Λόγο ο οποίος ανοίγεται και προχωρεί πολύ παραπέρα από ό,τι ο σύγχρονος δυτικός κόσμος φαντάσθηκε και κατάλαβε.
Τελικά η πανάρχαια Ελληνική Οντολογία είναι ενάντια σε ό,τι εμείς σήμερα θεωρούμε ως χρήμα και γενικότερα οικονομική πολιτική;Για να απαντήσουμε θα πρέπει να δούμε τι αντιπροσωπεύει η Ελληνική Οντολογία,οντολογικά τι είναι το χρήμα,ποιος πολιτισμός ζεί και τρέφεται από το χρήμα και τέλος να διατυπώσουμε την άποψή μας ότι στον κόσμο της οντικής συνέχειας το χρήμα είναι μία στιγμή τιποτένια,διότι τα πάντα είναι η γνώση και η διαδοχή των ανωτέρων δυνάμεων.
Ας αρχίσουμε με μία οντολογική ενατένιση της Σπαρτιατικής κοινωνίας η οποία ομολογουμένως ήταν μία Αρχαία αντινομισματική κοινωνία. Ας δούμε το πώς και το γιατί.Η Αρχαία Σπάρτη ζούσε σε σταθερή σχέση αναφοράς με το χρυσούν γένος του Ησιόδου.Το χρυσούν γένος συμβολίζει τη δύναμη του ανθρώπου να ατενίζει το πράγμα καθ εαυτό πέρα από αντανακλάσεις που μειώνουν την αξία του. Αντανακλάσεις του πραγματικού χρυσού είναι το νόμισμα χρυσός.
Αν αναλογισθούμε ότι η οντική συνέχεια ως τέτοια που επιφυλάσσει μία τέλεια οδό, γνώση και πορεία στον άνθρωπο, είναι ο ανόθευτος και πραγματικός χρυσός η ύλη χρυσός συμβολίζει αυτή την τέλεια εκδοχή του χρυσού.Άρα το νόμισμα υπερισχύει εκεί όπου οι άνθρωποι λησμονούν την πραγματική και εσωτερική έννοια του χρυσού και ικανοποιούνται με την καθαρά εξωτερική ισχύ αυτού.
Επίσης όλη η αστική σημερινή ζωή της ψευτοατομικότητας,της ψευτοπυρηνικής οικογένειας,των ατομικών και μόνο επιδιώξεων επέτειναν το όλο πρόβλημα της επικράτησης του εξωτερικού χρυσού νομίσματος.Κλεισμένοι οι άνθρωποι στους εαυτούς τους αδυνατούν να δούν μέσα από την σωστή και εσωτερική πανανθρώπινη επαφή υπό την Αιγίδα ενός Ηρακλειτείου Λόγου έναν ενιαίο υπερατομικό εαυτό που οδηγεί στη θέαση της χρυσής οδού.Αντί αυτής ικανοποιούνται με την νομισματική εξωτερικότητα του χρυσού διότι είναι το μόνο που μπορούν να χαρούν.
Οι Σπαρτιάτες όμως-για να ξανααντιμετωπίσουμε το παράδειγμά μας-αντίκρυζαν συνειδητά τη χρυσή ζωή και τη χρυσή οδό. Μέσα από την ανάπτυξη του υπέρατομικού Εγώ μπορούσαν να ενατενίσουν ένα κόσμο ανώτερο που ανοίγεται πέρα από τον κλειστό άνθρωπο.Τον κόσμο του Αγαθού, του Ήλιου του Αιωνίου φωτός,στον οποίο οι Ιδέες είναι τα καλύτερα χρήματα και νομίσματα. Τα παιδιά των Σπαρτιατών από ηλικίας εφτά ετών τα έπαιρνε η Πολιτεία. Αυτό ήταν τελείως συμβατό με το ότι αυτή η Πολιτεία ήταν εσωτερικά πλούσια διότι ζούσε αναλογικά με τον κόσμο του Αιωνίου Όντος.
Όπως σε αυτόν τον αόρατο κόσμο όλα ανήκουν σε όλους ,όλα τα Τέλεια ανήκουν στις τέλειες ανοικτές και εσωτερικές οντότητες, με τον ίδιο τρόπο στην εξωτερική κοινωνία της Σπάρτης,η οποία συμβολίζει τον κόσμο του Αγαθού τα παιδιά θα μάθουν την οντολογική ελευθερία του να ανήκεις στην Πατρίδα και ουσιαστικά Πατρίδα είναι η μνήμη του επομένου Τελείου κόσμου.Αυτή η γνώση είναι χρυσές ιδέες και επειδή οι Σπαρτιάτες ήταν γεμάτοι από όλες αυτές τις σκέψεις και πράξεις ένοιωθαν πλούσιοι με τον σωστό οντικό τρόπο.
Ήξεραν από έρχονται και που πρέπει να πάνε.Αυτός ο πλούτος ήταν ανεκτίμητος.Το παιδί πλούτιζε όταν έμπαινε στις Αγέλες και απελευθερωνόταν και γέμιζε με ιδέες και ιδανικά που είναι ο απόλυτος Πλούτος. Η αφοσίωσή τους στον Είρενα και τον Παιδονόμο αντιπροσωπευει το κυνήγι της σωστής πηγής όπου ο άνθρωπος αγρεύει τον πλούτο της οντικής προσδιοριστικότητας.
Ο Σπαρτιάτης επειδή έφτιαξε την μεγάλη επιχείρηση που λεγόταν Πατρίδα αναλογικά με τον κόσμο του Αγαθού ένοιωθε ο πιο πλούσιος επιχειρηματίας.Τα νομίσματα τους όμως ήταν από πραγματικό χρυσό.Διότι ο πραγματικός χρυσός είναι η επαφή με την εσωτερικότητα,την τέλεια αφοβία του θανάτου ,την τέλεια γνώση των Ηρωϊκών ιδέων και της έμψυχης ενδελέχειας.Γι αυτό και δεν είχαν νομίσματα ύλης και περιττές αναγκες ύλης.Διότι ο κόσμος τους ήταν από το χρυσάφι που λέγεται τρόπος του Ωραίου και του Καλού.
Το πρόβλημα όμως είναι –διαχρονικά εάν εξετάσουμε το όλο θέμα-ότι οι Χρυσοί και πραγματικά οντικά πλούσιοι άνθρωποι είναι Ελεύθεροι.Άρα θα πρέπει μέσα από την εξωτερικότητα των πάντων,της ίδιας μας της ζωής αλλά και του χρυσού-ο οποίος δεν θα συμβολίζει την τέλεια οντική οδό και ιδέα αλλά μόνο την μεταλλική ανταλλαξιμότητά του μέσα από την οντική του αποσυμβολοποίησή του και την πτώση του σε ένα μέταλλο και τίποτε άλλο που αποκτά αξία εν χρήσει και όχι ως καθ εαυτή θέση όπως η Χρυσή Ιδέα του ήδη υπάρχοντος που είναι ο πράγματικός πλούτος –να καταστήσουμε το χρυσό που συμβολίζει ανωτέρους κόσμους ,ανθρώπους και εποχές,μία απλή και ελκυστκή εξωτερικότητα.
Καθιστώντας το χρυσό ένα απλο μέταλλο ανταλλαξιμότητας το οποίο εάν συνδεθεί με την καλυτέρευση και πρόοδο μιάς καθαρά υλικής ζωής χάνει κάθε έννοια ανωτέρου συμβολισμού ,απομονώνουμε τον κόσμο μας από τα ιερά σύμβολά του,άρα ουσιαστικά κάνουμε τον κόσμο μας βορά στα αδηφάγα στόματα των πρόσκαιρων εξουσιαστών και σφετεριστών. Σε μία εποχή σαν τη σημερινή όπου η λέξη χρυσός ξυπνά μόνο αναμνήσεις των ράβδων χρυσού καταλαβαίνουμε ότι η πενία ,η αναμνησιακή πενία ανωτέρων πραγματικά χρυσών κόσμων έχει παντού κυριαρχήσει.
Η γένεση του χρυσού νομίσματος λοιπόν έχει ως απώτερο σκοπό τον σφετερισμό, τον πανανθρώπινο και οικουμενικό σφετερισμό της λειτουργίας του πραγματικού οντολογικού χρυσού που συμβολίζει έναν άλλο κόσμο φωτός και υπέρβασης,και συνέπειας λόγων και πράξεων.Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ησίοδος χρησιμοποιεί τον όρο χρυσό για το ανώτερο γένος.
Ο Όμηρος επίσης τη χρησιμοποιεί για να δηλώσει ό,τι το ωραίο,το καλό το οποίο προέρχεται από τον κόσμο των Θεών και υλοποιείται στον κόσμο των ανθρώπων.Το χρυσό δέπας,αλλά και ο Ιερέας του Απόλλωνα και η θυγατέρα του ονομάζονται αντίστοιχα Χρύσις και Χρυσηίδα για να δηλώσουν τους φωτισμένους ανθρώπους της Χρυσής εποχής που θα ξαναζωντανεύσει όταν ο κόσμος αυτός ο δικός μας και τόσο πλέον υλικά ευτελισμένος πνεύσει τα λοίσθια.
Η αποσυμβολοποίηση λοιπόν του χρυσού από το όλο οντολογικό του δυναμικό σύστημα και από όλη την οντολογική του σημειολογία έγινε ένα ισχυρό όπλο στα χέρια της ιαχβικής εξουσίας όταν αυτή έδωσε τον αγώνα επικράτησης στην παρούσα διάσταση.Τα βήματα είναι πολύ συγκεκριμένα και αξίζει πραγματικά να τα παρουσιάσουμε.Κινούνται σε ένα κόσμο παράλληλο με αυτόν τον τέλειο χρυσό οντικό κόσμο ο οποίος είναι ο τέλειος κόσμος νόησης και βούλησης που κάποτε θα αποκατασταθεί και θα αναστήσει τον πραγματικά οντικό άνθρωπο.
Η έννοια της ιδέας του χρυσού συμβολίζει ότι υπάρχει ένας κόσμος πέρα από τον δικό μας όπου «ταυτόν εστίν νοείν τε και Είναι».Αυτή η κεντρική ιδέα ένωσης όλων των ανθρώπων ,η ταύτιση των όσων λέω και πράττω-που είναι χρυσή υπό την έννοια ότι είναι σημαντική διότι σε σχέση με το Ον απελευθερώνει τον άνθρωπο- αν αντιστραφεί μπορεί να προσδιορίσει τον άνθρωπο σε σχέση με τον αισθητό κόσμο.Και εδώ στηρίζεται η γένεση της νομισματικής και υλικής οικονομίας.Ο χρυσός είναι η δύναμή μου εδώ να περάσω καλά και όχι αλλού σε σχέση με ένα αμφίβολο Ον.
Ο χρυσός είναι κάτι το συγκεκριμένο που μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους διότι ως μέταλλο είναι πολύτιμο.Άρα εάν οι άνθρωποι έχουν χρυσό θα μπορέσουν να ζήσουν.Ενώ σε σχέση με το Ον καθ εαυτό οι χρυσές ιδέες είναι η απόλυτη περιουσία ,αντεστραμμένου του όλου πράγματος στον υλικό κλειστό κόσμο ο αισθητός χρυσός κυριολεκτείται ,κόβεται σε κομμάτια,μοιράζεται και ανάλογα με τα κομμάτια αποκτά αξία και ο άνθρωπος που έχει τα περισσότερα.Το πράγμα καθ εαυτό λησμονείται και ο άνθρωπος βλέπει μόνο την υλική άποψη του χρυσού και όλου του κόσμου γύρω του.
Η οντολογική αυτή αντιστροφή που είναι μία οντολογική διαστροφή είναι η αρχή της αντιοντικής οικονομίας που βασιλεύει στον ιαχβικό μας κόσμο και ερμηνεύει πλήρως γιατί οι οικονομικοί παράγοντες είναι απάνθρωποι. Διότι πολύ απλά οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου μέσα από το σύμβολο του χρυσού, ένα σύμβολο που το αποθέωσαν οι σοφοί μύστες-Έλληνες και άλλοι-πήραν την έννοια ότι μέσα στο σύμπαν του Όντος υπάρχουν δείκτες του Πολύτιμου. Ο αϊτός είναι πολύτιμος γιατί συμβολίζει την υπερηφάνεια, ο λέων γιατί δείχνει τη δύναμη ,ο χρυσός το φώς και την ποιότητα της οντικής συνέχειας και των οντικών εσωτερικών δυνάμεων.
Εάν λοιπόν οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου έπαιρναν τις ιδέες που εσωτερικά κρύβει το σύμβολο χρυσός και τις προσάρμοζαν στον αντεστραμμένο υλικό τους κόσμο,μέσα από την προσαρμογή των ανωτέρων ιδέων σε ένα κατώτερο αισθητό κόσμο, θα κυβερνούσαν τους αφελείς που πλέον μέσα στην άγνοιά τους θα πίστευαν ότι όλο το σύμβολο χρυσός εξαντλείται σε ένα κυνήγι ύλης και ράβδων χρυσού. Οι αφελείς θα περνούσαν μία ζωή προσπαθώντας να μαζέψουν όχι τις ιδέες που κρύβονται πίσω από το σημαινόμενο χρυσός αλλά κομμάτια και χαρτονομίσματα που κρύβουν το τόσο αισθητό μέταλλο του χρυσού.
Οι επιτήδειοι όμως εξουσιαστές με αυτό τον τρόπο κυβερνούν και πρόσκαιρα κατευθύνουν εκεί που θέλουν τον παρόντα κόσμο και τους εποίκους αυτού του τόσο μικρού σε εσωτερικότητα κόσμου.
Θα πρέπει οπωσδήποτε να τοποθετήσουμε το θέμα της νομισματικής οικονομίας μέσα στο μεγάλο και απαίσιο συνάμα διαστασιακό σφετεριστικό σχέδιο που εκπόνησαν οι σιωνιστές εξουσιαστές αυτού του κόσμου. Εάν το κάνουμε αυτό θα καταλάβουμε ότι το νόμισμα δεν έχει καμμία απολύτως αξία,είναι ένα απλό μέσο στα χέρια των δυναστών.Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ο έλεγχος του μυαλού και της ζωής όλων ώστε να κυβερνήσουν για όσες μέρες προβλέπεται από την κίνηση των δυνάμεων ,αυτόν τον δύσμοιρο κόσμο.
Άρα δεν συζητάμε για οικονομική ανάπτυξη,ή οικονομική κρίση ή ό,τι άλλο σχετικό με τη νομισματική οικονομία.Διότι από τη στιγμή κατά την οποία το νόμισμα υπηρετεί το διαστασιακό παιχνίδι ελέγχου των συνειδήσεων αυτό που συζητάμε είναι το εάν το νόμισμα εκτέλεσε την απόστολή του ώστε σήμερα να καταργηθεί και να περάσουμε σε ένα άλλο τρόπο συναλλαγών.Η απάντηση είναι ναι,το νόμισμα ένωσε τους ανθρώπους κάτω από το τρισάθλιο κυνήγι μιάς κοινής νομισματικής ύλης, τους περιόρισε τους οντικούς ορίζοντες,και σήμερα μέσα από την τεχνολογία οι άνθρωποι είναι «έτοιμοι»να απορροφηθούν από τον ηλεκτρονικό τρόπο ζωής και ελέγχου.
Αυτός ο τρόπος ζωής δεν θέλει το νόμισμα το οποίο καθίσταται μία μπανάλ εξωτερικότητα. Με τον ηλεκτρονικό τρόπο όλοι και όλα ελέγχονται και οι εξουσιαστές κατάφεραν τον έλεγχο αυτού του πρόσκαιρου κόσμου. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι όλες οι ρήσεις των ιδεών και τρόπων της παλαιάς διαθήκης για τον τρόπο ελέγχου του κόσμου -στο Φαραώ, στον Ιησού του Ναυή, στους κριτές κ.λ.π-σε κυριολεκτικό επίπεδο εφαρμόζονται στις ημέρες μας.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Η απαγορευση της βρώσης από το δένδρο του καλού και του κακού αναβιώνει με τρόπο τραγικό στις ημέρες μας που ο άνθρωπος δραματικά έχει κλείσει το νού του στις μεγάλες οντικές αναμνήσεις και έχει αποκλεισθεί στον παρόντα κόσμο. Η μετατροπή της ράβδου του Ααρών και του Μωϋσή μπροστά στο Φαραώ σε φίδι καταδεικνύει τη σημερινή μετατροπή ενός μετάλλου-του χρυσού-σε ζωντανό τρόπο ελέγχου των μαζών. Η πτώση των τειχών της Ιερυχού από τις σάλπιγγες των σιωνιστών φωνάζει για την πλύση εγκεφάλου που δέχονται οι μάζες και δυστυχώς μέσα στην άγνοιά τους πέφτουν σαν τα τείχη της περιώνυμης αυτής πόλης –η οποία βέβαια παρουσιάζεται αλλοιώς στα εβραϊκά κείμενα.
Μετά από όλα αυτά καταλαβαίνουμε ότι το χρήμα ούτε που ενδιαφέρει την εξουσία αυτού του κόσμου.Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με τους ανθωπιστικούς και τόσο συγκινητικούς όρους της ανάπτυξης,της ευημερίας κ.ο.κ.Το μονο που τους ενδιαφέρει είναι η επανάκτηση της εξουσίας η οποία στα χαρτιά εχάθη όταν ο Αδάμ και η Εύα αφυπνίσθηκαν από τον κήρυκα της οντικής συνέχειας.
Προκειμένου οι εβραίοι να σταματήσουν αυτή την οντική συνέχεια υλοποίησαν τα πάντα ,ύψωσαν τείχος ύλης και ο άνθρωπος τώρα και μόνο τώρα μπροστά σε αυτό το ανάχωμα έχει δυστυχώς εγκλωβισθεί. Πρόσκαιρα βέβαια διότι η πλημμύρα των δυνάμεων αφύπνισης είναι ικανή και διαλύει όλα τα υλικά και αισθητικά αναχώματα. Είναι βέβαια σαφές και μόλις χρειάζεται και να το πούμε ότι δεν υπάρχει καμμία οικονομική κρίση και καμμία οικονομική δυσκολία. Από τη στιγμή κατά την οποία το νόμισμα είναι μέρος του διαστασιακού παιχνιδιού των εξουσιαστών αυτό που υπάρχει είναι τρόπος εκτέλεσης του παιχνιδιού.
Όταν χρειάζεται ο παίκτης παρουσιάζει χρήμα-σαν την μονόπολη-όταν χρειάζεται όχι. Όμως το παιχνίδι πριν κάν αρχίσει περιέχει τα πάντα και απλά παίζεται με τους όρους των εξουσιαστών.Όταν χρειάζεται ο κόσμος πρέπει να έχει λεφτά όταν χρειάζεται όχι.Σήμερα που πρέπει ηλεκτρονικά όλα να ελεγχθούν δεν πρέπει να υπάρχει χρήμα. Οι άνθρωποι οδηγούνται στην εξαθλίωση ,δέχονται σιγά-σιγά την εξουσία σε μορφή παροχής επιδομάτων,άρα και σε μορφή παροχής μέσα από ηλεκτρονικό τρόπο όλων των αναγκών τους. Όταν το χρήμα εξαφανισθεί οι άνθρωποι θα είναι θύματα της ηλεκτρονικής ζωής και του ηλεκτρονικού τρόπου διαβίωσης και ελέγχου της προσωπικότητάς τους.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει την ευχέρεια και εκδίδει όσα χαρτονομίσματα θέλει.Μέσα από το Bretton Woods οι σύγχρονοι εξουσιαστές κατέστησαν την Αμερική χώρα συσσώρευσης του χρυσού-διότι όλες οι χώρες πέρασαν στη νομισματική ισορροπία και μόνο η Αμερική κράτησε την αντιστοιχία του χρυσού.Σήμερα που μιλάμε όλο το χρήμα είναι ψευτοχαρτιά χωρίς αξία σε χέρια κερδοσκόπων.
Σήμερα που μιλάμε το χρήμα είναι λόγια των κερδοσκόπων,αόρατη κίνηση μετοχών, χαρτιά που η εξουσία εκδίδει χωρίς αντίκρυσμα και κανείς δεν μπορεί να το αποδείξει. Δεν έχει καμμία σημασία το χρήμα. Σημασία έχει ότι μέσα από το φόβο της δήθεν έλλειψης χρήματος όλα σιγά-σιγά ελέγχονται. Όλο το χρήμα σήμερα είναι στο στόμα των κερδοσκόπων,στα ψευτοχαρτιά των τραπεζιτών, που ούτε χρυσό δεν σπαταλούν για να κόψουν έγκυρα χαρτονομίσματα. Χαρτάκια διακινούν, σαν τα ψευτοόπλα ψευτοληστών και με αυτό τον τρόπο κράτη και άνθρωποι μέσα στην άγνοιά τους εξουσιάζονται. Διότι έχασαν την επαφή με τον κοινό Λόγο του Ηρακλείτου αυτόν που μέσα στο Ον απελευθερώνει.
Το όλο παιχνίδι διακηρύχθηκε μέσα από την εβραϊκή τορά.Το άπειρο Όν ξεχάσθηκε,και όλα προσαρμόσθηκαν στον μικρόκοσμο της δικής μας διάστασης η οποία ενώ είναι μία φυσική οντική διαδοχή εντέχνως παρουσιάσθηκε ως δήθεν δημιούργημα του ιαχβέ- ο οποίος είναι μία οντκή δύναμη συνέχεια άλλων.Από τη στιγμή κατά την οποία ο παρών κόσμος –ας θυμηθούμε τους πολλούς κόσμους του Αναξιμάνδρου-σφετεριστικά παρουσιάσθηκε ως ιαχβικό προτεκτοράτο η αντιστροφή άρχισε να λειτουργεί.
Μέσα στο άπειρο όν η άπειρη γνώση θεωρήθηκε κακό,και το οντικό καλό έγινε κακό για εδώ.Το άπειρο έγινε κακό και το πεπερασμένο και μερικό καλό. Η ιδέα του όλου έγινε αμαρτία και η πράξη του μερικού και του ιαχβικώς ηθικού έγινε η χάρη. Η φυλακή της ανάμνησης έως τον ιαχβέ και η πράξη έως τον ιαχβέ κατέστη το πρέπον και ο άπειρος Ελληνικός λόγος του «ταυτόν εστί νοείν τε και Είναι» λησμονήθηκε.
Ο άνθρωπος κλείσθηκε στον παρόντα κόσμο.Το μυαλό του όμως δεχόταν υψηλές πιέσεις από τις οντότητες που πάντα ομιλούν ,από το αρρίφνητο υποσυνείδητο του Καζαντζάκη. Οι πρώτες Ανατολικές θρησκείες και τα θρησκεύματα πριν από αυτές είχαν Λόγο οντολογικό ο οποίος μέσα από τον απόλυτο Ελληνισμό ανδρώθηκε και έδωσε λαμπρή οντική οδό στον άνθρωπο του 5ου αι.π.Χ.
Άρα για τους σιωνιστές εξουσιαστές αυτού του κόσμου δεν είναι αρκετή η θεωρητική φυλακή που διακηρύχθηκε μέσα στην παλαιά διαθήκη.Θα έπρεπε να περάσουν και σε μία πραξιακή φυλακή.Μέσα από το χάος των Ελληνιστικών χρόνων οι εβραίοι άρχισαν να διασπείρονται παντού με σκοπό την υποδούλωση αυτού του κόσμου βάσει της τορά. Υπομονετικά περίμεναν την ένωση του κόσμου κάτω από τον Οκταβιανό και με τον Τίτο διέλυσαν το κράτος για να παγκοσμιοποιήσουν το έθνος τους και τη φυλή τους. Δεν είναι τυχαίο ότι στις τελευταίες δεκαετίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας επέβαλαν τους ανθρώπους τους και την υλική τους νοοτροπία.
Μάλιστα από το 59π.Χ(!) ο Κικέρων στο λόγο του «υπέρ Φλάκκου» μας γνωστοποιησε ότι οι εβραίοι είχαν δικαίωμα ψήφου-ας θυμηθούμε ότι στις πράξεις των αποστόλων ο Σαούλ διδάσκει μέσα από την ρωμαϊκή φυλακή. Ο μεγάλος ρήτωρ μας λέει επίσης ότι οι εβραίοι είχαν μαζέψει μέγα πλούτο στα χέρια τους και προσπαθούσαν να ελέγξουν και αυτή την αυτοκρατορία-κάτι που το κατάφεραν από τους Σεβήρους και μετά(περίπου). Εάν τώρα σκεφθούμε ότι πίσω από το ισλάμ κρύβονται σιωνιστές θα καταλάβουμε τι συνέβη με το Βυζάντιο και με το γεγονός ότι σιγά-σιγά ο κόσμος πρόσκαιρα τους παραδόθηκε. Οι εβραίοι ήξεραν ότι μόνο εάν δέσουν υλικά τον άνθρωπο στη γη θα κλείσουν την οντική δίοδο και θα τον δέσουν στο ιαχβικό άρμα.
Με βάση τη θεωρία της παλαιάς διαθήκης προχώρησαν στο χτίσιμο της υλικής φυλακής που το καλύτερο όνομα το έδωσε ο εβραίος Μαρδοχάι Κάσελ(κάρολος μάρξ):Πολιτική Οικονομία. Ο ιαχβέ προσφέρει γιατί ο άνθρωπος αφ΄ης στιγμής έχασε την οντική διαδοχή ξέχασε τον τρόπο της πλήρους αυτοΰπαρξης ,της ύπαρξης εν στιγμεί.
Ο οντικός άνθρωπος,ο Σπαρτιάτης πολίτης, μέσα στην μεγάλη στιγμή είναι τα πάντα,έχει τα πάντα χωρίς τίποτε να ζητεί, γιατί είναι τόσο ελεύθερος στο ον ώστε μεταβαίνει σε άλλους κόσμους χωρίς φόβο και με το πάθος της ελευθερίας. Ο φοβισμένος ανθρωπος της παλαιας διαθήκης έχοντας κλειστές τις πόρτες προς το άπειρο και ήδη υπάρχον ον εκλιπαρεί τον ψευτοδημιουργό. Με βάση αυτό το ζεύγος προσφοράς και ζήτησης οι εβραίοι προχώρησαν στην υλική του εκδοχή.Οι άνθρωποι έπρεπε να ζητούν όσα τους πρόσφερε ο ιαχβέ και οι μετέπειτα δούλοι του εξουσιαστές.
Το δένδρο του καλού και του κακού κατέδειξε πλήρως τη σιωνιστική αξιολογία. Το καλό είναι ο κόσμος του ιαχβέ και το κακό το άπειρο ον. Από τη στιγμή κατά την οποία ό,τι το πνευματικό θα θύμιζε το όν ο ιαχβέ ομιλεί για χώμα και νερό και στρέφει τα πάντα προς την ύλη. Πουθενά στην παλαιά διαθήκη δεν γίνεται λόγος για τον ανώτερο και οντικό άνθρωπο του Παρμενίδη και του Ηράκλειτου. Ο άνθρωπος προσκολλάται στο χώμα και νερό και μέσα από την προσφορά και ζήτηση αυτά επιζητεί.
Η εμφάνιση του χώματος και του νερού ονομάσθηκε ζωή και όταν αυτά εξϋλώνονται αυτό ονομάσθηκε θάνατος –ούτε κουβέντα βέβαια για την Ελληνική άποψη ότι τα πάντα είναι πορεία δυνάμεων και εμφανίσεων ,όλα είναι Ζωή και συνεχής ανακατανομή δυνάμεων-πρβλ το σχετικό ποίημα του Παρμενίδου. Η ουσία είναι ότι ο άνθρωπος έμαθε ότι το χώμα και το νερό στο κορμί του είναι ό,τι το πιο πολύτιμο και με τη βοήθεια του ιαχβέ έπρεπε να το προστατεύσει. Η υλικότητα πλέον χαρακτήρισε τη ζωή του.Επειδή όμως η ζωή ως κουλτούρα ελέγχθηκε έπρεπε να ελεγχθεί και ως ποσότητα.
Εδώ εισχωρεί το νόμισμα. Ο άνθρωπος ήταν αδύνατο να συναινέσει και να ζήσει σε σχέση με τον ιαχβέ.Ήταν αδύνατο οι οντολογικές καταβολές πολιτισμών να κοπούν και να ραφούν σε σχεση με τον ιαχβέ. Εδώ ευρίσκεται η απίστευτη πονηράδα των εβραίων. Αφού μέσα από τις θρησκείες του χριστιανισμού και του ισλάμ κυβέρνησαν τον κόσμο μέσα από το λόγο του διαφωτισμού έστρεψαν τον άνθρωπο στην εξωτερική μηχανική αντίληψη του σύμπαντος.Οι άνθρωποι ξαφνικά ανακάλυψαν πόσο ωραίος είναι ο κόσμος μας. Όλοι ξαφνικά άρχισαν να ζούν σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο. Αυτός ο κόσμος δόθηκε σε όλους αρκεί αυτοί οι όλοι να είχαν τα μικρά υλικά του σύμβολα που ονομάσθηκαν νομίσματα. Όπως ο ιαχβέ έσπασε σε ιδέες με τον ίδιο τρόπο ο εξωτερικός κόσμος έσπασε σε μικρά κομμάτια που συμβόλιζαν ό,τι το πιο πολύτιμο, την ύλη.
Όπως κανείς δεν μπορούσε να ζήσει ελεύθερος απέναντι στον ιαχβέ έτσι και απέναντι στον κόσμο κανείς δεν μπορει να ζήσει ελεύθερος.Τον ιαχβέ τον προσπελαύνεις με τις ιδέες,τον κόσμο με το χρήμα. Το αποτέλεσμα σαφές. Όπως όλες οι ιδέες αυτού του ψευτοκόσμου οδηγούν στον ιαχβέ και το ανθρώπινο μυαλό ελέγχεται με τον ίδιο τρόπο όλα τα νομίσματα οδηγούν στις τράπεζες και η ανθρώπινη πράξη ελέγχεται. Βέβαια όλοι ξέρουμε ποιος πίσω από τις τράπεζες κρύβεται.
Το ότι ο άνθρωπος εν στιγμή είναι οντικώς τα πάντα λησμονήθηκε. Όλοι και όλα εξαρτήθηκαν από το υλικό άρμα των σιωνιστών.Όταν το χρήμα θα καταργηθεί τότε θα εμφανισθεί ο ψευτοιαχβέ και η ψευδοανάπλαση του παραδείσου του που η αφύπνιση του οντικού ανθρώπου διέλυσε. Μόνο που τώρα ηλεκτρονικά θα ελέγχονται τα πάντα όπως στη γένεση πνευματικά ελέγχονταν τα πάντα.Ίσως όλα αυτά έχουν κάποια σχέση τελικά.
Οι Έλληνες βέβαια δεν χρειάζεται να λυπούνται αλλά ούτε και να καθησυχάζουν.Η οντική συνέχεια,το οντικό άρμα του Παρμενίδη και η παλίντονος αρμονία του Εφεσίου θα διαλύσει το σύννεφο αυτού του κόσμου και θα επαναφέρει τις δυνάμεις στη σωστή οντολογική τους σειρά. Χρειάζεται όμως με όπλο την παιδεία να κινηθούμε. «Το γαρ ζητείν και μανθάνειν ανάμνησις του Όλου εστί»(Πλάτων).
Β.Δ.Μακρυπούλιας
http://users.sch.gr/makripulias
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου