του πίσω από την λέξη φιλελευθερισμός, υπονοώντας ότι ενσαρκώνει την ελευθερία, ενώ οι αντίπαλοι την καταπίεση.
Ο φιλελευθερισμός δεν έχει σχέση με την εθνική ιδιωτική οικονομία. Οι οπαδοί του προσπαθούν να θολώσουν την διαφορά μεταξύ εθνικής οικονομίας και άνευ συνόρων αγοράς. Όποιος υποστηρίζει την εθνική ιδιωτική πρωτοβουλία σε αντιδιαστολή προς τον κομμουνιστικό παρεμβατισμό, δεν σημαίνει ότι είναι φιλελεύθερος.
Ο φιλελευθερισμός στηρίζεται σε δύο σιωπηρές προϋποθέσεις, στο άτομο και στον homo economicus. Πρώτον, δεν αναγνωρίζει έθνη, παρά μόνον άτομα ως βασικές οικονομικές προσωπικότητες. Δεύτερον, από όλες τις εκφάνσεις της ανθρωπίνης δραστηριότητος, περιορίζεται μόνο σε μία, την οικονομική. Όπως και ο μαρξισμός, ο φιλελευθερισμός αναλύει τα πάντα μέσα από το οικονομικό πρίσμα. Αντί για το διεθνές προλεταριάτο, μιλά για το κοσμοπολιτικό άτομο. Καταπιέζει και αγνοεί όλες τις άλλες τάσεις του ανθρώπου, φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές, εθνικές.
Η φιλοσοφία του φιλελευθερισμού, το laissez-faire, διδάσκει μία αντίληψη παθητικότητος στους λαούς: άσε τα πράγματα να έρθουν μόνα τους. Προσπαθεί να τους πείσει να μην κάνουν τίποτε μπροστά στην οικονομική καταστροφή.
Διαδίδει την δοξασία ότι δεν πρέπει να υπάρχουν διμερείς εμπορικές σχέσεις μεταξύ εθνών διότι οδηγούν σε πόλεμο. Διδάσκει ότι δεν πρέπει να υπάρχει οικονομική αλληλεγγύη μεταξύ μελών ενός έθνους, οι πάντες πρέπει να αποφασίζουν σαν απεθνοποιημένα άτομα.
Το όνειρο του Φρίντριχ Χάγιεκ και των φιλελευθέρων του 19ου χριστιανικού αιώνος, ήταν η ομοσπονδία κρατών. Να καταργηθούν τα ανεξάρτητα κράτη με το πρόσχημα της ειρηνεύσεως, και όλα να απορροφηθούν σε μία υπερεθνική ομοσπονδία.
Ο Χάγιεκ αναγνώριζε τον απόλυτο και ελεύθερο ανταγωνισμό μεταξύ ατόμων, αλλά δυσανασχετούσε μπροστά στον ελεύθερο ανταγωνισμό μεταξύ εθνών, φυλών, κρατών. Προσπάθησε να πείσει τον κόσμο ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ ατόμων δεν προκαλεί πολέμους. Για τον Χάγιεκ η οποιαδήποτε ένδειξη εθνικής αλληλεγγύης αμέσως χαρακτηρίζεται ολοκληρωτισμός. Σε όλο το βιβλίο του «The road to serfdom» ταυτίζει την λέξη ελευθερία με τον ατομισμό, και την συλλογικότητα με τον ολοκληρωτισμό.
Ο ουτοπισμός του Χάγιεκ τον τύφλωσε σε τέτοιο σημείο ώστε να παραβλέπει το γεγονός ότι ένα άτομο εντασσόμενο σε συλλογικές ταυτότητες όπως έθνος, φυλή, κράτος, θρησκεία, καθίσταται ισχυρότερο από τον ατομιστή αντίπαλό του.
Η ουτοπική φιλοσοφία του φιλελευθερισμού εφαρμοζομένη στην Δύση σπέρνει σήμερα την καταστροφή. Ο Χάγιεκ νόμιζε ότι θα φέρει παγκόσμια ειρήνη, αλλά φέρνει τον πόλεμο. Τα έθνη της Ασίας και της Μέσης Ανατολής ακολουθούντα μερκαντιλιστικές πολιτικές, σύντομα θα επιτεθούν στην ατομιστική Δύση.
Ο φιλελευθερισμός προκειμένου να δείχνει γοητευτικός στις λαϊκές τάξεις έχει δημιουργήσει ένα τεχνητό δίπολο, το άτομο εναντίον του κράτους. Παρουσιάζει το άτομο ως καταπιεζόμενο διαρκώς από το κράτος για να τονίσει το πόσο καλή είναι η ατομιστική συμπεριφορά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τονίζει συνεχώς τα ατομικά δικαιώματα, με κρυφό σκοπό να αποδυναμώσει τα συλλογικά φυλετικά, θρησκευτικά, εθνικά δικαιώματα, και κάθε αξία που στηρίζεται σε συλλογική συμπεριφορά.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο φιλελευθερισμός ως ατομιστική φιλοσοφία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει δριμείς καταστάσεις όπως πόλεμοι, τυφώνες, σεισμοί, μαζική ανεργία, λοιμώξεις, πείνα. Ούτε μπορεί να δώσει απαντήσεις στο πρόβλημα της ιστορικής συνέχειας μιάς φυλής ή ενός πολιτισμού. Στα φιλοσοφικά αρχεία του φιλελευθερισμού δεν αναλύεται καν το πρόβλημα της αφομοιώσεως ενός λαού. Είναι εκτός ορίου τέτοια ερωτήματα για ένα φιλοσοφικό δόγμα που φιλοδόξησε να αποτελέσει το αντίπαλον δέος του κομμουνισμού.
Ο φιλελευθερισμός για να αποδείξει την βιωσιμότητά του, απομονώνει δύο-τρεις ιδέες όπως ατομική ελευθερία, ανοικτά σύνορα, ελεύθερο εμπόριο, τις οποίες εκ των προτέρων περιβάλλει με ένα σκηνικό έτσι στημένο που να εκμαιεύει θετικά συναισθήματα για αυτές τις 2-3 ιδέες. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ένας κοινωνικός επιστήμων δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το ατομικό συμφέρον για να λύσει πολύπλοκα κοινωνικά προβλήματα.
Το θεώρημα του Άνταμ Σμιθ, ό,τι συμφέρει το άτομο συμφέρει και την κοινωνία, παραμένει το άρθρο πίστεως του φιλελευθερισμού, αλλά τα τραγικά αποτελέσματα για τους πιστούς του στις ΗΠΑ είναι πιά δυσβάσταχτα.
Η παγκοσμιοποίηση κηρύχθηκε από τους ιεραποστόλους του φιλελευθερισμού ως η νέα θρησκεία. Είναι αναπόφευκτο, προφήτευσαν, ότι ο νέος θεός των ανοικτών αγορών θα φέρει την παγκόσμια ειρήνη.
Απέκρυψαν από τους πολίτες ότι για να υπάρξει ενοποιημένη παγκόσμια αγορά, θα πρέπει να υπάρχει παγκόσμια κυβέρνηση, θα πρέπει να καταργηθούν όλα τα σύνορα, και όλα τα κράτη.
Ο φιλελευθερισμός επικεντρώνοντας στο άτομο, αποδυναμώνει φυλές, θρησκείες, πολιτισμούς, διότι αλλιώς δεν μπορεί να δημιουργηθεί παγκόσμια κυβέρνηση, αν στην οικονομία λαμβάνονται υπ’ όψιν οι φυλετικοί, οι πολιτιστικοί και οι εθνικοί παράγοντες.
Το ευαγγέλιο της φιλελεύθερης παγκοσμιοποιήσεως αμέσως υιοθετήθηκε από διεφθαρμένους πολιτικούς διότι μπορούσαν πιά να αποδίδουν τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των αποφάσεών τους στις αόρατες δυνάμεις της παγκόσμιας αγοράς, τις οποίες δήθεν το έθνος-κράτος δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει. Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί με την επίκληση της παγκοσμιοποιήσεως μπορούσαν πιά να απεκδύωνται των ευθυνών τους.
Το ελεύθερο εμπόριο λατρεύτηκε από τους φιλελεύθερους διότι υπάγεται στον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου, καταργώντας όλα τα εθνικά υπουργεία εμπορίου. Επικαλούμενοι το μορμολύκειο του κρατικού παρεμβατισμού, κατήργησαν την οικονομική ανεξαρτησία των εθνών.
Οι προστατευτικοί δασμοί εκφράζουν κυριαρχία και σύνορα. Χωρίς προστατευτικούς δασμούς μεταξύ κρατών δημιουργούνται αφομοιωτικές δυνάμεις για να απορροφηθούν ολόκληρες περιοχές σε όλο και μεγαλύτερους κρατικούς σχηματισμούς. Κοινή αγορά, εξ ορισμού σημαίνει κοινό νόμισμα. Το κοινό νόμισμα οδηγεί σε κοινή κυβέρνηση.
Αρκετοί οπαδοί του φιλελευθερισμού και των ανοικτών αγορών δεν αντιλαμβάνονται ότι για να υπάρξει παγκόσμια ενοποιημένη αγορά απαιτείται μία παγκόσμια κυβέρνηση για να επιβάλλει τον σεβασμό των εμπορικών συμβάσεων.
Η ενοποιημένη παγκόσμια αγορά μεταθέτει το επίκεντρο της αφοσιώσεως των πολιτών. Από το έθνος στην απρόσωπη μαζοποιημένη οικουμένη. Μία άνευ συνόρων αγορά πρώτα από όλα καταργεί την αυτάρκεια, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία του έθνους. Το υποτάσσει σε διεθνιστικούς καπιταλιστικούς κύκλους.
Η εθνική αυτάρκεια, η εθνική αφοσίωση, η εθνική κυριαρχία, η εθνική ανεξαρτησία, η κοινωνική αλληλεγγύη, η κοινωνική συνοχή, η εθνική υπερηφάνεια, η εθνική αυτοπεποίθηση, η εθνική εξέλιξη, αποτελούν στόχους που θέλει να πλήξει ο φιλελευθερισμός και το δόγμα της άνευ συνόρων οικονομικής παγκοσμιοποιήσεως.
Οι οπαδοί του laissez faire δεν πολυαναφέρουν ότι το δόγμα τους δεν εμπεριέχει μόνον την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων, αλλά και την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων. Αυτό εκ των πραγμάτων σημαίνει κατάργηση των εθνικών συνόρων. Όταν οιοσδήποτε μπορεί να εγκατασταθεί οπουδήποτε, χωρίς περιορισμούς, επέρχεται κατάργηση της εννοίας της πατρίδος. Για τους φιλελευθέρους υπάρχουν οι οικονομικές ζώνες, ποτέ οι πατρίδες.
Αλλά πώς να εφαρμοστεί ο φιλελευθερισμός αφού δεν συμπλέει με τις πραγματικές πολιτικές καταστάσεις. Μπορεί να εφαρμοστεί το δόγμα του laissez faire στην Βόρεια Ιρλανδία; Ο μοναδικός τρόπος για να εφαρμοστεί είναι άγγλοι και ιρλανδοί να αποκηρύξουν την έννοια της πατρίδος, της θρησκείας, και της εθνότητος. Μόνον τότε θα συμπεριφέρονται σαν ατομικές οικονομικές μονάδες που έτυχε να ζουν σε μία γεωγραφική περιοχή και άρα δεν τους ενδιαφέρει ποιός κατέχει τί. Ενώ τώρα αφού τους χωρίζουν η εθνότητα, η πατρίδα, η θρησκεία το laissez faire δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Ένας βορειο-ιρλανδός καταστηματάρχης δεν θέλει ελεύθερο ανταγωνισμό με έναν άγγλο. Θέλει να του ανατινάξει το κατάστημα. Ένας άγγλος εργάτης δεν θέλει ελεύθερο ανταγωνισμό με έναν βορειο-ιρλανδό, θέλει να τον σκοτώσει.
Το laissez faire προτρέπει στην ελεύθερη, χωρίς περιορισμούς, μετανάστευση ατόμων, ειδικά στις ΗΠΑ. Αλλά κινέζοι και ιταλοί μετανάστες βάζουν σύνορα στους συνοικιακούς δρόμους ώστε ο ένας να μην παραβιάζει τα σύνορα της συνοικίας του άλλου. Οι εβραίοι μετά από δύο χιλιάδες χρόνια ίδρυσαν κράτος και ευρίσκονται σε διαρκή πόλεμο με τους άραβες. Μπορεί να λειτουργήσει ο φιλελευθερισμός στην Μέση Ανατολή; Θα έπρεπε να επιτρέψει το Ισραήλ ελεύθερη, χωρίς περιορισμούς μετανάστευση αράβων μέσα στα σύνορά του, όπως διδάσκει ο φιλελευθερισμός; Αν το έπραττε, μέσα σε 5 χρόνια η αραβική δημογραφική εισβολή θα αφάνιζε το Ισραήλ χωρίς ούτε μία τουφεκιά.
Οι εθνότητες, οι πολιτισμοί, οι θρησκείες είναι συλλογικότητες που όταν βρουν την ευκαιρία αναβαθμίζονται σε κράτη. Τα κράτη είναι απλώς οι εκφάνσεις, οι αποκρυσταλλώσεις αυτών των συλλογικών οντοτήτων. Αλλά οι φιλελεύθεροι θεωρούν ότι τα κράτη επιβάλλουν τους δασμούς. Δεν κατανοούν ότι οι πατρίδες, οι εθνότητες, οι θρησκείες, οι πολιτισμοί είναι που επιβάλλουν τους προστατευτικούς εμπορικούς δασμούς, διότι θέλουν να διαφοροποιηθούν από τους αντιπάλους τους. Απλώς τα κράτη είναι το όχημα επιβολής των δασμών.
Όταν οι γάλλοι εφαρμόζουν τον προστατευτισμό, δεν το κάνουν επειδή είναι άσχετοι με τα οικονομικά σε σχέση με το αγγλοσαξονικό φιλελεύθερο μοντέλο, αλλά επειδή έχουν πιο ισχυρή εθνο-κρατική ταυτότητα.
Οι φιλελεύθεροι αναρωτώνται λανθασμένα γιατί τα κράτη προσπαθούν να επανέλθουν σε κρατικές προστατευτικές πολιτικές και να απεμπολήσουν τον φιλελευθερισμό.
Πιστεύουν ότι όλες οι πολιτικές αποφάσεις που προωθούν τον προστατευτισμό είναι αποτέλεσμα αποκλειστικώς ιδιοτελών συμφερόντων των πολιτικών. Οι φιλελεύθεροι ισχυρίζονται ότι οι πολιτικοί είτε δωροδοκούνται, είτε δεν έχουν όραμα, είτε είναι στενοκέφαλοι, για αυτό επιβάλλουν δασμούς. Από αυτή την ζέση φαίνεται ότι οι φιλελεύθεροι μάλλον προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους παρά τους υπολοίπους ότι οι εθνικοί, φυλετικοί, θρησκευτικοί δεσμοί δεν επηρεάζουν τις οικονομικές αποφάσεις των πολιτικών.
Δεν κατανοούν ότι το laissez faire προσκρούει στην έννοια της πατρίδος. Αν εξ αρχής οι φιλελεύθεροι κατανοούσαν ότι για να εφαρμοστεί το δόγμα τους πρέπει να εξαλειφθεί η έννοια της πατρίδος, τότε θα είχαν δημιουργήσει πολύ λιγώτερα προβλήματα στην ανθρωπότητα.
Το δόγμα των φιλελευθέρων για το παγκοσμιοποιημένο ελεύθερο εμπόριο έχει στηριχθεί σε μία υπόθεση, στο λεγόμενο συγκριτικό πλεονέκτημα. Το οποίο διδάσκει ότι μεταξύ δύο χωρών αν η μία χώρα παράγει φθηνό οίνο, η άλλη χώρα δεν χρειάζεται να επιβάλλει προστατευτικούς δασμούς προκειμένου να αποφύγει την καταστροφή της δικής της παραγωγής οίνου. Μπορεί να εξειδικευθεί σε κάποιο άλλο προϊόν, πχ ενδυμασία, και να αποκτήσει συγκριτικό πλεονέκτημα, οπότε θα καλύψει τις όποιες οικονομικές απώλειες από την καταστροφή της εγχωρίου παραγωγής οίνου. Με τις εξαγωγές ενδυμάτων προς την άλλη χώρα, οι απολυμένοι εργάτες από την παραγωγή οίνου, θα προσληφθούν σε εργοστάσια ενδυμάτων.
Με όπλο αυτή την υπόθεση οι φιλελεύθεροι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα από την αθρόα εισαγωγή φθηνών ξένων προϊόντων και την απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας διότι οι εργάτες θα εύρουν εργασία σε άλλη βιομηχανία και η χώρα μπορεί να αποκτήσει συγκριτικό πλεονέκτημα σε άλλα είδη προϊόντων.
Αυτό το δόγμα επαναλαμβανόμενο με στόμφο ξανά και ξανά, αποδεικνύει πόσο δημαγωγικός είναι ο φιλελευθερισμός. Η ιδέα του συγκριτικού πλεονεκτήματος την οποία ανέφερε ο Ντέηβιντ Ρικάρντο, προϋπέθετε ότι το κεφάλαιο και οι βιομηχανίες δεν μπορούν να μετακινηθούν ελεύθερα από μία χώρα σε άλλη. Οπότε οι εργαζόμενοι που απολύονται από μία βιομηχανία μπορούν να εργαστούν σε άλλη. Σήμερα όμως οι βιομηχανίες του δυτικού κόσμου δεν αναζητούν συγκριτικό πλεονέκτημα, ούτε παραμένουν μέσα στην ίδια χώρα. Μετακινούνται προς τον τρίτο κόσμο με το δέλεαρ της φθηνής εργασίας, και αποκτούν απόλυτο πλεονέκτημα. Συνεπώς οι απολυμένοι εργαζόμενοι των χωρών του δυτικού κόσμου δεν μπορούν να αναζητήσουν εργασία σε άλλη βιομηχανία της χώρας τους.
Οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι αποκρύπτουν ότι σήμερα με την παγκοσμιοποίηση δεν ισχύουν οι περιορισμοί στην διακίνηση κεφαλαίων και εργοστασίων. Οπότε δεν ισχύει πιά το συγκριτικό πλεονέκτημα.
Ο Μάρξ δίδαξε ότι ο σχηματισμός κεφαλαίου στον καπιταλισμό στηρίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής υπεραξίας. Οι αστοί διανοούμενοι απέρριψαν αυτό το δόγμα. Αλλά τώρα οι φιλελεύθεροι ξεθάβουν τον Μάρξ από τον τάφο του. Με την μανία τους για εύρεση φθηνής εργασίας ανασταίνουν το φάντασμα του Μάρξ.
Προσπαθούν να πείσουν τους καταναλωτές για το τί κερδίζουν από το ελεύθερο εμπόριο και την εξωτερική ανάθεση εργασιών, αλλά ποτέ δεν τους λένε τί χάνουν: θέσεις εργασίας, κατασκευαστική εμπειρία, αύξηση μισθών, κοινωνική συνοχή, διασφάλιση ποιότητος.
Ο φιλελευθερισμός δεν μετρά το κέρδος με βάση την προστιθεμένη αξία που δημιουργεί ένα προϊόν αν κατασκευαστεί από γηγενείς, αλλά με βάση την τιμή που έχει αν κατασκευαστεί σε μία ξένη χώρα από ξένους εργάτες.
Προκειμένου να λυγίσουν την αντίσταση των πολιτών στον φιλελευθερισμό οι κοσμοπολίτες διανοούμενοι σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου ισχυρίζονται είτε ότι οι γηγενείς εργαζόμενοι είναι ανίκανοι, είτε ότι δήθεν οι εταιρείες δεν μπορούν να εύρουν αρκετούς γηγενείς εργάτες, επομένως οι δουλειές πρέπει να δοθούν στους τριτοκοσμικούς ξένους. Φθάνουν ακόμη σε σημείο να ψεύδωνται ασύστολα ισχυριζόμενοι ότι για κάθε θέση εργασίας που χάνεται εξ αιτίας μεταφοράς εργοστασίων στο εξωτερικό, θα δημιουργούνται δύο νέες θέσεις εργασίας από ξένες επενδύσεις.
Αυτό το τελευταίο σόφισμα διαδίδεται πολύ στις ΗΠΑ προκειμένου να καθησυχάσει τις εκατοντάδες χιλιάδες αμερικανών μηχανικών και προγραμματιστών που χάνουν τις εργασίες τους από κινέζους και ινδούς τεχνικούς. Όμως η πραγματικότητα είναι τραγική. Για ποιό λόγο να γίνει μία ξένη επένδυση στην Αμερική αφού οι ίδιοι οι αμερικανοί επιχειρηματίες δεν θέλουν τους αμερικανούς εργάτες; Γιατί ένας ξένος επιχειρηματίας να τους θέλει; Γιατί να μην προτιμήσει και αυτός τους κινέζους και τους ινδούς τεχνικούς; Εφ’ όσον θα του κοστίσουν λιγώτερο.
Ο φιλελευθερισμός κτυπά ευθέως το ηθικό των πολιτών. Δεν λέει στον λαό πώς να βελτιωθεί. Αν το πρόβλημα της ακριβής τιμής των εγχωρίων προϊόντων σε σχέση με τα ξένα είναι εγγενές πρόβλημα, ο φιλελευθερισμός δεν εξετάζει γιατί οι ξένοι τα παράγουν φθηνότερα. Η απάντησή του είναι μία: απόλυση εργαζομένων, μεταφορά θέσεων εργασίας και εργοστασίων στο εξωτερικό, εισαγωγή ξένων εργατών. Είναι δυνατόν με αυτό το δόγμα να βελτιώσει τις επιδόσεις του ο γηγενής πληθυσμός;
Υπάρχουν εσωτερικοί παράγοντες, άσχετοι με τους γηγενείς εργαζομένους, που αυξάνουν το κόστος παραγωγής των εγχωρίων προϊόντων, όπως γραφειοκρατία, κακή εκπαίδευση, υψηλή φορολογία, πολυνομία. Υπάρχουν εξωτερικοί παράγοντες, άσχετοι με τους γηγενείς εργαζομένους, που καθιστούν φθηνά τα τριτοκοσμικά προϊόντα, όπως η κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, η εκμετάλλευση μικρών παιδιών στα εργοστάσια, η κρατική επιδότηση των εξαγωγών, η ανυπαρξία ποιοτικών ελέγχων.
Οι άνωθεν αιτίες υποδηλώνουν ότι μπορεί να μειωθεί δραστικά η ψαλίδα στις τιμές, μεταξύ τριτοκοσμικών και δυτικών προϊόντων. Αλλά μέχρι ενός σημείου. Από εκεί και πέρα δεν σημαίνει ότι ευθύνονται οι εργαζόμενοι στον πρώτο κόσμο για την διαφορά στις τιμές των προϊόντων.
Η ενοχή ανήκει στον φιλελευθερισμό διότι ισχυρίζεται ότι το μόνο που μετρά είναι η τιμή του προϊόντος, ασχέτως της διαδρομής που έχει ακολουθήσει το παραγωγικό κεφάλαιο. Δεν ενδιαφέρει τον φιλελευθερισμό αν το κεφάλαιο έχει περάσει μέσα από τις εγχώριες γραμμές βιομηχανικής παραγωγής. Ο φιλελευθερισμός δεν ενδιαφέρεται για τον τρόπο με τον οποίο έγινε ένα προϊόν φθηνό, αρκεί που φαινομενικώς δείχνει φθηνό. Αδιαφορεί αν στην διάρκεια μιάς χρονικής περιόδου το τριτοκοσμικό προϊόν αποδειχθεί πολύ ακριβότερο από το εγχώριο.
Ο φιλελευθερισμός δεν συνυπολογίζει τα κρυφά κόστη που εμπεριέχει μία αγοραπωλησία. Όταν μετρηθεί η επίδρασή της σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, διαπιστώνουμε ότι κράτη όπως η Κίνα αποκτούν πλεονέκτημα εις βάρος των κρατών του Δυτικού κόσμου σε στρατιωτικό, εθνικό, διπλωματικό και τεχνολογικό επίπεδο. Δηλαδή τα φθηνά εισαγόμενα κινεζικά προϊόντα θα τα πληρώσουμε πανάκριβα δια αυξημένων στρατιωτικών δαπανών προκειμένου να αναχαιτιστεί η Κινεζική ισχύς. Άλλωστε αυτό το έχουν αναγνωρίσει και αμερικανοί αναλυτές πετρελαίου. Ξέρουν καλώς ότι το πραγματικό κόστος ανά βαρέλι πετρελαίου δεν είναι αυτό που αναφέρεται στις οθόνες των χρηματιστηρίων. Πρέπει να συνυπολογιστεί και το κόστος συντηρήσεως των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων που περιπολούν στην Μέση Ανατολή για να διατηρούνται ασφαλείς οι αγωγοί του πετρελαίου.
Ο φιλελευθερισμός ισχυρίζεται με θράσος ότι το κέρδος των καταναλωτών από τα ξένα φθηνά προϊόντα υπερνικά το κόστος από τις απώλειες θέσεων εργασίας και την μείωση των γηγενών εργατικών μισθών. Πρόκειται για άλλη μία λεκτική ταχυδακτυλουργία του φιλελευθερισμού. Αποσυνδέει τους καταναλωτές από τους εργαζομένους. Λησμονεί ότι οι άνεργοι και οι χαμηλόμισθοι δεν μπορούν να καταναλώσουν, όσο χαμηλές και αν είναι οι τιμές των ξένων προϊόντων.
Η εξωτερική ανάθεση εργασιών στηρίζεται στην απληστία, απλώς ο φιλελευθερισμός την μασκαρεύει σε κέρδος των καταναλωτών. Ένα κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει μόνον με την κατανάλωση, πρέπει να παράγει. Άλλη μία ταχυδακτυλουργία του φιλελευθερισμού είναι ότι απαιτεί τα κράτη να τηρούν ισοσκελισμένους κρατικούς προϋπολογισμούς. Αλλά αδιαφορεί τελείως για το εμπορικό ισοζύγιο. Η σχολή του Σικάγου με επικεφαλής τον Μίλτον Φρίντμαν δίδασκε ότι είναι ...θετικό για ένα κράτος να έχει εμπορικό έλλειμμα. Και ότι δεν προκαλεί αρνητικές συνέπειες το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών.
Η οικονομική σχολή του Σικάγου ξεχνά ότι η αξία ενός προϊόντος δεν ταυτίζεται με την τιμή του. Έχει αξία ποιός το κατασκευάζει και σε τί ποσοστό το κατασκευάζει. Ο Δυτικός κόσμος δεν μπορεί να επιβιώσει μόνον με ιδέες, θεωρίες, και χρηματιστηριακά προϊόντα. Αν δημιουργεί μόνον σχέδια, και αφήνει τον τρίτο κόσμο να κάνει την εργοστασιακή παραγωγή, μία ημέρα ο τρίτος κόσμος θα υπερισχύσει και στο πεδίο της επιστημονικής ερεύνης και εφαρμογής. Ήδη η Κίνα και η Ινδία αρχίζουν και ξεπερνούν τις ΗΠΑ και την Ευρώπη στην τεχνολογία ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Η χειροτέρα ζημία που υφίσταται ο Δυτικός κόσμος από τον φιλελευθερισμό δεν είναι η αυξανομένη ανεργία. Είναι η απώλεια τεχνικών γνώσεων και κατασκευαστικής πείρας, οι οποίες μεταναστεύουν προς τον τρίτο κόσμο.
Ο φιλελευθερισμός για να επιβληθεί στον δυτικό κόσμο επανελάμβανε τρία σοφίσματα.
Πρώτον ότι η παγκόσμια ελεύθερη αγορά φέρνει την ανάπτυξη. Η πραγματικότητα είναι ότι προκάλεσε μεταφορά πλούτου σε τριτοκοσμικές χώρες, και καμμία σοβαρή επένδυση στον πρώτο κόσμο, μόνο εντατικοποίηση εργασίας.
Δεύτερον ότι το παγκόσμιο ελεύθερο εμπόριο μειώνει τις τιμές. Μείωση τιμών δεν συνεπάγεται υποχρεωτικώς καλύτερη ποιότητα για τους καταναλωτές. Η πραγματικότητα απέδειξε ότι συνεπάγεται εκτεταμένη νοθεία. Η πτώση των τιμών έφερε κάθετη πτώση στην ποιότητα. Ο ανταγωνισμός στο πεδίο της ποιότητος βαίνει προς το χειρότερο, όχι προς καλύτερο.
Τρίτον ότι ελεύθερο εμπόριο σημαίνει ελεύθερος ανταγωνισμός. Σκοπός των κυβερνήσεων, είπαν οι φιλελεύθεροι, είναι να αφαιρεί τα εμπόδια στην ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων. Το αποτέλεσμα ήταν οι κυβερνήσεις να αφαιρέσουν τα εμπόδια στην ελεύθερη διακίνηση νοθευμένων και χωρίς έγγραφα τριτοκοσμικών εμπορευμάτων. Η πράξη απέδειξε ότι νομιμοποιήθηκε ο αθέμιτος ανταγωνισμός.
Όταν τα κράτη της Ασίας εφαρμόζουν μερκαντιλιστικές πολιτικές και η Δύση φιλελευθερισμό, το αποτελέσματα είναι καταστροφικά για την Δύση. Οι αμερικανοί δεν επιβάλλουν δασμούς στα εισαγόμενα κινεζικά προϊόντα, συγχρόνως μετακυλίουν την απώλεια εσόδων από δασμούς πάνω στα αμερικανικά προϊόντα. Αντιθέτως οι κινέζοι όχι μόνον επιδοτούν τα προϊόντα τους για να δείχνουν φθηνά στην αμερικανική αγορά, συγχρόνως επιβάλλουν δασμούς στα εισαγόμενα αμερικανικά προϊόντα.
Το ελεύθερο εμπόριο έτσι όπως το εφαρμόζουν οι φιλελεύθεροι στις ΗΠΑ καταντά ακραίος προστατευτισμός των κινεζικών προϊόντων. Οι απεθνοποιημένοι αμερικανοί φιλελεύθεροι προστατεύουν τα κινεζικά προϊόντα από τον αμερικανικό ανταγωνισμό.
Ο φιλελεύθερος διανοούμενος μπροστά σε αυτή την οικονομική καταστροφή έχει έτοιμο ποιηματάκι του. Θα πει ότι δεν πρέπει να κάνουμε τίποτε για να αλλάξουμε την κατάσταση με τις τεράστιες εισαγωγές από την Κίνα και την έξοδο εργοστασίων από την Δύση. Ύστερα θα τονίσει το πόσο ωφελούνται οι δυτικοί καταναλωτές από τα φθηνά κινεζικά προϊόντα, ασχέτως αν καταστρέφονται ως εργαζόμενοι. Τέλος θα ζητήσει μείωση αμερικανικών εργατικών μισθών για να αντιμετωπιστεί ο ανταγωνισμός, παραγνωρίζοντας ότι τα Ασιατικά κράτη εφαρμόζουν μερκαντιλιστικές πολιτικές.
Το αποτέλεσμα των φιλελεύθερων πολιτικών στην Δύση είναι τα τεράστια εμπορικά ελλείμματα. Ενώ οι φιλελεύθεροι ωρύονται κατά του κράτους όταν ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει, οι ίδιοι διδάσκουν ότι μπορούμε να εισάγουμε και να καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε.
Το ελεύθερο εμπόριο στις ΗΠΑ προκαλεί τεράστιο εμπορικό έλλειμμα. Το εμπορικό έλλειμμα προκαλεί έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών. Αυτό μεταφράζεται σε εξωτερικό χρέος και υπερδανεισμό.
Τα αστρονομικά εμπορικά ελλείμματα στην Δύση χρηματοδοτούνται με την έκδοση κρατικών ομολόγων, τα οποία υποδηλώνουν παράδοση του κράτους σε ξένους δανειστές και περιωρισμένη κυριαρχία.
Τα τεράστια εμπορικά ελλείμματα καταργούν την εθνική ανεξαρτησία των ΗΠΑ και τις μετατρέπουν σε τριτοκοσμική χώρα. Στην Κίνα παράγονται τα περισσότερα αμερικανικά προϊόντα που προορίζονται για κατανάλωση στις ΗΠΑ, και ύστερα οι φιλελεύθεροι απορούν γιατί καταρρέει η τραπεζική τους αγορά. Δεν κατανοούν ότι χωρίς εγχώρια παραγωγή, με υψηλή ανεργία και μείωση μισθών, οι αμερικανοί ιδιοκτήτες ακινήτων αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις των τραπεζικών δανείων.
Ο φιλελευθερισμός αδυνατεί να κατανοήσει ότι ο νόμος του Γκρίσαμ(Gresham), ισχύει και στο παγκοσμιοποιημένο ελεύθερο εμπόριο: το νοθευμένο προϊόν διώχνει από την αγορά το καλό προϊόν. Τιμωρούνται όσοι κάνουν μακροχρόνιες επενδύσεις και επιβραβεύονται οι κερδοσκόποι. Ποινικοποιείται ηεθνική βιομηχανική παραγωγή και επιβραβεύεται η παρασιτική τριτοκοσμική εισαγωγή προϊόντων κακής ποιότητος.
Ο φιλελευθερισμός γνωρίζει ότι ο προστατευτισμός διαφυλάσσει την οικονομική ανεξαρτησία των εθνών, για αυτό απαιτεί την κατάργηση κάθε εθνικής διαφοράς μέσω του παγκοσμιοποιημένου ελεύθερου εμπορίου, την διεθνιστική ομογενοποίηση. Ο προστατευτισμός διατηρεί την αυτάρκεια ενός λαού προτρέποντας στην επιβίωση του έθνους σε αντίθεση με τον φιλελευθερισμό που προάγει την απληστία του ατόμου.
Οι προβλέψεις δεν είναι ευοίωνες για την Αμερική. Οι πολιτικοί ηγέτες προσπαθούν να θεραπεύσουν το σύμπτωμα και όχι το αίτιο.
Οι ΗΠΑ υποφέρουν από δομική και όχι προσωρινή καχεξία. Καταρρέει η φιλοσοφία του laissez faire. Οι αμερικανοί που εργαζόντουσαν σε αεροναυπηγικές και ηλεκτρονικές βιομηχανίες τώρα αναζητούν εργασία σε εστιατόρια γρήγορου φαγητού. Οι αμερικανοί φιλελεύθεροι ηγέτες τους διαβεβαιώνουν να μην ανησυχούν από αυτή την δραματική εξέλιξη, και να συνεχίσουν να καταναλώνουν όπως πριν, φθηνά εισαγόμενα προϊόντα. Αλλά το συνολικό χρέος των αμερικανών καταναλωτών έχει φθάσει πιά σε δυσθεώρητα ύψη.
Πώς θα αποφευχθεί η κατάρρευση των δυτικών οικονομιών; Πρώτα απ’ όλα πρέπει να κατανοηθούν οιδομικές αιτίες τους προβλήματος. Οι οικονομικοί αναλυτές πρέπει να επικεντρωθούν στα αίτια, και όχι στα συμπτώματα.
Η ομοσπονδιακή τράπεζα και το κυβερνητικό επιτελείο των ΗΠΑ αντί να απαγορεύσει την εξωτερική ανάθεση εργασιών, τις βίζες ξένων εργατών, την λαθρομετανάστευση, τις φθηνές εισαγωγές από την Ασία, προσπαθεί να καθησυχάσει τους επενδυτές με διορθωτικές κινήσεις στα επιτόκια, στην φορολογία, στα ομόλογα.
Οι αγορές αμερικανικών ομολόγων από ξένους αγοραστές δεν αποτελούν αντισταθμιστική επένδυση για το τεράστιο εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ. Κακώς οι φιλελεύθεροι τις συμψηφίζουν με την αρνητική επίδραση από την εγκατάσταση αμερικανικών εργοστασίων στον τρίτο κόσμο. Αλλά οι ξένοι δανειστές δεν θα αγοράζουν για πάντα τα αμερικανικά ομόλογα. Κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσουν ότι η Αμερική δεν θα μπορεί να τους πληρώσει με σκληρό νόμισμα. Θα αναγκαστεί να υποτιμήσει δραστικά το δολλάριο, συνεπώς θα χάσουν τα κεφάλαιά τους.
Όσο οι φιλελεύθεροι προπαγανδιστές συνεχίζουν απτόητοι τις εκκλήσεις για άνευ συνόρων ελεύθερο εμπόριο με την Ασία δεν πρόκειται να βελτιωθεί η αμερικανική οικονομία. Η Αμερική πρέπει να απαιτήσει τα αμερικανικά προϊόντα να εξάγωνται άνευ δασμών στην Ασία, αλλιώς να επιβάλλει υψηλούς δασμούς στα ασιατικά προϊόντα. Και να μην επιτρέπει την εισαγωγή ασιατικών προϊόντων αν το προϊόν δεν παράγεται κατά 50% τουλάχιστον μέσα στις ΗΠΑ.
Οι φιλελεύθερες αυταπάτες κατατρύχουν τις συνειδήσεις των αμερικανών διανοουμένων. Υπόσχονται την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας οι οποίες θα αντικαταστήσουν τις απώλειες από το ελεύθερο εμπόριο, ώστε οι αμερικανοί πολίτες να μην διαμαρτύρωνται από την εγκατάσταση αμερικανικών εργοστασίων στην Ασία.
Αλλά τους διαφεύγει ότι δεν υπάρχει καμμία εγγύηση ότι και οι νέες θέσεις εργασίας δεν θα ανατεθούν σε ξένους εργάτες. Ότι και τα νέα εργοστάσια, που δήθεν θα προσφέρουν απασχόληση στους απολυμένους αμερικανούς εργάτες, και αυτά με την σειρά τους θα κλείσουν και θα μεταφερθούν στην Ασία, ψάχνοντας για χαμηλότερα ημερομίσθια.
Όσο ο φιλελευθερισμός στην Αμερική αποκρύπτει από τον λαό ότι το παγκοσμιοποιημένο εμπόριο δεν δημιουργεί νέο πλούτο, απλώς μεταφέρει πλούτο σε χώρες χαμηλού κόστους, τόσο η Αμερική θα βυθίζεται στο οικονομικό χάος. Η μεταφορά εργοστασίων και κεφαλαίων στον τρίτο κόσμο δεν γίνεται επειδή δημιουργήθηκαν νέες εφευρέσεις, νέα τεχνολογία, νέες μέθοδοι παραγωγής. Η μεταφορά εργοστασίων γίνεται λόγω εκμεταλλεύσεως της πιό φθηνής εργατικής τάξεως. Δεν υπάρχει παραγωγική ανάπτυξη στις ΗΠΑ, παρά τα ψεύδη των φιλελευθέρων. Υπάρχει χρηματιστηριακή διόγκωση, κοινώς χρηματιστηριακή φούσκα.
Η Αμερική πρέπει να απορρίψει τις οικονομικές ιδέες του Μίλτον Φρίντμαν και του Φρίντριχ Χάγιεκ και να υιοθετήσει τις οικονομικές ιδέες του Αλεξάντερ Χάμιλτον και του Φρίντριχ Λιστ.
Άμεση λύση για να αποφύγει η Αμερική και ο Δυτικός κόσμος την οικονομική καταστροφή είναι η εφαρμογή του ισοσκελισμένου εμπορίου σε αντίθεση με το ελεύθερο εμπόριο. Η Αμερική και ο Δυτικός κόσμος πρέπει να ισοσκελίσουν το εμπορικό τους ισοζύγιο δια της επιβολής δασμών στα ασιατικά προϊόντα. Άμεσα πρέπει να ποινικοποιηθεί η εξωτερική ανάθεση εργασιών και η εισαγωγή ξένων εργατών. Άμεσα πρέπει να στηριχθεί η εθνική παραγωγή και η κατασκευή προϊόντων υψηλής τεχνολογίας και υψηλής προστιθεμένης αξίας, μέσα στις ΗΠΑ και τον Δυτικό κόσμο.
Αν αυτές οι δομικές αλλαγές δεν υλοποιηθούν, όσες παρεμβάσεις και αν κάνει η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ, δεν πρόκειται να αποφευχθεί η οικονομική κατάρρευση.
Πηγή: www.hellenicreligion.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου