Η ΙΛΙΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ;

ΕΝΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΩΝ «FINANCIAL TIMES»
«Διαρκούσης της δεκαετίας τον 1930, ή νεαρή κόρη ενός αγρότη από το Κάνσας των Η.Π.Α, περνούσε νύχτες ολόκληρες παρατηρώντας τις κινήσεις των πλανητών στο ουράνιο στερέωμα. Αργότερα ώς δασκάλα στην Αγγλία συνδύασε την αφοσίωση της στην αστρονομία με την αγάπη της για τά Ομηρικά έπη. Αυτό τήν οδήγησε σε μία ανακάλυψη, πού θα είχε παρασιωπηθή, εάν ή κόρη της, ή δρ. Φλόρενς Γούντ, δεν είχε αξιολογήσει τις σημειώσεις της μητέρας της το 1991.»
Έτσι ξεκινά ό πρόλογος της παρουσιάσεως από τη μεγάλη εφημε­ρίδα του Λονδίνου «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του βιβλίου με τίτλο «Ή Μυστική Ιλιάδα», έργου του ζεύγους Κεννεθ και Φλόρενς Γούντ, πού κυκλοφόρησε στην Μεγάλη Βρεταννία πριν από λίγο καιρό. Ό λόγος άφορα στην Εντνα Λέι, μητέρα της δρ. Φλόρενς Γούντ, ή οποία μετά από έρευνες σαράντα τουλάχιστον ετών κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι ή Ιλιάδα έκτος από ηρωικό έπος είναι και το αρχαιότερο σύγγραμμα αστρονομίας στον κόσμο.
Κατά τήν άποψη της οι περιγραφόμενες στην Ιλιάδα μάχες μεταξύ Αχαιών και Τρώων αντικατοπτρίζουν τις τροχιές αστέρων και αστερισμών, πού φαίνονται σάν να μάχονται για μια πρωτοκαθεδρική θέση στον ουράνιο θόλο. Στά πέντε από τά εννέα συνολικά κεφάλαια του βιβλίου, πού επιμελήθηκαν οι Γούντ, ή ιστορική ακολουθία των γεγονότων του Τρωικού πολέμου συμβαδίζει κατά τρόπο παράδοξο (ίσως όμως όχι συμπτωματικό τελικά) με τις κινήσεις ουρανίων σωμάτων. Οί απλοί αστέρες εκλαμβανόμενοι ώς πολεμιστές και οι αστερισμοί ώς επιφανείς ήρωες ή τμήματα στρατού κινούνται μέ τέτοιο τρόπο, σαν νά έχουν συγχρονισθεί μέσα στο γίγνεσθαι.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτά αύτη ή εκδοχή, εάν ληφθή ύπ' όψιν το γεγονός ότι και ό υπεύθυνος του εκδοτικού οίκου Τζών Μιούρεϊ, πού εξέδωσε το έργο, σημειώνει μέ έμφαση, ότι «τά στοιχεία πού αναφέρονται περιγράφουν αστρικές κινήσεις χρονολογούμενες στην 9η χιλιετία π.Χ., πολύ πριν καταγραφή η αστρονομία της Μεσοποταμίας και της Αιγύπτου». Συνεχίζει δε παρατηρώντας, ότι «ό Όμηρος υπήρξε πιθανότατα ό τελευταίος και ό πιο πλήρης ώς προς τις γνώσεις του από μια μακρά παράδοση ραψωδών, πού είχαν απομνημονεύσει όσα γνώριζαν. Μετά το τέλος της ζωής τους το Ελληνικό αλφάβητο διατήρησε τά έργα τους δια τής καταγραφής. Εκείνο πού επίσης άλλαξε, ήταν ή μελέτη του ουρανίου χάρτη, ή οποία από απλή εμπειρική παρατήρηση εξελίχθηκε σε επιστήμη μέ την συνδρομή των μαθηματικών και τής γεωμετρίας. Έτσι ή αστρονομική υφή τής Ίλιάδος λησμονήθηκε».

Στην τελική επιμελημένη μορφή του το βιβλίο περιλαμβάνει έναν μακρύ κατάλογο 650 αστέρων και 45 αστερισμών, τους οποίους κατά τους συγγραφείς ό Όμηρος γνωρίζει και παρουσιάζει μέ ονόματα θεών και ηρώων. Οι κυριότεροι θεοί των αρχαίων Ελλήνων αντιστοιχούν στη Σελήνη (Ήρα) και στους ορατούς πλανήτες Αφροδίτη, Άρη, Δία, Ποσειδώνα και Κρόνο, ενώ ό Έρμης άλλοτε αντιστοιχεί στον ομώνυμο θεό και άλλοτε στον θεό Απόλλωνα.
Περαιτέρω συγκρίσεις και συνθέσεις τής Εντνας Λέι είναι αξιοπρόσεκτες. Εστωσαν ώς παραδείγματα ή παράταξη του στρατού του Αχιλλέα, όπου ό ίδιος αντικατοπτρίζεται στον Μεγάλο Κύνα, οι Μυρμιδόνες αξιωματούχοι του σε πέριξ αυτού λαμπρά άστρα, ενώ ό Πάτροκλος και ό Αύτομέδων σχηματίζουν τον Μικρό Κύνα. Ομοίως σε άλλη φάση τής πορείας των ουρανίων σωμάτων ό Έκτωρ (Ώριων) αντιπαρατίθεται μέ τον Αχιλλέα (Μεγάλο Κύνα) και εν συνεχεία καταδιώκεται από τον τελευταίο και φονεύεται («πίπτοντας» προς τή Δύση) από την εκδικητική μανία του βασιλιά των Μυρμιδόνων για το θάνατο του Πατρόκλου, πού ώς Μικρός Κύων δεν είναι πλέον ορατός.

Όμως καί οι γεωδαιτικές σχέσεις των αρχαίων ελληνικών πόλεων έχουν ουράνιες αντιστοιχίες σύμφωνα με το έν λόγω σύγγραμμα. Παραδειγματικά: οι Ομηρικές τοποθεσίες και πόλεις της Βοιωτίας αντιστοιχούν κατά εκπληκτικό τρόπο στα αστέρια του Δράκοντος, όπως επίσης και ή Τροία με την ενδοχώρα ανατολικά της αντικατοπτρίζεται στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου και ή Πύλος μέ τη λοιπή Μεσσηνία, όπου το βασίλειο του Νέστορος, στον αστερισμό του Αιγόκερω.

Το πλήθος των παραλληλισμών μεταξύ των αστρικών τροχιών και γήινης δραστηριότητος είναι οπωσδήποτε πολύ μεγάλο, για να αποδοθεί σε άπλες συμπτώσεις. Όπως εύστοχα παρατηρεί ό αρθρο­γράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» Κρίστιαν Τάιλερ, πού έκανε ειδικό αφιέρωμα στις στήλες της εφημερίδος (19/6/99) εν όψει τής εκδόσεως του βιβλίου, «όλο. φαίνονται πολύ τέλεια, για νά είναι αληθινά [...]. Οι συγγραφείς τής "Μυστικής Ιλιάδας" απορρίπτουν κάθε ένσταση ότι διαστρέβλωσαν το 'Ομηρικό υλικό, για νά το κάνουν νά ταιριάζει στις πεποιθήσεις τους. Κάθε τους υπόθεση εξετάστηκε με δάση τά δεδομένα του πρωτοτύπου κειμένου και βρέθηκε απολύτως ταιριαστή».
Κατόπιν αυτών απομένει νά μελετηθεί και να αξιολογηθεί ή θε­ωρία αυτή, ή οποία, εάν είναι ορθή» θά αποτελέσει το έναυσμα για την αναθεώρηση πολλών ιστορικών αλλά και αστρονομικών αξιωμάτων, όπως και του ιστορικού δόγματος ότι ή επιστήμη της Αστρονομίας γεννήθηκε στη Βαβυλώνα και από εκεί την διδάχθηκαν οι Έλληνες φιλόσοφοι και επιστήμονες.

Πηγή...