Η φοροδιαφυγή δεν είναι απλώς ανθρώπινο δικαίωμα, είναι κοινωνική υποχρέωση

Ώσπερ οι Έλληνες Πρόγονοι διετήρησαν την πίστη των εις τους Αθανάτους Θεούς, οφείλουμε σήμερον να διατηρήσουμε την ιερά μας παράδοση κατά των εχθρών οίτινες μας περιβάλλουν.

 Η κατοχή του πλούτου δεν ρυθμίζει μόνον τα ανθρωπίνους σχέσεις, δημιουργεί αφέντας και σκλάβους. Αν οι σκλάβοι αποδεκτούν την έννοια της σκλαβιάς ως ηθικήν υποχρέωσιν, αν προσέτι αρχίσουν να καταδίδουν εις τους κατακτητάς όσους σκλάβους επιθυμούν διακαώς την ελευθερίαν, τότε ο κατακτητής δεν χρειάζεται την χρήση κατασταλτικών δυνάμεων. Η δύναμίς του θα εδράζεται εις την περί δικαίου άγνοια των σκλαβωμένων.

Η κλοπή είτε διαπράττεται από άτομο εις βάρος ατόμου, είτε από ωργανωμένη ομάδα ατόμων εις βάρος άλλων ατόμων είναι κλοπή, ασχέτως το πώς την ονομάζουν οι κλέπτες. Ο κλέπτης του πεζοδρομίου αρπάζει περιουσία μή ανήκουσα εις αυτόν, βιαίως. Οι κατακτητές αρπάζουν βιαίως την περιουσία των σκλάβων, και το αποκαλούν «φορολογία».

Ο σκλαβωμένος Έλλην οφείλει να προστατεύσει την περιουσία του ώς υπερασπίζεται την τιμήν της οικογενείας του. Οφείλει να δημιουργεί ένοπλες πολιτοφυλακές αίτινες θα συντρίβουν τις συμμορίες ληστών που εξαπολύει το ψευδοκράτος των μισελλήνων ρωμιών, προκειμένου να ληστέψει τους δυστυχισμένους σκλάβους.

Η προστασία της ιδιωτικής περιουσίας αποτελεί ύψιστο χρέος όλων των Ελλήνων. Αν η προστασία αποκαλείται «φοροδιαφυγή» από τους εχθρούς μας, τόσο το καλύτερο. Η φοροδιαφυγή λοιπόν, αποτελεί ύψιστο χρέος όλων των Ελλήνων. Δια της φοροδιαφυγής προάγεται η εθνική επιβίωση, η εθνική ανάπτυξη και εθνική αλληλεγγύη. Οι Έλληνες δεν είναι φόρου υποτελείς, ως εκ τούτου δεν αναγνωρίζουν την έννοια της φορολογίας, άρα δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα της φοροδιαφυγής προς το ψευδοκράτος των ναζωραίων κατακτητών.  

Είθισται εις τους διανοουμένους του εχθρού ο όρος φορολογία να ορίζεται ως η βιαία πράξη απαλλοτριώσεως πλούτου από τους ιδιώτας εις όφελος του κράτους. Αλλά η Ελληνική Θρησκεία επιτρέπει και καθαγιάζει την αντίστροφη πράξη. Την απαλλοτρίωση περιουσίας, ανήκουσα εις το κράτος, εις όφελος των πολιτών. Και αυτό ακριβώς είναι η λεγομένη φοροδιαφυγή.

«Φοροδιαφυγή» είναι ο φόρος που επιβάλλουν οι πολίτες σε ένα διεφθαρμένο ανθελληνικό ψευδοκράτος, το οποίο προσπαθεί να εξολοθρεύσει την Ελληνική Φυλή. Η έννοια του φόρου δεν ταυτίζεται μονομερώς με την κρατική εξουσία, ούτε αποτελεί μονόδρομο. Φόρο επιβάλλουν και οι πολίτες προς τα διεφθαρμένα κράτη.

Οι κρατικοί ληστές διατείνονται ότι δια της κρατικής ληστείας συγκεντρώνονται χρήματα τα οποία ύστερα διοχετεύονται προς συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, δήθεν για κοινωνικούς σκοπούς. Οι κρατικοί ληστές, αφού κρατήσουν την μερίδα του λέοντος από τα λάφυρα, ύστερα πετούν και ωρισμένα ψίχουλα δια να δημιουργήσουν θετικάς εντυπώσεις εις την κοινή γνώμη, ώστε να έχουν το ηθικό έρεισμα να ξαναληστέψουν τους σκλάβους άλλη μία φορά.

Οι κρατικοί ληστές βεβαίως δεν παραδέχονται ότι κλέβουν την μερίδα του λέοντος από τα λάφυρα(=φόροι), ισχυρίζονται ότι τα επιστρέφουν πάλι στην κοινωνία. Μα τότε δεν χρειάζεται τα χρήματα των πολιτών να κάνουν όλον αυτόν τον κύκλο. Η συλλογή, η επεξεργασία και η διοχέτευση των χρημάτων πίσω στην κοινωνία, έχει ένα τεράστιο γραφειοκρατικό και χρηματικό κόστος. Ο καλύτερος τρόπος κοινωνικής προνοίας είναι η άμεση και χωρίς μεσάζοντες διακράτηση του πλούτου από τους πολίτας.

Αυτό άλλωστε επιτυγχάνει η φοροδιαφυγή. Αντί να περιμένουν οι πολίτες το κράτος πρώτα να συλλέξει χρήματα απ’ όλους, και ύστερα να μοιράσει χρήματα σε συγκεκριμένους ιδιώτες, οι οποίοι συνήθως είναι κομματικοί εγκάθετοι, το πιό δίκαιο μέτρο είναι να μην συλλέγωνται καθόλου χρήματα, αφού ώς λέγουν οι κρατικοί ληστές δεν τα κρατούν για τον εαυτόν τους.

Η φοροδιαφυγή είναι πιό δίκαιος τρόπος διανομής του πλούτου. Άμεσος, χωρίς κόστος και χωρίς πολιτικά μέσα. Αν μάλιστα οι σκλαβωμένοι Έλληνες απαλλοτριώσουν κρατική περιουσία, τότε δεν πρόκειται παρά για την αντίθετη ροή πλούτου: από τον δημόσιο τομέα στον ιδιωτικό.

Η προληπτική μεταφορά πλούτου από το κράτος στους πολίτες θεραπεύει όλες τις αρρώστιες του κοινωνικού κράτους καθώς το δημοσιονομικό κύκλωμα φόροι-δαπάνες-διαγωνισμοί-ανάθεση έργων, εκκολάπτει διαφθορά.

Εφ’ όσον η νομιμοποιημένη κλοπή δεν αλλάζει την ουσία της κλοπής, οι πολίτες έχουν την υποχρέωση να καταδιώκουν τους κρατικούς ληστές. Δικαιούνται να μην αποκαλύπτουν τα περιουσιακά τους στοιχεία στους κρατικούς ληστές. Αν ένας ληστής σταματήσει έναν πολίτη στον δρόμο και τον ρωτήσει πόσα χρήματα έχει, ο πολίτης δικαίως θα τον εξαπατήσει, αποκρύπτων την περιουσία του. Το αυτό ισχύει και για τις κρατικές συμμορίες αίτινες αυτοαποκαλούνται «εφορίες».

Από τους Ιερούς Νόμους της Ελληνικής Θρησκεία η φορολογία εις βάρος Ελλήνων απαγορεύεται αυστηρώς. Δεν υπάρχει η έννοια της φορολογίας, πλήν της εξοντωτικής φορολογίας εναντίον εχθρών του Ελληνικού Έθνους.

Η έννοια του φόρου είναι ηθικώς μιαρή και εγκληματογόνος. Διαφθείρει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Δημιουργεί παρασιτικές συμπεριφορές ηγετών, οι οποίοι αντί να εργάζωνται σκληρώς δια το καλόν της Κοινότητος, μετατρέπονται σε φυγοπόνους δημαγωγούς. Ανακαλύπτουν συνεχώς δήθεν κοινωνικές ανάγκες και δήθεν κοινωνικά αγαθά άτινα θα προσφέρωνται «δημόσια και δωρεάν». Με το παραισθησιογόνο της λέξεως «δωρεάν» οι κρατικοί ληστές αποκοιμίζουν τους πολίτας. Επιβάλλουν προκαταβολικές κρατήσεις μισθών. Γεμίζουν τα κρατικά ταμεία, αλλά αδειάζουν τα οικογενειακά ταμεία των πολιτών.

Κάθε νέα κρατική κλοπή έχει τα ίδια βαρετά, προβλέψιμα στοιχεία: κάποιοι δήθεν πτωχοί έχουν κάποια δήθεν ανάγκη, οι κρατικοί ληστές αναλαμβάνουν να τους βοηθήσουν, κατάσχουν μέρος της περιουσίας των υπολοίπων πολιτών, κρατούν για τους εαυτούς των την μερίδα του λέοντος, πετούν τα ψίχουλα στους δήθεν πτωχούς, εξαγοράζουν ψήφους για επανεκλογή, και το παιχνίδι της κλοπής ξαναρχίζει από την αρχή με κάποιο νέο πρόγραμμα «κοινωνικής προνοίας».

Τα προγράμματα κοινωνικής κλοπής βαπτίζονται με ονόματα όπως υγεία, παιδεία, ασφάλιση, δημόσια έργα, κοινωνικός τουρισμός.

Οι Έλληνες έχουν κοινωνική υποχρέωση να απαλλοτριώσουν την περιουσία των κρατικών απαλλοτριωτών. Να δημεύσουν την περιουσία του μισελληνικού ψευδοκράτους. Αποτελεί ύψιστο εθνικό χρέος να κατάσχεται η περιουσία των κρατικών ληστών, και να διανέμεται εις τους πολίτας. Να μην δίδεται ιδιωτική περιουσία προς το ψευδοκράτος, είτε με την μορφή χρήματος είτε με την μορφή έργου.

Το πρόσφατο νομοσχέδιο για την πάταξη της παραγωγής, εξηγγέλθη υπό των μέσων μαζικής διαφθοράς υπό τον παραπλανητικό τίτλο «πάταξη της φοροδιαφυγής». Αλλά δεν ήτο τίποτε άλλο παρά ένα νομικό έκτρωμα ανασχέσεως της οικονομικής, εθνικής και κοινωνικής αναπτύξεως. Ως είθισται οι κρατικοί ληστές αδιαφορούν για το αν τα λαμβανόμενα μέτρα αποθαρρύνουν Ελληνικές και ξένες επενδύσεις εις την Ελλάδα.

Με το πρόσχημα της φοροδιαφυγής καταργείται το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας. Επιβάλλεται η σταδιακή απαλλοτρίωσις της κινητής και ακινήτου περιουσίας. Οι πολίτες μετατρέπονται σε σκλάβους, καθώς πρέπει να εργάζωνται πάνω από το 60% των εργασίμων ωρών για να θρέφουν τους κρατικούς ληστάς.

Οι κρατικοί ληστές αδιαφορούν για τον φορολογικό ανταγωνισμό ομόρων χωρών. Αδιαφορούν για την νόμιμη φοροδιαφυγή που θα προκαλέσει το νομικό τους έκτρωμα: φυγή κεφαλαίων προς χώρες με χαμηλοτέρα φορολογία, και μεταφορά παραγωγικών μονάδων στο εξωτερικό. Η συρρίκνωση της παραγωγικής βάσεως της χώρας, θα είναι το αποτέλεσμα της ληστρικής αφαιμάξεως των πολιτών, και ουχί η διεύρυνση της φορολογικής βάσεως όπως διατείνονται οι κρατικοί ληστές.

Αφ' ής στιγμής είς λαός αποδέχεται την ύπαρξη κρατικού μονοπωλίου φορολογίας και εκδόσεως χρήματος, η ήττα του είναι δεδομένη. Αυτά τα δύο μονοπώλια πρέπει να σπάσουν. Οι πολίτες να έχουν το δικαίωμα μέσα στην ίδια χώρα να επιλέγουν το νόμισμα που θέλουν και την φορολογία που θέλουν. Είναι απολύτως νόμιμος η έκδοσις ιδιωτικού χρήματος σε παράλληλη χρήση και ανταγωνισμό με το κρατικό χρήμα, όπως επίσης είναι απολύτως νόμιμος η χρήσις πολλαπλών φορολογικών συστημάτων μέσα στην ίδια χώρα, ώστε οι πολίτες να δύνανται να επιλέξουν νόμισμα και φορολογική νομοθεσία στην οποία θα υπαχθούν.

Το κέρδος των κεντρικών τραπεζών ευρίσκεται στο ότι το κόστος τυπώματος χρήματος σύν το κόστος διανομής και αποσύρσεως από την κυκλοφορία, είναι μικρότερο από την ονομαστική αξία των κρατικών χαρτονομισμάτων. Το κυκλοφορούν κρατικό χρήμα είναι χρέος της κυβερνήσεως προς τον κύριο του νομίσματος, αλλά επειδή αυτό το χρέος δεν λαμβάνει επιτόκιο, το κράτος παίρνει άτοκο δάνειο από τους πολίτας. Δια της συνεχούς αυξήσεως της ποσότητος χρήματος το κράτος δημιουργεί πληθωρισμό, ο οποίος αποτελεί αφανή φόρο για τα εισοδήματα των πολιτών. Αυξάνονται ονομαστικώς οι μισθοί, φορολογούνται με υψηλοτέρα φορολογική κλίμακα, αλλά το κράτος φροντίζει να μην αναπροσαρμόζει τα όρια της φορολογικής κλίμακας.  Έτσι το κράτος κλέβει τους πολίτες και από το μονοπωλιακό τύπωμα χρήματος και από τον πληθωριστικό φόρο, επειδή κατέχει το μονοπώλιο χρήματος και φορολογικής νομοθεσίας.

Σε αυτό το σημείο εντοπίζεται μία βαρυτάτη κοινωνική νόσος των σκλαβωμένων Ελλήνων. Ωρισμένοι εξ αυτών δεν διαχωρίζουν την έννοια του νόμου από την έννοια του κράτους. Ο νόμος δεν αποτελεί μονοπώλιο του ρωμέικου ψευδοκράτους. Ουδέποτε παραχωρήσαμε την νομοθετική πρωτοβουλία εις τας ληστρικάς συμμορίας του ψευδοκράτους των ρωμιών, ουδέποτε αποδεχθήκαμε νομικό μονοπώλιο των εχθρών. Όπως οι καταναλωτές έχουν επιλογές στα καταναλωτικά αγαθά, οι πολίτες μπορούν να έχουν νομοθετικές επιλογές.  

Η φορολογία ως εγγενώς ανήθικη και εγκληματική πρακτική πρέπει να απαξιωθεί και να ποινικοποιηθεί σε βαθμό κακουργήματος. Το έγκλημα της φορολογίας θα πατάσσεται αμειλίκτως.

Οι πολίτες υποφέρουν από την λεηλασία του εισοδήματός των προκειμένου να ζούν πλουσιοπάροχα οι κρατικές συμμορίες, αίτινες καθυβρίζουν όσους πολίτας αρνούνται να υποταχθούν εις τας ληστρικάς των ορέξεις.

Οι κρατικοί ληστές απαιτούν οι πολίτες να δίνουν στο κράτος το 70% του εισοδήματός των. Και όσοι δεν υποτάσσονται, αποκαλούνται φοροφυγάδες και υφίστανται ποινικές κυρώσεις.

Αυτή η απάνθρωπη συμπεριφορά της κρατικής συμμορίας αποσιωπά τις εξής παραμέτρους:

Πρώτον, αν ο πολίτης δεν ταΐσει πρώτα την οικογένειά του δεν είναι δυνατόν το κράτος να του ζητά φόρο. Δεύτερον, το κράτος δεν αναγνωρίζει δαπάνες, χρέη και ζημίες όταν υπολογίζει τον φόρο εισοδήματος. Τρίτον, η κρατική συμμορία επιβάλλει φόρο και στο εισόδημα αλλά και στην κατανάλωση, αυτό αποτελεί διπλή φορολογία. Τέταρτον, η κρατική συμμορία αποσιωπά το συνολικό ύψος της φορολογίας, το οποίο προέρχεται εκ της επιβολής εκατοντάδων φόρων. Πέμπτον, η κρατική συμμορία αποσιωπά τό πού πάνε τα χρήματα των φόρων, υπάρχει πλήρης αδιαφάνεια στις δαπάνες των κρατικών  υπηρεσιών καθώς δεν υπάρχει διπλογραφικό λογιστικό σύστημα. Έκτον, η κρατική συμμορία αποσιωπά τί ποσοστό των φόρων παρακρατείται για να τρώνε τα παράσιτα του μισελληνικού κράτους. Έβδομον, η κρατική συμμορία αποσιωπά πόσο κοστίζει εις τους πολίτας σε χρόνο και σε χρήμα η βεβαίωση και συλλογή των φόρων. Όγδοον, η κρατική συμμορία αποσιωπά την άκρως αρνητική επίδραση της φορολογίας στην παραγωγή, στην εργασία, στις εξαγωγές. Ένατον, η κρατική συμμορία ουδέποτε τιμώρησε έστω και έναν αξιωματούχο του κράτους ο οποίος διεσπάθισε, υπεξαίρεσε δημόσιο χρήμα, αντιθέτως τα συσσωρευμένα χρέη από τις κρατικές σπατάλες μετονομάζονται σε χρέος των σκλαβωμένων Ελλήνων.

Ας αναλύσουμε τί εννοούν με τον όρο φοροδιαφυγή οι κρατικοί ληστές. Οι κρατικοί ληστές κλέβουν ένα 15-40% του καθαρού εισοδήματος των πολιτών με το εφεύρημα «φόρος εισοδήματος», ύστερα κλέβουν άλλο ένα 19% με τον «φόρο προστιθεμένης αξίας». Όταν οι προπαγανδιστές των κρατικών ληστών στα μέσα μαζικής παραπληροφορήσεως λέγουν ότι «υπάρχουν ομάδες πολιτών που φοροδιαφεύγουν συστηματικώς» υπονοούν ότι οι πολίτες πρέπει να πληρώνουν φόρο και την στιγμή που εισπράττουν το εισόδημά τους αλλά και την στιγμή που το δαπανούν. Χωρίς αυτό να θεωρείται διπλή φορολογία, από τους κρατικούς ληστάς.

Ένας μισθωτός των πχ 1000 ευρώ τον μήνα, πριν καν εισπράξει τον μισθό του τού αφαιρείται ο φόρος μισθωτών υπηρεσιών, ας πούμε 150 ευρώ. Αλλά και όταν πάει να ξοδέψει το εισόδημά του πρέπει να πληρώσει άλλα πχ 150 ευρώ σε φόρο προστιθεμένης αξίας. Άρα τα 1000 αντιστοιχούν σε 700 ευρώ καθαρής αγοραστικής δυνάμεως.  

Αν προστεθούν οι κρατήσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία, οι ειδικοί φόροι στα καύσιμα, οι φόροι επί της ακινήτου περιουσίας, οι φόροι κληρονομίας, γονικής παροχής και δωρεών, οι φόροι επί των τόκων, τότε η συνολική επιβάρυνση για έναν πολίτη ξεπερνά το 60% του εισοδήματός του. Δηλαδή ο πολίτης είναι σκλάβος του κράτους. Στις 8 ώρες που εργάζεται ημερησίως πρέπει να εργαστεί 4.8 ώρες για να του επιτρέψει το κράτος να μην αποκαλείται φοροφυγάς, και τις υπόλοιπες 3.2 να τις εργαστεί για τον εαυτό του και την οικογένειά του.

Ας δούμε ωρισμένα χαρακτηριστικά της εγκληματικής δράσεως των κρατικών ληστών για να δούμε πώς αυτοί ορίζουν την «φοροδιαφυγή». Όπως θα ξέρουν οι πολίτες στους λογαριασμούς της κινητής τηλεφωνίας πληρώνουμε ένα τέλος συνδρομητών κινητής τηλεφωνίας, δηλαδή έναν φόρο υπέρ του κράτους. Το απαράμιλλο γεγονός είναι ότι πάνω σε αυτόν τον φόρο, επιβάλλεται φόρος προστιθεμένης αξίας 19%!!! Σύμφωνα με τους κρατικούς ληστάς, ο φόρος συνδρομητών κινητής τηλεφωνίας υπόκειται σε φόρο προστιθεμένης αξίας...

Το ίδιο ισχύει για τους ειδικούς φόρους καυσίμων, ο φόρος προστιθεμένης αξίας επιβάλλεται όχι μόνον πάνω στην καθαρή αξία του καυσίμου αλλά και πάνω στον ειδικό φόρο καυσίμων. Δηλαδή εξαναγκαζόμεθα να πληρώνουμε φόρο πάνω στον φόρο. Και τίθεται το εξής ειρωνικό ερώτημα: γιατί να μην επιβάλλεται άλλος ένας φόρος πχ 20% επί του φπα 19%, ο οποίος επεβλήθη πάνω στον ειδικό φόρο καταναλώσεως; Γιατί όχι;

Το ληστρικό κράτος επιβάλλει ποσοστό φόρου πάνω σε άλλους φόρους, και ύστερα έχει το θράσος να αποκαλεί φοροφυγάδες όσους πολίτες προσπαθούν να προστατεύσουν την περιουσία των.

Άλλο παράδειγμα κρατικής ληστείας είναι η διπλή φορολογία στα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Ένας επιχειρηματίας φορολογείται και ως εταιρεία, αλλά ύστερα φορολογείται και στο διανεμόμενο κέρδος ως φυσικό πρόσωπο. Η κλοπή διαμέσου φορολογίας για έναν επιχειρηματία φθάνει σε υπέρογκα ύψη, όπως ακριβώς και η υποκρισία των γελοίων δημοσιογράφων που υποστηρίζουν την κυβέρνηση. Και οι οποίοι κατηγορούν τους επιχειρηματίες ότι φοροδιαφεύγουν αποσιωπώντας ότι αν προστεθεί η φορολογία ως νομικό πρόσωπο, η φορολογία ως φυσικό πρόσωπο και οι φόροι καταναλώσεως, ο επιχειρηματίας φορολογείται με πάνω από 60% του καθαρού του κέρδους.

Έτσι ορίζεται η φοροδιαφυγή από την δημοσιογραφική αλητεία, ήτις υποστηρίζει την κρατική συμμορία. Φοροδιαφυγή για αυτούς είναι το να αρνείσαι να καταβάλεις το 60% της περιουσίας σου στην κρατική συμμορία. Μα τότε οι φοροφυγάδες είναι αληθινοί πατριώτες και ήρωες.

Ας δούμε τί γίνεται στην ακίνητη περιουσία. Ένας υγιής νους θα εσκέπτετο ότι θα μπορούσε να επιβληθεί άπαξ εις φόρος επί της αγοραπωλησίας ενός ακινήτου. Όμως οι διεστραμμένοι κρατικοί εγκέφαλοι έχουν φορτώσει με 35 φόρους το ακίνητο οι οποίοι το συνοδεύουν σε όλη την διάρκεια της ζωής του.

Το ηθικόν και δίκαιον θα ήτο ένας πολίτης εφ’ όσον ηγόρασε το ακίνητο και πλήρωσε φόρο μεταβιβάσεως, να απολαμβάνει έκτοτε το αγαθό του. Δεν επιτρέπεται να πληρώνει επαναληπτικώς κάθε χρόνο φόρο κατοχής του ακινήτου. Διότι τότε δεν έχουμε φόρο ακινήτου περιουσίας, αλλά βαθμιαία απαλλοτρίωση του ακινήτου από το ληστρικό κράτος. Οι πολίτες οφείλουν να μην αποδέχωνται κατάσχεση της ακινήτου περιουσίας των δια του εγκλήματος της επαναλαμβανομένης φορολογίας.

Η προπαγάνδα του εχθρού ισχυρίζεται ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν εκδίδουν αποδείξεις, ή ότι πρέπει να επιβληθεί φπα σε όλες τις κατηγορίες επιτηδευματιών, και όποιος αρνείται να εκδώσει απόδειξη θα τιμωρείται αυστηρότατα. Όμως η κρατική συμμορία αρνείται να τονίσει πόσα χρήματα αρπάζει από μία συναλλαγή μεταξύ δύο πολιτών. Αν υποθέσουμε ότι ένας πολίτης λαμβάνει υπηρεσίες από έναν υδραυλικό, το κράτος ζητά το 30% από την πλευρά του υδραυλικού και το 19% από την πλευρά του λήπτου των υπηρεσιών.

Το ληστρικό κράτος δεν αρκείται εις τον επιβληθέντα φόρο εισοδήματος προς τους ελευθέρους επαγγελματίας, τους επιβάλλει και ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες χρεώνονται ως ποσοστό της αμοιβής των. Η κρατική συμμορία δεν ορρωδεί εμπρός σε τέτοια εξωφρενική ληστεία των πολιτών. Ζητά και 19% φπα να καταβληθεί από τον καταναλωτή. Δηλαδή από μία απλή χρηματική συναλλαγή το κράτος απαιτεί να αρπάξει το 50% της συμφωνηθείσας τιμής.  

Με την πρόσφατη αύξηση του ειδικού φόρου καταναλώσεως η τιμή των καυσίμων εκτοξεύθηκε στα ύψη. Με χαρακτηριστική υποκρισία οι εκπρόσωποι του υπουργείου αναπτύξεως δήλωσαν ότι θα πατάξουν την αισχροκέρδεια στο πετρέλαιο!! Δηλαδή μετά την νέα αύξηση στον ειδικό φόρο καυσίμων, με το πετρέλαιο να εισάγεται από το ισλαμικό καρτέλ του ΟΠΕΚ, με το πετρέλαιο να διυλίζεται και να διανέμεται από ολιγοπώλιο πολυεθνικών, με το κράτος να αρπάζει το 70% της λιανικής τιμής που πληρώνει ο καταναλωτής καυσίμων, με το κράτος να επιβάλλει εξομοίωση της τιμής καυσίμων με την υπόλοιπη Ευρώπη, με το να απαγορεύεται η έρευνα για εξόρυξη Ελληνικού πετρελαίου, με το να μην δίδωνται άδειες για ανανεώσιμες πηγές ενεργείας, με το φυσικό αέριο να εισάγεται από ρωσσική κρατική εταιρεία, με το φυσικό αέριο να διανέμεται στην Ελλάδα από κρατική μονοπωλιακή εταιρεία, με το να επιβάλλεται φπα στα καύσιμα, εν τούτοις η κρατική συμμορία ισχυρίζεται ότι θα πατάξει την ...αισχροκέρδεια στα καύσιμα. Το ληστρικό κράτος παρακρατά το 70% της τιμής της βενζίνης με την μορφή φόρου, εν τούτοις έχει το θράσος να δηλώνει ότι θα πατάξει την αισχροκέρδεια. Τέτοια ληστεία και κοροϊδία των πολιτών δεν θα μείνει ατιμώρητη. 

Η κατεύθυνση του νομικού εκτρώματος της κρατικής συμμορίας είναι να μετατραπεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα σε σύστημα παρακολουθήσεως και ελέγχου των πολιτών όπως ακριβώς στην σοβιετική ένωση. Πάντα με το πρόσχημα της φοροδιαφυγής, ζητούν να καταργηθεί το φορολογικό και τραπεζικό απόρρητο. Καμμία συναλλαγή να μην γίνεται με μετρητά. Να υπάρχει καθολικό πόθεν έσχες. Να υπάρχει καταγραφή όλης της περιουσίας των πολιτών. Όλες οι συναλλαγές να γίνωνται με αφμ και αστυνομική ταυτότητα. Οι συναλλαγές να γίνωνται με ηλεκτρονικές πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες, ή μέσω τραπεζών για να αφήνουν ηλεκτρονικά ίχνη τα οποία θα μπορούν να συλλέγουν, αρχειοθετούν και διαβάζουν οι κρατικές συμμορίες. Μάλιστα ακούγονται απόψεις να δημοσιεύωνται στο διαδίκτυο οι περιουσίες των πολιτών. Δημιουργούνται γραφεία ρουφιάνων που θα καταγγέλλουν τους συμπολίτες των για φοροδιαφυγή.

Αυτό το νομοσχέδιο είναι η απαρχή εγκαθιδρύσεως σοβιετικού ολοκληρωτισμού. Με περισσή υποκρισία οι κρατικοί προπαγανδιστές λέγουν ότι αν κάποιος πολίτης δεν είναι εγκληματίας δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τέτοια εισβολή στην ιδιωτική ζωή του.

Όλοι οι δημαγωγοί που χρησιμοποιούν τέτοια σοφίσματα, θα ήθελαν να καταργηθεί το απόρρητο των τηλεπικοινωνιών; Θα ήθελαν το κράτος να κρατά ένα ηλεκτρονικό αντίγραφο όλων των ηλεκτρονικών μηνυμάτων που στέλνουν οι πολίτες μέσω διαδικτύου και κινητών τηλεφώνων; Θα ήθελαν να καταργηθεί το απόρρητο των επιστολών; Θα ήθελαν να καταργηθεί το οικογενειακό άσυλο; Με το πρόσχημα ότι όποιος αρνείται είναι εγκληματίας;

Ας αναλογιστούν οι πολίτες το εξής: αν το κράτος εδύνατο να εμφυτεύσει σε κάθε πολίτη ένα μικροκύκλωμα-μικροπομπό που θα έδινε την ακριβή θέση του κάθε πολίτου, σε πραγματικό χρόνο 24 ώρες το 24ωρο, δικαίως θα ομιλούσαμε για επιβολή ολοκληρωτικού καθεστώτος. Αν όμως το ληστρικό κράτος με το πρόσχημα της φοροδιαφυγής, επέβαλε όλες οι συναλλαγές να γίνωνται με χρεωστικές κάρτες συνδεδεμένες με αφμ και τραπεζικό λογαριασμό, και όλα τα καταστήματα είχαν ταμειακές μηχανές συνδεδεμένες on-line με την εφορία, τότε το κράτος θα μπορούσε να καταγράφει σε πραγματικό χρόνο σε ποιό γεωγραφικό σημείο ευρίσκεται ένας πολίτης, και τί είδη αγοράζει, καθώς όλες οι συναλλαγές του θα κατεγράφοντο σε ένα αρχείο με το αφμ του, σε πραγματικό χρόνο. Πχ τί εφημερίδα αγοράζει, τί ενδύματα φορά, τί βιβλία διαβάζει, τί είδους μουσική και διασκέδαση προτιμά, ποιές θρησκευτικές και πολιτικές απόψεις έχει, τί ώρα πήγε στην δουλειά του εφ' όσον αγόρασε έναν καφέ κοντά στην εργασία του, με τί μέσον πήγε στην εργασία του εφ' όσον πήρε ταξί και πλήρωσε με χρεωστική κάρτα, τί ώρα πήγε στο σπίτι του εφ' όσον σταμάτησε να αγοράσει γλυκά από το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς του. Οι ονομαστικές ηλεκτρονικές συναλλαγές που θέλει να επιβάλλει το νέο φορολογικό έκτρωμα του κράτους, είναι ένας πλάγιος τρόπος για την μαζική παρακολούθηση των συνηθειών των πολιτών και την εγκαθίδρυση ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Ο κρυφός σκοπός της καταγραφής όλης της περιουσίας των πολιτών είναι η σταδιακή κατάσχεση της περιουσίας των πολιτών, πάντα υπό το πρόσχημα της πατάξεως της φοροδιαφυγής.

Εκτέθηκαν εν συντομία οι εγκληματικές ενέργειες των κρατικών ληστών. Ουδείς κρατικός ληστής δύναται να καταφέρεται εναντίον της φοροδιαφυγής όταν η συνολική κλοπή διαμέσω της φορολογίας αγγίζει το 60% του εισοδήματος των πολιτών σε ετήσια βάση.

Οι κρατικοί ληστές σε όποια χώρα επικρατούν, δημιουργούν φορολογικές κολάσεις. Δεν ανέχονται τον φορολογικό ανταγωνισμό. Ενώ επιβάλλουν στους γηγενείς εργαζομένους να ανταγωνίζωνται με λαθρομετανάστες για το μεροκάματο, δεν επιτρέπουν εις τους πολίτας να έχουν επιλογή στην φορολογία. 

Η κρατική συμμορία δεν θέλει να θέσει το πνευματικό της οπλοστάσιο σε λειτουργία ώστε να αυξηθεί η κυβερνητική απόδοση με λιγώτερες δαπάνες. Επειδή είναι νωθρή και αντιπαραγωγική θέλει μόνον να εισπράττει φόρους. Τα κροκοδειλίσια δάκρυα για τους φορολογικούς παραδείσους είναι για αντιπερισπασμό. Η κρατική συμμορία προσπαθεί να αποκρύψει ότι επιθυμεί την ολοκληρωτική κατάσχεση του ιδιωτικού παραγωγικού κεφαλαίου. Με το πρόσχημα της φοροδιαφυγής επιβάλλει εξοντωτικούς φόρους, ώστε σταδιακώς να κρατικοποιήσει το ιδιωτικό παραγωγικό κεφάλαιο. Η υψηλή φορολογία είναι κομμουνιστική πολιτική. Στοχεύει στην κρατικοποίηση, δήμευση, κατάσχεση, κομμουνιστοποίηση των ιδιωτικών μέσων παραγωγής. Οιοσδήποτε πολίτης υποστηρίζει την φορολογία, υποστηρίζει την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.  

Όποιος κατάσχει το κεφάλαιο, θέτει εκτός λειτουργίας τα ιδιωτικά μέσα παραγωγής. Και το κράτος μετατρέπεται σε μονοπωλιακός παραγωγός.

Σε παγκόσμιο επίπεδο οι κρατικοί ληστές(ΕΕ, ΟΑΣΑ, ΟΗΕ), όχι μόνον αρνούνται τον φορολογικό ανταγωνισμό, αλλά έχουν δημιουργήσει παγκόσμιο φορολογικό καρτέλ και εκβιάζουν τους λαούς. Το φορολογικό τους καρτέλ προσπαθεί να καταργήσει ακόμη και την φορολογική εντοπιότητα. Θέλει να επιβάλλει παγκοσμίους φόρους. Η ευρωπαϊκή ένωση προσπαθεί από καιρό να επιβάλλει στα κράτη-μέλη υπερεθνικούς φόρους.

Οι μη ανταγωνιστικές αντιλαϊκές κυβερνήσεις απεχθάνονται τον φορολογικό ανταγωνισμό. Τους αρέσει να σπαταλούν τα χρήματα των υπηκόων των. Βασίζονται στην προπαγάνδα και στην κινδυνολογία για να το πετύχουν. Προβάλλουν μύθους. Λέγουν πχ ότι «οι φορολογικοί παράδεισοι είναι κέντρα εγκληματικότητος, ότι οι φορολογικοί παράδεισοι επιβαρύνουν τους γηγενείς φορολογουμένους επειδή χάνονται φόροι, ότι οι χαμηλοί φόροι είναι κακοί για τους πτωχούς διότι χάνουν τα επιδόματά τους».

Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι πτωχοί θα πλουτίσουν δια της μειώσεως των φόρων, θα πλουτίσουν δια της οικονομικής αναπτύξεως, δια των παραγωγικών επενδύσεων. Αυτό που αληθώς ενδιαφέρει τις κρατικές συμμορίες είναι να φορολογούν 5 και 6 φορές το ίδιο κεφάλαιο.

Εγγράφουν χώρες στην μαύρη λίστα τους επειδή έχουν χαμηλούς ή μηδενικούς φόρους! Τα περί ξεπλύματος βρώμικου χρήματος είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Οι χώρες που καταληστεύουν τους πολίτας των, θεωρούν ότι οι χώρες με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστάς πρέπει να εγκαταλείψουν την εθνική κυριαρχία των για να μπορούν οι χώρες με υψηλούς φόρους να επιβάλλουν τα αναδιανεμητικά προγράμματα κοινωνικής κλοπής.

Τον μεσαίωνα οι δουλοπάροικοι αγρότες πλήρωναν φόρους εις τους μεγάλους γαιοκτήμονας μόνον και μόνον για να έχουν το δικαίωμα να καλλιεργούν τα χωράφια των. Σήμερον συνεχίζεται η δουλοπαροικία με άλλο όνομα, με τον «φόρο μισθωτών υπηρεσιών». Το ληστρικό κράτος εξαναγκάζει τους πολίτας να πληρώσουν φόρο για να εργαστούν, αλλιώς δεν έχουν το δικαίωμα να εργαστούν. Τιμωρεί όσους πολίτας εργάζονται ενώ επιβραβεύει τους αέργους κομματικούς εγκαθέτους με επιδόματα και αργομισθίες.

Αντί οι κρατικές συμμορίες ληστών να καταδιώκουν τους φορολογικούς παραδείσους, το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να τους μιμηθούν. Εφ’ όσον ισχυρίζονται ότι επιβάλλουν υψηλούς φόρους στο αλκοόλ και στον καπνό για να αποθαρρύνουν την κατανάλωσή τους, το αυτό πρέπει να παραδεχθούν όταν επιβάλλουν υψηλούς φόρους σε υπεραξίες, μερίσματα, κέρδη, εισοδήματα. Θα παραδεχθούν κάποτε οι κρατικές συμμορίες ότι δια της φορολογίας αποθαρρύνουν την παραγωγή, την επένδυση και την ανάπτυξη; Αν οι υψηλοί φόροι επί των καπνών στοχεύουν στην αποθάρρυνση του καπνίσματος, οι υψηλοί φόροι επί των κερδών και των εισοδημάτων στοχεύουν στην αποθάρρυνση της οικονομικής αναπτύξεως.

Αλλά η μεγαλύτερη εγκληματική πράξη της κρατικής συμμορίας είναι το ψυχικό πλήγμα που προσπαθεί να καταφέρει στις ψυχές των πολιτών σε ό,τι αφορά το κέρδος. Αποκαλεί τους επιτυχημένους πολίτας κερδοσκόπους, με απαξιωτικό τρόπο. Φαίνεται ότι το να είσαι ζημιοσκόπος είναι καλόν πράγμα δια τους αρρωστημένους κρατικούς εγκεφάλους. Αν η φορολογία ήτο νόμιμος πράξις, τότε θα έπρεπε να φορολογούνται οι ζημιογόνες επιχειρήσεις ως ένδειξη κοινωνικής απαξιώσεως, και ουχί οι κερδοφόρες επιχειρήσεις. Το κράτος πρέπει να τιμωρεί όσους προκαλούν ζημία, ουχί όσους αποφέρουν κέρδος.

Οι κρατικές συμμορίες προσπαθούν να εμφυτεύσουν την αντίληψη ότι το να είσαι πτωχός είναι ένα είδος αρετής, ενώ το να είσαι πλούσιος ένα είδος αμαρτίας. Η Ελληνική Θρησκεία δεν ευρίσκει καμμία αρετή στην πτώχεια, είτε πνευματική είτε υλική. Ο πνευματικός και υλικός πλούτος είναι στοιχεία επιτυχίας. Αλλά η αλήθεια κρύπτεται αλλού. Οι κρατικές συμμορίες απεχθάνονται την οικονομική ανεξαρτησία των πολιτών. Λατρεύουν τα πτωχά πρόβατα που θα ζούν παρακαλώντας για επιδόματα ανεργίας, που θα σέρνωνται στα κομματικά γραφεία για μία θέση στο δημόσιο.

Ενώ οι υψηλοί φόροι επιβάλλονται με το πρόσχημα να τιμωρηθούν οι πλούσιοι για να ωφεληθούν οι πτωχοί, το μόνον που θέλουν οι κρατικές συμμορίες είναι να αποθαρρύνουν τους πτωχούς πολίτας από το να καταστούν πλούσιοι. Σκοπός μίας δικαίας φορολογικής πολιτικής είναι να κάνει τους πτωχούς πλουσιοτέρους, και όχι τους πλουσίους πτωχοτέρους. Αν στοχεύει στην εξίσωση εισοδημάτων, η εξίσωση θα είναι προς τα πάνω, ουχί προς τα κάτω. 

Εις αυτό το σημείο εστιάζεται η σιωπή της δημοσιογραφικής αλητείας. Αποσιωπά το ύψος των φορολογικών συντελεστών. Διότι το να φωνασκούν κατά της φοροδιαφυγής, χωρίς να αναφέρουν το ύψος των συντελεστών αποδεικνύει το πόσο παλιάνθρωποι είναι. Αν πράγματι το ζήτημα είναι ότι ωρισμένοι επιτηδευματίες δεν εκδίδουν αποδείξεις ας επιβληθεί φπα 1% ή 2%, και όχι 19%. Αν το πρόβλημα είναι το αδήλωτο εισόδημα γιατί δεν επιβάλλουν φόρο εισοδήματος 2% αντί για 40%; Η υποχρεωτική έκδοση αποδείξεων δεν σημαίνει ότι ο φπα πρέπει να είναι 19%, θα μπορούσε να ήταν 1%.  

Ο διαχωρισμός εχθρικών στρατοπέδων στο ζήτημα της φορολογίας είναι υποχρεωτικός. Το στρατόπεδο των πολιτών εναντίον της κρατικής ληστείας. Αντιθέτως το κράτος προσπαθεί να διαιρέσει τους πολίτας σε πτωχούς και πλουσίους και να στρέψει την μία ομάδα εναντίον της άλλης.

Παλαιόθεν το κράτος χρησιμοποιεί αυτό το τέχνασμα. Ισχυρίζεται ότι θα φορολογήσει τους πλουσίους. Διεγείρει τον φθόνο των πτωχών κατά των πλουσίων, δημιουργεί προσδοκίες αλλά τελικώς αρπάζει την περιουσία και των δύο. Άπαξ το κράτος πείσει τους πολίτας να του χορηγήσουν νόμιμη άδεια ληστείας, δεν σταματά εις τους πλουσίους. Θα ληστέψει και τους πτωχούς.  

Η κρατική συμμορία εξαπατά τον Λαό με το να υπόσχεται στο μισό μέρος του πληθυσμού ότι θα μετακυλίσει όλα τα βάρη του κράτους εις το άλλο μισό μέρος του πληθυσμού.

Το ηθικό ποιόν της κρατικής συμμορίας αποδεικνύεται από τον τρόπο που ληστεύει τους εργαζομένους. Πριν προλάβει ο εργαζόμενος να πληρωθεί τον μηνιαίο μισθό του, πριν προλάβει να πληρώσει τα μηνιαία χρέη και τις οικογενειακές του υποχρεώσεις, πριν προλάβει να πληρώσει ο,τιδήποτε, η κρατική συμμορία επεμβαίνει και αρπάζει χρήματα από τον μισθό του. Θέλει πρώτα η συμμορία να τραφεί, ασχέτως αν ο εργαζόμενος έχει χρέη, ασχέτως αν έχει υποχρεώσεις, ασχέτως αν του αρκεί ο μισθός για να συντηρηθεί. Ωσάν να μην έφθανε αυτό το έγκλημα, η κρατική συμμορία υποκριτικώς έχει νομοθετήσει ότι ο μισθός είναι ακατάσχετος από τους πιστωτάς. Ενώ το ληστρικό κράτος κατάσχει μέρος του μισθού των εργαζομένων, συγχρόνως ισχυρίζεται ότι ο μισθός είναι ακατάσχετος.  

Για να παταχθεί η κρατική ληστεία δύο τρόποι υπάρχουν. Ο βίαιος και ο μη βίαιος. Στην μη βιαία εκδοχή οι πολίτες επιβάλλουν φόρο στο κράτος, ο οποίος συμψηφίζει την κρατική ληστεία. Οι πολίτες φορολογούν με συντελεστή 100% την κρατική ληστεία. Όσα χρήματα πρόκειται να τους κλέψει το κράτος, οι πολίτες τα φορολογούν προληπτικώς με συντελεστή 100%, και τα επιστρέφουν στην κοινωνία. Οι ευσυνείδητοι πολίτες αρνούνται να πληρώσουν τα λύτρα που τους ζητούν οι κρατικοί ληστές. Ως εκ τούτου δεν τίθεται καν ζήτημα φοροδιαφυγής των πολιτών. Αυτό που αποκαλούν φοροδιαφυγή οι εχθροί μας, δεν είναι τίποτε άλλο από την δική μας φορολογία εις βάρος τους. Το ζήτημα είναι να μην φοροδιαφεύγει το κράτος από την δική μας φορολογία.

Κάθε αύξηση της κρατικής φορολογίας μειώνει τα δημόσια έσοδα διότι τα έσοδα της κοινωνίας, δηλαδή τα δημόσια έσοδα, δεν ταυτίζονται με τα έσοδα του κράτους. Η εθνική άμυνα, η δημόσια υγεία, η παιδεία όχι μόνον δεν ταυτίζονται με την κρατική συμμορία αλλά έρχονται σε μετωπική σύγκρουση. Είναι λάθος να ταυτίζωνται τα δημόσια έσοδα με τα κρατικά έσοδα. Τα δημόσια έσοδα είναι το άθροισμα των οικογενειακών προϋπολογισμών οι οποίοι δεν επιτρέπεται να είναι ελλειμματικοί. Κάποιοι ανεύθυνοι Έλληνες δίνουν τα χρήματά τους στις κρατικές συμμορίες με αποτέλεσμα να δημιουργούν ελλειμματικούς οικογενειακούς ισολογισμούς.

Η πάταξη της φορολογίας απαιτεί προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα. Η ηθική απαξίωση της φορολογίας ως έγκλημα εις βάρος όλης κοινωνίας πρέπει να διδάσκεται από τα πρώτα μαθητικά χρόνια στα σχολικά ιδρύματα. Όποιος πολίτης απαιτεί αλλά και όποιος καταβάλλει φόρους στο κράτος, κλέβει όλη την κοινωνία. Της στερεί τα μέσα για την ανάπτυξη και επιβίωσή της. Είναι ένας κακούργος εις τον οποίο επιφυλάσσεται στιγματισμός και διαπόμπευση.

Πρέπει να δημιουργηθεί ανοιχτή γραμμή καταγγελιών για όσους πολίτας καταβάλλουν φόρους και για όσους κρατικούς ληστάς απαιτούν φόρους. Όσοι εκδίδουν ή όσοι ζητούν αποδείξεις με σκοπό την φορολογία, να διώκωνται και να τιμωρούνται με βαρύτατες ποινές.    

Όποιος πληρώνει φόρους στο ληστρικό ανθελληνικό ψευδοκράτος θα διώκεται για χρηματοδότηση οργανωμένου εγκλήματος. Θα διώκεται ως άπατρις, ως προδότης, ως συνεργός σε διάπραξη ληστείας κατ’ εξακολούθησιν, ως μίασμα που συνεργεί στο να κατασπαταληθεί ο πλούτος της Πατρίδος, ως αντικοινωνικό άτομο που αδιαφορεί για τις κοινωνικές ανάγκες των συνανθρώπων του καθώς τα λάφυρα της κρατικής ληστείας δίδονται σε εποίκους και στην καλοπέραση της κρατικής συμμορίας.

Όποιος κρατικός ληστής κλέβει τους πολίτας, θα διώκεται για σύσταση συμμορίας. Όποιος κρατικός ληστής βαπτίζει την κρατική κλοπή ως φορολογία, θα διώκεται για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές ενέργειες.

Όποιος πολίτης γίνεται συνεργός στην κρατική ληστεία παρακρατώντας εισόδημα των πολιτών με την αιτιολογία των παρακρατουμένων φόρων προς όφελος του κράτους, αυτός ο πολίτης θα τιμωρείται με καταναγκαστική εργασία ώστε να αποζημιώσει την κοινωνία για την βλάβη που της προξένησε.

 Ουδείς πολίτης έχει το δικαίωμα να μετατρέπεται σε άμισθο εφοριακό του μισελληνικού κράτους επιβάλλοντας, παρακρατώντας και αποδίδοντας φπα στο ληστρικό κράτος. Ουδείς πολίτης έχει το δικαίωμα να απαιτεί και να εισπράττει φπα διότι έτσι κλέβει όλους τους συμπολίτες του. Ουδείς πολίτης έχει το δικαίωμα να αποδίδει φπα στην κρατική συμμορία διότι έτσι ενδυναμώνει την κρατική συμμορία ενισχύοντας το ληστρικό της έργο.

Οι πολίτες οφείλουν να επαναστατήσουν και να δημιουργήσουν ένοπλα σώματα διώξεως οικονομικών εγκλημάτων. Τα ένοπλα σώματα των πολιτών θα διώκουν ανηλεώς όσους κρατικούς ληστάς υπεξαιρούν χρήματα του λαού, όσους κλέβουν και αποδίδουν τα λάφυρα στο ανθελληνικό κράτος.

Να φορολογήσουμε τους φοροεισπράκτορες. Να φορολογήσουμε το κράτος. Να φορολογήσουμε τις φορολογικές αρχές. Να απαλλοτριώσουμε την περιουσία των κρατικών απαλλοτριωτών.


Πηγή: www.hellenicreligion.gr