Πόσο φιλέλληνες ήταν οι πατέρες της «ορθοδοξίας»;

 Το πόσο φιλέλληνες ήταν οι λεγόμενοι πατέρες της «ορθοδοξίας» προκύπτει από τα παρακάτω κείμενά τους.

Ο «μέγας» Βασίλειος ή αϊ-Βασίλης(330-379 μ.α.χ.χ.), αρχιεπίσκοπος Καισαρείας

 1) στο έργο του «εις προφήτην Ησαΐα» 9.230.8 έλεγε: «Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν κατα βροχθίζοντας με ορθάνοιχτο στόμα τον «Ισραήλ». Στόμα δε, λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας θ' 11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησι μοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων».

2) στο έργο του «εις τον προφήτην Ησαΐαν προοίμιον» 7.196.3 έλεγε: «Προσταγή, (!!!) μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ού τε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι είναι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώ ση σε όσους την χρησιμοποιούν».

Ιωάννης «Χρυσόστομος» αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

 1) στο έργο του «εις Ιωάννην τον ευαγγελιστήν» (ομιλία ΞΣ') 59.369.12-370.11 έλεγε: α) «Αν στα ενδότερα (των Ελληνικών σκέψεων) κοιτάξεις, θα δεις, τέφρα και σκόνη και υγιές ουδέν, αλλά τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, (των Ελλήνων φιλοσόφων!) τα πάντα δε γεμάτα ακαθαρσίες και ιχώρ, (έμπυο!) και πάντα τα δόγματα τους βρίθουν σκωλήκων. Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, από των φιλοσό φων λαβόντες... Ημείς δε, ου παραιτούμεθα της κατ' αυτών μάχης».

2) στο έργο του «εις Ιωάννην» 59.31.33 έλεγε σε ένδειξη ανθελληνισμού: «Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνο νται τα ημέτερα... Ούτος ο (πιστός) βάρβαρος, την οι κουμένη ολάκερη κατέλαβε... και ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου (του βάρβα ρου) καθ' εκάστην λαμπρότερα γίνονται».

3) στο έργο του «λόγοι κατά Ιουδαίων» 48.851.38 έως 852.35, ο Ιωάννης «Χρυσόστομος» προέτρεπε τον εμπρησμό  της βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας με τις εμπρηστικές δηλώσεις του: «Τι λοιπόν, άγιος έσται ο ναός του Σεράπιδος (Α λεξανδρινή βιβλιοθήκη) δια τα βιβλία; Μη γένοιτο!... αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον... μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων) όντων δαιμόνων... και παρ' αυτών βωμός στέκει απάτης αόρατος εις τον οποίον ψυχάς ανθρώ πων θυσιάζουσι... κατάλαβε λοιπόν και φανέρωσε (διάδωσε!) ότι δαίμονες κατοικούν εκεί». Δηλαδή δαίμονες κατά τον «σοφό» ιεράρχη ήταν τα βιβλία της Αλεξανδρινής βιβλιοθήκης και ψυχοθυσιαστήρια οι βιβλιοθήκες των Ελλήνων!!!

4) στο έργο του «περί κενοδοξίας και πως δει τους γονείς ανατρέφειν τα τέκνα» (690) 641.65, απαγόρευσε στους Έλληνες τα Ελληνικά ονόματα και ήθελε μόνον τα εβραϊκά: «Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των (Ελλήνων) προγόνων να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά αυ τά των δίκαιων (δηλαδή της Π. Διαθήκης)».

5) επιστράτευε μισθοφόρους για την συ στηματική κατεδάφιση των Ελληνικών μεγαλουργημάτων, όπως προκύπτει από το έργο του Θεοδωρήτου «εκκλησιαστική ιστορία προς Δαμάσιο» (Τομ. 5ος 329/ 8-330/8): «Ο δε Μέγας Ιωάννης (ο Χρυσόστομος) ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλον θεού (φανατισμένους καλόγε­ρους) συνέλεξε, με βασιλικούς δε νόμους αυτούς οπλίσας, κατά των ειδωλικών (Ελληνικών μνημείων) έπεμψε ιερών, τα δε χρήματα για τους κατεδαφιστές και τους βοη θούς, δεν έλαβε απ' τα βασιλικά ταμεία(!), αλλά από πλούσιες γυναίκες που φιλοτίμως να παρέχουν κατέπειθε, ώστε με την λαμπρή τους πίστη να κερδί σουν την ευλογία. Έτσι με τον τρόπο αυτόν τους υπολειπόμενους Σηκούς (ναούς, οίκους, τάφους) με τούτον τον τρόπον εκ βάθρων ανέσπασεν».

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος

 Ο οποίος κατεδάφισε τελικά το 391 μ.α.χ.χ. την βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας, σύμφωνα με τον Ευνάπιο (346-414 μ.α.χ.χ.) στο έργο του Βίοι Φιλοσόφων 6.11.4 γράφει: «Στην Αλεξάνδρεια πάντα τα οικοδομήματα του Σεράπειου όπως στους ποιητικούς μύθους των Γι γάντων έγιναν... Θεοδοσίου δε βασιλεύοντος και (πα τριάρχου) Θεοφίλου (της επιθέσεως) πρωτοστατούντος... του Σεράπειου τα αναθήματα κατελυμένοντο. Τους δε ανδριάντες και τα αναθήματα, τόσο «γενναία» εμάχοντο, ώστε όχι μόνο «νικούσαν», αλλά και έκλε πταν... του δε Σεράπειου μόνο το έδαφος δεν απέ σπασαν κι' αυτό δια το βάρος των λίθων, αυτοί δε (οι θεμέλιοι λίθοι) ήσαν αμετακίνητοι. Οι πολεμικότατοι δε αυτοί φιλοχρήματοι «γενναίοι»... την ασέβεια αυ τή εις έπαινο αυτών των ιδίων καταλόγιζαν. Έπειτα εισέβαλαν οι καλούμενοι μοναχοί, άνθρωποι (μόνο) κατά το είδος, ο δε βίος αυτών συώδης (γουρουνώδης!) και εμφανώς πάσχοντες, μύρια έκαμαν κακά και α νείπωτα, αλλά αυτά ευσέβειαν ενόμιζαν... Τότε πας άνθρωπος μέλαιναν (μελανή) φορών εσθήτα (ράσα) τυ ραννική είχεν εξουσίαν και δημοσίως να ασχημονεί ημπορούσε. Σε τόση «αρετή» άλλαξε (η νέα θρησκεία) τον άνθρωπο».

Ο Ευσέβιος, Επίσκοπος Καισαρείας & Παλαιστίνης (265-340 μ. α. χ. χ.)

Στο έργο του «Ευαγγ. Προπαρ./ Εις τους ψαλμους /Αλληλούια. ΡΙΒ’ (23.1352.34)» έλεγε τα εξής: «Τον πτωχόν και πένητα λαόν, σήκωσες από... της κοπριάς των Ελληνικών μυσαγμάτων (βδελυγμάτων) και κάθισες αυτόν μετά των αρχόντων του Ισραήλ, τον όντος λαόν αυτού». Ενδεικτικοί υπότιτλοι από το έργο του Ευσεβίου «Κλεις Πατρολογίας»: «Πράξη σωφροσύνης είναι η εγκατάλειψη της ελλη νικής πλάνης (Ελληνικής Θρησκείας)…». «Εγκαταλείψτε όσα οι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι περί αρχών εισηγήθηκαν». «Μαγγανείες μετέρχονται (οι Έλληνες!!!) και μ' αυτήν εξαναγκάζουν την ανθρώπινη γνώμη». «Τα αγάλματά τους μαγικά κατασκευάζουν (οι Έλληνες) και στην μαγεία προτρέ πουν». «Περί των αρχαιότερων Εβραίων και γιατί τας γραφάς αυτών, από των Ελληνικών λόγων προτιμή σαμε (δηλαδή να προτιμάτε να διαβάζετε τις γραφές των Εβραίων και όχι τους Έλληνες φιλοσόφους)». «Τα πάντα παρά βαρβάρων οι Έλληνες ωφε λήθηκαν». «Περί του πόσο κλέφτες ιδεών είναι οι Έλληνες». «Γιατί μετά από λογική κρίση και σώφρονα λογισμό την ιστορία των Εβραίων παραδεχθήκαμε».

Ο Γεώργιος ο Μοναχός, χρονογράφος στο έργο του «Περί Θάρρα» έλεγε:

 «Εγώ δε την παρ’ Ελλήνων παιδεία φληναφίαν (δηλαδή μωρολογία) κακού δαίμονος και χαλεπωτάτη (δηλαδή θλιβερώτατη) υπόθεσιν είναι λέγω».

 Παρά τους ατελείωτους ισχυρισμούς περί αγάπης και θεοπνευστίας, η «ορθοδοξία» χρεώνεται δυστυχώς τον ιστορικό αφανισμό και όχι την διάσωση του αρχαιοΕλληνικού Πολιτισμού. Ο σημαντικότερος πολιτισμός της ανθρώπινης ιστορίας, ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ, υπήρξε επί 16 αιώνες θύμα της φοβερότερης θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και δυστυχώς εξακολουθεί ακόμα να παραμερίζεται και να δαιμονοποείται. Η σημερινή μας παιδεία, υπόδουλη της «ορθοδοξίας» καταστρέφει μεθοδικά το Ελληνικό ταλέντο των πολιτισμογόνων προγόνων μας και παράγει επιδέξιους δούλους του θεού των βιβλικών θρησκειών, δηλ. του γιαχβέ.

 Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι παρμένα από τα 3 βιβλία του Μ. Καλόπουλου της σειράς ΒΙΒΛΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ: α)Το μεγάλο ψέμα, β) Ο ένοπλος δόλος και γ) Αβραάμ ο Μάγος. Τηλέφωνο για  παραγγελίες. 2310-770100

Λυκόφρων (Στυλιανός Τάκας)

Φυσικός και πτυχιούχος νομικής