Ανοχή-Η εφιαλτική πλάνη

 Αυτή η καραμέλα της δυστυχίας που πιπιλίζεται διαρκώς αποτελεί την κερκόπορτα της αλώσεώς μας και το καρκίνωμα της επανελλήνισης. Είναι ο βιασμός μιάς απάθειας που συντηρεί  την κατοχή των ναζωραίων.

Πρόλογος

Η ισχύς των ζηλωτών του χριστιανισμού εδώ και αιώνες δεν στηρίζεται ούτε σε ιστορική ούτε σε ηθική βάση. Όλα τα ιστορικά τους ψεύδη και δόγματα έχουν ξεσκεπαστεί και απορριφθεί από το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου. Μετά την Γαλλική Επανάσταση αλλά και την Εθνεγερσία του 1821 οι ναζωραίοι απώλεσαν και την στρατιωτική ισχύ της οθωμανικής αυτοκρατορίας και τελευταία με το ευρωπαϊκό δίκαιο και την νομική ισχύ της θρησκευτικής αποκλειστικότητος.

Τί έμεινε τότε να διατηρεί την τυραννική ολιγαρχία των ζηλωτών της ερήμου, στην ευρωπαϊκή ήπειρο; Έμεινε η δύναμη του ψεύδους που με την δύναμη του χρήματος εμφανίζεται ως αλήθεια. Η πλανερή χριστιανική προπαγάνδα που έγινε πιστευτή ψευδαίσθηση. Η ικανότητα εξαπατήσεως των λαών.

Ιστορική αναδρομή

Η καραμέλα της αγάπης προς τον συνάνθρωπο έγινε κοινή παραδοχή. Φώλιασε μέσα στις ψυχές των ανθρώπων ως νέο μήνυμα που άλλαξε τον κόσμο. Τώρα πιά, όλοι γνωρίζουμε ότι η αγάπη δεν ήταν χριστιανική εφεύρεση. Ο Θαλής, η Σαπφώ, τα Δελφικά παραγγέλματα, στέκουν αιώνιοι μάρτυρες για του λόγου το αληθές. Όπως γνωρίζουμε ότι το αρχικό μήνυμα της αγάπης του Τζεσουά είχε σκοπό να μην ερίζουν μεταξύ τους οι  12 απεσταλμένοι προπαγανδιστές του. Και βέβαια η αγάπη τους δεν ταίριαξε ποτέ με το αδιάλλακτο μίσος προς τα Έθνη και τα αιματηρά έργα τους ανά τους  αιώνες. Οι 12 απεσταλμένοι κατάφεραν να μεταδώσουν στις ρωμαϊκές λεγεώνες την αγάπη προς τον εχθρό ώστε  να τις διαιρέσουν και να συγκρουστούν μεταξύ τους. Ακολούθως το μήνυμα απλώθηκε στα Έθνη ώστε να ανοίξουν τις πόρτες στον εθνοκτόνο χριστιανικό προσηλυτισμό. Αυτοί οι συνεπείς ζηλωτές όταν κατέλαβαν τον αυτοκρατορικό θρόνο και κατέσφαξαν τα υπόδουλα Έθνη δεν αρκέστηκαν να γράψουν μια κίβδηλη ιστορία της νίκης τους, αλλά κατασκεύασαν αναδρομικά την ίδια την ιστορία του προχριστιανικού κόσμου. Σε αυτήν την ιστορία επιχείρησαν να αφαιρέσουν την ιστορική Εθνική μνήμη και μαζί της την τελευταία ζωτικότητα από τα υπόδουλα Έθνη.

Ψευδο-ανοχή

Στην ιστορία τους ισχυρίστηκαν ότι οι Έλληνες, οι παθιασμένοι λάτρεις της Ελευθερίας, ήταν ανεκτικοί! Με την μίξη των δύο εννοιών κατάφεραν όχι μόνο να αλλοιώσουν το νόημα της ανοχής αλλά ταυτόχρονα και αυτό της ελευθερίας. Το αποτέλεσμα να ακυρώσουν την ζωοποιό δύναμη των Εθνών για αυτοδιάθεση έναντι της τυραννίας και του δεσποτισμού. Πέτυχαν την ανοχή της εξουσίας τους που παρ’ όλα αυτά έγινε αντιληπτή στις πολλαπλές εξεγέρσεις των Ελλήνων κατά της βυζαντινής τυραννίας αλλά και το 1821.

Ας αποκαλύψουμε το μέγεθος του ψεύδους τους. Οι ναζωραίοι και οι χριστιανοθρεμμένοι μελετητές του αρχαίου κόσμου αναμασάνε την καραμέλλα της ανεκτικότητας. Λένε ότι η βάση της Δημοκρατίας είναι η ανοχή στην άλλη άποψη. Διαλαλούν την ανοχή της διαφορετικότητας. Έτσι, λένε, οι Αθηναίοι ανεχτήκαν και τα περίεργα λόγια του ναζωραίου Σαούλ!

Τα γεγονότα τους διαψεύδουν. Ουδέποτε οι Έλληνες ήταν ανεκτικοί! Αν ήταν ανεκτικοί δεν θα ήταν Έλληνες! Τα γεγονότα μαρτυρούν ότι ο λαμπρός Ελληνικός Πολιτισμός στηρίχτηκε στην Ελευθερία και ήταν σε μια διαρκή μάχη με κάθε χλιαρό αίσθημα ανοχής. Επιβλήθηκε η Μινωϊκή κοσμοκρατορία γιατί δεν ανεχτήκαμε την βαρβαρότητα στον υπόλοιπο κόσμο! Δέκα χρόνια σφαγιάστηκαν Έλληνες μεταξύ τους όταν οι Αχαιοί δεν ανέχτηκαν την προσβολή της απαγωγής της Τυνδαρίδος Ελένης. Αλώθηκαν οι Θήβες γιατί οι Έλληνες δεν ανέχτηκαν τον άδικο σφετερισμό του θρόνου από τον Ετεοκλή. Το μίσος απέναντι στην ανοχή ήταν τόσο μεγάλο ώστε να φέρει τον καταστροφικό Πελλοπονησιακό πόλεμο. Ούτε η Σπάρτη ούτε η Αθήνα ανέχτηκαν η μία την επιβολή της άλλης.

Αν η ανοχή στην διαφορετικότητα αφορούσε τον Ελληνικό χαρακτήρα όλα θα είχαν λυθεί με διάλογο και συμβιβασμό. Οι εξεγέρσεις και οι αποστασίες των νήσων από την Αθηναϊκή ηγεμονία έγιναν γιατί δεν υπήρξε ανοχή στην ηγεμονία των Αθηνών. Η Ασία κατακτήθηκε γιατί δεν υπήρχε ανοχή στην Περσική ανάμιξη στα Ελληνικά πράγματα. Οι Πέρσες τιμωρήθηκαν γιατί δεν υπήρχε ανοχή στην ύβρι της λεηλατήσεως των Ιερών της Ελλάδος. Και ο Σαούλ οδηγήθηκε στο δικαστήριο του Αρείου Πάγου για να απολογηθεί για τις ανήκουστες ιδέες του. Η ίδια η Δημοκρατία δημιουργήθηκε  γιατί δεν νοείτο στην Ελληνική σκέψη ανοχή σε τυραννίες και ολιγαρχίες. Το Κράτος του Δήμου ήταν το τείχος απέναντι στον κίνδυνο να βρεθούν οι πολίτες στην σημερινή δεινή θέση της ανοχής του χριστιανικού δεσποτισμού. Κορυφαίοι φιλόσοφοι εκδιώχθησαν, όπως ο Πρωταγόρας γιατί οι Αθηναίοι δεν ανέχτηκαν την συγκεκαλυμμένη αθεΐα του, εκτελέστηκαν, όπως ο Σωκράτης έστω και με μία ψήφο διαφορά, γιατι η ετυμηγορία  δεν ανέχτηκε καινά δαιμόνια στην Πόλη, καταδιώχτηκαν, όπως ο Αλκιβιάδης γιατί δεν ανεχτήκανε την καταστροφή των Ιερών Ερμών κεφαλών να μείνει ατιμώρητη.

Εκατοντάδες Ναοί, Θέατρα και Γυμναστήρια κατασκευάστηκαν από τον Αλέξανδρο του Φιλίππου και τους Επιγόνους γιατί οι Έλληνες δεν ανεχόντουσαν την βαρβαρότητα ούτε για τους άλλους λαούς! Ανοχή δεν υπήρξε στον ελεύθερο κόσμο ούτε στην καθημερινή ζωή που δεν συμφωνούσε με το Ελληνικό Ιδεώδες. Οι Έλληνες δεν ανεχόντουσαν βαρβαρικές συνήθειες όπως η πόση άκρατου οίνου και η επακόλουθη μέθη και ήσαν ιδιαίτερα δηκτικοί. Δεν ανεχόντουσαν κραυγαλέες ενδυμασίες και συμπεριφορές ή διαλυτικές φιλοσοφίες. Η περιφρόνηση, ο χλευασμός και η περιθωριοποίηση ήταν η άμυνα του Ελληνικού Πολιτισμού έναντι σε κάθε αλλότρια συμπεριφορά που τον απειλούσε.

Οι Κυνικοί βρέθηκαν στο περιθώριο της κοινωνίας, οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος, οι φυγόστρατοι και οι παιδεραστές στον δήμιο. Οι Έλληνες δεν ανεχόντουσαν ούτε το παραμικρό λάθος στην προφορά της γλώσσης και περιγελούσαν τον τραγωδό που μπέρδευε την γλώσσα του στο Θέατρο. Αυτή ήταν η ελευθερία των Ελλήνων: να μην ανέχωνται το να μην είναι ελεύθεροι να ζουν Ελληνικά!

Οι πονηροί παραχαράκτες της ιστορίας μάς φόρτωσαν και μια άλλη ψευδαίσθηση για να μας αποκοιμήσουν. Τον ορισμό της ανοχής ως αρετή! Ας αποκαλύψουμε το μέγεθος και αυτού του ψεύδους.

Τί δεν είναι ανοχή: Η ανοχή δεν είναι η ικανότητα ενός να έχει επάνω του άλλον. Δεν είναι η ικανότητα ενός Έθνους να έχει επάνω του άλλο Έθνος. Η ανοχή αυτή του ενός είναι η κατοχή του από τον άλλο! Ανέχομαι τον ναζωραίο σημαίνει κατέχομαι από τον ναζωραίο. Δεν αποτελεί αρετή η ανοχή της απώλειας του πεδίου της μάχης από τον εχθρό. Αρετή είναι η εμμονή στο πεδίο της μάχης. Δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση λογικής, ανδρείας ή εγκράτειας η ανοχή. Ο ανδρείος άνθρωπος που ανέχεται να δειλιάζει μπροστά στον χριστιανικό αφορισμό και τα μαρτύρια της κόλασης δεν είναι ανδρείος. Είναι ανεκτικός στον ναζωραίο.

Ο εγκρατής άνθρωπος που υποτάσσεται ανεχόμενος τα πάθη του ή την ηδονή της ανεύθυνης ποιμνιοποίησης δεν είναι εγκρατής. Είναι ανεκτικός στον ναζωραίο κατακτητή. Ο σώφρων λογικός άνθρωπος που ανέχεται τον χριστιανικό παραλογισμό έρχεται σε αντίφαση με την λογική και παύει να είναι λογικός. Είναι ανεκτικός στον ναζωραίο κατακτητή. Ο Έλληνας που ανέχεται τον ανθέλληνα παύει να είναι Έλληνας.

Ανοχή

Τί είναι τότε η ανοχή; Η ανοχή είναι μια κατάσταση έρωτα, συγγένειας και ειρήνης δύο ή περισσοτέρων μερών. Είναι μία αμφίδρομη και ποτέ μονομερής σχέση. Είναι αυτόβουλη και ποτέ επιβεβλημένη. Όταν ένας είναι συγγενής με ένα άλλο πρόσωπο συνεπάγεται ότι και το άλλο πρόσωπο έχει συγγένεια μαζί του. Όταν κάποιος είναι εραστής σημαίνει ότι έχει και ερωμένη. Ερωτεύεται και τον ερωτεύεται. Ειδάλλως είναι ανεκδήλωτος πόθος. Δεν είναι εραστής αλλά μνηστήρας.

Όταν υπάρχει κατάσταση ειρήνης μεταξύ δύο μερών συνεπάγεται ότι κανένας δεν είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τον άλλο. Αν ένας από τους δύο είναι σε πόλεμο τότε ο άλλος δεν βρίσκεται σε ειρήνη. Ανοχή υπάρχει όταν οι σχετιζόμενοι ελεύθερα ανέχονται αλλήλους. Αν ένας εκ των δύο δεν ανέχεται τον άλλο υπάρχει κατοχή του ισχυρότερου και ανοχή του αδυνάμου. Άρα ο Έλληνας και ο ναζωραίος δεν μπορούν να είναι σε κατάσταση ανοχής διότι η χριστιανική παιδεία καλλιεργεί την μισαλλοδοξία και η Ελληνική Παιδεία την μη ανοχή στην υποταγή. Η αρετή είναι αξία που εκφράζεται μόνο όταν έχει αντίκρυσμα.

Συμπέρασμα

Πώς βρεθήκαμε όμως σε αυτήν την ελεεινή κατάσταση τότε; Oυραγοί της Δύσης που προστατεύσαμε με αίμα και υποτελείς στον ναζωραίο κατακτητή; Οι πολυπληθείς άθεοι, υλιστές Επικούρειοι και οι απαθείς Στωικοί πρόκριναν το πρότυπο του σοφού έξω και πέρα από την κοινωνία, την ιδιωτεία του εαυτού τους.

Οι πρώτοι με την αποχή από τα δύσκολα πολιτικά πράγματα που τους τάραζαν την ευδαιμονία «λάθε βιώσας» και οι δεύτεροι με την διατήρηση του ηγεμονικού κάτω από όλες τις συνθήκες «ανέχου και απέχου». Κατάφεραν αμφότεροι να μην χαλάσουν την ζαχαρένια τους εις βάρος της επιβιώσεως, τού με μόχθο και αίμα, μακραίωνου Ελληνικού Πολιτισμού.

Ο Επίκουρος στα δύσκολα πρότεινε την αποχή από την κοινωνία και ο Ζήνων την αυτοκτονία. Οι διαλυτικές αυτές απόψεις βρήκαν μεγάλη απήχηση στον ρωμαϊκό κόσμο και τον διέφθειραν. Ο Ελλαδικός χώρος αλώθηκε τελευταίος από τον χριστιανικό προσηλυτισμό καθώς ήταν σταθερά προσηλωμένος στον Ομηρικό ηρωϊκό τρόπο σκέψεως. Με μόνους τους Νεοπλατωνικούς να δίνουν την ύστατη ιδεολογική μάχη με τους λογοκλόπους ναζωραίους, ο Ελληνισμός έπεσε απροσκύνητος και αιματοβαμμένος από την μάχαιρα των ναζωραίων αυτοκρατόρων της Νέας Ρώμης.

Οι διαλυτικές ιδέες της ανοχής έφτιαξαν το πρόσφορο έδαφος στην χριστιανική εισβολή. Αυτήν την απελπισμένη κρίσιμη μάζα προσηλύτιζαν οι μισέλληνες ναζωραίοι με το δόγμα της ανοχής στον εχθρό πρίν την οπλίσουν να σφάξει τα ανυπότακτα ελεύθερα αδέρφια της. Αυτό είναι το αίτιο της χριστιανικής επικρατήσεως και της έκπτωσης του Ελληνικού Κόσμου από τους ναζωραίους κατακτητές με μία λέξη: η Ανοχή!

Επίλογος

Οι Έλληνες έμαθαν καλά το μάθημά τους. Η ανοχή στον ναζωραίο κατακτητή είναι έγκλημα καθοσιώσεως. Αλλά σήμερα πιπιλίζει την ανοχή μια μικρή μερίδα Ελλήνων που κείτεται παραλυμένη κάτω από τα νταούλια του πεσάχ των ναζωραίων κατακτητών, τα θαύματα του 15-αύγουστου και της γέννησης του σωτήρα του περιούσιου λαού του. Αναμασά την ανοχή καθώς στέκει σουβλισμένη κάθε πεσάχ, αναθεματισμένη κάθε κυριακή της ορθοδοξίας, περιθωριοποιημένη σε ακίνδυνους φιλελληνικούς συλλόγους.

Ευτυχώς λίγοι Έλληνες, για να ξεχωρίσουν από τον κατοχικό στρατό των ναζωραίων, επιλέγουν το σφάλμα της ανοχής που τους υποδούλωσε. Και αυτοί οι ανόητοι είναι περήφανοι που τον ανέχονται γιατί αυτό τους κάνει ανώτερους! Αυτή η μικρή μερίδα Ελλήνων ανέχονται την διαφορετικότητα και μέσα σε αυτήν εντάσσουν τον εγκληματία εθνοπροδότη ναζωραίο! Ενώ βιάζονται καθημερινά από τα βίτσια του ναζωραίου βιαστή τους, καμαρώνουν που τον ανέχονται!

Οι ναζωραίοι προβοκάτορες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε αυτούς τους άφρονες Έλληνες. Τους εγκλωβίζουν σε εναλλακτικές φιλοσοφικές ομάδες και ατέρμονες αναζητήσεις σοφίας.

Όμως η μόνη σοφία που έχουν βρει είναι αυτή που τους επιτρέπει ο κατακτητής τους: Η σοφία της ανοχής του! «Φιλοσοφείστε τρόπους να με ανέχεστε και εγώ Έλληνες θα σας βιάζω συνεχώς», τους λέει ο ναζωραίος προβοκάτορας…

Αυτοί οι παραπλανημένοι Έλληνες θυμίζουν υποταγμένες νοικοκυρές που αντί να σταθούν απέναντι στον τυραννικό σύζυγο που τις ξυλοφορτώνει και να τον χωρίσουν, να τον καταγγείλουν ή να αμυνθούν ενεργητικά, πάνε στο κομμωτήριο και κλαψουρίζουν με τις φίλες τους επιδεικνύοντας τα κόκκινα νύχια τους.

Αυτή είναι η ανοχή τους, η κατοχή τους. Ο βιασμός τους, η βία της Επικούρειας και Στωικής απάθειάς τους.

Δέξιππος