Ερμηνεία των Αρρήτων Μυστηρίων

                                             Εκ φωνής μαντικής

1. Η ουσία Δαιμόνων και Ηρώων

Η ομαδική ψυχή της Κοινότητος των θρησκευτών, διαμέσω της τελετουργίας σχηματοποιεί στο συλλογικό φαντασιακό τον προστάτη Δαίμονά της. Τέτοιοι φυλετικοί Δαίμονες είναι οι:   

α) Ιερατικοί τύποι Θεών και Θεαινών, οι Ιερείς και οι συνοδοί τους όπως ο  Τροφώνιος, η Αυξησία και Δαμία της Τροιζήνας, ο Υάκινθος, ο Εύνοστος, ο Βύρμος και ο Ύλλος της Βιθυνίας, η Άγλαυρος, η Έρση και η Πάνδροσος των Αθηνών. Ο μύθος τους υποδηλώνει λατρευτική προέλευση.

β) Πρακτήριοι δαίμονες: ο Εύνοστος της Τανάγρας, ο Εχετλαίος του Μαραθώνος, ο Κυαμίτης της Ελευσίνος, η Αυξησία, η Θαλλώ, η Καρπώ της Αιγίνης, ο Επιδώτης της Σπάρτης, η Κουροτρόφος, η Καλλιγένεια, η Αμφίδρομος, ο Εύδρομος των Δελφών, ο Ακρατοπότης της Μουνιχίας, ο Τειχοφύλαξ, ο Επιτέγιος, ο Κλαϊκοφόρος, ο Ταράξιππος, ο Μυίαγρος, οι Γενετυλλίδες, οι Κωλιάδες, οι Μειλίχιοι, οι Πραξίδικες, οι Ερινύες, οι Φαρμακίδες της Θήβας, οι Μυλάντειοι της Μύλου, οι Κορύβαντες κ.α.

Ονομάζουμε πρακτήριους Δαίμονες αυτούς που έχουν ένα συγκεκριμένο σκοπό, ή μιά ωρισμένη τοπικά δράση στα ανθρώπινα πράγματα.

γ) Ήρωες Θεοί, οι οποίοι στον βίο τους αναπαριστώνται οι κοσμικοί μύθοι, και αποτελούν οδοδείκτες της ανθρωπότητος διαλύοντας τα σκοτάδια και διανοίγοντας νέους ορίζοντες όπως ο Ηρακλής, οι Διόσκουροι, ο Ασκληπιός.

δ) Επικοί ήρωες, γενάρχες, ιστορικές προσωπικότητες που στο λυτρωτικό διάβα τους παρασέρνουν την συλλογική ψυχή και η νίκη γίνεται φυλετικός δρόμος εξέλιξης όπως ο Αχαιός, ο Ίωνας, ο Μάκεδνος, ο Μάγνητας, η Μεσσήνη, η Σπάρτη κ.α.

Ο δαήμων ήρωας ή ηρωίδα, της Κοινότητος, επιδρά στους θρησκευτές ενδυναμώνοντας το συναίσθημά τους σε ένταση πολλαπλάσια της αρχικής προσφοράς εκάστου. Ο ομαδικός νους της Κοινότητος καθίσταται έτσι οντότης ανεξάρτητη των πιστών και αντλεί εξ αυτών περισσότερα από όσα περιέχουν. Αποδίδει περισσότερα από όσα λαμβάνει και παρέχει περισσότερα από όσα κατέχει.

2. Η ανάγκη των λατρευτικών Ειδώλων

Το κλειδί των Μυστηρίων βρίσκεται στην εστίαση της προσοχής των θρησκευτών στο κοινό αντικείμενο για το οποίο τρέφουν ισχυρό συναίσθημα. Γι’ αυτό η Θρησκεία μας επιζητά θερμή πίστη από τους οπαδούς της. Το αντικείμενο, σύμβολο ή λατρευτικό είδωλο, αποτελεί κοινή αποδεκτή καταγραφή του Ουράνιου Κόσμου. Η μορφή, το υλικό, αλλά και η τέχνη και ο μόχθος παραγωγής του, αποκτούν τελετουργική αξία όταν παραπέμπουν σε μια πιστή αντιπροσωπευτική καταγραφή των Θεών.

Γιατί τίποτε δεν πράττουν οι άνθρωποι αν δεν το έχουν δει. Άλλωστε ο πρώτος χώρος που απεικονίζεται μια ιδεατή μορφή είναι η φαντασία. Στα ύπατα δώματα της διανοίας τα Ιερά Είδωλα επιζητούν να αναπλαστούν στον υλικό κόσμο.

Η τελετή σχετίζεται με την λατρεία των ιδανικών μορφών των Θεών, που τα είδωλα παραπέμπουν ως μέσα. Εφ’ όσον η φύση των Θεών δεν είναι αισθητή στον άνθρωπο, απαιτούνται τα Είδωλα που παραπέμπουν την διάνοια στις Θεϊκές Οντότητες.

Αποκαλύπτουν το σημαινόμενο, την ύπαρξή του ως εικόνα ιδωμένη μέσα από κάτοπτρο. Η θέασή του εμφυσά στην ψυχή ανεξίτηλα δομικά στοιχεία χαρακτήρος όπως αλληλεγγύη, έλεος, ηρωισμός, ανδρεία, εγκράτεια κ.ο.κ. Εντυπώνει στο υποσυνείδητο αξίες ζωής, όπως ευδαιμονία, έρωτα, υγεία οικογενειακή γαλήνη.

3. Η αξία της τελετουργίας και της ατομικής τελετής

Η ευτυχία κάθε πράγματος είναι η τελειότης του. Η τελειότης τού κάθε πράγματος είναι η επικοινωνία με την δική του ουσία. Γι’ αυτό οι Έλληνες λατρεύουν τους δικούς τους Θεούς ατομικά και συλλογικά.

Η υπερψυχή που σχηματίζεται όταν συγκεντρώνεται ένας αριθμός θρησκευτών με κοινές σκέψεις και συναισθήματα είναι μια σκεπτομορφή εμψυχωμένη με ουσία. Η θυσία αιματηρή ή αναίμακτη και η ισορροπημένη αύρα του Ιερέως της δίνει ζωή. Η αύρα του Ιερέως είναι ο πλοηγός της επιτυχημένης στοχεύσεως του θρησκευτικού συναισθήματος προς την επιθυμητή Θεότητα. Διότι προσευχή χωρίς ζωή είναι άδεια λόγια, ενώ μαζί με τις θυσίες είναι λόγος έμψυχος. Ο λόγος δυναμώνει την ζωή ενώ η ζωή εμψυχώνει τον λόγο.

Το συναίσθημα όσο ισχυρό και αν είναι δεν πρέπει να είναι μια απλή εκπόρευση αλλά να σχηματοποιεί την ιδέα μιας συγκεκριμένης πράξεως ώστε να προκαλεί έντονη νοητική εικόνα, π.χ. Εχετλαίος-μάχη του Μαραθώνος, Κλαϊκοφόρος για τους Ναούς, Μειλίχιοι για την βροχή, Γενετυλλίδες για τις γεννήσεις, Ενόδιοι, για ασφαλή ταξίδια κ.ο.κ.

Αυτή η εικόνα είναι το σχηματοποιημένο Είδωλο από τις ιδιαίτερες αρετές και αξίες που βλέπουμε σκαλισμένες στα Αγάλματα. Είναι οι ποιότητες της ατομικότητος κάθε Θεού που διαβάζουμε στα Ορφικά Κείμενα και Ύμνους. Τότε η νοητική εικόνα εμψυχώνεται από το συναίσθημα και γίνεται πραγματικότητα στο δικό της πεδίο.

Οι δονήσεις που παράγει βάσει του νόμου της συμπαθητικής επαγωγής ενισχύουν με την σειρά τους τα συναισθήματα και επηρεάζουν ακόμα και τους πιο αδιάφορους παρατηρητές όπως ο ξέφρενος Μαιναδικός χορός παρασύρει όλη την Κοινότητα.

4. Η ποιότητα των σκεπτομορφών

Η σκεπτομορφή αποκτά ανεξάρτητη ύπαρξη, έξω από την συνείδηση των δημιουργών της. Αυτή είναι ανάλογη του πλήθους και της συναισθηματικής φορτίσεως. Εξαρτάται από τον αριθμό και την ένταση των συναισθημάτων. Ιδού ο αληθινός λόγος της ανάγκης προσηλυτισμού από τους χριστιανούς και τους ισλαμιστές, αλλά και η καλλιέργεια φανατισμού.

Η δημιουργία αυτού του νοητικού στοιχειακού θα επηρεάσει με την σειρά του το συναίσθημα κάθε πιστού που θα συμμετάσχει στο συλλογικό συναίσθημα. Δράση και αντίδραση της σκεπτομoρφής και των πιστών θα φέρει την εντατικοποίηση των συναισθημάτων. Όσο αυτή γιγαντώνεται τόσο μεγαλύτερη γίνεται και η υποβολή στα άτομα που την δημιούργησαν και ανάλογα εντείνονται και τα συναισθήματα τους. Αυτός είναι ο λόγος που τα μεγαλύτερα φαινόμενα μαινόμενου όχλου έγιναν μετά από λειτουργίες σε χριστιανικές εκκλησίες και ισλαμικά τζαμιά.

Οι καταστροφές των Ελληνικών Ναών και Αγαλμάτων και οι σφαγές Ελλήνων Ιερέων, έγιναν υπό την καθοδήγηση αυτών των σκεπτομορφών που έπλασε ένας επίσκοπος, από το συναίσθημα των προσήλυτων, εστιασμένο στον απολυταρχικό χαρακτήρα του ψευδοθεού του.

Οι όχλοι γίνονται έτσι ικανοί για πράξεις πάθους μπροστά στις οποίες ο καθένας μόνος του θα ζάρωνε από τρόμο. Αυτές όμως οι σκεπτομορφές διαλύονται τόσο γρήγορα όσο σχηματίζονται αφού ο όχλος δεν έχει συνέχεια. Μόλις αποσυρθεί το ερέθισμα του κοινού συναισθήματος από τον χριστιανό επίσκοπο ή ισλαμιστή μουλά, τα μέλη επανέρχονται στην ετερογενή ατομικότητα και την αυτοσυντήρηση.

Αντίθετα όταν υπάρχει συνέχεια προσοχής και συναισθήματος δημιουργείται ομαδικός νους που με την πάροδο του χρόνου αποκτά δική του ατομικότητα και δεν εξαρτάται πια από τους πιστούς που τον δημιούργησαν. Η δημιουργία του επιτάσσει την ανάγκη μονιμότητας και συνέχειας γι’ αυτό ο χριστιανισμός ήταν υποχρεωμένος να καταλάβει την εξουσία και να επιβάλλει την τόσο διαφορετική σε χαρακτήρα ψευδοθεότητά του.

Τότε η χριστιανική σκεπτομορφή έθεσε το βαρύ της χέρι πάνω στην ομάδα των πιστών, που την κρατάει ανεξάρτητα από την θέλησή της, επιβάλλοντας συναισθήματα που δεν επιθυμεί. Γι’ αυτό πολλοί χριστιανοί δεν ξέρουν ούτε τον λόγο που ασπάζονται το ξένο δόγμα και συμπεριφέρονται σαν υπνωτισμένοι. Όμως οσοδήποτε δυνατή η προσωπικότητα του παπά ή του μουλά που πλοηγεί τον συλλογικό νου, οσοδήποτε μεγάλη η ομάδα του πλήθους, εάν η κίνηση αντιτίθεται στον Κοσμικό Νόμο της Ανάγκης και της κόρης Αδράστειας  θα αποτύχει.

Αν δεν έχει αντίκρισμα σε φυσική δύναμη είναι μόνο ζήτημα χρόνου η κατακρήμνισή της. Η ίδια η ορμή αποτελεί και την αιτία της καταστροφής της. Αυτός είναι και ο λόγος που οι χριστιανοί «πατέρες» έντυσαν τον Τζεσουά με προγενέστερους ηλιακούς μύθους ώστε να βρει έρεισμα στους λαούς. Αυτός είναι και ο λόγος που ο χριστιανισμός τώρα, καθώς παλαιότερος κατά 7 αιώνες, και ο ισλαμισμός μετά, βρίσκονται στα πρόθυρα της τελικής τους πτώσεως.

5. Η διαφοροποίηση και η ανάγκη μυστικότητος

Η κοινωνική διαφοροποίηση των Ελλήνων θρησκευτών από την χριστιανική μάζα ισχυροποιεί τον ιδιαίτερο ομαδικό νου του Έθνους και την αφέλκυση των δικών του Πρακτήριων Ηρώων και Θεών. Αυτός είναι και ο λόγος που οι χριστιανοί αντιμάχονται την διάκριση Ελλήνων και χριστιανών που οι ίδιοι δημιούργησαν όταν μορφοποιούσαν την ιδιαίτερη σκεπτομορφή τους.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι Έλληνες οφείλουν να διαχωρίζονται από τους μιαρούς χριστιανούς σε κάθε έκφανση του βίου τους. Δεν ήταν τυχαία η έπαρση της ρήσεως «πάς μη Έλλην βάρβαρος» των Προγόνων. Αυτός είναι και ο λόγος που η απομόνωση της ιουδαϊκής φυλής δημιούργησε τόσο ισχυρό ομαδικό νου. Η ιδιοσυγκρασία, η συμπεριφορά, οι διωγμοί, το τελετουργικό, η μυστικότητα, η συνεχής διαφοροποίηση, συνετέλεσαν στην ισχυροποίησή της.

Η μυστικότητα είναι απαραίτητη. Αυτό που μένει μυστικό αποτελεί την ιδιαίτερη εστίαση της προσοχής για την δημιουργία ομαδικού νου. Αυτό το μυστικό είναι ο κόκκος άμμου για την δημιουργία μαργαριταριού στο όστρακο. Αν γνωστοποιηθεί στον αλλόθρησκο ή στον άσχετο τότε αυτός θα διαλυθεί σε κομμάτια. Ο Έλλην Ιερεύς που θέλει να αναπτύξει την συνείδηση του μύστου ή και την δική του ακόμα θα χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του Πρακτήριου Δαίμονος που αναπτύσσεται στην τελετουργία.

6. Η πρακτική της επικλήσεως των παραστατών Θεών

Όλοι οι θρησκευτές μετά από καθαρμό συγκεντρώνουν την προσοχή τους στο τελετουργικό δράμα.Κάθε αντικείμενο, σκεύος ή εικόνα είναι συμβολικό της ιδέας που εκφράζεται. Δεν παραμελείται καμμία συνθήκη που μπορεί να ανυψώσει την συγκέντρωση και το συναίσθημα. Ήχοι, χρώματα, τόπος, ημερομηνία, λαμβάνονται υπόψη. Το αποτέλεσμα είναι η δόμηση ενεργοποιημένων Κοινοτήτων.

Η αφή του βωμού και τα άνθη με τους καρπούς αποτελούν αιθέριες προσφορές που θρέφουν την αιθέρια οντότητα την ίδια ώρα που ενισχύουν την ψυχική ισορροπία των θρησκευτών. Το λατρευτικό Άγαλμα τίθεται σε περίοπτη θέση για να αποτυπώσει τις ποιότητές του σε όλους του θρησκευτές. Οι ύμνοι εκφωνούνται από τον Ιερέα εκφράζοντας τις αντιθετικές φύσεις της θεότητος. Η ενότητα διατηρείται στον νου καθώς εκφράζεται  η ξεχωριστή όψη της ώστε να κατέλθει η ενέργειά της. Ο Ιερεύς μόνον είναι σε θέση να γνωρίζει αν η μορφοποίηση του νοητού Ειδώλου έχει επιτευχθεί, αν το ίδιο δεν θελήσει να αποκαλυφθεί στους πιστούς.

7. Η ξεχασμένη γνώση

Όταν αυτή η διαδικασία επαναληφθεί σε κανονικά διαστήματα για μεγάλες περιόδους τα νοητά Είδωλα Θεών και Θεαινών παραμένουν στο πεδίο τους. Όπως παραμένει στο νου μία συνήθεια ως εικόνα από την επαναλαμβανόμενη εκτέλεση μίας πράξεως που η ανάκληση της κινητοποιεί σε δράση.

Έτσι τα νοητά Είδωλα των Θεών μετά από χιλιάδες χρόνια τακτικής λατρείας έχουν μέσα τους την δύναμη των Θεών παραμένοντας ενεργά ανά τους αιώνες. Τα νοητά Είδωλα του Προγονικού φαντασιακού, οι Ήρωες και οι Δαίμονες, επιτάσσουν την επικράτηση της Ελληνικής Θρησκείας αναμένοντας την ενεργοποίησή τους για να χαρίσουν ξανά τα δώρα τους στην παραστρατημένη ανθρωπότητα.

Αυτά θα φέρουν πάλι την χαμένη αρμονία στον ανθρώπινο βίο και την επάνοδο στην πνευματική πορεία. Γι’ αυτό τον λόγο οι Έλληνες θρησκευτές δεν χρειάζεται να κοπιάσουν πολύ για να σχηματίσουν το νοητικό ομοίωμα. Το μόνο που έχουν να σκεφτούν είναι τον αντίστοιχο Θεό ή Θεά για να νιώσουν την δύναμή Του.

Τρανό παράδειγμα η επιφάνεια της Πανόπλου Αθηνάς στα όρη της Πίνδου στο έπος του «1940» που γέμισε ανδρεία τα στρατεύματα των Ελλήνων, και σκόρπισε τρόμο στους Ιταλούς. Η ναζωραϊκή τρομοκρατία που έσπευσε μανιασμένα να ταυτίσει την πολεμική Θεά Αθηνά με την εβραία φιλήσυχη Μύριαμ δεν επανέλαβε το όραμα και κατά την γερμανική εισβολή με τα γνωστά αποτελέσματα της Κατοχής.

 Έτσι τιμωρούν οι Θεοί αυτούς που τους γυρίζουν την πλάτη. Με την αποστροφή του προστατευτικού βλέμματος και την απουσία τους. Είναι πια φανερό γιατί οι λυσσασμένοι ναζωραίοι γκρέμισαν τους Ναούς και Αγάλματα, γιατί έκαψαν τα Ιερά Βιβλία και κατέσφαξαν τους Ιερείς, όπως είναι φανερό και πόσο μάταιο ήταν το έργο τους. Διότι τα νοητά Αγάλματα και οι πνευματικοί Ναοί στέκονται ανέγγιχτοι και αμόλυντοι στους Ουρανούς, εκεί που κανένα βέβηλο χέρι δεν μπορεί να αγγίξει, και κανένας μανιακός λόγος να ψέξει.

8. Μνημόνιο

Είναι πια γνωστό ότι ούτε ο ζωομορφισμός των Αιγυπτίων ούτε ο ανεικονισμός των ισλαμιστών είναι οι Θεοί. Αυτές είναι μόνο οι αντιλήψεις που οι άνθρωποι επινοούν για να κατανοήσουν και να χειριστούν τις Δυνάμεις. Είναι η εικόνα ενός συναισθήματος χαραγμένου στην κληρονομική μνήμη παλαιόθεν.

Όσο κατώτερος και λιγώτερο εξελιγμένος ο νους τόσο χονδροειδέστερη η μορφή μέχρι και την απουσία της. Αυτή είναι η αλήθεια των Ειδώλων. Αυτή είναι η αλήθεια του Μυστηρίου της Τελετουργίας. Αυτή είναι η μυστική εργασία ταύτισης νοητού και νοουμένου που είναι και ο ορισμός της Αληθείας! Ορισμό που δεν μπόρεσαν ποτέ να δώσουν οι φερόμενοι ως τιμητές της, λογοκλόποι χριστιανοί!

Μεγιστίας-Δωδωναίος Ιεροφάντης