Ένα συμβάν στις αρχές του τρέχοντος μήνα, επανέφερε στο προσκήνιο τις επιδιώξεις της επαναπροσέγγισης σήμερα. Η επαναπροσέγγιση ως πολιτική μετά το 1974 συνεπαγόταν τεράστιο κίνδυνο, όχι για τους Ε/κ, αλλά για εκείνους τους τολμηρούς Τ/κ που ζητούσαν να ζήσουν χωρίς την κηδεμονία της Τουρκίας, τα κατοχικά στρατεύματα και έποικους.
Ως το τέλος της δεκαετίας του 90, στα κατεχόμενα επικρατούσε ο τρόμος σε όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει «την προστασία της Τουρκίας». Το δε καθεστώς Ντενκτάς είχε πρώτη του επιλογή την κινητοποίηση μηχανισμών απειλών, σπίλωσης και επιθέσεων εις βάρος όλων όσων αντιστέκονταν στην κατοχή. Όντως, άνθρωποι εκβιάζονταν, φυλακίζονταν, επαγγελματικά καταστρέφονταν και εν τέλει δολοφονούνταν.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 90, η επαναπροσέγγιση μετεξελίσσεται στα «επαναπροσεγγιστικά σεμινάρια» και την διαχείριση σταδιακά αναλαμβάνουν οι Αμερικανοί που μετεξελίσσονται σε πρωτεργάτες εμπέδωσης της κατοχής. Με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003 και παρά τις αρνητικές συνέπειες, δημιουργείται η προοπτική για επαναπροσέγγιση -πέραν από την «αλληλοκατανόηση»- στην βάση αντικατοχικού νοήματος. Καθένας αντιλαμβάνεται την σημασία μιας συμμαχίας δυνάμεων Ε/κ και Τ/κ εναντίον της κατοχικής Τουρκίας.
Έστω και με μικρές δυνάμεις, το πολιτικό μήνυμα θα ήταν ασύγκριτα μεγάλο. Είναι όμως σε αυτό το διάστημα που το κατοχικό καθεστώς προσαρμόζεται στο νέο περιβάλλον και επιδιώκει να ελέγξει και να χειραγωγήσει από μέσα την επαναπροσέγγιση με σκοπό την αποδοχή της κατοχής με μανδύα την «ειρήνη ζώντας πλάι-πλάι».
Το καθεστώς εξέδωσε ακόμη και «επαναπροσεγγιστική» εφημερίδα με τον εύηχο τίτλο «Διάλογος» στην οποία αρθρογραφούσαν και μερικοί «επίλεκτοι» Ε/κ επαναπροσεγγιστές. Κι ενώ υποτίθεται την εφημερίδα χρηματοδοτούσαν «υποστηριχτές της ειρήνης» που δεν αποκάλυπταν την ταυτότητά τους λόγω κινδύνου, τελικά μαθεύτηκε ότι χρηματοδότης της εφημερίδας ήταν το κατοχικό καθεστώς με οδηγίες κατευθείαν από τον πρέσβη της Τουρκίας στο ψευδοκράτος! Και οι «επίλεκτοι» επαναπροσεγγιστές -εν γνώσει ή εν αγνοία τους- βρέθηκαν να υπηρετούν τους σκοπούς της Τουρκίας.
Οι πραγματικές επιδιώξεις των εμπλεκομένων σε έτσι καταστάσεις δύσκολα αποκαλύπτονται επειδή οι εμπλεκόμενοι έχουν σημαντικό κίνητρο να συγκαλύπτουν τις ενέργειές τους με ωραία συνθήματα και φυσικά, ΔΕΝ δηλώνουν τους πραγματικούς τους σκοπούς. Οι συγκυρίες είναι εκείνες που βοηθούν να ψηλαφήσουμε τις πραγματικές επιδιώξεις και προθέσεις πίσω από τα συνθήματα. Φυσικά, κάποιος θα μπορούσε όλα αυτά τα χρόνια να ακούσει την απόγνωση του Σ. Λεβέντ, αρχισυντάκτη εφημερίδας στα κατεχόμενα που αναφέρεται ακόμη σε κατοχική Τουρκία και έποικους. Λέμε απόγνωση, διότι είναι ο ίδιος που επέκρινε την Κυπριακή Κυβέρνηση για ενέργειές της που προσδίδουν αξία και αναγνώριση στο κατοχικό καθεστώς. Το πλέον αξιοσημείωτο είναι που οι δικοί μας επαναπροσεγγιστές παραγνωρίζουν έναν αντικατοχικό επαναπροσεγγιστή, όπως τον Σ. Λεβέντ.
Το συμβάν εκείνο που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο έγινε σε εκδήλωση για την Ημέρα Ειρήνης στη νεκρή ζώνη, 1 Σεπτ 2010. Εκεί, Ε/κ «επαγγελματίες» της επαναπροσέγγισης ζήτησαν την αφαίρεση αντικατοχικού πανό που ανήρτησαν μέλη του Τ/κ Κόμματος Νέα Κύπρος (Yeni Kibris Partisi) που έγραφε «Διαμαρτυρόμαστε για την Κατοχή». Εκείνοι που επέμεναν στην ανάρτηση του πανό ήταν οι Τ/κ ακτιβιστές που κατηγορούν ηγετικά στελέχη Ε/κ συνδικαλιστικής οργάνωσης διότι επέμεναν στην αφαίρεσή του και ότι απείλησαν να χρησιμοποιήσουν βία για να κατεβάσουν το πανό. Αυτά επέμενε σε δύο ανακοινώσεις του το Τ/κ κόμμα Νέα Κύπρος για επεισόδιο που διαδραματίστηκε ενώπιον εκατοντάδων ανθρώπων, το οποίο κατόπιν διαψεύδουν οι Ε/κ επαγγελματίες της επαναπροσέγγισης.
Προσωπικά, εμπιστεύομαι τους Τ/κ ακτιβιστές. Άλλωστε, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιον λόγο ένα Τ/κ κόμμα να θέλει να πει ψέματα για ένα θέμα που ανάδειξη του θα προκαλέσει προβλήματα στο ίδιο. Αλλά, αντιλαμβάνομαι γιατί κάποιος Ε/κ επαγγελματίας της επαναπροσέγγισης έχει κίνητρο να αρνείται τα γεγονότα.
Η ουσία είναι απλή. Έχουμε ξεστρατίσει τόσο σήμερα ώστε κινήσεις για εμπέδωση της κατοχής θεωρούνται «προοδευτισμός» στο πλαίσιο της ελεγχόμενης κατοχικής επαναπροσέγγισης. Ενώ, η αντικατοχική επαναπροσέγγιση με κοινό αγώνα Ε/κ και Τ/κ στον στόχο για αποτίναξη της κατοχής αποπέμπεται και λοιδωρείται.
Κώστας Μαυρίδης mavrides@ucy.ac.cy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου