Η νεορωμαίικη οικογένεια αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν. Παχύσαρκοι γονείς να καπνίζουν, να πίνουν και να σαβουριάζουν ατάκτως σε ταβέρνες, με τα κακομαθημένα παχύσαρκα παιδιά τους να καταστρέφουν οτιδήποτε υπάρχει γύρω τους, αποτελούν εικόνα καθημερινότητας για την οικογένεια της Ρωμιοσύνης.Ρωμιοί που καπνίζουν σε μέρη που απαγορεύεται, που σπρώχνονται και παίρνουν την θέση κάποιου άλλου συμπολίτη τους στην ουρά, που οδηγούν σαν μανιασμένοι, που τσακώνονται καθημερινά στους δρόμους για ψύλλου πήδημα, που, που, που...
Οι περήφανοι κατά τ' άλλα νέοι μας μέχρι και τις μεγάλες ηλικίες (άνδρες και γυναίκες) μένουν με τους γονείς τους (για να τους φροντίζει η μαμά τους, μαγείρεμα, πλύσιμο ρούχων, τσάμπα ύπνος). Οι Ρωμιές μανάδες συμβουλεύουν συνήθως τα παιδιά τους (κυρίως τα κορίτσια), όταν μεγαλώσουν να βρουν έναν πλούσιο και βολεμένο γαμπρό, για να τις πληρώνει και να τις ταΐζει, (ανεπίσημη πορνεία). Όσο για ένα καλό, τίμιο, ευθύ, ευγενικό, εργατικό νέο, που θα τις αγαπήσει πραγματικά ούτε λόγος να γίνεται.
Οι κατάρες για την επικείμενη δυστυχία της Ρωμαίικης οικογένειας ξεκινούν απ' την εκκλησία, όπου οι ιερείς κατά την διάρκεια του γάμου καταριούνται τους νεόνυμφους Ρωμιούς, «να ευτυχήσετε όπως ο Αβραάμ και η Σάρα τέκνα μου». Ως γνωστόν μέσα απ' την Παλαιά Διαθήκη ο νταβατζής Εβραίος, Αβραάμ, εξέδιδε για διάφορα πλούτη τη γυναίκα του, Σάρα, σε πλούσιους βασιλείς. Κερατώματα, τσακωμούς, μαλλιοτραβήγματα, απειλές και παντός είδους κατινιές έχει ο έγγαμος Ρωμαίικος βίος. Η συνέχεια του δράματος εκτυλίσσεται στα δικαστήρια, αφού το 70% των Ρωμαίικων οικογενειών σήμερα χωρίζουν πάντα με βάση τις στατιστικές...
Στην Μπανανιο-ρωμιοσύνη είμαστε και οι μέγιστοι ξερόλες. Όποιον Ρωμιό ρωτήσεις για οτιδήποτε, ξέρει... ξέρει τα πάντα και για τα πάντα... «άσε τώρα, εγώ θα σου πω...».
Οι συμπολίτες μας Νεορωμιοί ζουν πραγματικά στον κόσμο τους και σε κατάσταση αφασίας: «Ένας στους δύο Έλληνες πολίτες (53%) δηλώνει ικανοποιημένος από την καθημερινή του ζωή» (Ευρωβαρόμετρο έτος 2009). Δηλαδή για τον έναν στους δύο Νεορωμιούς του βολέματος, του καναπέ και του φραπέ, «πέρα βρέχει». Όλα γι' αυτόν θα έρθουν εξ' αποκαλύψεως, χωρίς να κοπιάσει, να προσπαθήσει...
Είναι δυστυχώς πολύ βαριά η Ελληνική κληρονομιά, που κουβαλάμε σήμερα στις ρωμαίικες καμπούρες μας και φυσικά δεν το έχουμε καταλάβει. «Η αρχαία Ελλάδα είναι ένας πολιτισμός ασύγκριτος. Μία κοσμοθεωρία πλήρης. Ένα τρόπος ζωής ολοκληρωμένος και τέλειος... Δεν είναι τυχαίο, που λέξεις ελληνικές όπως μουσική, θέατρο, οργασμός, φιλοσοφία, μαθηματικά, φυσική, δημοκρατία, γεωμετρία, πολιτική, περάσανε σε όλες τις γλώσσες των εθνών. Και με τις λέξεις αυτές ζουν και δηλώνουν τις βαθύτερες ουσίες του ανθρώπινου βίου τα δισεκατομμύρια του πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο, που όχι μόνο ο πλανήτης, αλλά και ο ουρανός και ολόκληρο το σύμπαν είναι κατάσπαρτο με τις ελληνικές λέξεις και με τα ελληνικά γράμματα που ονομάζουν διεθνώς τους αστερισμούς και τους φωτεινότερους αστέρες του κάθε αστερισμού... Όχι δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εκείνο που είναι τυχαίο, είναι πως ο λαός που κατοικεί σήμερα στην χώρα που παλαιά την εκατοίκησαν Έλληνες, ονομάζονται Έλληνες» («Γκέμμα» σελ.112, Λιαντίνης).
Η παιδεία για το σύγχρονο Ρωμιόπουλο είναι απούσα, αφού κάθε παιδί ξεκινά τη ζωή του με πολλά μειονεκτήματα σε σχέση με τα παιδιά πιο προηγμένων λαών. Θρησκευτικός προσηλυτισμός, κακή διατροφική αγωγή, παχυσαρκία, πολυφαρμακία, έλλειψη γυμναστικής, κακές συνήθειες (κάπνισμα, αλκοολισμός, ναρκωτικά) και ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που υστερεί τραγικά σε γνώσεις και σε παιδεία, συνδυάζονται με μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα χαμηλών προσδοκιών και ρηχών αξιών. Ηθικές αξίες όπως τιμιότητα, ευθύτητα, φιλία, ανδρεία, σωφροσύνη, αλληλεγγύη προς τον πλησίον, προθυμία, συμπόνια εμφανίζονται σαν εξαιρέσεις στην Ρωμαίικη καθημερινότητά μας.
Οι νέοι μας συνεννοούνται μεταξύ τους πλέον με την νέα ρωμαίικη μόδα την γλώσσα των Greeklish. Πρόκειται για μία κορακίστικη και ακαταλαβίστικη γλώσσα, που στην κυριολεξία δεν μιλιέται και δεν διαβάζεται (!) αφού οι χρήστες χρησιμοποιούν Λατινικούς χαρακτήρες με Ελληνικές έννοιες! Την λαίλαπα αυτή την εισήγαγε το ίδιο το Ρωμαίικο παρακράτος μας σε δημόσιες πινακίδες, δημόσια έγγραφα, στην τηλεόραση και αλλού.
Η Ρωμαίικη αθλιότητα εμφανίζεται στην τέχνη (δείτε γύρω σας όλα τα καταθλιπτικά και κακότεχνα έργα γλυπτικής, ζωγραφικής κ.ά.), στην αρχιτεκτονική (οι τραγικές πολυκατοικίες και μονοκατοικίες στις οποίες ζούμε, οι άθλιες μπετόχτιστες εκκλησίες, τα δημόσια κτίρια-κουτιά).
Σ' ένα απ' τα πολλά ατοπήματα που έχει υποπέσει η ανύπαρκτη ρωμαίικη υποκουλτούρα είναι τελευταία και ο διασυρμός για άλλη μία φορά της χώρας-μπανανίας, απ' την λογοκρισία και περικοπή της ταινίας μικρού μήκους του Κώστα Γαβρά (που επέβαλε το πολιτικοθρησκευτικό κατεστημένο μας), για την ιστορία της Ακρόπολης και τις διαχρονικές κακοποιήσεις που υπέστη το μνημείο, απ' τους ρωμαιοχριστιανούς ιερείς και υπηκόους τους.
Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να προσβάλλει, ούτε να κατακρίνει άδικα ούτε να υποβιβάσει τους Ρωμιούς συμπολίτες μας. Όσοι είναι ευχαριστημένοι απ' την μίζερη και παρηκμασμένη Ρωμαίικη ζωή τους, ας συνεχίσουν την μοίρα και την αρρωστημένη πορεία προς τα βάραθρα της κατάντιας και της παρακμής, που τους οδηγεί η εξαθλιωμένη Ρωμιοσύνη. Όσοι όμως προβληματιστούν με τα στοιχεία του άρθρου και μπορέσουν και κοιτάξουν τους εαυτούς τους στον καθρέπτη, θα δουν αυτό το μέγεθος της κατάντιας μας, την Ρωμαίικη decadence. Η Ρωμιοσύνη είναι καρφωμένη πάνω μας απ' την στιγμή της γέννησής μας στα σταυρουδάκια του νονού και τις λαμπάδες μας, πάνω απ' την κούνια μας στην εικόνα του Χριστού, της Παναγίας και των λοιπών Ρωμιών αγίων της, καρφωμένη στα σπίτια μας, στα σχολεία μας, στα δικαστήριά μας, σε καταστήματα, παντού γύρω μας. Η Ρωμιοσύνη είναι η ίδια η κατάντια και η παρακμή, ένα θανατηφόρο μικρόβιο και μία ανίατη νόσος που πλανάται ως σαρκοβόρο φάντασμα στις γκρίζες τσιμεντουπόλεις μας. «Ο δούλος του θεού γεννήθηκε, ο δούλος του θεού βαπτίσθηκε, ο δούλος του θεού παντρεύτηκε, ο δούλος του θεού πέθανε». Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε δούλοι, Ρωμιοί, Ραγιάδες. Η Ρωμιοσύνη καραδοκεί πάντοτε ψαλιδίζοντας τα φτερά μας, γκρεμίζοντας τα όνειρά μας, εξανεμίζοντας κάθε ελπίδα προόδου μας, τρώγοντας τα παιδιά μας σαν άλλος Κρόνος, στο τραγούδι του Ρίτσου... «Η Ρωμιοσύνη», «και κει που πάει να σκύψει... με το λουρί στο σβέρκο...να τη να τη, πετιέται κι αντριεύει και θεριεύει»..
Η Ελληνική παιδεία, αυτό που η Βυζαντινή πλέμπα και η χριστιανική Ρωμιοσύνη αποκαλούσε για χίλια τριακόσια περίπου χρόνια ως «νόσο των ανόσιων, μιαρών και αλητήριων Ελλήνων», είναι το μοναδικό αντίδοτο για την κληρονομική και βαριά νόσο της Ρωμιοσύνης. Είναι η παιδεία, που αγνοούν παντελώς, που μίσησαν και ακόμα μισούν θανάσιμα οι Ρωμιοί κάτοικοι του τόπου μας, αλλά θαύμασαν, λάτρεψαν και οικειοποιηθήκαν στην πράξη κι όχι στα λόγια, όλες οι προοδευμένες και πολιτισμένες χώρες του κόσμου. Η παιδεία, που θεράπευσε πολλές άλλες άρρωστες κοινωνίες βαρβάρων λαών. Σήμερα όμως οι βάρβαροι της Ευρώπης και του κόσμου είμαστε εμείς, οι ανάξιοι και επιλήσμονες Ρωμιοί! Γιατί όπως λέει και ο ποιητής «...σε τούτη εδώ την γη, ο ήλιος δεν θα ξαναβγεί... γιατί παραμιλάει ο γαϊδαράκος»...
«Έλληνες θα πει δύο και δύο τέσσερα στη γη, όχι δύο και δύο εικοσιδύο στον ουρανό... Όχι κεριά στους νεκρόλακκους, και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα. Έλληνες θα πει... στους Δελφούς το "γνώθι σαυτόν". Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες... Όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα: "προσδοκώ ανάσταση νεκρών"...Όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου...» («Γκέμμα» κεφ. Ελληνοέλληνας σελ. 124, Δημήτρης Λιαντίνης).
Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν ρωτούσαν τί πρεσβεύεις ή τί λες, αλλά «τί ποιείς» ή «τί πράττεις»...
Πηγή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου