Ο άνθρωπος ως καύσιμο του συστήματος

O άνθρωπος είναι το μόνο "ζώο" που σκέφτεται το πεπερασμένο της ύπαρξής του. Μόνο αυτός απ' όλα τα όντα φοβάται τον θάνατο. Αυτός ο φόβος που πηγάζει από το ένστικτο του θανάτου είναι που τον καθιστά εύκολα χειραγωγήσιμο και δυνατό προς εκμετάλλευση. Ο φοβισμένος άνθρωπος μετατρέπεται σε "πρώτη ύλη" που είναι και η πιο χρήσιμη για κάποιον που θέλει να εξουσιάζει απ' ότι οποιαδήποτε φυσική πρώτη ύλη. Ο επίδοξος εξουσιαστής δεν χρειάζεται να ανησυχεί για τον ορυκτό πλούτο, τα όπλα, τα εργαλεία ή τα άλλα ζώα, αρκεί να μπορεί να "στρατολογήσει" ανθρώπους.

Τα ζώα δεν φοβούνται μήπως απωλέσουν την ελευθερία τους, το μόνο που φοβούνται είναι ο στιγμιαίος πόνος. Αντιθέτως ο άνθρωπος είναι ο μόνος που έχει συνείδηση για το μέλλον και μπορεί να φοβηθεί για αυτά που πρόκειται να χάσει. Φανταστείτε πως όσο κι αν τρομοκρατήσετε ένα ζώο με βασανιστήρια, φυλακές ή απώλεια δικαιωμάτων του, δεν πρόκειται να αποδίδει περισσότερο στην εργασία που θέλετε, ούτε αν το απειλήσετε πως θα χάσει την ιδιοκτησία του θα παράγει στα επίπεδα που θέλετε.

Αντιθέτως αν απειλήσετε έναν άνθρωπο με τα παραπάνω μπορείτε να τον κρατήσετε με το κεφάλι σκυμμένο για να δουλεύει περισσότερο, από φόβο μήπως χάσει αυτά που θεωρεί σημαντικά.

Ο φόβος του ανθρώπου και η εκμετάλλευσή του είναι διαχρονικά η πιο πετυχημένη εμπορική εταιρεία για το Σύστημα. Αυτή που κρατάει τους ανθρώπους αποχαυνωμένους και περιορισμένους στο να "κοιτάνε μόνο την δουλειά τους" και να ανησυχούν για όσα τους ανήκουν.

Οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν διέπονται από λογική. Αντιθέτως μοιάζουν με τεράστια κοπάδια που θέλουν βοσκούς ή καλύτερα κυβερνιούνται από πολιτικούς, ιερείς, τον Πάπα, βασιλιάδες και επιχειρηματίες, οι οποίοι είναι οι "βοσκοί" που για να διατηρήσουν την θέση τους θα πρέπει τα "ζώα" να μένουν σκυφτά προς βοσκή και τρομαγμένα.

Πολλοί άνθρωποι νομίζουν πως επειδή έχουν παιδεία και περίθαλψη από τις κυβερνήσεις, ότι οι τελευταίες επιτελούν κάποιο έργο. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, εκτός απ' το ότι αυτά είναι αγαθά που πρέπει να είναι προσβάσιμα σε όλους. Η μαζική εκπαίδευση λειτουργεί ως προετοιμασία για την αγορά εργασίας (γι' αυτό είναι υποχρεωτική) κι όχι ως μια μέθοδος διάπλασης προσωπικοτήτων με κρίση, ενώ το σύστημα υγείας δεν προσφέρει όλα όσα θα έπρεπε. Και ο βοσκός θέλει το κοπάδι του να είναι εκπαιδευμένο στην δουλειά που πρέπει να κάνει, ενώ θέλει τα ζωντανά του σε καλή κατάσταση μέχρι να πάρει από αυτά αυτό που χρειάζεται, μετά αδιαφορεί.

Πιο ταιριαστό παράδειγμα απ' το πόσο αδιαφορεί η κοινωνία για τους συνταξιούχους δεν θα μπορούσα να σκεφτώ. Όταν παύουν να βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία τους πετάει ένα ξεροκόμματο. Η ψεύτικη ελευθερία που παρέχουν και τα "δικαιώματα" δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια. Οι διάφορες "ελευθερίες" απλά αυξάνουν τα κέρδη των βοσκών. Πως; Μέσω της κατανάλωσης.

Για να μην νομίζεις πως είσαι ανυπεράσπιστος σκλάβος, το Σύστημα σου αφήνει περιθώριο για "δημιουργικότητα" που πάλι όμως θα εξυπηρετήσει τους σκοπούς του ή θα σου παρέχει μεγαλύτερο κοτέτσι ή στάβλο (ανάλογα με το τι ζώο είσαι). Στόχος πάντα η παραγωγικότητα. Έτσι και μέσω της ιδιοκτησίας και της φορολόγησης το Σύστημα, ταυτίζει το νόμιμο με το ηθικό. Σου παραχωρούνται ελευθερίες μόνο και μόνο επειδή είναι επικερδείς για το Σύστημα.

Κάνεις ότι μπορείς για να πλουτίσεις, πληρώνεις περισσότερους φόρους, δουλεύεις περισσότερο, αλλά νομίζεις πως είσαι πετυχημένος. Το Σύστημα σε νίκησε, επειδή νόμιζες πως οι επιλογές ήταν δικές σου.

Έγινες πιο παραγωγικός και σου άρεσε αυτό, γιατί οι ψευδαισθήσεις σου έμειναν ζωντανές. Ειδικά αν γίνεις κτήμα πχ κάποιας εταιρείας και είσαι πειθήνιος, τότε κάθε φορά που θα βρεθεί κάποιος να σου αναφέρει την πραγματικότητα για τον τρόπο ζωής σου, θα του επιτίθεσαι. Δεν θα αντιδράς, από φόβο μήπως βλάψεις τους άλλους, όταν τα δικαιώματά σου πλήττονται.

Έτσι οι άνθρωποι μένουν φυλακισμένοι σαν ζώα χωρίς συνείδηση, κατηγορώντας όχι αυτούς που τους στέρησαν την ελευθερία, αλλά αυτούς που αντιδρούν και παλεύουν γι' αυτό το δικαίωμα.

Ο κόσμος έφτασε ως εδώ γιατί η οικονομική ελευθερία είχε μεγαλύτερη σημασία από την ανθρώπινη. Γιατί τα ζώα δεν θέλουν να παραδεχτούν πως είναι υποδουλωμένα, αλλά κι αν το καταλάβουν, φοβούνται μακρυά από το κοπάδι ή φοβούνται τι θα πουν τα υπόλοιπα ζώα. Η ευθύνη να ανοίξεις την πόρτα του κλουβιού είναι μεγάλη, αλλά πρώτα πρέπει να δεις το κλουβί.

Πηγή...