Υπέρ Ελληνικών Μαντείων

«Έλα κοντά μου μικρή Σίβυλλα», φώναξε η Μητέρα Γη. «Συντονίσου στον ρυθμό μου. Θα σου αποκαλύψω τα μυστικά μου. Η θηλυκή σου φύση είναι ομοούσια της δικής μου. Νιώσε την ανάσα μου στα αναβλύζοντα ρυάκια.

Ω μαινομένη Σίβυλλα, διάδωσε στους ανθρώπους το θεϊκό μου μήνυμα. Δίδαξέ τους να με σέβωνται. Ο ήχος της οργής αναδύεται από τα ματωμένα σπλάχνα μου. Είσαι Ιέρεια της Ζωής για τους αναγείς, και του Θανάτου για τους εναγείς. Ερμήνευσε σωστά τους οιωνούς, έρχεται το τέλος της αθεΐας. Εσύ νεαρά Ιέρεια θα σώσεις τον Κόσμο από την θεϊκή καταστροφή.

Αφουγκράσου, ω σεπτή θεραπαινίδα, τις καθαρτήριες πηγές των Ιερών Μαντείων. Θα σε συνοδεύουν αιωνίως στο δύσβατο μονοπάτι της Μαντικής. Σκούπισε τα δάκρυά σου. Βλέπεις εκεί; οι γκρεμισμένοι λίθοι των Μαντείων σου χαμογελούν. Η σκόνη τους ζωντανεύει, και διαλύει το σκότος της αθεΐας. Δώσε στους ευσεβείς να πιούν το νέκταρ των Αθανάτων Θεών, κάνει πραγματικότητα τα όνειρα των χρηστηριαζομένων.

Αυτή την φορά, δεν θα προβλέψεις το μέλλον του Κόσμου, ω μικρή μου Σίβυλλα. Θα δημιουργήσεις το μέλλον του Κόσμου».

Για αιώνες οι βέβηλοι συκοφαντούν την Μαντική και τους Μάντεις. Για αιώνες τους καίνε στην πυρά της αθεΐας. Για αιώνες οι βλάσφημοι διαδίδουν ότι δεν υπάρχουν οιωνοί και διοσημίες. Η ύπαρξη οιωνών είναι αναμφισβήτητη, όμως η επισήμανση και η ερμηνεία τους είναι δυσχερεστάτη.

Οι οιωνοί και οι διοσημίες έχουν ανάγκη ερμηνείας, η οποία γίνεται από τους προφήτες ή υποφήτες. Αυτός ο κλάδος της Μαντικής ονομάζεται έντεχνος ή υποφητικός, αντιδιαστελλόμενος προς την φυσική ή ένθεο Μαντική όπου δεν απαιτείται ερμηνεία από ειδικούς. Η υποφητική Μαντική έχει το μειονέκτημα ότι εναπόκειται στην ευσυνειδησία των ερμηνευτών. Οι οιωνοί δεν είναι σπάνιοι, αλλά οι Μάντεις.

Ο βασικός τόπος ενός Μαντείου είναι τα σπήλαια, ιδίως αυτά που είναι υγρά με υπόγειες λίμνες και τρεχούμενα νερά. Κύριοι Θεοί της Μαντικής είναι ο Παν, ο Απόλλων και ο Διόνυσος, με βοηθούς τις Νύμφες. Όλα τα Μαντεία λειτουργούν πλησίον πηγών. Η πηγή χρησιμοποιείται ως καθαρτήριο μέσο και ως μέσο επικοινωνίας με την Μητέρα Γη.

Σύμβολο της Μαντικής είναι η Σφίγξ, με κεφαλή ανθρώπου, σώμα λέοντος και πτέρυγες αετού. Υπάρχουν πολλών ειδών Μαντεία. Τα Ονειρομαντεία, τα Νεκυομαντεία, τα Ηρωομαντεία, και τα Μαντεία των Θεών. Στα Νεκυομαντεία γίνεται επαφή με ψυχές νεκρών, στα Ηρωομαντεία με ψυχές Ηρώων, στα ένθεα Μαντεία με τους Θεούς.

Η μανία, ο οίστρος, το όραμα, η ενόραση, η έκσταση, η εγκοίμηση είναι οι τεχνοτροπίες δια των οποίων ο χρηστηριαζόμενος λαμβάνει τον χρησμό. Πάντα προηγείται νηστεία, προσευχή και καθαρτικό λουτρό πριν δοθεί ο χρησμός.

Όταν οι Σίβυλλες περιέρχονται σε προφητική έκσταση, σπάζουν το φράγμα του χώρου και του χρόνου. Οι Θεϊκοί οφθαλμοί προβάλλουν πάνω τους το μέλλον. Το σκοτεινό και το δυσεξήγητο των Σιβυλλικών χρησμών, οφείλεται στην εκστατική τους προέλευση, και όχι σε εσκεμμένη συσκότιση όπως ψευδώς διαδίδουν οι εναγείς.  

Ο άνθρωπος δεν γνωρίζει πότε και πώς επεμβαίνουν οι Θεοί. Την στιγμή της προφητείας, οι Θεοί απομακρύνουν τον νου από τους Μάντεις, τους καθιστούν όργανά τους. Έτσι κατανοούν οι χρηστηριαζόμενοι ότι τα λεγόμενα δεν είναι των Μάντεων αλλά των Θεών, οι οποίοι μιλούν διαμέσου των Μάντεων.

Η Ομφή είναι η μαντική ομιλία των Θεών. Οι υπόγειες αναθυμιάσεις στα Μαντεία, αποτελούν την φωνή της Θεάς Γής, την Ομφή της. Τα λόγια που εκστομίζουν οι Σίβυλλες προέρχονται από την Θεά Γή, που ομιλεί διαμέσου των αναθυμιάσεών της.

Οι Θεοί δεν είναι κοσμικές δυνάμεις. Η δύναμη δεν έχει νου, ψυχή, αισθήσεις, δημιουργική και αναπαραγωγική ικανότητα. Αν γίνει αποδεκτό ότι οι Θεοί είναι κοσμικές δυνάμεις, τότε ο άνθρωπος πρέπει να θεωρηθεί ως επίγεια δύναμη. Αλλά ο άνθρωπος έχει νου, ψυχή, αισθήσεις, δημιουργική και αναπαραγωγική ικανότητα. Είναι όν, σε επίγειο επίπεδο. Οι Θεοί είναι Όντα σε θεϊκό επίπεδο.

Το μέγα λάθος των φιλοσόφων υπήρξε η καταδίκη της ψυχής ως πηγή γνώσεως. Εδώ και αιώνες οι φιλόσοφοι διαπληκτίζονται για το ποία είναι η πηγή της γνώσεως, ο νους ή οι αισθήσεις; Αφήρεσαν από τον άνθρωπο την δυνατότητα της γνώσεως δια της ψυχής.

Όσοι δέχονται τον Ελληνικό ορθολογισμό, ήτοι τον λόγο ο οποίος εξωτερικεύει τις νοητικές διεργασίες, απορρίπτουν την γνώση δια των αισθήσεων και κυρίως τον Ελληνικό ψυχικό κόσμο. Ο νεοπλατωνισμός θεωρήθηκε παρακμή. Η Αρχαία Ελληνική Τέχνη εξυμνήθηκε μόνον ως ομορφιά και αισθητική, και όχι ως αποτύπωση του θείου. Η ενόραση, η έκσταση, η διαίσθηση, η αστρολογία, η μαγεία, η μαντεία, θεωρήθηκαν ανατολικές επιρροές. Επειδή οι άθεοι δεν μπορούν να τις κατανοήσουν, επειδή δεν μπορούν να τις ενστερνιστούν, ούτε να τις εφαρμόσουν, τις θεώρησαν ως απάτη. Ω τί βλασφημία.

Τις υπερλογικές δυνάμεις, τις χαρακτήρισαν αντι-λογικές, μη-λογικές. Ό,τι είναι πάνω από την λογική το θεώρησαν ως αντίθετό της. Συμπεριφέρονται ως βάρβαροι χλευάζοντες τις υπερλογικές εκφάνσεις του Ελληνικού Πολιτισμού.

Ξεχνούν ότι η Φιλοσοφία εξετάζει δια της διανοίας, μόνον το νοητό μέρος του Κόσμου, αυτό που μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Όποιος περιορίζεται στις δυνατότητες του ανθρωπίνου νου, θεωρεί ότι δεν υπάρχει τίποτε πέρα από ό,τι δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Αλλά έτσι υποπίπτει στην βλασφημία να καταστήσει τον άνθρωπο ως το ανώτερο όν στο Σύμπαν. Οποία βλασφημία. Ένας τέτοιος εκτραχηλισμός της σκέψεως τέμνει την βλάσφημη γραμμή της αυτοθεοποιήσεως του ανθρώπου.

Η Ελληνική Θρησκεία βασίζεται στην ψυχή. Ψάχνει δια των οφθαλμών της ψυχής την υπερλογική Αλήθεια. Ο Πλούταρχος έγραψε ότι τίποτε δεν εμποδίζει να έχουν δίκιο ταυτοχρόνως, και ο φυσικός επιστήμων και ο μάντις. Ο πρώτος αναλύει το αίτιο ενός φαινομένου, αλλά ο δεύτερος τον σκοπό.

Ποιός είναι ο σκοπός των φυσικών φαινομένων; Σε αυτό το ερώτημα ουδείς φυσικός επιστήμων απαντά. Οι βλάσφημοι προσπαθούν να πείσουν τους σημερινούς Έλληνες ότι δήθεν οι Αρχαίοι Έλληνες δεν γνώριζαν την φυσική εξήγηση του κεραυνού, το αίτιο του οποίου είναι η διαφορά δυναμικού στο ηλεκτρικό φορτίο. Και εξ αιτίας της αγνοίας τους, πίστευαν ότι τον κεραυνό τον εκτοξεύει ο Ζεύς. Αυτά γράφουν οι ανόητοι χωρίς να απαντούν στο καίριο ερώτημα: Ποιός είναι ο σκοπός του κεραυνού και των άλλων φυσικών φαινομένων;  

Η ανθρώπινη λογική είναι πολύ μικρή για να μελετήσει την θεία σκοπιμότητα των φυσικών φαινομένων. Η ανθρώπινη λογική δεν μπορεί να μελετήσει το υπεραισθητό ούτε το υπερλογικό.

Οι βλάσφημοι και οι άθεοι που συκοφαντούν ως απάτη τα οράματα, τις διοσημίες, την ενόραση, το προφητικό χάρισμα, και κατηγορούν τους Αρχαίους Έλληνες για δεισιδαιμονία, ότι απέδιδαν στους Θεούς ό,τι αδυνατούσαν να εξηγήσουν επιστημονικώς, στην πραγματικότητα αυτοί οι βλάσφημοι και άθεοι διακατέχονται από σκοταδιστική δεισιδαιμονία. Επειδή αδυνατούν να εξηγήσουν την ενόραση, τις διοσημίες, τα οράματα, τις προφητείες, ισχυρίζονται ότι αυτά δεν υπάρχουν. Οι άθεοι δεισιδαίμονες ό,τι δεν μπορούν να εξηγήσουν, το δηλώνουν ανύπαρκτο.

Επειδή έχει ατροφήσει το φαντασιακό τους, επειδή έχει ατροφήσει η ενορατική τους ικανότητα, επειδή έχουν τυφλωθεί οι οφθαλμοί της ψυχής τους, αυτό τους οδηγεί στην απόρριψη των Θεϊκών Σημείων, και δυστυχώς στην απόρριψη των Θεών.

Αντιπαραθέτουν στην λογική το παράλογο. Για αυτούς, όποιος δεν σκέπτεται με την λογική πρέπει να είναι τρελλός. Αλλά τότε όλοι οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι τρελλοί, διότι τέχνη ίσον συναίσθημα, φαντασία, ενόραση, όραμα, διαίσθηση. Η Αρχαία Ελληνική Τέχνη ήταν μέθεξη προς το θείο, ήταν προσευχή προς τους Θεούς, και όχι συνονθύλευμα λογικών αξιωμάτων.

Οι Αρχαίοι Μάντεις διέρρηξαν τις συντεταγμένες του χρόνου και του χώρου, κάτι που δεν επιτυγχάνεται λογικώς. Στην Ονειρομαντεία, ο χρηστηριαζόμενος ονειρεύεται γεγονότα που λαμβάνουν χώρα μακριά ή γεγονότα που επίκεινται. Όταν η ανθρώπινη λογική είναι ανδρανοποιημένη, η ψυχή κάνει άλματα στον χώρο και στον χρόνο.

Οι άνθρωποι ρέουν μέσα στο ρυάκι του χρόνου, ενώ οι Θεοί στέκονται απ’ έξω και για αυτό μπορούν να δουν το μέλλον. Ύστερα δίνουν αυτή την γνώση στους ευσεβείς και χαρισματικούς Μάντεις.

Αλλά οι βλάσφημοι δεν ορρωδούν εμπρός στο Μεγαλείο των Θεών. Εκυκλοφόρησαν την συκοφαντία ότι δήθεν το Μαντείο των Δελφών έδωσε τον χρησμό, «ήξεις, αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις», προκειμένου να πείσουν τους αφελείς ότι το Ιερό Μαντείο των Δελφών εξαπατούσε τον κόσμο. Αλλά ουδέποτε δόθηκε τέτοιος χρησμός. Ουδέποτε είπε κάποια Πυθία «ήξεις, αφήξεις». Ο ψεύτικος χρησμός κατασκευάσθηκε από τους βεβήλους, οι οποίοι ύστερα τον απέδωσαν στο Ιερό Μαντείο των Δελφών για να το συκοφαντήσουν ως αναξιόπιστο.

Στο Μαντείο της Κλάρου, οι Ιερείς δεν ρώταγαν τί ήθελαν οι χρηστηριαζόμενοι. Οι επισκέπτες δήλωναν μόνον το όνομά τους. Οι Ιερείς απαντούσαν σε αυτά που σκέπτονταν οι χρηστηριαζόμενοι, χωρίς να τα έχουν εκφωνήσει.

Τα Μαντεία αποτελούν τα αστεροσκοπεία του υπεραισθητού Κόσμου. Διεγείρουν την ψυχή ώστε να βλέπει στο παρελθόν και στο μέλλον, ενώ οι αισθήσεις και ο νους βλέπουν μόνο στο παρόν.

Οι Αθάνατοι Θεοί εδώρισαν την Μαντική για να κάνουν το Ελληνικό Γένος καλύτερο. Πώς να απορρίψουμε τέτοιο θεϊκό δώρο;

Σίβυλλα Μαντώ


Πηγή: www.hellenicreligion.gr